Share

บทที่ 373

Author: จี้เวยเวย
“ข้าไม่รู้เลยว่าสหายธรรมดาจะมอบของล้ำค่าขนาดนี้ให้กัน ที่บ้านเจ้าไม่เคยสอนเจ้าหรือว่าไม่อาจรับสิ่งของที่บุรุษทั่วไปมอบให้ หรือจะบอกว่าหากอยากเป็นสหายกับแม่นางเคอ จะต้องกำนัลเงินก้อนโตให้อีกด้วย?”

“อย่างอื่นข้าไม่พูดถึงก็แล้วกัน แต่กำไลบนมือเจ้าวงนั้นเป็นสิ่งของที่แม่ข้าเก็บไว้ให้ว่าที่ลูกสะใภ้ พี่สี่ของข้าทะนุถนอมอย่างยิ่ง ยามนี้สวมอยู่บนข้อมือเจ้า เจ้ากลับบอกว่าพี่สี่ของข้าเป็นแค่สหาย?”

เมิ่งชิ่นจุ๊ปากทอดถอนใจ “เครื่องประดับที่เจ้าประโคมใส่บนร่างล้วนได้มาจากคุณชายสี่สกุลซ่ง ถ้าบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เกรงว่าคงไม่มีใครเชื่อกระมัง?”

“ข้า ข้าไม่รู้ ก่อนหน้านี้เป็นเขาอยากให้ข้ามาเอง ข้าไม่รับ เขาก็วางของไว้แล้ววิ่งหนีไป ข้ากลัวว่าจะทำร้ายจิตใจเขาถึงได้ฝืนใจรับไว้”

เคอหยวนจื่อสุดจะระงับโทสะในใจ ไม่เพียงแต่ขุ่นเคืองซ่งรั่วเจิน แม้แต่ซ่งจิ่งเซินก็ยังพลอยโกรธเคืองไปด้วย

แม้แต่น้องสาวตัวเองก็ยังจัดการไม่ได้ ปล่อยให้นางบังอาจมาคาดคั้นตนเอง รอจนซ่งจิ่งเซินกลับมาแล้ว นางจะต้องไปคิดบัญชีนี้กับเขาแน่นอน!

“ฝืนใจขนาดนั้นเชียว? พี่สี่ของข้าจะทำให้คนอื่นลำบากใจเกินไปแล้ว? ถึงได้บังคับให้เจ้ารับขอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1518  

    “อวิ๋นหยาง จับตัวมันไว้!” ฉู่จวินถิงตะคอกเสียงเหี้ยม เจ้าคนพวกนี้มิได้มาช่วย แต่มาก่อความวุ่นวายกันชัด ๆ! อวิ๋นหยางเองก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติ เจ้าหมอนี่ชัดเจนว่าไม่ได้มาพร้อมกับกองทัพใหญ่ จะต้องเป็นมือมืดที่บงการอยู่เบื้องหลังแน่! เสนาบดีศาลต้าหลี่และเซียวอ๋องตามเหลียงอ๋องมาพร้อมกัน เหตุผลที่มา ทางหนึ่งก็เพราะไต้ซือชิงเฟิงทำนายว่าต้นเหตุของเรื่องราวอยู่ที่หมู่บ้านหมิงเยว่แห่งนี้ ส่วนอีกทางหนึ่งก็เพราะรู้ว่าฉู่อ๋องเองก็เดินทางมาที่หมู่บ้านหมิงเยว่แห่งนี้เช่นกัน ครั้นพวกเขาได้สัมผัสสิ่งที่เรียกว่า ‘ความสามารถ’ ของท่านไต้ซือชิงเฟิง ตอนแรกก็มิได้เชื่อถือในคำพูดของเขาแม้เพียงสักนิด ทว่าหลังจากได้ทราบว่าฉู่อ๋องและพระชายาฉู่อ๋องเองก็มาที่หมู่บ้านหมิงเยว่เหมือนกัน พวกเขาก็ต้องเชื่อแล้วเรื่องนี้ทำให้พวกเขาอดรู้สึกตกตะลึงไม่ได้เลยจริง ๆ เดิมคิดว่าไต้ซือชิงเฟิงเป็นแค่พวกขี้เมาหยำเปคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าแท้จริงแล้วจะสามารถทำนายเรื่องบางอย่างได้แม่นยำจริง ๆ มิเพียงเท่านี้ เหลียงอ๋องยังบอกอีกว่าชาวบ้านในหมู่บ้านหมิงเยว่กล้าหาญป่าเถื่อน หวั่นใจว่าพวกฉู่อ๋องจะเป็นอันตราย ดังนั้นพวกเขาค

