ตอนที่ 7 การตัดสินใจ

“อืม...ถ้าลูกคิดมาดีแล้ว งั้นแม่ก็ตกลงจ่ะลูก ส่วนเรื่องของพ่อเลี้ยงลูก แม่ไม่ได้สนใจนานแล้ว แม่อยากหนีไปตั้งหลายครั้ง แต่ไม่มีเงิน ไม่มีที่อยู่ ไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหนได้ ถ้าสิ่งที่ลูกกับนับดาวคิดมาอย่างรอบคอบแล้ว แม่ก็ตามใจลูกนะ”

“ข้าวอยากจัดการเรื่องนี้ก่อนไปได้ไหมคะแม่...อย่างน้อยที่ข้าวไปทำงานเกือบยี่สิบวันนี้ข้าวจะได้สบายใจ ไม่ห่วงว่าแม่จะโดนทำร้ายอีกค่ะ และอีกอย่างถ้ากลับมาข้าวก็ไม่อยากมาเหยียบที่ตรงนี้อีกค่ะแม่...ข้าวอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ”

รินลดามีความฝันมากมายที่เธอจะทำ สมัยนี้ทำงานหาเงินไม่ยากเลยถ้ารินลดาขยัน ไลฟ์สดขายของขายขนมเธอก็ทำได้ รินลดาวางแผนให้ตัวเองและแม่ไว้หมดแล้ว เธอไม่อยากให้ชีวิตของแม่ต้องลำบากอีกต่อไป

“ได้จ่ะลูก...งั้นแม่ต้องเริ่มจากการลาออกจากงานก่อนนะ”

“ค่ะแม่...”

[บ้านเช่าขนาดกลาง]

“ที่ลูกพูดมาทั้งหมดนี่มันคือเรื่องจริงใช่มั้ยนับดาว”

อดุลย์มองหน้าลูกสาว สิ่งที่เขาได้ยินนั้นมันเหมือนกับการถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งสองใบเลยนะ

“ใช่ค่ะพ่อ...เรื่องที่นับดาวบอกพ่อกับแม่คือเรื่องจริง และเกิดขึ้นจริง อีกไม่กี่วันทางเจ้มีญ่าเขาก็จะโอนค่าตอบแทนให้นับดาวกับข้าวฟ่างแล้วค่ะพ่อ และพ่อไม่ต้องกังวลค่ะ เพราะพวกเราไปกันเป็นสิบคนเลยนะคะพ่อ”

“พ่อว่ามันก็แปลกอยู่นะลูก”

“ถ้าได้เงินมาแล้วฉันว่าไม่แปลกนะพี่ และอีกอย่างลูกบอกว่าทางทีมงานของเจ้อะไรนั่นก็ไปด้วย”

“จริงอย่างที่แม่พูดค่ะพ่อ...มันไกลด้วย และอีกอย่างเราต้องใช้เวลาไปกลับหลายวัน และทำงานอยู่ที่นั่นอีก นับดาวว่ามันก็สมน้ำสมเนื้อแล้วนะคะ”

“งั้น...เรื่องที่เราวางแผนกันไว้ ว่าจะย้ายไปที่เมืองกาญก็น่าจะทำได้แล้วสิ...ดีเหมือนกันทางเพื่อนพ่อก็ติดต่อมานะ ว่าให้พ่อไปช่วยงานที่โน่นพอดี”

“ค่ะพ่อ...แต่พ่อก็ต้องช่วยน้าวรีด้วยนะคะ เราจะไปอยู่ใกล้ๆ กันค่ะ น้าวรีน่าสงสารโดนน้าฐากูรทำร้ายทุกวัน”

“ได้สิลูก...วรีก็รู้จักพ่อกับแม่อยู่แล้ว เราไม่ใช่คนอื่นไกล เพียงแต่เรื่องภายในครอบครัว การทะเลาะของผัวเมียเขา พ่อเข้าไปยุ่งไม่ได้ ก็เลยได้แต่ส่งกำลังใจกันไป”

“งั้นนับดาวก็จะได้สบายใจนะคะ ที่พ่อกับแม่จะได้สบายเสียที นับดาวกับข้าวฟ่างกลับมาก็จะทำตามความฝันของเราสองคนค่ะพ่อ...เราจะไม่ลำบากอีกแล้วค่ะ”

“ลูกและข้าวฟ่างเป็นเด็กดีมากเลยนะ แม่คิดว่าลูกสองคนจะทำตามความฝันของตัวเองได้แน่นอนจ้าลูก”

“ค่ะแม่”

[คฤหาสน์หลังใหญ่...เมืองไบยาร์ ประเทศซาเลวีเนียร์]

