共有

บทที่ 747

作者: จี้เวยเวย
ชั่วขณะทั้งคู่ได้เห็นหนังสือหย่าก็รู้สึกว่ากู้ชิงเจ๋อทำเกินไปแล้ว หลายปีมานี้มารดาเสียสละมากถึงเพียงนั้น กลับต้องพบจุดจบเช่นนี้

เพียงแต่ ยามพวกเขาได้เห็นว่ามารดาเขียนชื่อลงไปด้วยก็เข้าใจว่ามารดาตัดสินใจแล้ว

“ท่านแม่ ท่านตัดสินใจแล้วจริงหรือ? หากไม่อยาก ตอนนี้ก็ใช่ว่าไม่มีโอกาสเปลี่ยนใจ” กู้หย่วนอันเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้

หวังซื่อส่ายหน้า “ข้าไม่มีวันเปลี่ยนใจ พวกเจ้าเองก็ไปกับข้าเถอะ!”

พูดไป นางจับมือกู้หย่วนอันและกู้รั่วหลาน สีหน้าจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “แม่ไม่มีวันทำร้ายพวกเจ้า วันนี้พวกเจ้าจากไปพร้อมข้า บ้านท่านยายย่อมไม่มีวันทอดทิ้งพวกเจ้า ข้าเชื่อว่าสกุลกู้เองก็ยอมรับพวกเจ้า”

“แต่พ่อของพวกเจ้า...เขาไม่ใช่พ่อที่ดีอย่างแท้จริง หากยังอยู่ที่นี่ต่อไป พวกเจ้าไม่มีวันมีอนาคตที่ดี”

“เชื่อแม่ ดีหรือไม่?”

เผชิญหน้ากับท่าทางหนักแน่นของมารดา สองพี่น้องสบตากันแวบหนึ่ง พยักหน้ารับคำ “พวกเราล้วนฟังท่านแม่”

หลายปีมานี้ พวกเขาได้เห็นมารดาวางแผนเพื่อพวกเขาเยี่ยงไร อีกทั้งยังรู้ว่ามารดาอดทนต่อความอัปยศ บัดนี้เดินมาจนถึงขั้นที่ไม่อาจทนไหวอีก ในฐานะลูกสาวลูกชาย ไฉนเลยพวกเขาจะทนเห็นมารดาต้องทรมา
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1538

    หร่วนเนี่ยนถังคิดไม่ถึงเลยว่าซ่งรั่วเจินเพียงออกไปครั้งหนึ่งจะยังหอบหิ้วของฝากกลับมาด้วย ทำให้นางรู้สึกเก้อเขินขึ้นมา“น้องหญิงห้า เจ้าเปลืองเงินอีกแล้ว”ซ่งรั่วเจินยิ้มบางๆ “ของเหล่านี้มิได้มีราคาอะไรมากมาย เป็นเพียงน้ำใจจากข้าเท่านั้นเอง”“กำไลลูกปัดเส้นนี้ ข้าเห็นตอนเดินเล่นในตลาด เพียงข้าได้เห็นแวบเดียวก็รู้สึกว่าช่างเหมาะกับพี่สะใภ้ใหญ่กับพี่สะใภ้รอง ข้าเองก็ซื้อมาไว้สองเส้น เวลาสวมที่ข้อมือแล้วดูสวยดีทีเดียว”บัดนี้ลั่วชิงอินกำลังตั้งครรภ์ ส่วนพี่สะใภ้รองก็เพิ่งแต่งงาน อีกไม่นานก็คงมีลูกเช่นกันเหตุผลที่ซ่งรั่วเจินเลือกซื้อกำไลนี้มา นอกจากเพราะความงามแล้ว ยังเพราะกำไลสามารถกักเก็บพลังวิญญาณได้นางได้ปลุกเสกกำไลทั้งสองเส้นไว้แล้ว หากสวมติดตัวก็สามารถคุ้มครองให้ปลอดภัยได้ลั่วชิงอินมองกำไลลูกปัดสีเหลืองตรงหน้า ลูกปัดใสกระจ่างวาววับ อันที่จริงปกตินางก็เคยเห็นกำไลลักษณะนี้มาบ้าง แต่เมื่อเทียบกับเส้นที่อยู่ตรงหน้า กลับรู้สึกว่าของที่เคยเห็นล้วนด้อยกว่ามากนัก“กำไลเส้นนี้ต้องมีค่ามิใช่น้อยแน่ๆ ดูแตกต่างจากที่ข้าเคยเห็น”หร่วนเนี่ยนถังพยักหน้าเสริม “ครั้งก่อนของขวัญที่น้องหญิงห

