ท่านผู้หญิงซาเรียกังวลใจอย่างที่สุดถึงบุตรชายคนกลางของนาง ‘คาริส’ ไม่ได้ออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่อย่างที่ผู้เป็นสามีของเธอพูดแต่อย่างใด บุตรชายของเธอมีความคิดที่จะแยกตัวออกไปทำธุรกิจของตัวเองคือธุรกิจการท่องเที่ยว บุตรชายคนกลางนั้นแตกต่างจากบุตรชายคนโตและคนเล็กอย่างสิ้นเชิง ถ้าสามีของซาเรียรู้เรื่องนี้ล่ะก็จะต้องร้อนเป็นไฟอย่างแน่นอน ซาเรียจะทำอย่างไรดี
“แล้วเรื่องหาคู่ให้กับฮาซีฟไปถึงไหนแล้ว สนมเต็มฮาเร็มแล้วแต่ยังไม่มีใครถูกใจฮาซีฟเลยสักคนหรืออย่างไร”
สุลต่านฮาซานรู้ว่าบุตรชายคนโตนั้นมักจะสนใจในเรื่องของอิสตรี มีสนมมากมายที่อยู่ในฮาเร็มแต่บุตรชายก็ยังไม่พึงพอใจสตรีนางใดสักคน ถึงแม้ฮาซีฟจะมีนิสัยเจ้าชู้ แต่ในเรื่องของการทำงานนั้น ‘ฮาซีฟ’ ไม่เคยที่จะบกพร่อง แต่ทว่าพักนี้รู้สึกว่าฮาซีฟจะหมกมุ่นกับเรื่องสตรีเพศเป็นพิเศษ จนฮาซานเริ่มเป็นกังวล
“บุตรของสุลต่านอัยดารที่ข้าได้ติดต่อไปนั้น นางปฏิเสธฮาซีฟ แต่นางกลับสนใจอิลยาสแทนเจ้าค่ะท่านพี่”
‘อิลยาส’ คือลูกชายคนเล็กของนาง บุตรคนนี้ตรงข้ามกับบุตรชายคนโตในเรื่องของอิสตรีโดยสิ้นเชิง ทำแต่งานไม่เคยมีสนมและหญิงใดในครอบครองเลยสักคน เท่าที่ซาเรียเลี้ยงบุตรชายคนนี้มานางรู้สึกได้ ตอนนี้นางเริ่มเป็นกังวลกับการหาคู่ให้กับบุตรชายคนนี้เป็นอย่างมาก ‘ไม่สนใจสตรีนางใดเลย’
“อืม...งั้นก็ต้องให้อิลยาสหมั้นหมายกับทางนั้นแทนฮาซีฟเถิด...แต่ต้องรอให้ฮาซีฟแต่งงานมีทายาทเสียก่อน อิลยาสถึงจะทำเช่นนั้นได้”
ชีคฮาซานยังคงเชื่อในประเพณีอันเก่าแก่ของบรรพบุรุษถึงการสืบทอดทายาท ลำดับก่อนหลัง บุตรชายคนโตควรเป็นหลัก แต่งงานมีทายาทเพื่อสืบสกุลและมีสายเลือดที่บริสุทธิ์สืบทอด
“แต่อิลยาสยังเป็นเด็กอยู่เลยนะเจ้าคะท่านพี่”
ท่านผู้หญิงซาเรียพยายามหาทางออกให้กับบุตรชาย
“อิลยาสไม่ใช่เด็กอย่างที่เจ้าคิดแล้วนะซาเรีย อิลยาสอายุ30 แล้ว เจ้ามีอะไรจะบอกข้าอย่างนั้นหรือ มีอะไรปิดบังข้าบ้าง”
“ไม่มีเจ้าค่ะ เพียงแต่ข้าคิดว่าอิลยาสยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจสาวงามคนไหนเลยสักคนเจ้าค่ะ เพราะฉะนั้นถ้าท่านพี่คิดจะบังคับอิลยาสให้หมั้นหมายละก็ต้องคุยกับลูกก่อนนะเจ้าคะ”
“อืม...งั้นเดี๋ยวข้าจะคุยกับลูกเอง เจ้าให้บาซาร์ไปตามคาริส กลับมาเถิด...เจ้าลูกคนนี้หนักกว่าคนอื่นๆ นัก”
