เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 226
บทล่าสุด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1906
“พวกเราอย่ามัวคุยกันข้างนอกเลย รีบเข้าไปข้างในเถิด”“ร่างกายท่านเพิ่งจะดีขึ้นเพียงเล็กน้อย หมอบอกว่าไม่ควรรับลม ด้านนอกนี้ลมแรงเกินไป”เซี่ยจือหลานรู้สึกปลาบปลื้มเต็มหัวใจ ทั้งตัวมีแต่ความพึงพอใจหาใดจะเปรียบเทียบได้ รอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมชัดเจนบนใบหน้า ใครเห็นก็มองออกว่ากำลังดีใจเพียงใด“ดีเลย ทุกอย่างทำตามที่ฮูหยินว่าเถิด”เซียวเหวินยวนยิ้มรับ นับแต่เขาได้พบกับเซี่ยจือหลาน ทั้งสองได้หารือกันเรียบร้อยดีแล้วในเมื่อพวกเขาชอบลักขื่อเปลี่ยนเสาสวมรอยเก่งกันนัก เช่นนั้นไม่สู้แสดงละครตามน้ำพวกเขาไปเลยเป็นอย่างไรเซียวเหวินเช่อกล้าทำแบบนี้ ก็เพราะมั่นใจว่าเซียวเหวินยวนตายไปแล้ว และผลประโยชน์ของทั้งเรือนใหญ่และเรือนรองจะต้องตกมาที่เขา ดังนั้นถึงได้เลือกสวมรอยเปลี่ยนตัวตนเป็นอีกคนแบบนี้ทว่าบัดนี้เขากลับมาแล้ว เช่นนั้นก็ถือโอกาสนี้ยึดตัวตนของเจ้าน้องรองแทนเลยแล้วกันเขาเองก็อยากจะรู้นัก คนที่มีบุญวาสนาแต่ไม่รู้จักบุญวาสนาอย่างเจ้าน้องรองจะรู้สึกเสียใจหรือไม่ หากตระหนักได้ว่าสิ่งของทั้งหมดที่ควรจะเป็นของเขามาตั้งแต่แรกและเป็นสิ่งที่ทำให้ทุกคนพากันอิจฉาต้องถูกตนเองแย่งชิงไปภายหลังแบบนี้?แ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1905
“ความจำเสื่อม?”ฮูหยินผู้เฒ่าสบตากับเซียวเหวินเช่อตัวจริงแวบหนึ่ง ก็ลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกในเมื่อความจำเสื่อมก็หมายความว่าตอนนี้จะไม่มาคุมเชิงพวกเขา และเรื่องโกหกของพวกเขาก็จะไม่ถูกเปิดโปง ซึ่งทำให้พวกเขาวางใจลงมาได้บ้างเพียงแต่ ตอนนี้ความจำเสื่อมก็จริง แต่ใครเล่าจะรู้ว่าหลังจากนี้ความทรงจำของเขาจะกลับคืนมาหรือไม่ สุดท้ายแล้วมันก็คือระเบิดเวลาลูกหนึ่ง!เซี่ยจือหลานพยักหน้า “ท่านพี่ลืมหลายอย่าง ทว่าตอนที่เขาเห็นข้า เขาบอกว่ารู้สึกคุ้นเคย ตอนนั้นข้าก็รู้ทันทีในใจของเขาจะต้องคิดถึงข้าอยู่อย่างแน่นอน”เอ่ยพลาง เซี่ยจือหลานก็เผยรอยยิ้มปลื้มปริ่มยินดีออกมาบนใบหน้า พลางกวักมือเรียกเซียวชูเสวี่ยเข้ามาใกล้ ๆ“ชูเสวี่ย ท่านพ่อเจ้ากลับมาแล้ว ยังไม่รีบเรียกท่านพ่ออีกหรือ?”เซียวชูเสวี่ยจ้องมองดวงหน้าซึ่งยังคงเหมือนเดิมทุกประการตรงหน้า ในใจครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ นางไม่มีความลังเลใจแม้เพียงเสี้ยวขณะ เปล่งเสียงเรียกคนตรงหน้าอย่างหวานใสว่า“ท่านพ่อ ท่านกลับมาแล้วช่างดีเหลือเกิน!”“ลูกกับท่านแม่คิดถึงท่านแทบแย่ เห็นท่านพ่อกลับมาแล้วแบบนี้ ลูกดีใจที่สุดเลยเจ้าค่ะ!”