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1537

    “ศพส่งกลับไปเมืองหลวงแล้วหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามขึ้นเสนาบดีศาลต้าหลี่พยักหน้า “กระหม่อมให้คนส่งกลับไปยังเมืองหลวงแล้ว อีกทั้งยังสั่งให้ตรวจสอบคนหายไปด้วย เพียงแต่อีกฝ่ายตัดสินใจทำลายศพให้สิ้นซากเช่นนี้ น่ากลัวว่ายากที่จะสืบอะไรออกมาได้”“รอพวกเรากลับไปก่อน ข้าขอดูศพสักหน บางทีอาจทำนายหาเบาะแสที่เป็นประโยชน์ออกมาได้บ้าง”แววตาของเสนาบดีศาลต้าหลี่พลันสว่างขึ้น “ถ้าเช่นนั้นก็ดีที่สุดแล้ว!”เซียวอ๋องเห็นท่าทางดีใจของเสนาบดีศาลต้าหลี่ก็อดหัวเราะพลางส่ายหน้าไม่ได้ พระชายาเหลียงอ๋องยังเคยพูดว่าสตรีไม่ควรสอดมือเข้ามายุ่ง แต่หารู้ไม่ว่า เสนาบดีศาลต้าหลี่กลับเฝ้ารอให้ซ่งรั่วเจินเข้ามามีส่วนร่วมยิ่งนัก“ถังเสวี่ยหนิงกลับไปพร้อมเหลียงอ๋องแล้วหรือ?”ซ่งรั่วเจินหันไปมองเซียวอ๋อง ถังเสวี่ยหนิงควรจะเกาะติดเซียวอ๋องไม่ปล่อย แต่กลับถูกสลัดหลุดไปได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ กลับทำให้คนแปลกใจ“เหลียงอ๋องบอกว่าไม่สบาย จึงกลับไปพักฟื้นก่อน อีกทั้งพระชายาเหลียงอ๋องและคุณหนูถังนั้นเอะอะโวยวายเกินไป จึงไม่ได้โดยสารรถม้าคันเดียวกัน” เซียวอ๋องเอ่ยอธิบายเสนาบดีศาลต้าหลี่เสริมต่อว่า “ส่วนไต้ซือชิงเฟิง ถูกทิ้

