แชร์

บทที่ 27 เบาะแสของคนร้าย

ผู้เขียน: นิพานัน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-25 23:58:23

ธารตะวันไม่ชอบอยู่โรงพยาบาลนาน เธอแค่คิดว่าคนร้ายอาจจะลักลอบเข้ามาทำร้ายทั้งคู่ก็ได้ ธันย์ธาราจึงเปิดโรงแรมที่มีระบบคุ้มกันความปลอดภัยแน่นหนาให้ และอยู่ใกล้โรงพยาบาลด้วย

กระเป๋าเดินทางของเธอเขาเป็นคนแบกขึ้นมาให้ ทีแรกก็ยื้อยุดฉุดกระชากแย่งกันถืออยู่นาน สุดท้ายเธอก็ผายมือให้สุภาพบุรุษอย่างเขาได้ทำหน้าที่แทน

“วิวตรงนี้สวยมากเลยค่ะคุณธันย์”

ร่างบางยืนลูบต้นแขนเพื่อย้ำเตือน ว่าเธอยังมีชีวิตและเลือดเนื้ออยู่จริงๆ ขณะทอดสายตามองวิวทะเล จากห้องชั้นยี่สิบสามของโรงแรม

“ทำใจให้สบายนะคุณ... ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี”

ใบหน้าจิ้มลิ้มหันมองร่างสูงที่เดินมายืนข้างๆ เขาหันมาส่งรอยยิ้มให้เธอ ก่อนจะโบกโทรศัพท์ในมือไปมา หน้าจอปรากฏแอพพลิเคชั่นสำหรับสั่งอาหารแบบเดลิเวอรี่อยู่

“ผมจะสั่งอาหารให้มาส่ง คุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”

“วันนี้คุณพูดเยอะเป็นประวัติศาสตร์เลยนะคะเนี่ย”

ไม่อยากจะแซวแต่ก็อดไม่ได้ เจอหน้ากันแรกๆ เจ้านายเธอพูดนับคำได้เลยด้วยซ้ำ แต่วันนี้พูดเยอะแถมยังฟังเพลินหูทั้งวันอีกด้วย

เขาก้มหน้ายิ้ม ก่อนจะหลอกถามสิ่งที่เธอชอบกินแทน ปกติเห็นเธอกินเก่งอยู่แล้วแถมยังกินจุด้วย แต่ไม่รู้ว่าชอบอะไร
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 31 พระเอกเรื่องนี้กินดุมาก NC

    สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เสียงลือเสียงเล่าอ้างใดก็ไม่สู้ พวกพระเอกที่พูดน้อยต่อยหนักกินดุมีอยู่จริง!“อ๊ะ... แฮ่ก”ร่างบางคุกเข่าบนโซฟา สายตาทอดมองวิวทะเล หันบั้นท้ายอวบอัดเข้าหาร่างสูงกำยำ เขายืนบนพื้นมือจับล็อคสะโพกบาง ขณะตอกอัดแท่งร้อนใส่ร่องรักฉ่ำน้ำ จนเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วบริเวณ“อึก!”บทชีวิตเธอมันหนักหนาแสนสาหัส!พบพาลมาเจอของใหญ่ถึกทนไม่พอ ยังจ้วงแทงเธอไม่ยั้งจนพรุนไปหมดแล้วเพียะ“อ่า” ธันย์ธาราครางทุ้มต่ำ ฟาดมือบนบั้นท้ายขาวจนขึ้นรอยแดงเธอซบใบหน้าลงบนที่พิงโซฟา แผ่นหลังบางเว้าโค้ง โก่งบั้นท้ายยกสูงให้แก่นกายไหลลึกเข้ามาจนสุดลำทุกการขยับเข้าออกในร่องรูน้อยๆ มันเสียวสยิวจนยากจะต้านทานไหว เมือกใสเคลือบแก่นกายจนเปียกเยิ้ม อีกทั้งในโพรงนุ่มยังโอบรัดเขาแน่นจนใกล้จะแตกหลั่งรอมร่อรู้สึกดีต่อกันมากเท่าไหร่ ร่างกายก็ยิ่งผลิตสารความสุขมาให้เสพ“โลกเดิมที่คุณจากมา... อ๊ะ- อึก คุณต้องเจ้าชู้มากใช่มั้ย”“ผมดูเป็นคนแบบนั้นเหรอคุณ”“ก็... อ๊ะๆ คุณธันย์อย่าเพิ่งเร่งเครื่องได้มั้ย อื้อ”เธอเอี้ยวลำตัวยกขึ้นเล็กน้อย พอหันไปมองก็พบว่าเขาร่อนเอวสอบเข้าใส่ไม่ปราณี ก่อนจะใช้มือยันหน้าท้