“เจ้าค่ะ”
[เมืองนาเซียร์…ประเทศซาเลวีเนียร์]
“การก่อสร้างโรงแรมตอนนี้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วขอรับนาย...ทางทีมงานแจ้งมาแล้วขอรับ ว่าไม่เกินเดือนนี้ก็สามารถที่จะเปิดให้บริการได้แล้วขอรับ”
“อืม...แล้วแลนด์มาร์คล่ะดำเนินการไปถึงไหนแล้ว”
เสียงทุ้มห้าวของชีคหนุ่มเอ่ยถามถึงกิจการสำคัญของเขา กว่า ‘คาริส’ จะทำสิ่งพวกนี้มาได้นั้นต้องใช้เวลานานนับปี การลงทุนหลายพันล้านในการสร้างธุรกิจนี้ขึ้นมา โดยที่บิดาของเขาก็ยังไม่ทราบเรื่องนี้เลยเช่นกัน สายร้อนโทรหาคาริสเมื่อตอนสาย ‘นายท่านให้นายคาริสกลับด่วนขอรับ...ถ้านายไม่กลับนายท่านจะต้องโกรธแน่ๆ เลยขอรับ’ บาซาร์คนรับใช้เป็นผู้โทรบอกเรื่องนี้กับเขา
“เรียบร้อยสมบูรณ์แล้วครับนายท่าน ส่วนพิธีเปิดอย่างเป็นทางการนายท่านจะทำอย่างไรหรือขอรับ”
“ข้าต้องการที่จะดึงนักท่องเที่ยวทางแถบเอเชียเข้ามาท่องเที่ยวให้มากขึ้น เจ้าคิดว่าข้าควรจะจัดพิธีเปิดอย่างไรดี ถึงจะดูยิ่งใหญ่และสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวฝั่งโซนเอเชียมาได้”
“งั้น...ข้ามีวิธีแนะนำขอรับ...แถบเอเชียสิ่งที่ดึงดูดได้ก็คือเราจะต้องใช้คนทางฝั่งเอเชียให้มาเป็นทูตในการแนะนำ วัฒนธรรม การท่องเที่ยวของประเทศเราให้ทั่วโลกเห็นภาพมากขึ้นนะขอรับ”
“อืม...ข้าเห็นด้วยนะ แต่เจ้าจะทำในลักษณะไหนกัน ข้าไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้ด้วยสิ”
“เอาอย่างนี้ขอรับเราจ้างออแกไนซ์จัดงานนี้ดีกว่านะขอรับ เพราะพวกเขาจะได้คิดงานให้กับเราเสร็จสรรพเลยขอรับ รับรองขอรับทีมออแกไนซ์พวกนี้เป็นมืออาชีพ มีคุณภาพในการคิดงานแต่ละอย่างออกมาสมบูรณ์ทุกครั้งขอรับ”
“อืม...งั้นเจ้าไปดำเนินการมา แล้วแจ้งข้ามาเป็นระยะ”
ภารกิจของคาริสเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อย วันนี้เขาจะต้องกลับบ้านแล้ว มารดาของเขาคงต้องต่อว่าเขาเป็นการใหญ่แน่นอน ระยะเวลาเกือบสิบวันที่เขามักจะออกจากบ้านมาแบบนี้เป็นประจำ โดยบิดาเขามักจะคิดว่าเขานั้นออกมาเที่ยวเตร่ ซึ่งเขาก็ต้องการให้เป็นเช่นนั้นอยู่แล้วโดยมิได้แก้ตัวแต่อย่างใด
[โรงแรมสุดหรู...เมืองไบยาร์]
เสียงครวญครางสุขสมอย่างรัญจวนใจ บนเตียงกว้างใหญ่ขนาดคิงไซส์ในโรงแรมหรูหราระดับห้าดาวใจกลางเมืองไบยาร์
เพี๊ยะ! ฝ่ามือหนาฟาดลงบนสะโพกงามงอนดังสนั่น!