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1536

    อูเยว่เอ๋อร์คิดไม่ถึงเลยว่าคังอ๋องจะบังเอิญได้ยินจริงๆ สายตานางสะท้อนแววเก้อกระดาก แต่ก็ดึงสติกลับมาได้อย่างว่องไว พูดว่า“ท่านอ๋อง หม่อมฉันเพียงแต่รู้สึกว่าพี่น้องคนอื่นๆ ช่างไม่ไว้หน้าท่านเอาเสียเลย เรื่องใหญ่อย่างการแต่งงานนี้ พวกเขาถึงขั้นไม่มา”คังอ๋องมองท่าทางเสแสร้งอย่างชัดเจนของอูเยว่เอ๋อร์ ไม่คิดฝืนปั้นหน้าเล่นละครกับนาง พูดออกมาโดยตรงว่า“อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเจ้ามีเป้าหมายใด เจ้าเพียงอยากแต่งกับเสด็จพี่สาม แต่ไม่สำเร็จเท่านั้นเอง!”“พวกเราแต่งงานกัน เจ้าจะให้เขามาทำอันใด? ข้าเตือนเจ้าสำรวมตนให้ดี รีบตัดใจเสียเถอะ ที่ผ่านมาเจ้าทำเรื่องขายหน้าไม่รู้มากน้อยเพียงใด หน้าตาขององค์หญิงถูกเจ้าทำลายจนสิ้นแล้ว!”“หากเจ้าไม่อยากทำให้ตนเองกลายเป็นตัวตลกอีกต่อไป ข้าชี้แนะเจ้าอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเสียเถิด!”“เหตุใดท่านถึงพูดกับข้าเช่นนี้? ข้าล้วนพูดความจริงทั้งนั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เห็นท่านอยู่ในสายตา หรือท่านไม่รู้สึกว่ามันเกินไปบ้างเลยหรือ?”“ข้ากลับเห็นว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก อันที่จริงเสด็จพี่ไม่มา ข้ากลับรู้สึกโล่งใจเสียอีก”คังอ๋องเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ป

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1535

    “เจ้าไม่ใช่คุณหนูจวนอัครเสนาบดีหรือ? ไฉนจึงไม่มีเงินติดตัวเลยสักนิดเล่า?”ถังเสวี่ยหนิงตกอยู่ในห้วงภวังค์ความเงียบ นางไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยพนันกับซ่งรั่วเจินอีก หลังจากครั้งก่อนเสียท่า บัดนี้ยังถูกบิดากับพี่ชายตำหนิอยู่บ่อยๆ หากพวกเขาล่วงรู้ว่าตนออกมาเพียงครั้งเดียวก็สร้างหนี้ก้อนโตขึ้นอีก เกรงว่านางไม่อาจเชิดหน้าชูตาในจวนได้อีกต่อไป ไม่แน่ว่าอาจถูกผลักไสให้แต่งออกไปกับสกุลหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจเมื่อเห็นถังเสวี่ยหนิงก้มหน้านิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ฉีชิงอีก็แทบจะขาดใจด้วยความโกรธ“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!”ซ่งรั่วเจินไม่เปิดโอกาสให้พวกนางถ่วงเวลาอีก นางควบม้าพร้อมฉู่จวินถิงมุ่งหน้าจากไปอย่างรวดเร็ว…ทิวทัศน์ของเมืองฉีหยางงดงามมาก อาหารการกินก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นี่คือความรู้สึกที่ซ่งรั่วเจินสัมผัสได้หลังจากพักอยู่ที่เมืองฉีหยางสองวันเพราะเมืองฉีหยางอยู่ห่างเมืองหลวงไม่ไกลมากนัก อีกทั้งยังอุดมสมบูรณ์มั่งคั่ง สิ่งใดที่มีในเมืองหลวง ที่นี่ก็ล้วนมีเช่นกัน“ดูท่าแล้วการค้าของพี่สี่รุ่งเรืองไม่น้อย แม้แต่ที่นี่ก็มีไก่ทอดกับปิ้งย่างของตระกูลซ่งพวกเรา”ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ นางตั้งใจซื้อมาเล็กน้อ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1534

