LOGINShare
บทที่ 812
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1422
ได้ยินดังนั้นอ๋าวเจี๋ยก็ลองยกขาขึ้นอย่างอดไม่ได้ กลับค้นพบว่าตนเองขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านี้ตอนนอนอยู่บนเวที เขาก็รู้สึกว่าตนเองขยับตัวไม่ได้แล้ว เดิมทีคิดไว้ว่าเป็นเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป ถึงได้ขยับตัวไม่ได้ไปชั่วขณะ ทว่าตนนี้เห็นตนเองขยับไหวร่างกายไม่ได้เลยแม้แต่คืบเดียว ยิ่งหมอหลวงยังพูดอีกว่าต่อจากนี้เขาจะกลายเป็นคนพิการนอนติดเตียงไปตลอดชีวิต ถึงได้ตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างถึงที่สุด! ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนเวทีประลองยุทธ์ยังไม่รู้สึกว่าซ่งเยี่ยนโจวทำอะไรตนเอง เหตุใดตัวเขาถึงกลายเป็นคนพิการไปได้? หมอหลวงมองสีหน้าแดงก่ำของอ๋าวเจี๋ย ก็เอ่ยขึ้นว่า “เจ้าเห็นหรือไม่ ข้ามิได้พูดเกินจริง? เส้นลมปราณของเจ้าถูกตัดขาด ไม่มีความรู้สึกแล้ว และมิอาจรักษาให้หายได้” “ในค่ายทหารก่อนหน้านี้ เหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บตรงเอว พวกท่านเคยเห็นมาก่อนแล้วมิใช่หรือ?” ในค่ายทหาร มีสภาพอาการบาดเจ็บให้เห็นสารพัดรูปแบบ อาการบาดเจ็บลักษณะเช่นนี้ก็มีให้เห็นไม่น้อย เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าบัดนี้อ๋าวเจี๋ยจะกลายมาเป็นสภาพนี้ ทุกคนต่างตื่นตะลึงกันไปหมด อ๋าวเจี๋ยนึกถึงทหารที่ตนเองเคยพบเมื่อใ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1421
ซ่งหลินหรี่ตา การลงมือครั้งนี้แม้ดูเหมือนไว้ชีวิต แต่ก็ทำลายกระดูกสันหลังของอ๋าวเจี๋ยไปแล้ว หากเจ้าคนผู้นี้ไม่บังเอิญโชคดีได้เจอหมอเทวดาอย่างเจินเอ๋อร์ หลังจากนี้คงมีแต่ต้องใช้ชีวิตที่เหลือบนรถเข็นอย่างเดียวแล้ว ตาต่อตา ฟันต่อฟัน บุตรชายของเขาไม่เคยถูกเอาเปรียบในเรื่องนี้มาก่อนสักครั้ง เพียงแต่ เขากลับรู้สึกว่าแค่นี้ยังไม่พอ ต้องทำให้เจ้าคนผู้นี้เจ็บปวดทุกข์ทรมานกว่านี้มันถึงจะสาสม “เจ้าสวะพรรค์นี้ แค่ให้มันนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต ยังถือว่าเบาไปสำหรับมันด้วยซ้ำ!” ซ่งเยี่ยนโจวมองทางบิดาของตน ก่อนจะเอ่ยว่า “ต่อจากนี้มันนั่งรถเข็นไม่ได้แล้ว” “เจ้าหมายความว่าอะไร?” คราวนี้คนที่ไม่เข้าใจกลับกลายเป็นซ่งหลินเสียเอง “เขาเป็นอัมพาตแล้ว หลังจากนี้ทำได้แค่นอนอยู่บนเตียง แค่ลุกขึ้นก็ยังทำไม่ได้แล้ว” แววตาของซ่งเยี่ยนโจวปรากฏรอยยิ้มภาคภูมิใจขึ้น ในเมื่อเป็นการแก้แค้น จะทำแค่พอกล้อมแกล้มย่อมไม่ได้อยู่แล้ว! สิ้นวาจานี้ ทุกคนในที่แห่งนั้นต่างหันมามองหน้าและสบตากันทันที จากนั้นก็พากันยิ้มอย่างเข้าใจ เท่านี้ความคับแค้นภายในใจของพวกเขาพลันได้คลี่คลายลงแล้ว! “เจ้าอ๋าวเจี๋ยคนนี้ช่างโง่เขลาเ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1420
