Share

บทที่ 791

Penulis: จี้เวยเวย
อีกด้านหนึ่ง

ซ่งหลินซ่อนตัวอยู่ในป่าบนภูเขา ตรงทรวงอกมีเลือดซึมออกมา ใบหน้าหล่อเหลาเด็ดเดี่ยวบัดนี้เป็นสีขาวซีด

“ท่านแม่ทัพ ท่านยังทนไหวหรือไม่?” หร่วนเฉิงมีสีหน้าเป็นห่วง

ซ่งหลินโบกมือเบาๆ “แผลเล็กน้อยแค่นี้ ไม่เป็นไรหรอก”

เขาเคยออกรบมาตั้งหลายครั้ง เคยได้แผลใหญ่น้อยมานับไม่ถ้วน อาการบาดเจ็บแค่นี้ไม่สะเทือนเขาเลยสักนิด

“ท่านแม่ทัพ เจ้าหมอนั่นเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว คราวนี้ไม่รู้ว่าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส คงหนีไปได้ไม่ไกลนักหรอก”

หร่วนเฉิงกวาดสายตามองบริเวณใกล้เคียง ภูมิประเทศในป่าแถบนี้เดิมก็ซับซ้อน นอกจากนี้แถวนี้ยังไม่ค่อยมีคนอาศัยอยู่ พวกเขาคงยากจะหาคนพบในเวลาอันสั้น

“คราวนี้จะต้องจับเจ้าหมอนี่ให้ได้เลยเชียว!”

ซ่งหลินกล่าวอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ไล่สังหารข้ามานานปานนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าพวกสารเลวนี่ ข้าก็คงไม่ถึงกับไม่ได้กลับบ้าน!”

เพียงคิดถึงว่าข่าวการเสียชีวิตของเขาส่งกลับไปแล้ว ภรรยาและลูกๆ จะต้องโศกเศร้าเสียใจเพราะเรื่องนี้เป็นแน่ เดิมทีทั้งตระกูลซ่งล้วนต้องพึ่งพาเขา แต่บัดนี้ทุกคนล้วนเข้าใจว่าเสาหลักอย่างเขาไม่อยู่แล้ว ไม่รู้ว่าหรูเยียนและพวกเด็กๆ จ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (2)
goodnovel comment avatar
Juratrat Jarumanee
ตอนข้ามมั่วมากค่ะแอดสลับไปมา
goodnovel comment avatar
แป้ง ร่ำ
แอดทำไมนิยายมันข้ามตอนจาก791ข้ามไป1090
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1894

    “เขาบอกข้าว่าเพราะมีไทเฮาทรงดูแล ชูเสวี่ยไปอยู่กับข้าย่อมมีชีวิตที่ดีกว่า ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเหวินเช่อ”“พวกท่านวางใจได้ ไม่ว่าอย่างไรชูเสวี่ยก็ยังสกุลเซียว ต่อให้ชูเสวี่ยติดตามข้าไป นางจะไม่ลืมฐานะของตน ข้าจะพานางกลับมาเยี่ยมที่นี่บ่อย ๆ”สีหน้าเซียวเหวินยวนเปลี่ยนไป “ข้า...เหวินเช่อไม่เคยพูดเช่นนี้กับเจ้า!”“พี่ใหญ่ นี่เป็นคำพูดที่เหวินเช่อพูดกับข้า ท่านย่อมไม่รู้ ข้าทั้งรักและซื่อสัตย์ต่อเขา วันนี้เขาจากไปแล้ว ท่านคิดหรือว่าข้าจะกุเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาหลอกพวกท่านอย่างนั้นหรือ?”“ข้าแต่งเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลเซียวหลายปี ทุกคนล้วนรู้อุปนิสัยใจคอข้าดี ไม่เคยทำเรื่องเสื่อมเสียต่อสกุลเซียว พี่ใหญ่จะปรักปรำข้าเช่นนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ” เซี่ยจือหลานเอ่ยคำพูดนั้นทำให้เซียวเหวินยวนสำลัก สีหน้าแดงก่ำ ภายในใจเขารู้ดีว่าตนไม่เคยพูดเช่นนี้มาก่อนเซี่ยจือหลานเป็นสตรีว่าง่ายมาโดยตลอด คิดไม่ถึงเลยว่าบัดนี้ถึงขั้นพูดจาเหลวไหล แต่ตนกลับไม่อาจโต้แย้งได้“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น เพียงแต่คิดว่าเหวินเช่อคงพูดตามปากพาไป มิได้จริงจัง”“ชูเสวี่ยเป็นคนตระกูลเซียว พวกเราไม่ใช่ว่านา