“อึ้ม...ซีสสส์ โอวว์ ร้องสิ! เจ้าต้องร้องดังดัง! อ่าส์!”
ตั่บ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นทั่วห้องนอนขนาดใหญ่ในโรงแรมหรู
อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊า! นะ-นายท่าน อ๊ะ!”
สตรีนางหนึ่งกำลังส่งเสียงกรีดร้องลั่นอย่างโหยหวนถึงความสุขสมที่ร้อนแรงและดุเดือดอย่างที่สุด ร่างของนางสั่นสะเทือนตามแรงการกระแทกที่แทบจะกระเด็นกระดอนไปข้างหน้า
เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือกระหน่ำลงบนสะโพกสวยเพื่อกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนของบุรุษเพศให้ผุดขึ้นมาท่ามกลางความเร่าร้อนของร่างงามอวบอิ่ม นางอยู่ในท่าโก่งโค้งเพื่อรับแรงกระแทกกระทั้นของดุ้นเอ็นใหญ่ได้อย่างถนัด มือของนางเกาะยึดขอบเตียงใหญ่เอาไว้แน่น!
“โอววว์ ข้าบอกให้เจ้าร้อง!”
เสียงชีคหนุ่มหอบหายใจครางกระเส่า ในขณะที่แก่นกายใหญ่ยังคงเร่งความเร็ว กระแทกเจ้ามังกรใหญ่เข้าออกจนน้ำในร่องรูกระเซ็นซ่านออกมาตามแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่
“อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยยย โอววว์ ฮะ-ฮาซีฟ อ๊ะ! อ๊า! ได้โปรด ช่ะ ช่วยข้าด้วยยย อ๊ะ อร๊ายย์ ข้าเสียวเหลือเกิน อ๊า! อ๊ะ!”
เสียงร้องครางดังระงมอย่างทรมานของสตรีสาวตอบกระเส่าไปด้วยความเสียวซ่าน ที่ช่วงล่างของนางถูกกระทำอย่างหนัก! นายท่านคนนี้มีอารมณ์รุนแรงอย่างที่สุด แต่นางก็รับนายท่านได้ทุกสถานการณ์ เพื่อเงินก้อนโตนางยอมได้เสมอ ถึงแม้จะบาดเจ็บบ้างในบางครั้งแต่นางก็ยินดีที่จะสนองความต้องการของบุรุษเพศ
เสียงเนื้อที่กระทบกันเพื่อเร่งความเร็วสุดขีดเจ้าท่อนเอ็นใหญ่กระแทกจุกๆ แบบไม่ยั้ง
“โอววววววว์ โอ๊ะ!” เอวหนาเร่งจังหวะถี่ยิบแล้วกระเด้งกระแทกกระตุกสะโพกหนาจนตัวลอย ฮาซีฟใช้เวลานี้นานนับชั่วโมง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะถึงฝั่งฝัน การร่วมรักที่ดุเดือด และเป็นสิ่งที่ฮาซีฟนั้นชอบอย่างที่สุด นอกจากฮาเร็มที่มีนางสนมเกือบครึ่งร้อยชีวิตแล้ว ชีคหนุ่มก็ยังไม่พอใจ เขามีความต้องการในกามอารมณ์อย่างที่สุด!
