ตอนที่ 48 จำนน Nc

“ข้าไม่อยากบังคับเจ้าหรอกนะ เพียงแต่ข้าอยากขอให้เจ้าใจเย็นรับฟังข้าก่อน...ข้ารู้ว่ามันเร็วเกินที่เจ้าจะตั้งตัวได้ทัน แต่ข้าก็อยากจะบอกให้เจ้ารู้ไว้...ว่าข้าพร้อมที่จะไปกับเจ้าเพื่อไปหาแม่ของเจ้า...ขอเจ้าแต่งงาน...”

          “...” รินลดานิ่ง เธอจนมุมกับเรื่องทุกอย่างที่เขาเอ่ยมา สิ่งที่เธอสูญเสียไปมันไม่สามารถที่จะเรียกคืนกลับมาได้อีกแล้ว เธอจะเชื่อใจเขาได้หรือเปล่า เขาจะรักและดูแลเธอไปตลอดชีวิตอย่างที่เขาบอกกับเธอมั้ย...รินลดาจะตัดสินใจอย่างไรดี

          “เจ้าเงียบ...สำหรับข้ามันคือคำตอบ เอาเป็นว่าเจ้าจะอยู่กับข้าที่นี่ก่อน แล้วเราค่อยกลับประเทศของเจ้าไปด้วยกัน”

คาริสยืนขึ้นเต็มความสูง พร้อมกับเดินไปยังห้องอาบน้ำทันที โดยไม่รอคำตอบจากหญิงสาว ปล่อยเวลาให้เธอทบทวนสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง คาริสพูดไปหมดทุกอย่าง เขาพยายามใจเย็น และไม่อยากที่จะบังคับเธอเลย แต่ถ้าเธอเองยังคงดื้อดึงต่อ คาริสก็คงจะต้องใช้วิธีอื่นต่อไป

          “...” รินลดามองร่างสูงเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ สิ่งที่เขาพูดมานั้นมีเหตุและผลทุกอย่าง รินลดาจะลองเสี่ยงกับเรื่องนี้ดูไหม? ถ้าเขาคิดที่จะจริงจังอย่างที่เขาพูดจริงๆ รินลดาก็พร้อมที่จะให้โอกาสเขาเพื่อพิสูจน์ ระหว่างเธอกับเขานั้นเดินมาถึงทางแยกแล้ว เธอจะเดินไปกับเขาหรือจะเดินแยกออกมา มันเป็นเรื่องที่เธอต้องจะต้องตัดสินใจแล้วตอนนี้...

          เวลาผ่านไปราว 20 นาที

          แกร๊ก!! ประตูบานใหญ่ถูกเปิดในเวลาต่อมา ร่างสูงเดินออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยผ้าขนหนูพันรอบเอว ในมือเขากำลังใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมให้แห้งอยู่กลางห้องใหญ่

          “เอ่อ...คุณจะนอนที่นี่หรือคะ?”

เสียงหัวใจเต้นรัวอยู่ในความเงียบใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เมื่อสายตาของเธอดันเหลือบไปเห็นเขานั้นไม่ได้สวมเสื้อผ้าแต่อย่างใด ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นแผงอกกว้างกำยำ กล้ามเนื้องดงาม ไรขนอ่อนสีน้ำตาลเข้มปกคลุมทั่วแผ่นอกกว้างกำยำ กล้ามเนื้อท้องเป็นลอนสวยแข็งแกร่ง กล้ามขาเป็นมัดๆ อย่างคนสุขภาพดี รินลดารู้สึกเขินอายจนทำให้ใบหน้าของเธอนั้นแดงกล่ำไปทั่วทั้งดวงหน้า ‘รินลดายังไม่ชินกับการที่เขาทำตัวสบายแบบนี้เลย’

          “ข้าจะนอนที่นี่...กับเจ้า”

คาริสเอ่ยแบบตรงๆ ไม่อ้อมค้อม พลางมองร่างอวบอิ่มอรชร ชีคหนุ่มไม่สะทกสะท้านกับคำถามของหญิงสาวเลยสักนิด ไม่เคยมีนางใดที่ทำให้ภายในเขาร้อนรุ่มได้อย่างสตรีตรงหน้า ดวงตาคมกวาดไล่สายตาไปตามดวงหน้าสวยและลำคอเรียวระหง ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะหยุดอยู่ที่ปทุมถันคู่งามอย่างจงใจ

          “งั้น...ฉันจะออกไปนอนข้างนอกค่ะ”

รินลดายังคงไม่ชินกับสถานการณ์แบบนี้ เขาทำให้เธอหายใจได้อย่างยากลำบาก และเขินอายต่อสายตาคมกริบนั้น ที่จ้องมาที่เธออยู่ตลอดเวลา

          “เจ้าต้องทำตัวให้ชินกับข้า เพราะระหว่างเจ้ากับข้า เราไม่ใช่คนแปลกหน้าต่อกันต่อไปแล้ว...”