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1893

    เมื่อคิดถึงความจริงใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่กลับพบว่าตั้งแต่เริ่มจนจบอีกฝ่ายเพียงแค่หลอกใช้ตนมาตลอดในช่วงเวลาสั้น ๆ ภาพความทรงจำในอดีตวนกลับเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่นางจะตกใจเมื่อได้เห็นความจริงว่าที่ผ่านมาแทบไม่มีความจริงใจอยู่ในนั้นเลยสิ่งที่นางเคยเข้าใจว่าเซียวเหวินเช่อเป็นคนดี รักครอบครัว บัดนี้กลับกลายเป็นหลักฐานชัดเจนว่าเขากับหลูเฟยนั้นสมคบคิดกันมานานแล้วมันช่างน่าขันเหลือเกิน!นางคล้ายตัวโง่งมคนหนึ่งมาโดยตลอด“ก่อนหน้านี้เป็นเพราะข้าโง่เขลา ทั้งที่สามีข้าได้ตายจากไปแล้ว แต่ข้ากลับยังติดอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความฝัน คิดไปเองว่าเขายังอยู่เคียงข้าง”“วันนี้หลังจากผ่านเรื่องนี้ไป ข้าเองก็เข้าใจแล้ว ดังนั้นข้าจึงอยากไปจากสกุลเซียว” เซี่ยจือหลานกล่าวอย่างหนักแน่นคำพูดนั้นทำให้สีหน้าทุกคนในตระกูลเซียวเปลี่ยนไปในทันใด“จือหลาน เจ้าอย่าเป็นเช่นนี้เลย เหวินเช่อตายจากพวกเราก็ล้วนเสียใจอย่างมาก แต่อย่างไรเสียเจ้าก็ยังเป็นคนในครอบครัวเดียวกับพวกเรา…”ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวเห็นว่าเซี่ยจือหลานตัดสินใจจะไปจริง ๆ ก็ร้อนใจขึ้นมา พยายามรั้งไว้ พร้อมทั้งส่งสัญญาณทางสายตาไปยังเซียวเหวินยวนแล

