공유

บทที่ 537

작가: จี้เวยเวย
ชั่วขณะเคอหยวนจื่อกำลังสบมองซ่งจิ่งเซินอยู่นั้น ความไม่พอใจพลุ่งพล่านภายในใจ

“จิ่งเซิน บัดนี้ท่านบรรลุเป้าหมายแล้ว งานแต่งของข้าและสกุลชวีถูกระงับไว้ชั่วคราว ท่านพอใจแล้วกระมัง?”

นับตั้งแต่ครั้งก่อนซ่งจิ่งเซินพาคนมากมายมาคิดบัญชีสกุลเคออย่างกระจ่างชัดเจนแล้ว ชวีคั่วกลับไปก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ครอบครัวสกุลชวีฟัง

เดิมทีนางคิดว่าสกุลชวีกิจการใหญ่โต ต่อให้ด้านการเงินไม่อาจเทียบสกุลซ่งได้ แต่ก็ต้องหาทางช่วยแก้ปัญหา

ใครคิดเล่าว่าสกุลชวีถึงขั้นกลายเป็นเต่าหัวหด พูดว่ารอพวกเขาคลี่คลายปัญหานี้แล้วค่อยคุยเรื่องแต่งงานก็ยังไม่สาย แม้แต่ชวีคั่วที่ก่อนหน้านี้ตามตอแยนางก็มีท่าทีเปลี่ยนไป คล้ายตั้งใจหลบเลี่ยงนาง

ทั้งหมดนี้ทำให้นางรู้สึกทรมานใจอย่างบอกไม่ถูก

ถือสิทธิ์อะไร?

ก็แค่จ่ายเงินมากหน่อยเท่านั้น ซ่งจิ่งเซินมอบให้นางมากมายถึงเพียงนี้จนคุ้นชินแล้ว ชวีคั่วถึงขั้นยอมรับเรื่องเล็กน้อยนี้ไม่ได้

ทว่าหลังทั้งหมดนี้เกิดขึ้น นางกลับยิ่งโกรธแค้นซ่งจิ่งเซินภายในใจ

แต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อน ทั้งๆ ที่ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการของซ่งจิ่งเซิน ก็เพื่อทำให้นางยอมแพ้!

ชั่วขณะซ่งจิ่ง
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1342    

    อัครเสนาบดีถังและหลินจือเยว่คนหนึ่งฝ่ายพลเรือน คนหนึ่งฝ่ายทหาร สนับสนุนเหลียงอ๋อง ช่วยให้เขาสืบทอดราชบัลลังก์ในท้ายที่สุด บัดนี้เมื่อมองดูอีกที ความสัมพันธ์ของพระชายาเหลียงอ๋องกับถังเสวี่ยหนิงแน่นแฟ้นยิ่ง หรือว่าอัครเสนาบดีถังได้เลือกข้างไว้แล้วตั้งแต่ตอนนี้กระนั้นหรือ? “พวกเจ้ากำลังคุยอะไรกันอยู่หรือ?” ฉู่จวินถิงเห็นทั้งสองกำลังกระซิบกระซาบอยู่เคียงกัน จึงยื่นขนมในมือตนส่งไปให้ “ขนมที่ร้านจวี้ฟาง ลองชิมดูเถิด ว่าชอบหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินหยิบบัวลอยข้าวเหนียวขึ้นมาชิ้นหนึ่ง ดมแล้วก็หอมหวานเหนียวนุ่ม ลองชิมคำหนึ่งก็อร่อยอยู่ไม่น้อย แล้วจึงกล่าวว่า “แค่บังเอิญเจอแม่นางถังกับพระชายาเหลียงอ๋อง จึงประหลาดใจอยู่บ้าง” เมื่อได้ยิน ฉู่จวินถิงก็มองตามสายตาของทั้งสองไป ก็สังเกตเห็นคนสองคนที่ริมฝั่งดังที่คาดไว้ เวลาต่อมา เขากับซ่งรั่วเจินสบตากันหนึ่งครั้ง ในแววตาปรากฏความเข้าใจ พวกเขาคนหนึ่งทะลุเข้ามาในหนังสือ อีกคนหนึ่งก็กลับมาเกิดใหม่ ย่อมรู้สถานการณ์ต่อจากนี้ดี ชาติก่อน เหลียงอ๋องซ่อนตัวจนถึงท้ายที่สุด ก่อคลื่นลมอยู่เบื้องหลัง แต่กลับมิมีผู้ใดสงสัยถึงตัวเ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1341