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 30 เริงรักกลางห้องสวีท NC

    “คุณธันย์...”ใบหน้าหวานล้ำเจือรอยวิตกกังวล สับสนว่าควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดี แต่ธันย์ธารากลับยิ้มให้เธออีกครั้งยิ้มที่ทำให้เธอใจอ่อนยวบยาบเลย...“คุณเป็นนักอ่านตัวยงจะไม่เคยอ่านฉากพวกนี้เหรอ”“ก็ต้องเคยอ่านสิคะ...”“แล้วทำไมต้องเขินด้วยล่ะ”ร่างบางบนตักเอียงหน้าเหนียมอาย แต่ไม่กล้าสบตาเขานาน เขินจนไม่รู้จะเอาสายตาไปวางไว้ตรงไหน เมื่อมือใหญ่เลื่อนขึ้นกอบกุมที่หน้าอกของตัวเธอ พร้อมกับออกแรงบีบเบาๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์บางทีเธอควรทำความรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เห็นชอบทำหน้านิ่งยิ้มก็ไม่ค่อยเก่ง แต่เรื่องพวกนี้เจ้านายเธอดูจะช่ำชองเป็นพิเศษ“อ่านแต่ไม่เคยไงคะ ทฤษฎีกับปฏิบัติมันเหมือนกันที่ไหนล่ะ”“ถ้างั้นก็ถือว่าคุณมีทฤษฎีในหัว...”ธารตะวันใช้ฟันขบริมฝีปากล่าง หายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเขาเริ่มออกแรงบีบขยำเต้านมของเธอแรงขึ้นอีก“ส่วนภาคปฏิบัติก็เอามาทดลองกับผมดีมั้ยตะวัน”สิ้นประโยคนั้น ธันย์ธาราก็หลุบตามองหน้าอกเธอ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปคว้าใบหน้าเรียวเล็กเข้ามาประกบจูบอย่างดูดดื่มความรู้สึกอิ่มเอิบในใจมันเอ่อล้นขึ้นมา จนคนทั้งสองคนต่างก็อยากแสดงออกว่ารู้สึกกับอีกฝ่ายมากแค่ไหน ต้องการกันและกันมากเพี