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1517  

    ซ่งรั่วเจินขมวดหัวคิ้วแน่น นางทราบดีว่าสาเหตุที่วิชาเหล่านี้ถูกสั่งห้าม ก็เป็นเพราะว่ามันโหดเหี้ยมป่าเถื่อนเกินกว่าจะรับได้จริง ๆ การหลอกใช้ประโยชน์จากชีวิตเด็กมาเลื่อนระดับพลังตบะของตนเอง เป็นที่รังเกียจของคนหมู่มาก และมันก็มักจะเป็นวิถีของพวกความคิดบิดเบี้ยวชอบทำผิดศีลธรรมใช้กัน อันที่จริงเรื่องทางธรรมทางมาร ซ่งรั่วเจินหาได้ใส่ใจนัก ไม่ว่าจะใช้วิธีการใด ขอเพียงเพิ่มพลังบำเพ็ญได้ก็นับว่าเป็นผลดีทั้งสิ้น หากแต่การหลอกใช้ประโยชน์จากชีวิตของผู้บริสุทธิ์นั้นถือว่าเป็นการกระทำที่เลวทรามต่ำช้าเกินกว่าจะรับได้จริง ๆ พวกอวิ๋นหยางล้วนแต่เป็นคนที่ผ่านความเป็นความตายมาจนชินชา แต่เมื่อได้ฟังซ่งรั่วเจินบรรยายถึงกระบวนการทั้งหมดของเรื่องราวเหล่านี้ พวกเขาต่างก็พากันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันโกรธเคืองต่อความอยุติธรรมขึ้นมาทันที ในสมรภูมิ บุรุษลงสนามรบเข่นฆ่าโรมรันเอาชีวิตเข้าแลก ก็เพื่อปกป้องเด็กและสตรี ทว่า ที่แห่งนี้กลับมีคนชั่วช้าใช้วิธีการเลือดเย็นอำมหิตสังหารเด็กน้อยอย่างโหดเหี้ยม สตรีทั้งหมู่บ้านหมิงเยว่ยิ่งต้องทนทุกข์ระทมเจ็บปวดเกินบรรยาย การมีอยู่ของพวกนางดูราวกับเป็นเพียงแต่เครื่องจักร