พวกเจ้ายังเหม่ออันใด ยังไม่รีบประคองคนลุกขึ้นมาอีก!”ผู้อยู่ใต้อาณัติทางด้านข้างรีบขึ้นไป ลองประคองอ๋าวเจี๋ยขึ้นจากนั้น อ๋าวเจี๋ยกลับคล้ายปลาตายตัวหนึ่งก็มิปาน ถึงขั้นประคองไม่ขึ้นภายใต้ความเอือมระอา ทำได้เพียงแบกเขากลับไป“ฉู่อ๋อง อวิ๋นอ๋อง พวกเราขอตัวกลับก่อน”สีหน้าอูจิ่งซั่วเคร่งขรึม ภายในใจรู้ดีว่าอ๋าวเจี๋ยน่าจะพิการไปแล้ว!เขาเป็นแม่ทัพใหญ่อารักขาพวกเขามายังราชวงศ์ฉู่โยว ปกติเสด็จพ่อให้ความสำคัญต่อเขามากบัดนี้พ่ายแพ้ที่นี่ หลังกลับไปแล้ว เขาเองก็หนีไม่พ้นต้องถูกสอบสวน!ฉู่จวินถิงพยักหน้าเบาๆ “กลับดีๆ”อูเยว่เอ๋อร์ถลึงตาใส่ซ่งรั่วเจินหนึ่งปราด คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะทำให้สตรีคนนี้ขาดทุน แต่กลับเป็นตนเองต้องเสียหน้า!แค้นใจนัก!นางไม่มีวันยอม!นางจะหาทางทำให้ซ่งรั่วเจินเจ็บปวดให้ได้!ซ่งรั่วเจินเองก็สังเกตเห็นสายตาของอูเยว่เอ๋อร์แล้ว สตรีคนนี้จับจ้องนางตั้งแต่แรก ทั้งๆ ที่นางไม่ได้ล่วงเกินอีกฝ่าย แต่กลับกลายเป็นหนามยอกอกไปเสียอย่างนั้น คนไม่คิดรังแกข้า ข้าก็ไม่คิดรังแกใคร แต่หากมีใครกล้ามารังแกข้า ข้าก็จะเอาคืน!ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วเรียวยาวดุจกิ่งหลิว นางเชี่ยวชาญ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1419
ก่อนหน้านี้ซ่งเยี่ยนโจวเอ่ยถามอ๋าวเจี๋ยไม่ใช่เพียงแค่ครั้งเดียว ถามว่าเขายอมแพ้หรือไม่ เป็นอ๋าวเจี๋ยไม่ยอมแพ้มาโดยตลอดเดิมทีกฎการประลองก็เป็นเช่นนี้ ขอเพียงอีกฝ่ายยอมแพ้ อีกฝ่ายหนึ่งก็ไม่มีวันลงมือต่อเพียงแต่ อ๋าวเจี๋ยกัดฟันไม่ยอมเอ่ยปากอยู่ตลอด นี่จะโทษใครได้เล่า?บัดนี้คนของราชวงศ์ฉีเยว่คิดจะโยนความคิดเรื่องนี้ให้ซ่งเยี่ยนโจว นั่นเป็นไปไม่ได้เป็นอันขาด!สีหน้าอูจิ่งซั่วไม่สบอารมณ์ นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่เข้าใจหรืออ๋าวเจี๋ยเป็นตัวโง่งมกระนั้น? ทั้งๆ ที่ตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ ไฉนเลยจะต้องดึงดัน อยากตายให้ได้กระนั้น?ต่อให้ถูกตีตาย นั่นยังไม่ใช่เสียหน้าอีกหรือ ตรงข้ามกันยิ่งแสดงให้เห็นถึงความโง่เขลาเบาปัญญา!“อ๋าวเจี๋ย เจ้ายอมแพ้หรือไม่?” ซ่งเยี่ยนโจวเอ่ยถามซ้ำอีกครั้งอย่างไม่รีบร้อนอ๋าวเจี๋ยนอนบนพื้น ความเจ็บปวดภายในร่างกายส่งออกมาเป็นระลอกๆ ไม่เพียงความเจ็บปวดที่อก แต่สันหลังยังชาอีกด้วยเขาอยากเอ่ยปาก แต่ตอนนี้เขากลับเปล่งเสียงไม่ได้ คนใกล้เสียสติเต็มที!“ดูท่าแล้ว เจ้าเป็นคนหัวแข็งยิ่งนัก ยอมตายแต่ไม่ยอมแพ้!”ซ่งเยี่ยนโจวหัวเราะออกมา คนอื่นไม่เข้าใจสถานการณ์ เขากลับเข้าใจด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1418