    ในแววตาฉีชิงอีฉายแววลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วโบกมือกล่าวว่า “อาการเจ็บป่วยของท่านอ๋องนั้น มีหมอเฉพาะทางดูแลอยู่ตลอด อีกทั้งตลอดหลายปีที่เขาล้มป่วยมา ก็ไม่เคยชอบนำเรื่องราวบอกแก่ผู้อื่นเลย” “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ ข้าเพียงได้ยินมาว่าฮูหยินใหญ่สกุลเมิ่งเจิ้งซิ่วอิ๋ง ครรภ์เกิดการกระทบกระเทือนกะทันหัน คลอดก่อนกำหนด หลังจากที่เสียเลือดไปมาก แม้แต่หมอหลวงก็จนปัญญา” “บังเอิญที่ตอนนั้นซ่งรั่วเจินก็อยู่ด้วย พอได้ลงมือ ก็ราวดั่งมือเทวดาหวนคืนฤดูใบไม้ผลิ ช่วยชีวิตเจิ้งซิ่วอิ๋งไว้ได้” “หลังจากที่ข่าวนี้แพร่ออกมา ข้าก็ได้ยินผู้คนไม่น้อยต่างกล่าวสรรเสริญ ว่าฝีมือการแพทย์ของนางเหนือกว่าหมอหลวง เกรงว่าโรครักษายากทั้งปวง นางล้วนสามารถรักษาให้หายได้” ถังเสวี่ยหนิง เมื่อได้ยินข่าวนี้ ในใจก็ขุ่นเคือง ทำให้ซ่งรั่วเจินเสแสร้งขึ้นมาได้จริง ๆ เช่นนี้จะได้อย่างไรเล่า? นางจำต้องคิดหาหนทางลดทอนความทะนงตนของสตรีนางนี้บ้างแล้ว เหตุใดทำให้นางถูกทำร้ายจนเป็นเช่นนี้ แล้ว ซ่งรั่วเจินจะยังสามารถมีชีวิตรุ่งเรืองได้อีก? นางในเมื่อก่อน เป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์มีชื่อเสียงไปทั่วเมืองหลวง คนที่ประสงค์จ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1340  

    คำพูดของซ่งรั่วเจินทำให้คนฟังยิ้มบาง ๆ เมื่อพินิจมองอย่างละเอียด ก็พบว่าวันนี้น้องหญิงห้างดงามน่ามองยิ่งกว่าทุกวันจริง ๆ เรือล่องทะเลสาบที่ประดับอย่างสวยหรูของสกุลซ่งมีขนาดใหญ่มากเป็นทุนเดิม และถึงแม้ว่าทุกคนจะเข้าไปนั่งด้วยกัน กระนั้นก็ยังกว้างขวางโล่งสบาย ที่ริมฝั่งมีคนจำนวนไม่น้อยต่างมุงดูภาพฉากนี้ ในแววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “วันนี้เป็นวันอะไรหรือ เหตุใดคนสกุลซ่งจึงมากันพร้อมหน้าเชียว?” “ได้ยินว่าวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของพระชายาฉู่อ๋อง นั่นปะไร…ท่านฉู่อ๋องและคนสกุลซ่งต่างก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้นางกันพร้อมหน้า เมื่อครู่เพิ่งเห็นคุณชายสี่สกุลซ่งเหมาร้านอาหารทั้งร้านเลยด้วยนะ” “ดูพระชายาฉู่อ๋องสิ นางช่างเป็นสตรีผู้เปี่ยมไปด้วยวาสนาโดยแท้ มิเพียงตระกูลเดิมดี คู่ครองยังประเสริฐ หลังแต่งงานแล้วยังมีงานเลี้ยงวันเกิดที่หรูหราฟุ่มเฟือยเช่นนี้อีก” “ความจริงฮูหยินสกุลอื่นเองก็จัดงานเลี้ยงวันเกิดเหมือนกัน หรูหราฟุ่มเฟือยไม่น้อย เพียงแต่เมื่อเทียบกับพระชายาฉู่อ๋องแล้ว ขาดความน่าสนใจไปหน่อย บอกไม่ถูกว่าจุดไหนที่ขาดความน่าสนใจ?” “จะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ตนเอง คนที่ต้อง

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1339  

    ซ่งเยี่ยนโจวและคนอื่น ๆ พอได้ยินเช่นนั้น ต่างก็หันมองฉู่จวินถิงอย่างอดไม่ได้ ฉู่จวินถิงถึงกับหลุดขำออกมาเบา ๆ “วันนี้เป็นวันเกิดของเจินเอ๋อร์ เอาตามที่นางว่าเถิด” ซ่งเยี่ยนโจวและคนอื่นต่างก็รู้สึกดีใจขึ้นมา อย่างน้อยน้องหญิงห้านางก็ยังมิได้ลืมบรรดาพี่ชายเพียงเพราะแต่งงานมีสามีแล้ว วันเกิดของนางปีนี้พวกเขายังได้ร่วมฉลองไปพร้อมกับน้องหญิงของตนเอง “มิสู้เชิญพี่สะใภ้อีกสองท่านมาด้วยกันเป็นอย่างไรเพคะ” เอ่ยพลาง ซ่งรั่วเจินก็เหลือบสายตามองไปทางฉู่จวินถิงอีกครั้ง “ปกติมู่เหยาเองก็โปรดปรานความครึกครื้นมิใช่หรือ? ครั้งก่อนนางยังบอกว่าอยากออกไปเดินเล่นกับข้า เลือกวันดีมิสู้วันบังเอิญ เช่นนั้นแล้ววันนี้ลองชวนนางออกไปด้วยกันจะดีหรือไม่เพคะ?” ฉู่จวินถิงครั้นได้ยินว่าซ่งรั่วเจินอยากชวนลั่วชิงอินและหร่วนเนี่ยนถังออกไปเที่ยวเล่นด้วยกันยังคิดว่าเหมาะสม ทว่าพอได้ยินนางเอ่ยถึงฉู่มู่เหยาขึ้นมา เขาพลันรู้สึกแปลกใจขึ้นมา แต่กระนั้นก็มิได้คิดอะไรมาก “เจ้าให้คนไปถามความคิดเห็น ว่านางจะอยากไปด้วยหรือไม่” “เพคะ” ซ่งรั่วเจินผงกศีรษะ หลังจากให้ฉู่จวินถิงรีบส่งคนไปถาม สายตาก็หันมองมายังซ่งจิ่งเซินทันที