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1904
“ไม่เพียงเท่านั้น ข้ายังให้คนไปสืบข่าวละแวกใกล้เคียงมาแล้วด้วย ดูว่ามีใครได้ช่วยชีวิตคนที่ร่วงตกจากหน้าผาบ้างหรือไม่ ปรากฏว่าไม่มีข่าวเลยไม่ว่า แต่ยังพบซากศพในจุดหนึ่ง เพียงแต่ซากศพนั้นถูกสัตว์ป่ากัดแทะจนไม่เหลือเค้าเดิมมองไม่ออกว่าเป็นใครเลย”“ส่วนผ้าชิ้นที่วางอยู่ด้านข้าง ก็เหมือนกับของพี่ใหญ่ในวันที่เกิดเรื่องไม่มีผิด ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าคนที่ตายคือเขาอย่างแน่นอน จะเป็นไปได้อย่างไรว่าเขายังมีชีวิตอยู่?”ตอนนั้นเขาที่หาศพไม่พบก็ร้อนรุ่มกลุ้มใจอยู่ตลอด คิดเสมอว่าต้องเห็นซากศพกับตาตนเองให้ได้ก่อนถึงจะวางใจต่อมาเมื่อพบซากศพที่ใบหน้าผิดเพี้ยนจนจำไม่ได้ เขาก็เริ่มเชื่อขึ้นมา เพราะถึงอย่างไรก็คงไม่มีเรื่องที่บังเอิญเพียงนั้นเกิดขึ้นจริงหรอก“ต้องเป็นเพราะเจ้าไม่ได้ตรวจสอบให้ละเอียดแน่ ก่อนหน้านี้ข้าย้ำกับเจ้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าต้องตรวจสอบให้ละเอียด หากเรื่องแดงขึ้นมา มันจะยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่”“แต่เจ้ากลับเอาแต่บอกว่าไม่มีผิดพลาด ไม่มีปัญหา ข้าถึงได้ทำตามเจ้าแบบนี้ แล้วตอนนี้ดูสิสภาพเป็นอย่างไรไปแล้ว?”หลูเฟยรีบคว้าเซียวเหวินเช่อเอาไว้ด้วยความร้อนรน ถึงแม้เซียวเหวินยวนจะนิสัยดีมากมาตลอด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1903
“พวกเขาเตรียมจะวางยาพิษทำร้ายข้า?”เซี่ยจือหลานฟังข่าวที่เพิ่งได้รับ นัยน์ตาพลันฉายแววเย้ยหยันดูแคลนออกมาทันทีบัดนี้นางรู้แล้วว่าคนพวกนี้ไร้ยางอาย แต่ไม่รู้ว่าจะไร้ยางอายได้ถึงขั้นนี้ เพื่อเงินทองทรัพย์สินของนาง แม้กระทั่งเรื่องวางยาพิษยังกล้าคิดออกมาได้วันนี้ตอนที่ฮองเฮาเสด็จกลับ ยังกังวลใจว่านางอยู่ในสกุลเซียวต่อไปแล้วจะไม่ปลอดภัย และจะถูกรังแก ดังนั้นจึงได้ตั้งใจทิ้งยอดฝีมือคนหนึ่งเอาไว้ให้นาง เพื่อช่วยนางจับตาดูความเคลื่อนไหวของคนสกุลเซียวนางรู้ตัวดีที่ตนเองก่อเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้ขึ้น คนสกุลเซียวจะต้องร้อนรุ่มกลุ้มใจเป็นแน่ ดังนั้นถึงได้ตั้งใจส่งคนไปสืบข่าวมา คิดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายตนเองจะได้ยินผลลัพธ์อะไรแบบนี้เข้า“เรื่องนี้หลูเฟยเป็นคนเสนอ ทว่าเซียวเหวินยวนก็มิได้คัดค้าน”เซี่ยจือหลานพยักหน้า “ข้าทราบแล้ว เจ้าช่วยจับตาดูแทนข้าที คอยดูว่าพวกเขาเตรียมจะลงมือวางยาข้าเมื่อใด ข้าจะได้ป้องกันได้ทันท่วงที”“รับทราบขอรับ ฮูหยินน้อย”กระทั่งภายในห้องเหลือเพียงเซี่ยจือหลานคนเดียว นางกำมือแน่นเป็นหมัด แววตาสะท้อนประกายเคียดแค้นที่ฝังลึกถึงกระดูก“เซียวเหวินเช่อ ข้ากับเจ้าเป็
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1902