คาริสไม่คิดว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นในครานั้น มันจะส่งผลต่อความรู้สึกของเขาที่มากขึ้นเรื่อยๆ

“แต่คุณให้เวลาฉันหน่อยไม่ได้หรือคะ”

รินลดาพยายามยืดเวลาของตัวเองออกไป เสียงเต้นของหัวใจถี่รัว เมื่อเผชิญหน้ากับเขา แค่นี้รินลดาก็ตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูกไปหมดแล้ว

          “เจ้ายังต้องการเวลาอะไรอีกหรือ...ในเมื่อเจ้ากับข้าเคยนอนด้วยกัน เราเคยร่วมรักกันตั้งหลายครั้ง เจ้ากับข้าไม่ใช่คนอื่นไกลกันแล้ว ข้ามองไม่เห็นเหตุผลของเจ้าเลยนะ...รินลดา”

ร่างกายของชายหนุ่มร้อนผ่าว เพียงแค่เห็นหน้าเธอ ความปวดหนึบก็แผ่ไปไปทั่วร่างแกร่ง ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้และนั่งลงตรงข้างกายเธอ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะหย่อนกายลง ร่างบางก็ผุดลุกขึ้นราวกับอัตโนมัติ จนชายหนุ่มต้องรีบคว้าตัวเธอเอาไว้ ก่อนที่จะดึงรัดตัวเธอให้แนบกับร่างของเขาพร้อมกับกระซิบข้างหูของเธออย่างแผ่วเบา

          “ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าหรอกนะ...ริน-ละ-ดา”

          “ปล่อยนะคะ” รินลดาพยายามเบี่ยงตัวเองออกจากร่างกำยำ กลิ่นกายของบุรุษเพศชนเข้าจมูกของเธออย่างจัง..

          “ข้าต้องการเจ้า...” เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบข้างหูเธอ ก่อนที่จะก้มหน้าเข้าไปชิดกับซอกคอของหญิงสาว เพื่อสูดกลิ่นหอมของอิสตรีเพศให้ชื่นใจ ความหอมอ่อนๆ จากกายสาวปลุกกำหนัดในตัวของชายหนุ่มให้คุกรุ่น!

          “ไม่นะคะ!!” ร่างเล็กสมส่วนดิ้นรนขัดขืน มือไม้ปัดป่ายไปมา เมื่อชายหนุ่มกำลังกอดกระชับร่างของเธอเอาไว้!

ร่างแกร่งกอดกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ก้มหน้าไล้จมูกไปตามซอกคอขาวผ่องนวลเนียน ก่อนจะหยุดตรงแอ่งชีพจรและดูดเม้มตรงเนื้ออ่อนบริเวณนั้นจนเกิดรอยเห่อแดง และสูดความหอมจากกายสาวอย่างเต็มปอด

          “ข้าต้องการเจ้า...ข้าวฟ่าง...อึ้ม...”

เสียงกระซิบอันแหบพร่าข้างหู ชายหนุ่มหายใจหอบแรงรู้สึกตื่นตัวไปทั่วร่างกำยำ ร่างแกร่งร้อนผ่าวราวโดนไฟสุม ก่อนที่จะจับมือของหญิงสาวมาวางทาบตรงอกซ้ายของเขา เพื่อต้องการให้สตรีนางนี้ได้ทราบว่าเขาต้องการเธอมากเพียงไร...

          “มะ-ไม่ค่ะ ปะ-ปล่อย...”

เสียงอันแผ่วเบาหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง สัมผัสจากปากร้อนสร้างความกระสันเกิดขึ้นในกายสาว รินลดารู้สึกหูอื้อพร่ามัว มือของเธอพยายามดันร่างหนาเอาไว้ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อริมฝีปากร้อนกำลังไล้ขึ้นมาตรงแก้มนวล ก่อนที่จะกดริมฝีปากหนาเข้ากับเรียวปากบาง

          “อื้อ...” รินลดารู้สึกชาไปทั่วร่าง ไร้เรี่ยวแรงและไม่อาจขัดขืนได้ เมื่อลิ้นร้อนกำลังชอนไชเข้ามาในโพรงปากนุ่มของเธอ ดูดดุนเกี่ยวพันลิ้นเล็กไปมา ความเสียวซ่านแทรกผ่านร่างเล็กจนทำให้ร่างบางอ่อนระทวยปวดหนึบตรงบริเวณช่องท้องเพราะความซาบซ่าน

          “อย่าปฏิเสธข้าเลย...”

เสียงทุ้มแหบพร่าพึมพำกับริมฝีปากนุ่ม มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอวบอิ่ม ปากร้อนลากไล้เรื่อยลงไปที่ลำคอเรียวระหง ก่อนที่จะวกขึ้นใบหูเล็ก ขบเม้มหยอกเอินติ่งหูจนทำให้ร่างบางขนลุกซู่

          พรึ่บ! ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น ก่อนจะก้มลงยกร่างบาง พร้อมกับอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง เดินตรงไปยังเตียงใหญ่กลางห้อง เขาวางร่างบางบนเตียง สายตาคมกริบจ้องมองไปยังเรือนร่างอันงดงามที่ประจักษ์แก่สายตา แม้จะมีอาภรณ์ขวางกั้นไว้ แต่ก็มิอาจบดบังความงดงามนี้ไว้ได้ มือเขาเกี่ยวกระหวัดร่างบางเข้ามาแนบร่างกำยำ

          “ข้าจะดูแลเจ้า...โปรดเชื่อใจข้าเถิด...”