[เมืองไบยาร์...ประเทศซาเลวีเนียร์] “ข้าจะส่งคนไปรับครอบครัวของเจ้าในวันพรุ่งนี้...เจ้าได้นัดหมายครอบครัวของเจ้าไว้หรือไม่โมนา”ฮาซีฟมองร่างอวบอิ่มที่กำลังเลือกเครื่องประดับเพชรนิลจินดา กับเหล่าบรรดาสาวใช้ที่ล้อมหน้าล้อมหลัง “ค่ะ...โมนาได้โทรไปบอกเรียบร้อยแล้วค่ะ...ที่รักคะ...โมนา อยากจะขออะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ” “อืม...ได้สิ” “ถ้าโมนาต้องอยู่ที่นี่กับคุณตลอดไป โมนาอยากจะขอให้พ่อแม่ของโมนามาอยู่ด้วยกับโมนาที่นี่ได้มั้ยคะ” “ได้สิ...ข้าคิดว่าก็ดีเหมือนกัน เจ้าจะได้ไม่กังวลเป็นห่วงพ่อกับแม่ของเจ้า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ไม่ได้เป็นปัญหากับข้าเลย บ้านออกกว้างขวางใหญ่โต มีห้องเป็นร้อยๆ ห้อง มีบ่าวรับใช้มากมาย และอีกอย่างท่านพ่อกับท่านแม่ของข้าก็พึงใจเจ้าอยู่ไม่น้อย ที่รู้ว่าเจ้าอาจจะตั้งครรภ์ลูกของข้าในไม่ช้า”ฮาซีฟมองหญิงสาวอันเป็นที่รัก ถึงแม้เธออาจไม่ใช่คนที่เขาเลือกตั้งแต่แรก แต่เมื่อเขาได้สัมผัสทุกอย่างจากเธอแล้ว เธอเหมาะสมกับเขาอย่างที่สุด ทั้งบทรักร้อนแรงทุกค่ำคืน เธอคนนี้สนองให้เขาโดยไม่ขาดตกบกพร่อง โดยไม่ต้องพึ่งสตรีสาวงามคนอื่นเลย เธอร้อน
ความกระสันเข้าครอบงำร่างงาม เมื่อริมฝีปากหนาไล้ลงมาจนถึงเนินอกสวย มือของเขาปลดชุดนอนนุ่มลื่นของเธอออกพร้อมกับปลายลิ้นสากกำลังลากไล้ตามมา มืออีกข้างหนึ่งดึงชุดของเธอพ้นออกจากร่างของเธออย่างรวดเร็ว ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของชีคหนุ่ม เขาจับจ้องไปที่อกอวบใหญ่ที่มีลูกเชอรี่สีแดงสดปรากฏอยู่ตรงกลาง“เจ้าสวยเหลือเกิน...ข้าอยากกินเจ้าทุกวันเลยรู้ไหม”สายตาคมเข้มจับจ้องไปที่เรือนร่างขาวโพลนที่สะท้อนแสงไฟบนหัวเตียงสาดส่องร่างงามอรชร ราวกับต้องมนต์สะกด “อุ้ย! คุณปิดไฟสิคะ...ฉันอายนะ”ธาริกายกมือขึ้นมาปิดอกอวบของเธอ แต่ทว่าก็ยังไม่ทันกับมือหนาที่มาคว้ามือของเธอออก สายตาคมจ้องอย่างไม่กระพริบราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน “ข้าอยากเห็นเจ้าทั้งตัว เจ้าไม่ต้องอาย ข้าคือสามีของเจ้า ข้าจะแต่งงานกับเจ้า เจ้าจงเชื่อใจข้าเถิด...”พูดจบปากร้อนของชายหนุ่มก็ฉกลงมาที่ปลายถันสีชมพูสด ลิ้นสากลากไล้วนเม็ดทับทิมระเรื่อที่แข็งชัน ดุนดัน ดูดเม้มเข้าไปในปากอย่างหิวกระหาย “อาร์...” ร่างบางเอ่ยครางอย่างรัญจวนในสัมผัส เสียงเต้นของหัวใจของเธอถี่รัว มือบางคว้าร่างหนาเอาไว้ “อื้ม...” ปลายลิ้