เขายังไม่ตาย!“ขอบพระทัยรัชทายาท ขอบพระทัยพระชายารัชทายาทอย่างสูง! บุญคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้ครั้งนี้ จะขอจดจำไปชั่วชีวิต”เซียวเหวินยวนหมายจะหยัดกายขึ้นนั่ง แต่กลับพบว่าร่างกายของตนเองบัดนี้อ่อนแออย่างถึงที่สุด เพียงลุกขึ้นมานั่งได้ก็ล้มลงไปอีกครั้งทันทีซ่งรั่วเจินโบกมือ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ร่างกายของเจ้าอ่อนแอเกินไป เพราะหลายวันมานี้ไม่มีอาหารตกถึงท้อง เว้นเพียงดื่มน้ำไปเล็กน้อยเท่านั้น กอปรกับดวงวิญญาณเพิ่งคืนสู่ร่าง เจ้าควรจะพักผ่อนให้เต็มที่เสียก่อน”เซียวเหวินยวนเองก็เพิ่งเคยรู้สึกว่าตนเองอ่อนแอมากถึงเพียงนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน จึงได้แต่เอ่ยตอบกลับไปว่า“ต้องขออภัยจริง ๆ ไว้ข้าหายดีแล้วเมื่อใด จะต้องไปกล่าวขอบคุณถึงที่ด้วยตนเองแน่นอน”เขารู้ หากครั้งนี้ตนเองมิได้บังเอิญพบพระชายารัชทายาท ก็คงเหลือเพียงหนทางสู่ความตายเท่านั้นแล้ว“คุณชายใหญ่เซียว เจ้าเองก็ลำบากมากแล้ว ไม่สู้ลองคิดดูว่าหลังจากกลับไปแล้วจะแก้ไขปัญหาอย่างไรต่อไปดีกว่าหรือ เรื่องนี้จัดการไม่ได้ง่าย ๆ หรอก”ซ่งรั่วเจินจินตนาการถึงภาพตอนที่เซียวเหวินยวนกลับเรือนสกุลเซียว ละครนี้จะต้องยอดเยี่ยมยิ่งใหญ่ถึงใจแน่นอน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1901
ฉู่จวินถิงปรายสายตามองอวิ๋นหยางปราดหนึ่ง คนหลังรีบหยิบเงินหนึ่งร้อยตำลึงใส่มือชายชราทันที“ข้ากับเซียวเหวินยวนเพียงรู้จักกันครั้งหนึ่ง หาใช่คนในครอบครัวของเขาไม่ เพียงแต่ได้ยินว่าเขาเกิดเรื่อง จึงลองมาหาละแวกนี้”“ไว้พวกข้ากลับไปแล้วจะแจ้งให้คนในครอบครัวของเขาทราบทันที ส่วนเงินจำนวนนี้ฝากให้พวกท่านใช้ดูแลเขาด้วย ไว้เขาฟื้นเมื่อใด จะขอบคุณพวกท่านอย่างดี”ฉู่จวินถิงแววตาเรียบเฉยเย็นชา เรื่องนี้สกุลเซียวเป็นคนก่อขึ้นมาเองหากมิได้ทำเพื่อเซี่ยจือหลาน พวกเขาเองก็คร้านจะวิ่งมาที่นี่ ส่วนเรื่องบุญคุณช่วยชีวิต ก็ให้เซียวเหวินยวนตัดสินด้วยตนเองเถิดเรื่องหนี้ดอกท้อแบบนี้ ต้องให้ตัวเขาจัดการเอง!ชายชรามองเงินหนึ่งร้อยตำลึงในมือ ความจริงแล้วเขาเชิญหมอมาก็จ่ายไปเพียงไม่กี่ตำลึงเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะให้มาถึงหนึ่งร้อยตำลึงในคราวเดียวเช่นนี้ คนพวกนี้ฟุ้งเฟ้อเกินไปแล้ว“คุณชายขอรับ เงินจำนวนนี้มากเกินไปหน่อยแล้ว…”ซิ่งเอ๋อร์รีบดึงมือบิดาตนเองกลับมาทันที “ท่านพ่อ ท่านรับเอาไว้เถิด พวกเขาไม่ใส่ใจกับหนึ่งร้อยตำลึงเงินนี้นักหรอก”นางตั้งใจตั้งแต่แรกแล้วว่าเพื่อให้ตนเองได้มีชีวิตที่ดีขึ้นถึ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ34.2K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง552.9K viewsนางร้ายเช่นข้าจะเปลี่ยนสามี!
จ้าวเฉียว / พลอยพันแสง17.3K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่138.5K viewsหวนคืนครานี้เห็นทีข้าคงต้องร้าย
อาหลานเร่อ4.4K viewsพระชายาจำยอม
เหมียวเฟยฉี6.4K viewsชาตินี้ข้าไม่ขอเป็นสตรีตัวแทน
ชงเมิ่ง8.3K viewsเหมยลี่ฮูหยินแม่ลูกอ่อน
กาสะลอง3.2K views