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 29 อีโรติกภาคปฏิบัติ

    ร่างสูงย่องเบามาหน้าห้องธันย์ธารา ในมือถือกุญแจพวงใหญ่ที่เก็บลูกกุญแจทั้งหมดของบ้านไว้ในนี้เขาหาดอกที่เป็นของห้องนี้ คิ้วก็มุ่นเข้าหากันแน่นดูเคร่งเครียด เม็ดเหงื่อไหลซ่กจนต้องใช้หลังมือปาดทิ้ง ก่อนที่จะลองไขดูทีละอัน พอพบว่าไม่ใช่ก็เปลี่ยนไปเรื่อยจนเริ่มมีน้ำโหขึ้นมา“ดอกไหนวะ” เขาสบถ มือก็ไขจนกุญแจแทบหักคารูเสียบแต่ยังไม่ทันจะทำภารกิจสำเร็จ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เขาสะดุ้งโหยงมือไม้อ่อนจนกุญแจร่วงหล่นลงพื้น“คุณทำอะไรน่ะธาร”“เจนขวัญ...”ธารภูมิภัครถอนหายใจหนักๆ ทิ้งออกมา แต่กลับไม่ได้โล่งใจเลยสักนิดที่คนตรงหน้าคือภรรยารัก ใบหน้าเขาซีดเผือดเป็นไก่ต้ม หลุบตามองพื้นราวกับคนที่หลบหนีความผิด“คุณจะเปิดห้องพี่ธันย์ทำไมคะ” เจนขวัญเดินเข้าไปใกล้ พลางก้มหยิบพวงกุญแจที่ตกพื้นคืนใส่มือสามี“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก...”“ไม่มีอะไรแล้วทำไมทำตัวลับๆ ล่อๆ คะ”เธอจ้องคนเป็นสามีที่หลุกหลิกดวงตาไปมา ก่อนเขาจะเงยหน้าคลี่ยิ้มแป้นจนดวงตาหยี คว้ามือบอบบางของภรรยามากุมเอาไว้ พลางเสตามองไปด้านข้างแล้วช้อนตาขึ้นสบกับเธออีกครั้ง“พอดีว่า... ผมหาเสื้อตัวเก่งไม่เจอ บางทีพี่ธันย์เขาอาจจะหยิบไปใส่จนลื

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 28 เป็นนางเอกสายรุกฆาต

    ธารตะวันแกล้งจะถอดเสื้อฮาวายตัวนอกเขาออก แต่ระวังไม่ให้โดนแขนข้างที่เขาเข้าเฝือกอ่อนอยู่ กลับกลายเป็นว่าคนตัวหนากว่าโดนรังแกจนเหลือตัวสามเซนเธอมัวแต่สนุกจนลืมไปเลย ตอนนี้ท่านั่งมันสุ่มเสี่ยงหนัก บนตักเขาแข็งแกร่งเหมือนหินผา รับน้ำหนักคนด้านบนได้สบาย สีหน้าธันย์ธาราดูจะชอบใจมากด้วยซ้ำ“เมื่อกี้ยังใจกล้าขอจูบอยู่เลย ทีนี้หวงตัวจังเลยคะ” เธอกระเซ้าเย้าแหย่เขาเล่นๆ นิ้วเรียวจี้เอวเขาจนอีกฝ่ายเบี่ยงตัวหลบไปมา“อ่า คุณเล่นทีเผลอจั๊กจี้ผมนี่”“จุดอ่อนของชายอกสามศอกสินะคะเนี่ย”ได้ทีเธอก็จิ้มจี้เอวที่เป็นจุดอ่อนเขาใหญ่ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงขำขันคิกคักเป็นขบวน แม้เพิ่งผ่านเหตุการณ์เฉียดตายมา แต่พอทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน กลับเติมเต็มช่องว่างได้อย่างไม่น่าเชื่อเหมือนจิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายที่ขาดหายไป...พอเล่นสนุกจนพอใจ กอปรกับไม่อยากเห็นเขาขาดอากาศหายใจซะก่อน ร่างบางบนตักก็ยอมหยุดแกล้งเขา พลางหอบหายใจแรงๆ จากการหัวเราะต่อเนื่องทำกรามแทบค้าง“ไม่แกล้งแล้วก็ได้ค่ะ กลัวฉันปล้ำคุณขนาดนั้นเลยรึไง”“คุณควรจะกลัวผมต่างหาก”“จริงเหรอคะ”คนบนตักกอดอกใส่ ก่อนจะยิ้มตามธันย์ธารา เมื่อบนใบหน้าหล่อเหลาวาดโค้งรอยยิ

