ตอนที่ 37 ฤทธิ์ยาเร่าร้อน

“อุ้ย!!!” รินลดาขืนตัวเอง เพราะความตกใจ ตั้งแต่เกิดมาจนกระทั่งอายุ 21 ปี เธอก็ไม่เคยที่จะแนบสนิทชิดใกล้ชายหนุ่มคนไหนเลยสักครั้ง ความประหม่าปนเขินอายก็เกิดขึ้นกับตัวเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

          “เจ้าดิ้นอย่างนี้ เมื่อไหร่ข้าจะได้นอนเล่า หยุดดิ้นเถิด”

เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างหูหญิงสาว พร้อมกับขโมยจุ๊บแก้มนวลไปหนึ่งที ก่อนที่เขาจะหลับตาลง ปล่อยให้หญิงสาวงงงวยกับท่าทีของเขา

          “...” รินลดาจ้องมองใบหน้าคมคาย แสงไฟสลัวข้างเตียงนอนสาดส่องไปยังใบหน้าคมเข้มที่มีเคราบางๆ ปกคลุมอยู่ประปราย สายตาคู่สวยกวาดไปทั่วใบหน้าของเขา ความใกล้ชิดนี้ทำให้เธอสัมผัสกับลมหายใจหอมกรุ่นจากชายหนุ่ม ‘ชายแปลกหน้าที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน และเธอต้องมานอนร่วมเตียงกับเขาเนี่ยนะ...’

          [อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์]

          “ราเนียรักท่านพี่นะคะ...”

ริมฝีปากบางประกบจูบลงไปที่ปากหนาทันที ลิ้นเล็กพยายามชอนไชเข้าไปในโพรงปากใหญ่ของชายหนุ่ม ราเนียไม่ยอมปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปอย่างแน่นอน

          “อื้อ!!!” เสียงอู้อี้ของชายหนุ่มที่กำลังประท้วงเพราะโดนโจมตีอย่างอุกอาจ เขาพยายามเบี่ยงกายออกจากเรือนร่างอันเย้ายวนของหญิงสาว ความร้อนภายในร่างกายแผ่ซ่านไปทั่วร่างกำยำ ความกระสันก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะฤทธิ์ของยากระตุ้นอย่างหนัก

          หมับ! มือหนาบีบเคล้นไปที่เต้าใหญ่ทันที อิลยาสไม่อาจหักห้ามความต้องการที่มีฤทธิ์ยาเป็นตัวผสมได้อีก ถึงแม้ภายในใจเขาต่อต้านแต่ทว่าร่างกายของเขากลับต้องการ

          “อ๊ะ! ทะ-ท่านพี่ อ๊า!” เสียงร้องครางของราเนียดังขึ้น เมื่ออกอวบของเธอนั้นถูกฟ่อนเฟ้นด้วยมือใหญ่ ร่างบางผวาโผกอดร่างของชายหนุ่มเอาไว้ ใบหน้าคมลงไปเกลือกกลั้วกับสองเต้างาม ถึงแม้วิธีการที่จะได้เขามาครอบครองมันจะสกปรกเพียงใด แต่เธอก็พร้อมที่จะทำ เพราะความรักของเธอที่มีต่อเขามานานหลายปี

          “พี่ทำไม่ได้...”

อิลยาสพยายามดึงสติของตัวเองกลับมาอดกลั้นกับความต้องการของตัวเอง สะบัดใบหน้าออก มือหนาแกะพันธนาการของหญิงสาว ก่อนที่จะยกร่างบางที่อยู่บนตักกว้างวางบนโซฟานุ่ม แต่ทว่าราเนียก็ยังดึงดันที่จะเหนี่ยวรั้งร่างของเขาไว้ จนทำให้อิลยาสตัดสินใจลุกขึ้นยืนและก้าวถอยห่างจากเธอทันที

          “พี่ไม่สมควรที่จะทำกับเจ้าแบบนี้”

          “ตะ-แต่ราเนียเต็มใจนะคะ ราเนียรักท่านพี่นะคะ ยังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้วค่ะ ท่านพี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ”

ราเนียโน้มน้าวและออดอ้อนชายหนุ่ม

          “พี่ว่ารอให้ถึงเวลาที่เหมาะสมในวันนั้นเถิด...แล้วเราค่อยว่ากัน พี่ขอโทษนะครับ...”

          อิลยาสพูดจบและหันหลังเดินออกจากห้องไปทันที โดยที่ไม่สนใจเสียงของหญิงสาวที่กรีดร้องตามหลังมา

          “ท่านพี่! กรี๊ด! ท่านพี่...ราเนียไม่ยอม!”

          อิลยาสเร่งฝีเท้าพาร่างกายที่ร้อนผ่าวและสั่นเทาขึ้นเรื่อยๆ  ความกระสันโจมตีเขาอย่างหนัก อิลยาสต้องกลับไปดื่มสมุนไพรแก้อาการนี้โดยเร็ว เขาไม่คิดว่าราเนียจะใส่ปริมาณของยามากขนาดนี้ ฤทธิ์ของมันนั้นสามารถที่จะล้มช้างได้เลยทีเดียว

          แกร๊ก!! ประตูบานใหญ่ถูกเปิด

          “อุ้ย!” ร่างบางรีบวิ่งไปหลบ แต่เมื่อเห็นร่างของชายหนุ่ม หญิงสาวก็ชะงักหยุดทันที เธอกำลังจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาตัวใหญ่ที่เธอเตรียมไว้เป็นที่หลับนอนสำหรับคืนนี้

          “เจ้า! สมุนไพรที่สาวใช้นำมาให้เจ้าอยู่ที่ไหน!!”