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1516  

    “เจ้าเด็กเวรยังกล้าปากดีอีกหรือ ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้เข็ด!”จ้าวต้าเลี่ยงโทสะสุมทรวง กำลังจะง้างมือจัดการแต่กลับถูกหัวหน้าหมู่บ้านปรามเอาไว้เสียก่อน “จ้าวต้าเลี่ยง นี่มันยามเท่าใดแล้ว เจ้ายังจะเสียเวลาเอาเรื่องกับเด็กคนเดียวอีกหรือ?” เมื่อคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมาถึงยอดเขา ซ่งรั่วเจินก็สังเกตเห็นถึงการมีอยู่ของค่ายกลได้จากที่ไกล ๆ พิสูจน์ข้อสงสัยในใจตนเองได้แล้วภาพที่ปรากฏในสายตา คือกลุ่มชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกำลังยืนล้อมรอบแท่นบูชายัญรูปวงกลม พลางนำตัวเด็กสองคนไปวางไว้ตรงกึ่งกลาง และเมื่อเสียงสวดจากปากของหัวหน้าหมู่บ้านดังขึ้น ทุกคนต่างก็คุกเข่าลงน้อมลงกราบอย่างเลื่อมใสศรัทธา สตรีครั้นเห็นภาพฉากนี้ ก็คิดจะพุ่งเข้าไปห้ามทันที “ลูกของข้า! จะปล่อยให้พิธีดำเนินต่อไปเช่นนี้ไม่ได้ มิเช่นนั้นแล้วพวกเขาจะต้องตาย!” ซ่งรั่วเจินห้ามนางไว้ “อย่าวู่วาม พวกเขาไม่ตายหรอก” สตรีมีสีหน้าเคร่งเครียดเป็นกังวล นัยน์ตาคู่นั้นแดงก่ำเห็นเส้นเลือด อยากจะบุกเข้าไปขัดขวางทุกสิ่งตรงหน้าให้ได้ ทว่านางก็รู้ดีแก่ใจว่าตนเองนั้นไม่มีปัญญา จึงได้แต่หยุดนิ่งอยู่ที่เดิม “นี่คือค่ายกลสังเวยโลหิต ใช้โลหิตของเด็กชายเ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1515  

    “เจ้าวางใจเถิด วันนี้พวกข้ามาที่นี่ก็เพื่อจะขัดขวางเรื่องนี้” “เจ้าจะตามพวกข้าไปด้วยกันก็ย่อมได้ แต่เจ้าจะต้องฟังคำสั่งของพวกข้าให้ดี ตอนที่มิได้สั่งให้เจ้าพูดก็ห้ามส่งเสียงใด ๆ ออกมาเป็นอันขาด เข้าใจหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยกำชับ สตรีผู้นั้นพยักหน้ารัว “เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ เข้าใจแล้ว” จากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนก็เดินออกจากเรือน ท่ามกลางความมืดมิดยามวิกาล อวิ๋นหยางและคนอื่น ๆ ได้ผลัดอาภรณ์เป็นชุดดำพรางตัวเตรียมพร้อมรออยู่ก่อนแล้ว “ท่านอ๋อง พวกจ้าวต้าเลี่ยงบัดนี้พาเด็กทั้งสองเดินมุ่งขึ้นไปทางภูเขาฟากนั้นแล้วขอรับ คนทั้งหมู่บ้านนอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีคนอื่น ๆ ลักลอบขึ้นเข้าไปด้วยขอรับ” “หัวหน้าหมู่บ้านระมัดระวังตัวมาก คนนอกหมู่บ้านที่เหลืออยู่ในหมู่บ้านบัดนี้ถูกพวกเขาใช้ควันยาสลบรมให้หมดสติไปหมดแล้วขอรับ” “ข้าน้อยสั่งให้คนลอบสะกดรอยตามไปแล้ว ระหว่างทางจะทิ้งร่องรอยไว้ให้ พวกเราสามารถตามร่องรอยนั้นไปได้ขอรับ” พวกอวิ๋นหยางและคนอื่นเฝ้าสังเกตสถานการณ์ภายในหมู่บ้านจากด้านนอกมาตลอด ต้องยอมรับว่า หมู่บ้านหมิงเยว่แห่งนี้มีเล่ห์กลอุบายมิใช่เล่นเลยจริง ๆ ชาวบ้านในหมู่บ้านต่างมีความเข้าใจ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1514  