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 27 เบาะแสของคนร้าย

    ธารตะวันไม่ชอบอยู่โรงพยาบาลนาน เธอแค่คิดว่าคนร้ายอาจจะลักลอบเข้ามาทำร้ายทั้งคู่ก็ได้ ธันย์ธาราจึงเปิดโรงแรมที่มีระบบคุ้มกันความปลอดภัยแน่นหนาให้ และอยู่ใกล้โรงพยาบาลด้วยกระเป๋าเดินทางของเธอเขาเป็นคนแบกขึ้นมาให้ ทีแรกก็ยื้อยุดฉุดกระชากแย่งกันถืออยู่นาน สุดท้ายเธอก็ผายมือให้สุภาพบุรุษอย่างเขาได้ทำหน้าที่แทน“วิวตรงนี้สวยมากเลยค่ะคุณธันย์”ร่างบางยืนลูบต้นแขนเพื่อย้ำเตือน ว่าเธอยังมีชีวิตและเลือดเนื้ออยู่จริงๆ ขณะทอดสายตามองวิวทะเล จากห้องชั้นยี่สิบสามของโรงแรม“ทำใจให้สบายนะคุณ... ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี”ใบหน้าจิ้มลิ้มหันมองร่างสูงที่เดินมายืนข้างๆ เขาหันมาส่งรอยยิ้มให้เธอ ก่อนจะโบกโทรศัพท์ในมือไปมา หน้าจอปรากฏแอพพลิเคชั่นสำหรับสั่งอาหารแบบเดลิเวอรี่อยู่“ผมจะสั่งอาหารให้มาส่ง คุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”“วันนี้คุณพูดเยอะเป็นประวัติศาสตร์เลยนะคะเนี่ย”ไม่อยากจะแซวแต่ก็อดไม่ได้ เจอหน้ากันแรกๆ เจ้านายเธอพูดนับคำได้เลยด้วยซ้ำ แต่วันนี้พูดเยอะแถมยังฟังเพลินหูทั้งวันอีกด้วยเขาก้มหน้ายิ้ม ก่อนจะหลอกถามสิ่งที่เธอชอบกินแทน ปกติเห็นเธอกินเก่งอยู่แล้วแถมยังกินจุด้วย แต่ไม่รู้ว่าชอบอะไร

  • ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก   บทที่ 26 จูบแล้วก็เจ๊ากัน

    โรงพยาบาลห้องผู้ป่วยพิเศษเงียบสงัด จนได้ยินเสียงเครื่องปรับอากาศทำงานอยู่ ไหล่กว้างของธันย์ธารานั่งคอตกอยู่ข้างเตียงโรงพยาบาล กุมมือของธารตะวันเอาไว้ไม่ห่างคุณหมอเจ้าของไข้แจ้งแล้ว เธอแค่เป็นลมหมดสติไป อาการพ้นขีดอันตรายเหลือแค่รอให้รู้สึกตัวเท่านั้นร่างบางหลับตาพริ้มบนเตียงผู้ป่วย ก่อนเปลือกตาสีมุกจะขยับไปมาหลังรู้สึกตัว“อะไรกัน...”ริมฝีปากซีดไร้สีซับเลือดเปล่งเสียงบางเบา เมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วเจอเข้ากับเพดานห้องสีขาว แสงสะท้อนของดวงอาทิตย์ส่องแยงที่ตา ทำให้เธอต้องหลับตาลงปรับการมองเห็นอยู่ครู่หนึ่ง“ฉันกลับบ้านแล้วเหรอ... หรือตกอเวจีไปแล้วนะ”เธอตบตีกับความคิดตัวเองในหัว พลางขยับนิ้วมือแล้วกวาดสายตาไปรอบบริเวณห้องช้าๆ“อ่า ปวดหัวจัง” ร่างบางบนเตียงค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะได้ธันย์ธาราเข้าประกบช่วยอีกแรงดวงตากลมโตเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน สบมองใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกแดดส่องกระทบบนผิวหน้าเนียนละเอียด จนเธอคิดว่าวิญญาณอาจจะหลุดลอยไปสวรรค์ชั้นฟ้าแล้วเรียบร้อยไม่งั้นจะเจอเทวดาสุดหล่อได้ยังไง“ยังไม่ได้กลับครับ”“คะ”“แล้วที่นี่ก็คือโรงพยาบาล ไม่ใช่นรกอย่างที่เข้าใจด้วย”เขาคลี่ยิ้มอย่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status