    ไต้ซือชิงเฟิงเผยสีหน้าโศกเศร้าเสียใจพูดว่า “เมื่อแรกข้าเพียงจ่ายเงินมากอยู่บ้าง จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ในนามของไต้ซือเสวียนหยาง ใช้ฐานะศิษย์คนหนึ่ง เดิมทีก็ไม่ได้เรียนรู้อันใดอย่างแท้จริง…”เหตุที่เขาสามารถอยู่กินในเมืองฉีหยางได้อย่างสุขสบาย ก็เพราะที่เมืองฉีหยางนี้แทบไม่มีไต้ซือผู้เก่งกาจอยู่ อีกทั้งเขายังมีความสามารถในการดูสีหน้าเดาความคิดผู้อื่น ฉีชิงอีโกรธโลหิตพลุ่งพล่าน เมื่อนึกถึงคำพูดที่ตนเคยกล่าวออกไปก่อนหน้านี้ ก็ยิ่งรู้สึกว่าช่างน่าอับอายขายขี้หน้า!เหลียงอ๋องมองดูภาพของฉีชิงอีที่อยู่ร่วมกับไต้ซือชิงเฟิง สองตัวโง่งมมาอยู่รวมกัน แววตาของเขาสะท้อนความรังเกียจอย่างชัดเจนหากไม่ใช่ว่าเขาเพียงต้องการใช้ฉีชิงอีเป็นข้ออ้างบังหน้า เขาคงไม่มีวันพานางติดตามมาด้วยเด็ดขาด!เซียวอ๋องใช้ข้อศอกกระทุ้งไปที่ฉู่จวินถิง พูดว่า “เจ้าสี่ผู้นี้ทุกครั้งที่ออกมา ล้วนทำทีเป็นคนใจดีอ่อนโยนเสมอ เจ้าลองมองดูสีหน้าเขาตอนนี้สิ ราวกับทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ”ฉู่จวินถิงหันตามสายตาของเซียวอ๋องไป ก็เห็นเหลียงอ๋องในสภาพทั้งโกรธทั้งเอือมระอาเข้าพอดี“หากท่านได้ภรรยาเช่นนี้ น่ากลัวว่าก็คงทนไม่ไหวเหมือนกันกร

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1533

    พวกซ่งรั่วเจินมองภาพตรงหน้า นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาคิดไว้แล้ว กลับไม่รู้สึกแปลกใจจิ้งเฉินจบชีวิตเพราะเรื่องนี้จริง นางตั้งใจจะปกปิดทุกอย่าง โทษทั้งหมดล้วนเป็นนางต้องแบกรับไว้เพียงลำพังบัดนี้ความจริงถูกเปิดเผย ความลับที่หมู่บ้านหมิงเยว่ปกปิดมานานก็ได้เปิดเผยออกมา นับแต่นี้ไปจะไม่มีพิธีบูชายัญเด็กอีก แท้จริงแล้วก็สมดั่งปรารถนาของจิ้งเฉินและจิ้งอินนอกจากนั้น ทั้งสองก็ไม่เคยมีความคิดจะยึดสำนักเทียนฉือไว้เป็นของตนอยู่แล้ว ทั้งยังไม่คิดโกรธแค้นจิ้งอวิ๋นอีกด้วย“บัดนี้เรื่องราวสำเร็จลุล่วงไปแล้ว รอข้าไปแจ้งแก่ทางการในเมืองฉีหยาง นี่ก็สามารถกลับเมืองหลวงได้แล้ว”เสนาบดีศาลต้าหลี่มีอารมณ์เบิกบานเป็นพิเศษ เดิมทีคดีนี้สลับซับซ้อนยิ่งนัก ไม่สามารถสืบออกมาได้อย่างรวดเร็วต้องขอบคุณพระชายาฉู่อ๋องที่มาในครั้งนี้ คดีถึงได้คลี่คลายลงได้อย่างราบรื่น“เรื่องการประสานงานกับทางการเมืองฉีหยางขอยกให้เจ้าแล้ว”ฉู่จวินถิงเอ่ยขึ้นหนึ่งประโยค จากนั้นหันไปมองฮูหยินของตน “ข้าพาเจ้าไปเที่ยวชมเมืองฉีหยางสักหน่อยดีหรือไม่?”ซ่งรั่วเจินยิ้มกว้างพลางพยักหน้า ครั้งนี้ออกมาได้ยากยิ่ง ไปชมทิวทัศน์ของเมืองฉีหยาง

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status