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1338  

    “บ่าวว่าพวกเขาดูมีความสุขดี ไม่คล้ายจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเจ้าค่ะ” ไป๋จื่อครุ่นคิดพลางเอ่ยตอบ ซ่งรั่วเจินและฉู่จวินถิงสบตากัน สองคนต่างก็งุนงง จึงไปที่โถงหน้าพร้อมกันอย่างไม่รีรอ ทันทีที่ทั้งสองคนปรากฏตัว ซ่งเยี่ยนโจวพร้อมด้วยน้องชายอีกสามคนต่างก็เผยรอยยิ้มยินดีออกมาบนใบหน้า “น้องหญิงห้า สุขสันต์วันเกิด!” ซ่งเยี่ยนโจวหยิบของขวัญวันเกิดที่ตนเองเตรียมเอาไว้ออกมา “สิ่งนี้คือสร้อยข้อมือหยกมรกตที่พี่ใหญ่เลือกมาให้เจ้าด้วยความตั้งใจ ขอให้เจ้าคงความงดงามเพริศพริ้งตลอดไป” “ส่วนสิ่งนี้คือหยกประดับที่พี่รองเลือกให้เจ้า แก้วใสบริสุทธิ์ ดั่งสวรรค์บรรจงเสกสรร แฝงด้วยความหมายอันเป็นมงคล วางประดับไว้บนโต๊ะก็ดูงดงามทีเดียว” ซ่งอี้อันเอ่ยพลางยิ้มบาง ๆ ซ่งจืออวี้ได้ฟังคำอวยพรของทั้งสองคน ก็โบกมือปัดอย่างรังเกียจ “น้องหญิงห้า ของขวัญของพวกเขาไม่น่าสนใจเลยสักนิด เจ้ามาดูของขวัญที่พี่สามเตรียมไว้ให้เจ้าดีกว่า” “เหล่านี้ล้วนเป็นของเล่นที่แพร่หลายกันมากที่สุดในหมู่ดรุณีทั่วเมืองหลวงช่วงนี้ ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะชอบ จึงเตรียมทั้งหมดนี้มามอบให้เจ้า เชื่อว่าต้องมีสักชิ้นที่ต้องตาเจ้า!” ซ่งรั่วเจินมอง

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1337  

    ซ่งรั่วเจินชิมบะหมี่ที่ฉู่จวินถิงต้มมาให้แล้ว ความจริงนอกจากหน้าตาภายนอกที่ดูไม่ดีเท่าใดนัก ทว่ารสชาตินั้นนับว่ายอดเยี่ยมเลยทีเดียว นางยกนิ้วโป้งขึ้นมาทันที “รสชาติดียิ่ง!” ฉู่จวินถิงเห็นซ่งรั่วเจินกินบะหมี่ชามนั้นจนหมดถ้วยแล้ว ท่าทางดูไม่คล้ายเสแสร้งแม้แต่น้อย จึงลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เดิมทีก็คิดว่าการต้มบะหมี่สักชามหาใช่เรื่องยากอะไร แต่ใครจะรู้ว่าสำหรับคนที่ไม่เคยเข้าครัวเลยสักครั้งพอได้ลงมือทำอาหารเป็นครั้งแรก ก็พบว่าระดับความยากนั้นมิใช่เล่น ๆ เลยทีเดียว “จวินถิง ท่านรับประทานสำรับเช้าแล้วหรือยัง?” ซ่งรั่วเจินมองฉู่จวินถิงด้วยความเป็นห่วง เดาได้ไม่ยากเลยว่าเขาน่าจะตื่นมาต้มบะหมี่ตั้งแต่เช้าตรู่แน่ ๆ “ข้ากินเรียบร้อยแล้ว” ใบหน้าหล่อเหลาของฉู่จวินถิงแฝงความกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เพราะบะหมี่ที่เขาทำเมื่อเช้า ไม่เพียงอวิ๋นหยางที่ได้กิน ตัวเขาเองก็กินไปไม่น้อยเหมือนกัน จากเรื่องนี้ เขาตระหนักได้ชัดเจนขึ้นว่าฮูหยินของเขาเก่งมากแค่ไหน ฝีมือการทำอาหารเป็นเพียงหนึ่งในหลากหลายความสามารถของนาง แต่ก็สามารถทำออกมาได้ยอดเยี่ยมมากถึงเพียงนี้ กระทั่งซ่งรั่วเจินรับประทานสำรับ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status