[อีกด้านหนึ่ง...]บรรยากาศยามเย็นบนโต๊ะรับประทานอาหารมื้อค่ำ... “ทาน-ได้มั้ย-พ่อหนุ่ม”เสียงของหญิงสาววัยกลางคนกำลังสนทนาด้วยภาษามือกับลูกเขยชาวต่างชาติ ที่กำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมอง เพื่อคอยลุ้นผล “ขะ-ขอรับ” อิลยาสส่งสัญญาณเพื่อบอกให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเขาเข้าใจประโยคคำถามนั้น “แม่คะ...แม่ลืมลูกสาวคนนี้ไปแล้วเหรอคะ”ธาริกาอดไม่ได้ที่จะแซะ ตอนนี้ทั้งบ้านกำลังเห่อลูกเขยกันยกใหญ่จนลืมเธอคนนี้จนหมดสิ้น “พี่นับดาวพูดเหมือนตัวเองอิจฉาเลยครับ”ภัคพลน้องชายคนรองเอ่ยแซวพี่สาว “อะไรเต้...พี่ไม่ได้อิจฉาซะหน่อย ก็แค่เตือนคนบางคนก็เท่านั้น ได้ลูกเขยลืมลูกสาวตัวเองซะงั้น” “พ่อว่าที่น้องพูดก็ถูกนะนับดาว ลูกทำไมต้องคอยต่อว่าเขานัก พ่อก็เห็นว่าเขาไม่เคยโต้แย้งอะไรลูกเลยสักครั้ง ลูกต้องปรับตัวนะนับดาว เราเป็นเมียเค้า ก็ต้องคอยเอาใจสามี” “พ่อก็อีกคน...สรุปไม่มีใครอยู่ข้างนับดาวเลยสิคะเนี่ย” “เมย์ไงคะพี่นับดาว จะอยู่ข้างพี่เองค่ะ”เมวิกาน้องสาววัยสิบหกปีเอ่ยขึ้นอย่างเอาใจ “พ
“อ๊ะ!” ร่างบางสะท้านตกใจกับสัมผัสนั้น ปากหนาทำงานอย่างหนัก ความเสียวซ่านก่อวนทั่วร่างบาง มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมเอาไว้แน่น เมื่อความซาบซ่านเล่นงานร่างงามราวกับผีเสื้อนับล้านบินวนตรงช่องท้องของเธอ รินลดารู้สึกราวกับว่าร่างของเธอกำลังล่องลอยไปในอากาศ “ข้ารักเจ้า เจ้าต้องเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียว อื้ม...”เสียงทุ้มแหบพร่าครางกระเส่า บทรักเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นตามลำดับ มือหนาแยกเรียวขาสวยออกจากกัน แก่นกายใหญ่ผงาดตั้งชันปวดหนึบ ร่างกำยำแทรกเข้าหาร่างบาง กดดุ้นใหญ่ไล้ไปมากับร่องกุหลาบสวยที่มีน้ำหวานเคลือบชื้นแฉะเต็มร่องรู “อ๊ะ! คุณ! อ๊าร์!!”ความเสียวซ่านเล่นงานร่างบางอย่างหนักจนทำให้ร่างของเธอเบียดเด้งโหนกนูนเข้าหาแท่งร้อนอย่างอัตโนมัติ ใบหน้าสวยแดงกล่ำเพราะความก๋ากั่นของตัวเอง รินลดาต้องการเขา เธออยากให้เขาเข้าไปอยู่ในร่างกายเธอ “โอวว์ เจ้า! ช่างร้อนแรงนัก!! อ่าร์!!!” เสียงครางของชายหนุ่มมาพร้อมกับแท่งใหญ่โตกดดันเข้ากับช่องทางรักของเธอ เอวหนาเด้งเข้า เพื่อดันดุ้นใหญ่ให้ลึกจนสุดลำ! ความคับแน่นโอบรัดแท่งร้อนจนร่างกำยำสั่นเทา! “อาร์...อื้อ...”ความเสียวซ
