공유

บทที่ 457

작가: จี้เวยเวย
ฉู่จวินถิงสืบเท้าขึ้นมาหนึ่งก้าว ระยะห่างระหว่างทั้งคู่ที่ใกล้กันอยู่แล้วก็ใกล้กันมากยิ่งขึ้น

ครู่ต่อมาซ่งรั่วเจินขยับถอยหลังหนึ่งก้าว ร่างกายแนบติดต้นไม้ทางข้างหลังโดยไม่รู้ตัว ศีรษะกลับกระแทกเข้ากับฝ่ามือนุ่มของฝ่ายชาย

เขากลัวศีรษะนางกระแทก ดังนั้นจึงวางฝ่ามือไว้ข้างหลังก่อนล่วงหน้า

กลิ่นอายของฝ่ายชายปกคลุมนางไว้ในทันใด แสงแดดจ้าถูกเขาบดบังไว้ ซ่อนซ่งรั่วเจินไว้ใต้เงามืดผืนหนึ่ง

ครู่ต่อมานางเงยหน้า ใบหน้าหล่อเหลาของฝ่ายชายใกล้เพียงแค่เอื้อม ทำให้นางกลั้นหายใจ กลับมองเห็นดวงตาทอประกายระยับของฝ่ายชาย เจิดจ้ายิ่งกว่าแสงแดดเสียอีก

“อะ...อะไร?”

ฉู่จวินถึงเห็นดวงตากลมโตของฝ่ายหญิง กลีบปากแดงเผยอน้อยๆ ใบหน้าเรียวเล็กงดงามว้าวุ่นไม่รู้ต้องรับมือเยี่ยงไร สายตาแทบละลายกลายเป็นสายน้ำ

“แผนของเจ้า...กำลังคิดเพื่อข้า”

ฉู่จวินถิงหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง ไม่ต้องถามอีก ก็รู้คำตอบแล้ว

ซ่งรั่วเจินได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบามีความสุขดังขึ้นในโสตก็ว้าวุ่น ยื่นมือออกไปดันฉู่จวินถิงเล็กน้อย ครู่ต่อมากวาดตามอง

“วางใจเถอะ เมื่อครู่ข้าสำรวจมาก่อนแล้ว รอบข้างไม่มีคนอื่น” ฉู่จวินถิงอธิบาย

ซ่งรั่วเจินถอนหายใ
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1526

    จิ้งอินซือไท่ยืนนิ่งเงียบอยู่ทางด้านข้าง นางไม่ใส่ใจการเดิมพันครั้งนี้แม้แต่น้อย เพียงแต่ความมั่นใจที่พระชายาฉู่อ๋องแสดงออกมานั้นกลับทำให้ความคาดหวังในใจของนางยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นมากเรื่อย หากปราศจากความมั่นใจที่แน่วแน่ นางจะกล้าเอาเงินเดิมพันถึงหนึ่งแสนตำลึงมาเสี่ยงได้อย่างไร?ขอเพียงได้พบหน้าลูกสาวอีกสักครั้ง ไม่ว่านางต้องทำสิ่งใด นางก็ล้วนยินดีครู่ต่อมา ภายใต้สายตาของผู้คนที่เต็มไปด้วยความคาดหวังระคนเย้ยหยัน ซ่งรั่วเจินเขียนยันต์ขึ้นมาหนึ่งใบกลางอากาศเมื่อยันต์นั้นปรากฏขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง นางประสานมือทำมุทราแล้วเปล่งเสียงว่า “เบิกเนตร!”เดิมทีไต้ซือชิงเฟิงก็ไม่เคยเชื่อในฝีมือของซ่งรั่วเจิน เขาเพียงคิดว่าอีกฝ่ายก็คงเป็นพวกต้มตุ๋นไม่ต่างจากตนเอง เพราะพวกไต้ซือที่เขาเคยพบเห็นในแต่ละวันก็ล้วนเป็นเช่นนี้ เว้นเพียงแต่อาจารย์ของเขาเท่านั้นทว่าตอนนี้กลับได้เห็นซ่งรั่วเจินวาดยันต์ขึ้นกลางอากาศ ในขณะที่ยันต์เสร็จสมบูรณ์ ราวกับว่ามีแสงทองสายหนึ่งวาบขึ้นมา ใบหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทีละน้อย“นี่คือวาดยันต์ขึ้นมากลางอากาศจริงหรือ หนำซ้ำยันต์ยังสำเร็จอีกด้วย?”“เป็นไปได้

