แชร์

บทที่ 538

ผู้เขียน: จี้เวยเวย
เขาได้ยินเรื่องในตอนนั้นจากปากของพวกเขาเพียงบางส่วนก็ถูกขัดขึ้นแล้ว เรื่องในอดีตไม่อยากรื้อฟื้น ที่ผ่านมาตนเองก็คือตัวโง่งมคนหนึ่งโดยแท้!

“ซงจิ่งเซิน เหตุใดท่านถึงพูดกับหยวนจื่อเช่นนี้? สาเหตุที่ในอดีตท่านทำเพื่อหยวนจื่อมากมายถึงเพียงนั้น ยังมิใช่เพราะต้องการให้หยวนจื่อมอบโอกาสให้ท่านสักครั้งหรือ?”

เจี่ยงเหวินจิ้งสบมองซ่งจิ่งเซิน ภายในสายตาเปี่ยมความรังเกียจ คล้ายกำลังมองสิ่งน่าขยะแขยงบางอย่าง

“บัดนี้หยวนจื่อมาแล้ว ท่านก็พูดเถอะว่าตกลงจะต้องทำเช่นไรถึงจะสามารถลบล้างเรื่องที่ผ่านมาได้!”

“ทว่าท่านอยากให้หยวนจื่อแต่งกับท่าน นั่นไม่มีวันเป็นไปได้!”

พานเหราทางฝั่งหนึ่งพยักหน้า “วันนี้อากาศไม่เลว มิสู้ก็ให้หยวนจื่อไปเที่ยวทะเลสาบเป็นเพื่อนท่าน แต่ของทั้งหมดท่านต้องเตรียมไว้ให้ดี”

“ได้ยินมาว่าระยะนี้ร้านขายผ้าของท่านออกแบบพิเศษไม่น้อย งดงามอย่างมาก เชื่อว่าท่านเตรียมไว้ให้หยวนจื่อดีแล้วกระมัง? ยังไม่รีบฉวยโอกาสนี้เอามาส่งให้อีกหรือ?”

“พลาดวันนี้ไป ท่านก็ไม่มีโอกาสแล้ว!”

ภายในสายตาเคอหยวนจื่อสะท้อนความลำพองใจ ปลายคางเชิดขึ้นเล็กน้อย สะท้อนความเย่อหยิ่งหลายส่วน

“เหวินจิ้งและพานเหรามากั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1442

    จากนั้นเขาก็พบว่าตนเองค่อยๆ ถูกฝึกออกมา สามารถกินรสเผ็ดได้มากขึ้นเรื่อยๆ“เช่นนั้นข้าชิมน้ำแกงเห็ดแล้วกัน” กู้ฮวนเอ๋อร์รีบพูดอย่างรอแทบไม่ไหวจากนั้นอาหารแต่ละอย่างถูกใส่ลงในหม้อ มองเห็นไอร้อนเดือดปุดๆ ไม่หยุดไปจนถึงกลิ่นหอมกำจายออกมา น้ำลายสอขึ้นมาในทันใดอวิ๋นอ๋องชิมเข้าไปหนึ่งคำ จากนั้นเบิกตากว้างอย่างประหลาดใจ “รสนี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!”“พี่สะใภ้ ท่านค้นคว้าของกินเก่งเกินไปแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยกินมาก่อน คิดไม่ถึงเลยว่ารสชาติจะดีถึงเพียงนี้!”กู้ฮวนเอ๋อร์เพิ่งคีบเนื้อเข้าปากก็รู้สึกร้อนจนเกินไป เป่าปากพลางเอ่ยชม “อร่อยเหลือเกิน ญาติผู้พี่ ข้าจะติดตามท่านไปชั่วชีวิต!”หยางอ๋องคีบผักให้เมิ่งชิ่นแล้วพูดว่า “เจ้าชิมดู”เมิ่งชิ่นมองหยางอ๋องด้วยความประหลาดใจ หลังโตเป็นผู้ใหญ่ ทุกครั้งพวกเขาได้พบหน้าล้วนต้องทำความเคารพตามกฎระเบียบ ไม่เคยใกล้ชิดกันเหมือนอย่างวันนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่สัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา“ขอบคุณท่านอ๋องมากเพคะ”“ระหว่างเจ้าและข้าไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันถึงเพียงนี้” หยางอ๋องพูดยิ้มๆเมิ่งชิ่นยิ้มน้อยๆ ภายในสมองนึกถึงสิ่งที่มารดาพูดก่อนหน้านี้ คล้ายกั