ซ่งเยี่ยนโจวส่ายหน้า เขาทำการค้ามานานหลายปี เคยพบคนมามากมาย คิดไม่ถึงเลยว่าอ๋าวเจี๋ยเป็นถึงแม่ทัพ ยังชอบคุยโวโอ้อวดอีกด้วยไร้ความสามารถแต่กลับเย่อหยิ่งโอหังต่อหน้าพวกเขา ไม่กลัวกลายเป็นตัวตลกหรือซ่งรั่วเจินหันไปมองทางฉู่จวินถิง สายตานึกสนุก “คนเหล่านั้นล้วนถูกส่งไปที่ศาลาว่าการซุ่นเทียนแล้ว น่าจะสามารถสืบตัวตนออกมาได้กระมัง?”“วางใจ ในเมื่อทำเรื่องชั่ว ก็ไม่มีโอกาสหนีแล้ว”ฉู่จวินถิงย่อมเข้าใจความคิดฮูหยินตน วิธีการต่ำช้าของอ๋าวเจี๋ย บัดนี้ถูกจับไว้ได้แล้ว ย่อมไม่อาจหนีพ้นไปได้ ทั้งหมดจะต้องชดใช้เพียงแต่ การชดใช้นี้ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาตัดสินใจ แต่ต้องให้อูจิ่งซั่วเป็นผู้ตัดสิน ป้องกันไม่ให้พวกเขากลายเป็นคนชั่วเรื่องนี้ จะต้องให้ราชวงศ์ฉีเยว่มอบคำอธิบายให้!“ดูท่าแล้ว ความครึกครื้นนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง”ซ่งรั่วเจินยกมุมปาก น่ากลัวว่าอูจิ่งซั่วกลับไปราชวงศ์ฉีเยว่แล้วคงไม่กล้าพูดมาก อีกทั้งยังถูกพวกเขาลงโทษอย่างหนักหนึ่งรอบรนหาที่ตายโดยแท้ตอนอูจิ่งซั่วเพิ่งมาถึงเมืองหลวงยังนับว่าดี แต่บัดนี้ผ่านไปเพียงช่วงเวลาหนึ่ง ถึงขั้นเปลี่ยนสีหน้าไปแล้วส่วนอูเยว่เอ๋อร์กลับเห็น
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1417
“เสด็จพี่ คงไม่ใช่อ๋าวเจี๋ยได้รับบาดเจ็บหนักเกินไปหรอกกระมัง เหตุใดกระเด็นไปเช่นนี้เล่า?”ภายในสายตาอูเยว่เอ๋อร์เปี่ยมความรู้สึกเหลือจะเชื่อ นางรู้พละกำลังของอ๋าวเจี๋ยดี หาไม่แล้วคงไม่พาเขาไปท้าทายสกุลซ่งตอนนั้นซ่งเยี่ยนโจวแข็งแกร่งมาก พละกำลังยอดเยี่ยม แต่เขาได้รับบาดเจ็บหนัก โชคดีที่สามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้ ไม่ว่ามองดูอย่างไรก็ไม่มีความแข็งแกร่งใครคิดเล่าว่าเพียงลงมือ...พละกำลังก็ชวนให้คนตกตะลึงเช่นนี้!สีหน้าอูจิ่งซั่วเคร่งขรึม “แม้ว่าอ๋าวเจี๋ยได้รับบาดเจ็บ แต่เพียงกระบวนท่านี้ของซ่งเยี่ยนโจว ก็เพียงพอพิสูจน์แล้วว่าพละกำลังของเขาไม่อ่อนแอ ตรงข้ามกันแข็งแกร่งยิ่งกว่าตอนนั้น!”เพียงแค่พลังลมปราณตอนที่ลงมือเมื่อครู่นี้ เขายังสัมผัสได้ถึงความดุดันและน่าเกรงขามแม้อยู่ไกลถึงเพียงนี้“อะไรนะ? เช่นนั้นอ๋าวเจี๋ยก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาไม่ใช่หรือ?”สีหน้าอูเยว่เอ๋อร์เปลี่ยนไป นางยังหวังว่าวันนี้จะได้เห็นท่าทางร้องไห้น้ำมูกไหลของซ่งรั่วเจินในวันนี้ หากอ๋าวเจี๋ยไม่ใช่คู่ต่อสู้ เช่นนั้นความคิดของตนไม่ถูกทำลายไปแล้วหรือ?มองท่าทางตกตะลึงของนาง อูจิ่งซั่วโมโหขึ้นมา “ก่อนหน้านี้ข้าพูดแล้ว
You may also like
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.8K viewsสวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ23.8K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ28.6K viewsนางร้ายต้องได้รัก
moonlight -mini2.3K viewsหญิงใบ้ในกำมือแม่ทัพปีศาจ
บ้านเขมปัณณ์1.2K viewsย้อนอดีตมาพลิกชะตา (ยุค 70)
sanvittayam2.3K viewsร้อยบุปผาบานพร้อมรัก
องค์หญิงโนเนม1.7K views