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1892

    อีกด้านหนึ่งฮูหยินผู้เฒ่าเซียวเห็นว่าบริเวณเรือนของเซี่ยจือหลานถูกคนจากวังหลวงล้อมไว้ แม้จะอยากสอดส่องข่าวสักเพียงใดก็ทำไม่ได้ รู้สึกร้อนใจขึ้นมาอย่างสุดระงับ“พวกเจ้าเองก็เหลือเกินจริง ๆ เรื่องบานปลายถึงเพียงนี้ ยังไปกดดันจนเซี่ยจือหลานคิดสั้นได้อีก!”“ท่านนั้นในวังดีต่อนางมากเพียงใด พวกเจ้าก็ใช่ว่าจะไม่รู้ ก่อนหน้านี้ข้าก็เตือนแล้วว่าให้ระวังขอบเขต ตอนนี้ดีแล้ว ฮองเฮาและพระชายารัชทายาทมาด้วยตนเอง น่ากลัวว่าเรื่องนี้คงไม่จบง่าย ๆ แล้ว!”เซียวเหวินยวนขมวดคิ้วมองหลูเฟยอย่างไม่สบอารมณ์ “จือหลานสะเทือนใจอย่างมาก ช่วงนี้ย่อมหวั่นไหวเป็นธรรมดา เจ้าควรยอมนางสักหน่อย เหตุใดต้องซ้ำเติมจนนางคิดสั้น”“ตอนนี้ดีแล้ว นางสะเทือนใจจนจะชนกำแพง บัดนี้ฮองเฮามาหนุนหลังด้วยตนเอง นี่ยุ่งยากมากขึ้นแล้วไม่ใช่หรือ?”หลูเฟยเบ้ปาก ภายในใจรู้ดีว่าเรื่องครั้งนี้ตนเองเป็นฝ่ายก่อเรื่องไม่น้อย ได้แต่พูดว่า“ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่านางจะวู่วามถึงเพียงนั้น? ท่านเป็นสามีของข้า แต่นางยังตอแยท่าน หากข่าวลือแพร่ไป จะไม่ทำให้ชื่อเสียงของสกุลเซียวเสื่อมเสียหรอกหรือ?”“ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยคิดว่านางจะหน้าด้านถึงเพียงน

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1891

    สายตาของฮองเฮาเลื่อนไปหยุดที่ซ่งรั่วเจิน นางเคยคิดมาก่อนว่าเด็กคนนี้ที่เคยถอนหมั้น คงไม่คู่ควรกับจวินถิง แต่ตอนนี้เมื่อเห็นนางเล่าถึงอดีตอย่างเปิดเผย ราวกับไม่เห็นสิ่งนั้นเป็นความอับอาย ไม่หลบเลี่ยงแม้แต่น้อย กลับยิ่งทำให้มองนางสูงขึ้นอีกขั้น“หากตอนนั้นข้าไม่ได้มีสินเดิมมากมายเช่นนั้น…”เซี่ยจือหลานเอ่ยปากอย่างอดไม่ได้ ตอนออกเรือน นอกจากสินเดิมที่ครอบครัวจัดเตรียมให้แล้ว ไทเฮายังประทานเพิ่มให้อีกมากมายตอนนั้นทั้งเมืองหลวงต่างตะลึงกับสินเดิมมากมายของนาง เพียงพอให้นางจะอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชีวิตตอนนั้นนางเองก็คิดว่าตนเองมีสง่าราศีเป็นพิเศษ เป็นคุณหนูผู้โดดเด่นที่สุดในบรรดาสตรีสูงศักดิ์เพียงแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายแล้วตนเองจะลงเอยเช่นนี้...“หากเจ้าไม่มีสินเดิมมากมายเพียงนั้นล่ะก็ บางทีเขาอาจไม่คิดแต่งกับเจ้าด้วยซ้ำ ผู้คนชอบพูดนักว่าหญิงสาวต่างดิ้นรนปีนขึ้นสู่กิ่งสูง ปีนป่ายขึ้นไปโดยไม่สนใจอะไร โดยไม่รู้เลยว่าบุรุษต่างหากที่แลกทุกอย่างเพื่อสิ่งตอบแทนที่สูงกว่า”“เขาแต่งกับเจ้า ไม่เพียงอยู่ดีกินดีได้อย่างไร้กังวล ยังมีไทเฮาเป็นที่พึ่ง ย่อมสามารถเหยียบย่างสู่เส้นทางอำนาจได