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1441

    “คนมากันครบแล้ว รีบนั่งกินมื้อเย็นกันเถอะ”ซ่งรั่วเจินร้องเรียกทุกคนยิ้มๆ “ข้าคิดว่าอาหารที่กินกันทุกวันคงเบื่อกันแล้ว วันนี้พวกเรามากินหม้อไฟด้วยกันเถอะ”ฉู่อวิ๋นกุยรู้สึกตื่นเต้นกับอาหารที่วันนี้พี่สะใภ้เตรียมไว้ตั้งนานแล้ว คิดว่าวันนี้มากินข้าวที่จวนอ๋อง เสด็จพี่และพี่สะใภ้คงไม่ปล่อยให้พวกเขาหิวโซแน่ใครจะรู้ว่าเมื่อมาถึงแล้วกลับพบว่าวัตถุดิบเตรียมไว้ไม่น้อยแล้ว แต่ทั้งหมดกลับเป็นของดิบ มีเพียงหม้อที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นที่กำลังเดือดปุดๆ“พี่สะใภ้… หม้อไฟคืออะไรหรือ?”ซ่งรั่วเจินชี้ไปที่หม้อด้านหน้าแล้วอธิบายว่า “ในนี้มีสามรสชาติ เผ็ดชา น้ำแกงเห็ดและมะเขือเทศ เลือกตามที่ชอบได้เลย”“แค่เอาของที่อยากกินใส่ลงไปในน้ำแกงที่ชอบ ลวกให้สุกแล้วก็ตักขึ้นมากินได้เลย ตอนนี้อากาศเริ่มเย็น ได้กินหม้อไฟระหว่างพูดคุย นับว่าสนุกที่สุดแล้ว”“หม้อนี้เป็นนางตั้งใจให้คนไปทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ที่ผ่านมานางชอบกินหม้อไฟมาก บัดนี้อากาศเย็น อาหารที่ทำก็เย็นเร็วมาก”บังเอิญวันนี้มีคนมารวมตัวกันเต็มห้อง นางจึงนำหม้อใบนี้ออกมา นี่ก็ถือว่าได้ใช้งานแล้วเพียงกู้ฮวนเอ๋อร์ได้ยิน กลั้นขำไม่ไหว “ข้ายังไม่เคยเห็นค

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1440

    “ตอนนั้นหม่อมฉันเองก็แปลกใจ ดังนั้นจึงทำนายให้เมิ่งชิ่น”ฉู่จวินถิงเองก็สนใจขึ้นมา “ไม่ใช่ว่าตอนนี้ยังทำนายไม่ออกหรอกกระมัง?”ซ่งรั่วเจินพยักหน้า “วาสนาแต่งงานของนางเลือนรางยากจะทำนายได้ เต็มไปด้วยความเป็นไปได้หลายอย่าง”“เหตุใดจึงเกิดสถานการณ์เช่นนี้?” ฉู่จวินถิงกลับได้ยินผลการทำนายเช่นนี้จากฮูหยินเป็นครั้งแรก ตกใจอย่างอดไม่ได้“หนทางแห่งสวรรค์ล้วนเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วพริบตา พิเศษอย่างที่สุด อิงตามทิศทางของต้นฉบับเดิม ระหว่างหยางอ๋องและนางไม่มีเส้นทางที่มาบรรจบกันได้ อีกทั้งวาสนาแต่งงานของนางก็ไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดได้ภายในระยะเวลาสองปีนี้ เต็มไปด้วยความเป็นไปได้มากมาย”“สิ่งใดๆ ที่เรียกว่าชะตาฟ้าหรือจะสู้คนลิขิต ก็คือหลักการนี้นี่แหละ มากมายหลายครั้งเพราะตัดสินใจไม่เหมือนกัน ทุกอย่างจึงเปลี่ยนแปลงไป”“นับตั้งแต่หม่อมฉันได้ยินเมิ่งชิ่นพูดเรื่องนี้ นี่จึงทำนายให้นางใหม่ พบว่าครั้งนี้ชะตานางเปลี่ยนไปแล้ว!”“วาสนาแต่งงานของนางกลายเป็นชัดเจน หลังแต่งงานก็มีความสุขมาก มิหนำซ้ำบัดนี้คู่แท้ของนางก็คือหยางอ๋อง!”ซ่งรั่วเจินยกมุมปากระบายยิ้ม นางคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่มองดูแล้วไม่เกี่ยวข้องกั