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1525    

    ฉีชิงอีมองดูความเย่อหยิ่งเช่นนั้นของซ่งรั่วเจิน ท่าทีที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่เห็นพวกตนอยู่ในสายตา ใจก็พลันอึดอัดขึ้นมา นางใคร่ครวญว่าชาติกำเนิดตนก็ไม่ได้ต่ำต้อยกว่าซ่งรั่วเจิน สกุลซ่งเดิมทีก็เกือบพังพินาศไปแล้ว บัดนี้กลับกลายเป็นตระกูลใหญ่แห่งเมืองหลวง ที่สุดแล้วก็ล้วนอาศัยความช่วยเหลือจากฉู่อ๋องทั้งนั้น หากไม่มีฉู่อ๋อง ซ่งรั่วเจินจะมีสิทธิ์หยิ่งผยองเช่นนี้ได้อย่างไร! น่าเสียดาย เหลียงอ๋องหาได้มอบฐานะเช่นนั้นแก่นางไม่ แม้ในยามปกติจะดูแลนางดีไม่น้อย แต่เครื่องกินเครื่องนุ่งเครื่องใช้ของนางก็ไม่อาจเทียบกับซ่งรั่วเจินในตอนนี้ได้เลย “พระชายาเหลียงอ๋อง เจ้าจงคิดให้ถี่ถ้วน หากเจ้าควักออกมาไม่ได้…” ถังเสวี่ยหนิงเอ่ยกระซิบ นางก่อนหน้านี้ก็เคยเสียเปรียบซ่งรั่วเจินอยู่ไม่น้อย ตอนแจกจ่ายโจ๊ก นางคิดมาตลอดว่ารากฐานสกุลตน สกุลซ่งหาได้เทียบติดไม่ จึงทุ่มเงินไปไม่น้อย ใครจะคิดว่าสุดท้ายกลับทำให้เกิดปัญหาใหญ่ถึงเพียงนั้น นางรู้สึกว่าซ่งรั่วเจินช่างประหลาดคนนัก โดยเฉพาะเงินหนึ่งแสนตำลึงนี้ ก็ไม่รู้ว่าสำหรับพระชายาเหลียงอ๋องจะเป็นจำนวนที่มากหรือไม่ แต่ทว่า ฉีชิง

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1524     

    “เมื่อได้พบกันครั้งนี้แล้ว นางก็ถึงคราวจะไปเกิดใหม่แล้ว” จิ้งอินซือไท่แสดงสีหน้าตกตะลึง “หม่อมฉันสามารถพบนางอีกคราได้จริงหรือ?” “แน่นอน” ฉีชิงอีกับถังเสวี่ยหนิงจับตามองซ่งรั่วเจินอยู่ตลอดเวลา เมื่อมาพักในหมู่บ้านนี้ พวกเขาก็ไม่เคยลำบากเช่นนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นอาหารการกินหรือที่พักอาศัย ล้วนเทียบกับเมืองหลวงไม่ได้เลย เดิมทีคิดว่าสภาพสำนักเทียนฉือก็แย่มากพออยู่แล้ว ไม่คิดเลยว่าครั้นมาถึงหมู่บ้านหมิงเยว่กลับแย่ยิ่งกว่า เดิมทีฉีชิงอีคิดว่าครานี้จะสามารถทำให้ซ่งรั่วเจินไม่พอใจได้ แต่ไม่คิดเลยว่าสตรีนางนั้นยังคงมีท่าทีสูงส่ง ราวกับไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา ในตอนนั้น นางเพียงรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวตลกอวดขวานต่อหน้าช่าง ไม่เพียงแต่ไร้ซึ่งความสะใจ กลับยิ่งขุ่นข้องมากกว่าเดิม “พระชายาฉู่อ๋อง พูดอะไรก็ควรมีขอบเขตบ้าง คนก็ตายไปหลายปีแล้ว ท่านยังจะสามารถทำให้จิ้งอินซือไท่มองเห็นได้อีก กำลังล้อเล่นอะไรอยู่หรือ?” ฉีชิงอีคิดว่าซ่งรั่วเจินคงจะคลุ้มคลั่งไปแล้ว เพื่อจะยึดเอาความดีความชอบไว้แต่ผู้เดียว ถึงกับเริ่มแต่งเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา ซ่งรั่วเจินมองฉีชิงอีที

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1523     

    ครั้นพิธีเซ่นไหว้ของหมู่บ้านหมิงเยว่ถูกเปิดโปง ศาลต้าหลี่จึงส่งคนมาไม่น้อย เพื่อสืบสวนเหตุการณ์ในหมู่บ้านตลอดหลายปีให้ชัดแจ้ง ส่วนสถานการณ์ใต้ผาหิน ก็เป็นดั่งที่ซ่งรั่วเจินคาดไว้ คนที่ถูกส่งลงไปค้นด้านล่างอยู่นาน พบเพียงรอยเลือดของพิธีเซ่นไหว้เล็กน้อย ไม่ได้พบซากศพเลย “ท่านใต้เท้า จากสภาพการณ์ของที่เกิดเหตุ หลังจากบุรุษผู้นั้นพลัดตกจากผาหินแล้วก็บาดเจ็บสาหัส” “รอบทิศมีรอยเท้าของผู้อื่น เขาหาได้ออกไปเองไม่ หากแต่ถูกคนพาออกไป” เสนาบดีศาลต้าหลี่ขมวดคิ้ว “หากเป็นเช่นนี้แล้ว เขายังมีลูกน้องอยู่อีกหรือไม่?” “เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ง่ายดายนัก หากเป็นลูกน้องจริง ก็ควรอยู่เฝ้าใกล้พิธีเซ่นไหว้ เหตุใดจึงเลือกอยู่ใต้ผาหิน?” เซียวอ๋องส่ายหน้า “ราวกับมีคนคาดการณ์เหตุร้ายไว้นานแล้ว เพื่อทำลายศพลบร่องรอย…” เสนาบดีศาลต้าหลี่แววตาเคร่งขรึม รู้สึกแค่ว่าสิ่งที่เซียวอ๋องพูดทั้งหมดก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่หากเป็นเช่นนั้นจริง เบื้องหลังของคนผู้นั้นก็ยิ่งไม่ธรรมดา ครั้งนี้ที่พวกเขามาถือว่าค่อนข้างซ่อนเร้นนัก ตลอดทั้งทางหาได้บอกกล่าวแก่ผู้ใดไม่ แต่ความเร็วของคนเหล่านั้นก