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1890

    “หากข้าออกไปเช่นนี้ จะทำให้สามีปวดใจ”ซ่งรั่วเจินขมวดคิ้ว “แม่สามีเจ้าเป็นคนพูดหรือ?”“ไม่ใช่แค่ท่านแม่ ตอนนี้พี่ชายสามีเองก็พูดแบบนี้ เขายังบอกอีกว่าก่อนตายเหวินเช่อฝากให้เขาดูแลพวกเรา เขาจะดูแลข้าและชูเสวี่ยให้เป็นอย่างดี”กล่าวตบ ซ่งรั่วเจินกับฮองเฮาก็กลั้นหัวเราะไว้แทบไม่อยู่นี่มันได้ทั้งขึ้นทั้งล่องชัดๆ!แม้ว่าสลับตัวเปลี่ยนฐานะแล้ว ได้ครอบครองพี่สะใภ้ แต่ก็ยังไม่อยากให้ฮูหยินของตนกับลูกจากไปแผนที่ได้กำไรถึงเพียงนี้ พวกเขาช่างหน้าหนาเหลือเกิน!“ตอนเจ้าแต่งงาน สินเดิมคงไม่น้อยใช่หรือไม่? เจ้าแต่งงานมาหลายปี พวกเขาเคยใช้สินเดิมของเจ้าหรือไม่?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามเซี่ยจือหลานชะงักไป ก่อนพยักหน้า “ใช่แล้ว”“นี่ก็ถูกแล้ว พวกเขาไม่ให้เจ้าจากไป ก็เพราะสินเดิมของเจ้านั่นเอง”ซ่งรั่วเจินกล่าวด้วยสายตาแจ่มชัด “ชนิดที่ว่า...ที่ผ่านมาสามีเจ้าดีต่อเจ้าดีเสมอมา ก็อาจเพราะเหตุนี้”ฮูหยินตนดุจถุงเงิน อยู่ภายในเรือน พวกเขาไม่เพียงได้รับเงินมากมาย ยังมีไทเฮาสนับสนุน มีเพียงคนโง่ถึงจะไม่ดีต่อเซี่ยจือหลานทว่าเขาอยากได้ลูกชาย กอปรกับสมคบคิดกับพี่สะใภ้ได้แล้ว ก็เลยคิดเรื่องดีที่ได้รับทั้

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1889

    ความรักทำนองนี้ แต่ไรมาเจ้าตัวมักมองไม่ออก แต่ผู้รับชมอยู่วงนอกกลับเห็นอย่างชัดเจนแม้ฮองเฮาไม่รู้ว่าตกลงเกิดอะไรขึ้นกับสกุลเซียว แต่ในฐานะบุรุษคนหนึ่ง สามารถทอดทิ้งภรรยาและลูกได้ ไม่ว่าที่ผ่านมาจะเคยแสดงว่าดีเพียงใด ก็พิสูจน์แล้วว่าภายในใจเขาไม่เคยมีเซี่ยจือหลานอยู่เลยหากมี เขาย่อมไม่มีวันทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้อย่างเด็ดขาด“จือหลาน ความรักที่จริงใจมักจะเป็นสิ่งที่ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนล้วนหวังจะได้ความรักที่ยืนยาว แต่เหตุที่ต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภาวนาต่อพระโพธิสัตว์ เพราะทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่า ความรักที่แท้จริงนั้นแสวงหายาก เจ้าว่าใช่หรือไม่?”เซี่ยจือหลานชะงัก ราวกับเริ่มเข้าใจความนัยของฮองเฮาแล้ว“ตอนนี้เจ้าก็อายุไม่น้อยแล้ว ข้าจะให้เจ้าลืมความผูกพันตลอดหลายปี ย่อมยากจะทำในทันทีเลยได้”“แต่เจ้าลองคิดดู เจ้ายังมีลูกอยู่”“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ นับว่าเจ้าได้ผ่านความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง เรื่องที่เคยคิดไม่ตกทั้งหลาย ตอนนี้เจ้าควรคิดให้ตกได้แล้ว”“คนเราเกิดมาทั้งที ตนเองมีความสุขถึงจะสำคัญที่สุด ในเมื่อสามีเจ้าทอดทิ้งไปแล้ว เหตุใดเจ้าต้องหวังให้เขากลับมาด้วยเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status