“แต่งงานกันหรือ? แล้วเขาจะอยู่บ้านของเราได้มั้ยนับดาว เขาทำงานอะไร?”อดุลย์มองว่าที่ลูกเขยอย่างพินิจพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า “เขามีธุรกิจอยู่ที่ประเทศเขาค่ะพ่อ” “ธุรกิจอะไรช่วยขยายความให้พ่อฟังหน่อย” “น่าจะเยอะค่ะพ่อ นับดาวพูดตรงๆ นะคะ เขารวยระดับมหาเศรษฐีพันล้านหมื่นล้านเลยค่ะพ่อ บ้านของเขาก็เป็นปราสาทคฤหาสน์มีคนรับใช้เป็นร้อยค่ะ นับดาวก็อธิบายไม่ถูกค่ะ แต่ประมาณนี้แหละค่ะ” “แล้วเขาจะมาอยู่บ้านหลังเล็กๆ ของเราได้เหรอนับดาว ครอบครัวเราพ่อแม่ และน้องอีกสามคน พ่อว่าเขาจะอึดอัดเอานะ” “นับดาวก็ไม่ทราบค่ะพ่อ ถ้าเขาอยากอยู่กับนับดาวจริงๆ เขาก็คงจะซื้อบ้านอยู่ที่นี่ค่ะ เขาจะซื้อคฤหาสน์ยังได้เลย พ่อไม่ต้องห่วงเขาหรอก นับดาวบอกเขาแล้วว่าไม่ต้องมา เขาก็ไม่เชื่อยังดื้อดึงที่จะมาอีก”ธาริกาหันไปทำตาเขียวใส่ชีคหนุ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เรื่องวุ่นวายเหล่านี้คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน และเธอก็คงไม่ต้องยุ่งยากมาอธิบายพ่อกับแม่เธออีก “ลูกจะพูดแบบนั้นได้ยังไง...นับดาว แม่ว่าเขาต้องชอบลูกมากเลยแหละ ถึงได้ตามมาขนาดนี้ คนนี้เป็นน้องชายคนเล็ก และคนกลางก็เป
“ฉันจะบอกแม่ฉันยังไงดีคะ?”รินลดาหันไปถามเขา เธอรู้สึกเก้อเขินเป็นอย่างมากที่จะต้องบอกความเป็นจริงกับแม่ของเธอ “ก็บอกว่าข้าเป็นสามีของเจ้า กำลังจะแต่งงานกับเจ้าสิ” “แล้วแม่ฉันจะไม่ตกใจเหรอคะ” “ข้าว...ลูกพูดอะไรกัน จะบอกแม่ได้หรือยังว่าพ่อหนุ่มนี่เป็นใคร และไหนจะคนที่ยืนคุมข้างนอกนั่นอีก บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ” “เอ่อ...แม่ฟังข้าวให้จบก่อนนะคะ...คือว่าคุณคนนี้ชื่อ คาริสค่ะแม่...เขา...เอ่อ...เขาเป็นแฟนของข้าวค่ะแม่ และเขาจะมาสู่ขอข้าวกับแม่ เราจะแต่งงานกันค่ะ” “อะไรนะ! แฟนของข้าว! และจะแต่งงานกัน! ข้าวไปเจอเขายังไง และทำไมแม่ไม่เคยรู้เลย...โอย...นี่แม่งงไปหมดแล้วข้าว”วรีรัตน์ยกมือทาบอกราวกับจะเป็นลมหมดสติลงตรงนั้น “คือ...คุณคาริสเป็นเจ้าของงานที่จ้างข้าวกับนับดาวไปทำงานค่ะแม่...และ...เอ่อ...เขาชอบข้าว ก็เลยตามข้าวมา และจะมาขอข้าวแต่งงานค่ะแม่”รินลดาจำเป็นต้องกุเรื่องของเขากับเธอ ถ้าแม่รู้ว่าเกิดเหตุการณ์ที่เธอโดนลักพาตัวไปล่ะก็ คงต้องเป็นเรื่องใหญ่อีกแน่นอน “ข้าวไปทำงานยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ ไปชอบกันตอนไหนลูก...มันเร็