    “พวกเขารู้สึกว่าหากไปแล้ว จะเป็นการไม่เคารพต่อท่านเทพแห่งขุนเขา จะทำให้ท่านเทพแห่งขุนเขาพิโรธขอรับ” ได้ฟังดังนั้น ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงก็เข้าใจขึ้นมาเช่นกัน หมู่บ้านหมิงเยว่ให้ความเคารพต่อเทพแข่งขุนเขาอย่างหาใดเปรียบเทียบได้ บางทีอาจจะเป็นเพราะเหตุผลนี้ ที่ทำให้จิ้งเฉินและจิ้งอินสามารถพำนักที่สำนักเทียนฉือได้อย่างเบาใจ ท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลงแล้ว พวกซ่งรั่วเจินกำลังเฝ้าจับตาดูความเคลื่อนไหวของห้องข้าง ๆ อยู่ตลอดเวลาจ้าวต้าเลี่ยงให้พวกเขาเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ พร้อมกำชับไม่ให้ออกไปเพ่นพ่านเถลไถลที่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นยังห้ามแอบเอาสิ่งของในห้องของพวกเขาไปด้วย ขณะที่พวกเขาแกล้งทำเป็นหลับ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเบา ๆ แว่วดังมาจากนอกประตู จากนั้นก็ค้นพบว่ามีกลิ่นของยาสลบรำเพยเข้ามา ทั้งสามคนต่างกลั้นหายใจอย่างพร้อมเพรียงกัน แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้นจ้าวต้าเลี่ยงรออยู่พักหนึ่ง กระทั่งเห็นไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ จากด้านในห้องแล้ว จึงผลักประตูห้องออกและเดินเข้ามา“เจ้าคนพวกนี้ถึงจะแต่งตัวธรรมดา แต่ร้ายดีอย่างไรก็ต้องมีเงินติดตัวอยู่บ้าง ไหน ๆ ก็มาพำนักในเรือนของข้าแล

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1513  

    ซ่งรั่วเจินหลังจากได้ฟังเรื่องราว ก็เข้าใจในทันที “เมื่อก่อนพิธีบูชายัญของหมู่บ้านหมิงเยว่ก็ทำขึ้นเพื่อขอให้ลมฝนตกต้องตามฤดูกาลเท่านั้น เทพแห่งขุนเขาที่พูดถึงอะไรนั่นก็ไม่ได้มีอยู่จริงตั้งแต่แรกแล้ว เพราะฉะนั้นเด็กที่ถูกจับไปบูชายัญก็แค่ถูกปล่อยให้อยู่บนภูเขาหนึ่งคืนเท่านั้น” “หากโชคดีไม่เจอสัตว์ป่าดุร้ายเข้าเสียก่อนและรู้ทางกลับบ้าน ก็ยังมีโอกาสรอดชีวิตกลับมาได้ อีกทั้งในตอนนั้นครอบครัวที่ถูกเลือกให้ส่งบุตรของตนเองไปเป็นเครื่องเซ่นในพิธีบูชายัญก็มิได้รับผลประโยชน์อะไรตอบแทนจากสิ่งนี้ด้วย” “แต่ในช่วงหลายสิบปีมานี้ ผลประโยชน์ชัดเจนเพียงนี้ ไม่มีทางเป็นพลังของเทพแห่งขุนเขาไปได้แน่ ต้องมีใครบางคนที่รู้จักธรรมเนียมของหมู่บ้านหมิงเยว่ และฉวยโอกาสจากจุดนี้ แสวงหาผลประโยชน์ให้ตนเอง!” ฉู่จวินถิงผงกศีรษะ “เพียงแต่เด็กที่ถูกจับไปทำพิธีบูชายัญเหล่านี้กลายเป็นซากศพแห้งในวันที่สอง คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เอาโลหิตของพวกเด็ก ๆ ไปทำอะไร?” “ข้าเคยได้ยินว่ามีเคล็ดวิชาชั่วร้ายบางอย่างที่จะใช้วิธีเช่นนี้ เพียงแต่เคล็ดวิชาเหล่านี้ทยอยเลือนหายไปเกือบหมดแล้ว” “สำนักวิชาเต๋าเองก็มีพวกที่จิตใจช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status