ตอนที่ 36 เพราะความประมาท

“ท่านพี่ดื่มชาก่อนค่ะ จะได้ผ่อนคลาย ราเนียเข้าใจและเอาใจช่วยท่านพี่นะคะ” ราเนียยกแก้วน้ำชาส่งให้กับชายหนุ่ม

          “ครับ...พี่ต้องขอบใจเจ้ามากที่เป็นห่วงพี่”

อิลยาสรับแก้วน้ำชาไว้ แต่ก็ยังไม่รีบร้อนที่จะดื่มแต่อย่างใด ภายในใจของเขานั้นกำลังประเมินแก้วชาของเธอ ว่าจะมีอะไรซ่อนอยู่ในแก้วนี้หรือไม่

          “ราเนียเองก็เป็นห่วงท่านพี่นะคะ ไม่อยากให้ท่านพี่หักโหมจนเกินไป อยากให้ท่านพี่พักผ่อนบ้างก็เท่านั้นค่ะ”

สายตาคู่สวยจ้องไปยังถ้วยชานั้น ‘เจ้าเพิ่มปริมาณยาเป็นสองเท่านะ ข้าไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว ถ้าพลาดกับท่านพี่ครั้งนี้ คงอาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้แล้วนะ’ ราเนียนึกถึงคำพูดที่เธอสั่งลูกน้องคนสนิท

          “พี่จะพยายามครับ” อิลยาสชั่งใจกับแก้วชาในมือเขา

          “ท่านพี่ดื่มชากุหลาบนี่สิคะ ท่านพี่จะได้กลับไปพักผ่อนและนอนหลับสบายนะคะ” ราเนียพยายามปิดเกม

          “ครับ” อิลยาสยกขึ้นดื่มอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ร่างกายของเขาแข็งแรงสามารถที่จะทนยากำหนัดได้อย่างแน่นอน ขนาดผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ในห้องของเขายังผ่านมาได้ และสมุนไพรก็คงจะช่วยเขาได้อีกแรง

          “อุ้ย! ท่านพี่ดื่มรวดเดียวหมดขนาดนี้ คงอยากที่จะกลับห้องแล้วสิคะเนี่ย”

ราเนียมองแก้วเปล่านั้นด้วยแววตาแห่งความดีใจ ยาชนิดนี้เป็นชนิดที่ร้ายแรง ออกฤทธิ์เร็วที่สุด เธอได้นำติดตัวมาจากเมืองของเธอ แผนการที่ถูกวางไว้แต่ต้น เพราะฉะนั้นคืนนี้ราเนียคงสมใจกับเขาเป็นแน่

          “อืม...พี่คงต้องขอตัวก่อน” น้ำเสียงของชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนไป อิลยาสรู้ว่าในถ้วยชานั้นมียาปลุกกำหนัดอย่างแน่นอน แต่ทว่าเขาไม่คิดว่ายานั้นจะออกฤทธิ์เร็วขนาดนี้

          “เดี๋ยวสิคะท่านพี่...” มือบางลูบไล้ไปที่อกแกร่งทันที ร่างอวบอิ่มเบียดแซะรุกหนัก สายตาของเธอจับจ้องไปยังเบื้องล่างของชายหนุ่มที่มันนูนขึ้นทันตาเห็น

          “พะ-พี่ อยากพักผ่อน แล้ว”

ความร้อนในร่างกำยำทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว และรุนแรง อิลยาสประเมินสถานการณ์ต่ำไป เขารู้ทันราเนีย แต่ไม่คิดว่าราเนียจะทำได้ขนาดนี้ ร่างสูงพยายามดันตัวเองออกแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อสองเต้าใหญ่นั้นเบียดเข้าเกยกับลำแขนของเขาอย่างจงใจ

          “ท่านพี่คะ...”

เสียงครางกระซิบข้างหูชายหนุ่ม เพื่อกระตุ้นความกระสัน พร้อมกับริมฝีปากบางจูบซับไปยังต้นคอแข็งแกร่ง ราเนียยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อเห็นขนที่ลุกตั้งชันบนลำแขนแข็งแกร่งนั้น

          “ราเนีย พี่จะต้อง กลับ”

ใบหน้าคมคายแดงกล่ำ มือหนาพยายามแกะมือของหญิงสาวออก ความปวดหนึบแล่นลงไปด้านล่างของเขาทันที มันผงาดแข็งชันอัตโนมัติ เมื่อริมฝีปากบางแตะลงมาที่คอของเขา

          “ไม่ค่ะ ราเนียรักท่านพี่นะคะ” มือบางจับมือเขามาวางไว้บนอกอวบอิ่มของเธออย่างใจกล้า พร้อมกับยกเรือนร่างของเธอขึ้นคร่อมบนตักกว้าง ปลายถันชูชันรับสัมผัส จนทำให้ร่างบางสะท้านอย่างซ่านสยิว

          “ปะ-ปล่อยพี่ ราเนีย” เสียงทุ้มแหบพร่าของชายหนุ่มเอ่ยขึ้น อิลยาสพยายามต่อสู้กับความเย้ายวนตรงหน้า กลิ่นหอมจากเรือนกายของหญิงสาวนั้นส่งผลให้เขาต้องควบคุมร่างกายของเขายากไปอีก

          “อ๊ะ! ท่านพี่ช่วยราเนียหน่อยสิคะ ราเนียรักท่านพี่นะคะ” ร่างอวบอิ่มแอ่นเต้าใหญ่เบียดเข้าหาริมฝีปากหนา สองเต้าถูไล้ไปมาเพื่อกระตุ้นอีกฝ่าย!