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1439

    เมิ่งฮูหยินลอบถอนหายใจ มิน่าเล่าก่อนหน้านี้พูดเรื่องแต่งงานกับชิ่นเอ๋อร์ นางไม่สนใจเลยสักนิดวุ่นวายอยู่นาน ที่แท้ภายในใจเด็กคนนี้ก็มีคนที่เลือกไว้แล้ว แต่กลับเก็บซ่อนไว้ภายในใจอยู่ตลอด ไม่แย้มพรายออกมา นางที่เป็นมารดาล้วนไม่เคยสังเกตเห็นหากบอกความในใจนางตั้งแต่แรก นางจะรีบหยิบยกงานแต่งนี้ขึ้นมา ไม่มีวันเกิดเรื่องมาถึงเพียงนี้แล้วเมิ่งชิ่นได้ยินถ้อยคำนี้ กลับรู้สึกดีขึ้นมาก อันที่จริงนางเก็บเรื่องนี้ไว้ภายในใจมาโดยตลอด ไม่เคยนึกถึงความเป็นไปได้นี้มาก่อนจนกระทั่งครั้งนี้จู่ๆ ก็ได้ยินเรื่องนี้ รู้สึกเพียงความตกตะลึงดีใจมาอย่างกะทันหันต่อให้รู้ว่าไม่เหมาะสมอยู่บ้าง แต่ครั้งแรกที่นางได้ยินก็อยากตอบตกลง...“ท่านแม่ ท่านคิดว่างานแต่งนี้เหมาะสมหรือไม่?”เมิ่งฮูหยินพยักหน้า “ชายหญิงโตแล้วย่อมต้องแต่งงานออกเรือน สักวันหนึ่งเจ้าต้องแต่งงาน ชายหนุ่มที่เลือกให้เจ้าก่อนหน้านี้ล้วนไม่เลว แต่ทุกคนล้วนมีข้อบกพร่อง”“หยางอ๋องเทียบกับพวกเขาแล้ว ฐานะหน้าตาล้วนไม่แย่ ตรงข้ามกันยังเป็นอันดับหนึ่งอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ข้าและซูเฟยเป็นสหายกัน ย่อมไม่ต้องกังวลเรื่องแม่สามีเจ้า”“เรื่องอื่นยังไม่ต