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1522

    ทว่าเพราะมียานอนหลับ ทุกคนจึงเข้าใจกันโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ย นึกถึงตอนนั้นที่หมู่บ้านของพวกเขาห้ามไม่ให้คนนอกค้างแรม โดยเฉพาะยามใกล้ถึงพิธีเซ่นไหว้ แต่เพราะธรรมเนียมนี้ ตอนนั้นจึงเกือบถูกผู้อื่นจับได้ หลังจากนั้นจึงเปลี่ยนมาใช้ยานอนหลับแทน ครั้นมียานอนหลับแล้ว ผลลัพธ์ก็ยิ่งดีนัก ไม่เคยเกิดความผิดพลาดขึ้นเลย “ข้าว่าแล้ว จ้าวต้าเลี่ยงจัดการอะไรไม่ได้เลย ถึงกับล่อคนของทางการมา นี่มันตัดทางรอดของทั้งหมู่บ้านเราแล้ว!” เสนาบดีศาลต้าหลี่มองชาวบ้านที่โง่เขลาเบาปัญญาเหล่านี้ แล้วเอ่ยเสียงขรึม “พิธีเซ่นไหว้ที่พวกเจ้ากล่าวอ้าง ก็แค่มีคนควบคุมอยู่เบื้องหลัง” “ใช้บุตรหลานหมู่บ้านพวกเจ้าฝึกฝนวิชาพิกลโหดร้าย แล้วโยนเงินให้เพียงเล็กน้อย เชื่อจริง ๆ หรือว่าเป็นเทพแห่งขุนเขาคุ้มครอง ช่างโง่เขลาเบาปัญญาแท้!” “หากเป็นเทพแห่งขุนเขาที่คุ้มครองพวกเจ้าจริง เหตุใดทุกปีจึงต้องใช้ชีวิตเด็กด้วย!” เสนาบดีศาลต้าหลี่ส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ การสักการบูชา ทดสอบความจริงใจ แล้วบริจาคเงินค่าน้ำมันธูปตามกำลังของตนก็เพียงพอ แต่พวกเขากลับทำร้ายชีวิตผู้บริสุทธิ์มากมายถึงเพียงนี้! “เป็นไปไม่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1521

    “ไม่กล้าพูดหรือ?” ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนจะยื่นมือหยิบเอาฎีกามา เมื่อเห็นเนื้อหาด้านในชัดเจนแล้ว สีหน้าของเขาเผยแววขบขัน “พระชายาฉู่อ๋องเตือนข้าว่าวันนี้อย่าไปอุทยานหลวง?” ด้านในกล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าอย่าไปอุทยานหลวง ไม่เช่นนั้นจะมีเคราะห์ “ฝ่าบาท ก่อนนี้พระองค์ทรงรับปากกุ้ยเฟยว่าจะเสด็จไปอุทยานหลวง…” ขันทีใหญ่อดที่จะตื่นตระหนกไม่ได้ พระชายาฉู่อ๋องบัดนี้หาได้อยู่ในเมืองหลวงไม่ แต่กลับสามารถทำนายได้ว่าวันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จไปอุทยานหลวง ถึงขั้นเตือนมาตรง ๆ เรื่องนี้ช่างน่าพิศวงนัก “ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าหากไปอุทยานหลวงแล้วจะเกิดสิ่งใดขึ้น” ฮ่องเต้ตรัสด้วยความสนใจยิ่งนัก “ฝ่าบาท ไม่ได้เด็ดขาดนะพ่ะย่ะค่ะ!” ขันทีใหญ่คุกเข่าลงไปอย่างร้อนรน “ฝ่าบาทควรเชื่อไว้ก่อน ดีกว่าประมาท อีกอย่างความสามารถของพระชายาฉู่อ๋อง พวกเราต่างรับรู้ดี พระองค์ห้ามเสด็จไปอุทยานหลวงเป็นอันขาด!” “แม้กระหม่อมจะต้องสละชีวิตนี้ ก็ไม่อาจปล่อยให้พระองค์เสด็จไปได้!” ฮ่องเต้หัวเราะเบา “ข้ารับรู้ถึงความภักดีของเจ้า ใกล้จะได้เวลาแล้ว เดิมทีข้าก็คิดจะไปอุท

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status