ใบหน้าคมแดงกล่ำตลอดทั่วใบหน้า อิลยาสพยายามควบคุมตัวเองอย่างหนัก ยิ่งสายตาของเขากวาดไปที่เรือนร่างอันอวบอิ่มของหญิงสาวตรงหน้า ก็ยิ่งทำให้ความร้อนในร่างกำยำลุกหือเข้าไปอีก

          “คะ? ยาสมุนไพรหรือคะ?” ธาริกาแปลกใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มนั้นถามถึง ‘ยาสมุนไพรแก้ความร้อนนั่นเหรอ’

          “ใช่!!! มันอยู่ที่ไหนเร็ว!!!” อิลยาสตะคอกเสียงดัง ร่างกายเขาแทบจะไม่ไหวแล้ว

          “เอ่อ...ฉันดื่มไปหมดแล้วค่ะ ฉันรู้สึกตัวรุมๆ ก็เลยดื่มเข้าไปอีก สมุนไพรตัวนี้ดีมากเลยนะคะ พอฉันดื่มไปไม่ทันไร...”

          “เจ้า!!!” ร่างสูงปรี่เข้าไปหาหญิงสาวทันที อารมณ์ของ

อิลยาสตอนนี้เดือดอย่างที่สุด

          “อุ๊ย!!! คุณเป็นอะไรเหรอคะ? อย่าบอกนะว่าคุณก็โดนยาเหมือนฉัน...ไม่นะคะ คุณจะมาทำอะไรฉันไม่ได้นะคะ แล้วทำไมคุณถึง...โอย! บ้านเมืองนี้เป็นอะไรหนักหนาเนี่ย ทำอะไรเขาไม่ได้ก็ต้องใช้ยาตลอด แล้ว %$#@!&$#%%”

          “หยุด!! เจ้าต้องช่วยข้าเดี๋ยวนี้”

มือหนากระชากร่างบาง แรงอันมากมายมหาศาลนั้น ทำให้เรือนร่างของเธอปลิวไปปะทะกับอกกว้าง

          “อุ๊ย!!! ไม่นะ! คุณจะบ้าหรือไง! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

          “จะ-เจ้า ต้องช่วยข้า!!” กลิ่นกายสาวปะทะเข้ากับจมูกของชายหนุ่มทำให้ร่างกำยำร้อนฉ่าขึ้นไปอีกเท่าตัว

          “ฉันจะช่วยคุณยังไงคะ เดี๋ยวฉันไปบอกคนของคุณให้เอายาสมุนไพรมาให้นะคะ ใจเย็นๆ นะคะ”

ธาริกาพยายามแกะมือหนาออกจากแขนของเธอ แต่ทว่าก็ไม่เป็นผลเมื่อมือของเขาไม่ยอมที่จะปล่อยเธอ

          “ไม่ได้! เจ้าจะออกจากที่นี่ไปไม่ได้”

          “โทรหาลูกน้องคุณสิคะ มา เดี๋ยวฉันโทรให้ค่ะ”

          น้ำเสียงของเธอสั่นระริก ความกลัวเกิดขึ้นทันใด

          “ไม่! ลูกน้องผมออกไปข้างนอก โอ๊ะ!!”

ความกระสันตีขึ้นและแผ่ซ่านไปทั่วเรือนกายกำยำ ความเย้ายวนอยู่แค่เอื้อม อิลยาสจะทำอย่างไรดี

          “ทำใจดีๆ ไว้นะคะ เอ่อ คุณไปแช่น้ำในอ่างน้ำดีกว่าค่ะ อาจจะช่วยได้ค่ะ มาค่ะ เดี๋ยวฉันพาไป”

          “อืม...” อิลยาสยอมทำตามหญิงสาวทันที นาทีนี้เขาต้องพึ่งเธอแล้ว เพราะความประมาทของเขาเองเลยทำให้เกิดเหตุการณ์อันน่าละอายนี้ขึ้น

          ร่างเล็กพยุงพาร่างกำยำเดินเข้าไปภายในห้องอาบน้ำ ที่มีอ่างน้ำใสสีฟ้าเต็มอ่างกลางห้องใหญ่ กลิ่นความหอมของมวลดอกไม้อวบอวลทั่วห้องกว้าง ร่างใหญ่เดินลงไปในอ่างน้ำทั้งชุด ทันทีที่น้ำเย็นสัมผัสกับร่างกำยำ มันทำให้ความร้อนที่ปะทุเดือดนั้นค่อยบางเบาลง

          “เป็นยังไงบ้างคะ ดีขี้นไหมคะ?”

ธาริกาสังเกตอาการของชายหนุ่มตลอดเวลา เขาคนนี้ไม่ได้ใจร้ายกับเธอเลยครั้งแรกที่เจอ เขากลับช่วยเหลือเธอโดยที่ไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ ดังนั้นการช่วยเหลือเขาครั้งนี้ ธาริกาคิดว่านี่คือการตอบแทนเล็กๆ จากเธอ

          “ฮึ่ม...โอวว์” ความเย็นเป็นเพียงช่วงแรกเท่านั้น และเพียงไม่กี่นาทีความร้อนและความกระสันกลับปะทุขึ้นมาอีก ‘อิลยาสจะทำอย่างไรดี เขาคิดว่ายาชนิดนี้ไม่ใช่ยาปกติธรรมดาเสียแล้ว มันร้ายแรงกว่าที่เขาประเมินไว้หลายเท่าเลยทีเดียว!’