[คาริส]

          “ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก มานอนได้แล้ว”

ชีคหนุ่มมองร่างอวบอิ่มที่ยืนอยู่กลางห้อง หลังจากเธอและเขารับประทานอาหาร อาบน้ำชำระร่างกายเสร็จเป็นที่เรียบร้อย โดยเขาได้ให้บาซาร์ลูกน้องคนสนิทเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด เขาไม่อยากให้บุคคลที่สามนั้นได้รับรู้เรื่องราวของเธอ คาริสจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองทั้งหมดในวันพรุ่งนี้

          “ฉันนอนที่โซฟาก็ได้ค่ะ มันกว้างจนฉันนอนกลิ้งได้สบายค่ะ”

รินลดาพยายามหาทางให้กับตัวเอง เพื่อไม่ต้องกลับไปใกล้ชิดกับเขาอีก สิ่งที่เธอรู้เกี่ยวกับเขาตอนนี้ก็คือชื่อ และเขาเป็นใครเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นๆ รินลดาไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขาเป็นคนอย่างไร มีนิสัยใจคอเป็นแบบไหน จะให้เธอไปนอนกับเขาได้ยังไงกัน

          “เจ้ายังมีเรื่องอันใดที่ยังค้างคาใจที่จะถามอยู่อีกหรือเปล่า ข้าสามารถตอบเจ้าได้ทุกเรื่องตามที่เจ้าต้องการ”

คาริสตอบตัวเองได้อย่างเต็มปากโดยไม่ติดสิ่งใดคือ เขานั้นพึงพอใจสตรีนางนี้เป็นอย่างมาก ความชอบเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ จากความสัมพันธ์ทางกาย ถึงแม้ว่าหลังจากนั้นเธอจะปฏิเสธเขาก็ตาม ‘คาริสอยากสร้างครอบครัว เมื่อเห็นเธอครั้งแรก’ เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีความคิดเช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกแบบนี้จะเรียกว่า ‘ตกหลุมรักเพียงแรกพบ’ ก็คงจะไม่ผิดอะไร

          “ไม่ค่ะ...เอ่อ...ฉันคิดว่าเราไม่รู้จักกันเลยนะคะ จริงอยู่ที่ฉันกับคุณอาจจะมีอะไรกันแล้ว ตอนนั้นฉันไม่มีสติโดนบางอย่างครอบงำ แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นคุณควรให้เวลาฉันหน่อยได้ไหมคะ”

          “อืม...ข้าไม่เห็นจะต้องคิดอะไรมากมายอย่างเจ้าเลย ถ้าเจ้ามัวแต่ยืนห่างกันแบบนั้น แล้วเราจะรู้จักกันได้อย่างไรเล่า”

คาริสเผยรอยยิ้มออกมา อดขำในท่าทีของหญิงสาวไม่ได้ เธอคนนี้ทำให้เขาเปลี่ยนความรู้สึกของตัวเองฉับพลัน ก่อนหน้านี้เขาคิดว่า การแต่งงานนั้นเป็นเรื่องที่ห่างไกลสำหรับเขามาก แต่ทว่าตอนนี้มันกลับเข้ามาใกล้เขามาทุกขณะ!

          “คุณจะให้ฉันนอนร่วมเตียงกับคุณได้ยังไงคะ เรายังแปลกหน้าต่อกันอยู่นะคะ อีกอย่างฉันไม่เคยนอนกับใครแบบนี้นะคะ”

          รินลดาพยายามจะอธิบายความรู้สึกของเธอตอนนี้ จริงอยู่ที่เธอกับเขามีความสัมพันธ์ทางกายที่ลึกซึ้งกันไปแล้ว แต่ความอายและเก้อเขินมันเกิดขึ้นหลังจากที่สติของรินลดากลับมา

          “เจ้าก็มานอนร่วมเตียงกับข้าสิ เราจะได้ไม่แปลกหน้าต่อกัน...หรือเจ้าอยากให้ข้าบังคับเจ้าหรืออย่างไร...ข้าวฟ่าง”

          คาริสเอ่ยชื่อเล่นของเธอ

          “แต่ว่า”

          “ข้าให้เวลาเจ้า 2 นาที ถ้าเจ้าไม่เดินมาดีๆ ล่ะก็ ข้าจะทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่แค่การนอนนะ”

          คาริสขู่คนตัวเล็ก และมันได้ผลร่างบางรีบเดินตรงปรี่มาหาเขาทันทีเมื่อสิ้นเสียง

          “แต่คุณห้ามทำอะไรฉันนะคะ” ใบหน้าสวยแดงก่ำ

          “ข้าไม่ทำอะไรเจ้าแล้ว คืนนี้ข้าอยากให้เจ้าพักผ่อน นอนเถอะข้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเจ้า นอกจากเจ้าจะขอร้องข้า”

          “ไม่ค่ะ...ฉันไม่ขอร้องคุณแน่นอน”

          “งั้นก็มานอนด้วยกันนี่เถิด” มือหนาตบเตียงเบาๆ เพื่อเป็นการกระตุ้นหญิงสาว

          “ค่ะ” รินลดาค่อยๆ ก้าวเข้าไปนั่งตรงขอบเตียงนอนตรงข้ามกับเขา แต่ยังไม่ทันที่เธอจะล้มตัวลงนอน มือหนาก็คว้าร่างของเธอล้มลงนอน อ้อมแขนแกร่งกอดกระชับร่างของเธอเอาไว้ทันที