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1438

    เมิ่งฮูหยินมองสามีของตนอย่างเอือมระอา อุปนิสัยของเขานี้ แต่ไหนแต่ไรมาพูดว่าทำก็ลงมือในทันที ห้ามไว้ไม่อยู่“ดูเถอะเรื่องเล็กเพียงแค่นี้ล้วนทำให้ลูกสาวข้าไม่สบอารมณ์แล้ว ไม่รีบปฏิเสธไป นี่ยังจะรออันใดอีกเล่า?”เห็นสถานการณ์แล้ว เมิ่งฮูหยินคิดว่าก็มีเหตุผลเช่นเดียวกัน ครุ่นคิดแล้วก็พูดว่า “เช่นนั้นก็ได้ พรุ่งนี้ข้าจะเข้าวังสักเที่ยว พูดกับซูเฟยให้ชัดเจน”“ท่านแม่ ไม่ ไม่ต้องรีบถึงเพียงนี้เจ้าค่ะ” เมิ่งชิ่นพูดอย่างเก้อกระดากเมิ่งฮูหยินงุนงงไป “ไม่ต้องรีบหรือ?”เผชิญหน้ากับสายตาแปลกใจสองคู่ เมิ่งชิ่นเก้อกระดากอย่างเห็นได้ชัด พูดว่า “ลูกยังคิดไม่ตก ไม่รู้ว่าหยางอ๋องทำเช่นนี้ ตกลงเพื่อหาโล่ป้องกันอันหนึ่ง หรือว่า...”เพียงเอ่ยถ้อยคำนี้ออกไป ทันใดนั้นเมิ่งฮูหยินเข้าใจหลายส่วน ลอบตกตะลึงภายในใจ“ชิ่นเอ๋อร์ ใช่หรือไม่ว่าเจ้ามีใจให้หยางอ๋อง?”“ปละ...เปล่าเจ้าค่ะ” เมิ่งชิ่นส่ายหน้า “ข้าเพียงคิดว่าท่านและซูเฟยเป็นสหายที่ดีต่อกันมานานหลายปี ปฏิเสธไปเช่นนี้ย่อมไม่ดีเท่าใดนัก...”“นี่มีอันใดไม่ดีกันเล่า? ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าเจ้า!” แม่ทัพเมิ่งพูดอย่างไม่ลังเลเมิ่งฮูหยินผินมองเขาแวบหนึ่งแ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1437

    “เสด็จพี่ทั้งสองท่าน พวกท่านช่วยข้าคิดหาทางเถอะพ่ะย่ะค่ะ!”หยางอ๋องชูขึ้นสามนิ้วด้วยท่าทางจริงจังอย่างมาก “ข้าจริงจัง ก่อนหน้านี้สมองคิดนอกลู่นอกทางไปบ้าง ตอนนี้หลังข้าใจเย็นลงก็เข้าใจทั้งหมดแล้ว!”“ข้าและเมิ่งชิ่นไม่ใช่ไม่รู้จักกัน พวกเรารู้จักกันตั้งแต่ยังเยาว์ ไม่ว่าพูดอย่างไร ความรู้สึกนั้นจะต้องดีกว่าหญิงสาวที่ไม่รู้จักคนอื่นมากนัก!”ฉู่อวิ๋นกุยมองหยางอ๋องด้วยความสงสัย “ที่ผ่านมาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้าชอบคุณหนูสกุลเมิ่ง เจ้าคิดจะหลอกพวกเรากลับไม่ง่ายเพียงนั้น”“อันที่จริงที่ผ่านมาข้าเองก็เคยคิดเช่นนี้มาก่อน ตอนเสด็จแม่เอ่ยถึงเรื่องแต่งงานของข้า ข้าก็เคยคิดมาก่อน แต่นี่ไม่ใช่เพราะบังเอิญองค์หญิงแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์มาหรอกหรือ?”หยางอ๋องโคลงศีรษะ เรื่องนี้เป็นเขาคิดอ่านไม่รอบคอบ แต่หลังผ่านเรื่องนี้ไป เขากลับเข้าใจอย่างแจ่มชัด”“เรื่องนี้...เจ้าจะต้องชัดเจนก่อนว่าคุณหนูสกุลเมิ่งคิดเห็นเช่นไร เจ้าไม่เคยติดต่อกับนางเสียหน่อย จู่ๆ ก็เอ่ยถึงเรื่องแต่งงาน ถูกปฏิเสธก็ถูกต้องตามหลักเหตุผลแล้ว”ฉู่อวิ๋นกุยกลับเข้าใจสถานการณ์ของหยางอ๋อง อย่างไรเสียเมื่อแรกเขาก็ไม่รู้ใจตนเอง ปฏิบัติต

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status