          ลมร้อนพัดหอบจากทะเลทรายสีทองเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังงาม แสงแดดจากดวงอาทิตย์สาดส่องกระทบพื้นทรายเป็นแสงสีระยับ ความร้อนแรงของแสงแห่งดวงอาทิตย์ที่ตกกระทบ ยังไม่เร่าร้อนเท่ากับบุคคลที่อยู่ภายในคฤหาสน์หลังงามนี้ เสียงอื้ออึงดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ สาวใช้ข้าทาสบริวารต่างออกมาเมียงมองด้วยความสนใจและตื่นตระหนก การปะทะคารมของพ่อลูกที่ร้ายแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมา ได้เกิดขึ้นแล้วในวันนี้ ซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะสงบลง เมื่อผู้เป็นพ่อนั้นโกรธสุดขีด! ที่บุตรชายตัวแสบนั้นละเมิดในสิ่งที่ตนเองได้ห้ามเอาไว้

“ท่านพี่คะ...ท่านพี่ใจเย็นๆ ก่อนนะเจ้าคะ...ฮาซีฟช่วยน้องพูดกับท่านพ่อหน่อยลูก”

ท่านผู้หญิงซาเรียร้อนใจอย่างที่สุด ถึงเรื่องของบุตรชายคนกลางที่เธอกังวลมาตลอด วันนี้ผู้เป็นสามีของเธอรับรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว และกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟที่บุตรชายนั้นแยกตัวออกไปทำธุรกิจ โดยไม่ได้บอกผู้เป็นบิดา

“ลูกคิดว่าตอนนี้มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนะขอรับท่านพ่อ คาริสทำจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว และพร้อมที่จะเปิดตัวธุรกิจในไม่ช้า ลูกว่าท่านพ่อรับฟังและให้อภัยน้องเถอะขอรับ”

ฮาซีฟรับสถานการณ์ตรงหน้าได้อย่างทันที เขารู้เรื่องของน้องชายตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว แต่ฮาซีฟเองก็ไม่ได้ท้วงติงเรื่องนี้แต่อย่างใด เพราะเขารู้จักนิสัยของน้องชายคนกลางดี คาริสมีความคิดที่แปลกกว่าใครทั้งหมดในบรรดาที่น้องทั้งสามคน อีกทั้งฮาซีฟก็ไม่คิดว่าท่านพ่อของเขาจะโกรธถึงเพียงนี้ มันแค่เรื่องการทำธุรกิจเท่านั้นเอง

“เจ้ายังเข้าข้างน้องเจ้าอีกหรือ...ฮาซีฟ น้องเจ้าเห็นพ่อเป็นอย่างไรกัน ถึงได้คิดหลอกพ่อเพื่อพยายามแยกตัวออกจากครอบครัว ธุรกิจนับหมื่นล้าน ลูกกับอิลยาสจะทำไหวหรืออย่างไร? ทำไมคาริสน้องลูกถึงไม่คิดบ้าง จะสร้างมาทำไมอีก แค่กิจการภายในครอบครัวก็แทบจะไม่ไหวแล้ว...”

สุลต่านฮาซานหันไปจ้องลูกชายคนกลางเขม็ง! ฮาซานไม่คิดเลยว่าเจ้าลูกชายเขาจะกล้าทำในสิ่งที่ฮาซานเคยห้ามมาตลอด

“ท่านพ่อใจเย็นๆ ก่อนนะขอรับ ยังไงท่านพี่คาริสก็ทำไปแล้วเรียบร้อย และอีกอย่างก็จะเริ่มเปิดกิจการแล้ว ถ้าจะให้ไปทุบทิ้งระเบิดทิ้งก็ไม่ได้เสียแล้ว ท่านพ่อให้ท่านพี่คาริสทำเถิดนะขอรับ”

‘อิลยาส’ ถูกเรียกตัวด่วนเพราะสิ่งนี้ เขาก็รู้เห็นในสิ่งที่พี่ชายเขาทำ แต่คาริสก็คือคาริส ไม่มีใครห้ามปรามพี่ชายเขาได้เลย อิลยาสก็เลยต้องปล่อย และเขาคิดว่าสักวันเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นแน่นอน

“ลูกขอโทษขอรับท่านพ่อ...ลูกรู้ว่าไม่สมควร แต่การที่จะให้ลูกเลิกทำ ก็เห็นจะไม่ได้แล้วนะขอรับ จริงอยู่ที่ลูกปิดบังท่านพ่อ และไม่เคยช่วยธุรกิจครอบครัว แต่สิ่งที่ลูกทำมันคือความชอบของลูกนะขอรับ ลูกอยากทำอะไรด้วยตัวของลูกเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดขอรับ”

คาริสภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองนั้นสร้างขึ้นมา ธุรกิจโรงแรมกับแลนด์มาร์คนั้น เกิดขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงของคาริสเอง และคาริสก็คิดว่าท่านพ่อของเขาน่าจะภูมิใจด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าท่านพ่อจะโกรธเรื่องที่เขาทำเลยสักนิด

“สิ่งที่เจ้าทำพ่อห้ามเจ้ามาตลอดคาริส พ่อต้องการให้พวกเจ้าทำงานด้วยกัน และช่วยเหลือกัน แต่เจ้ามาแตกแยกออกไปเสียเองแบบนี้จะไม่ให้พ่อโกรธเจ้าได้อย่างไรกัน!”

“ลูกขอโทษท่านพ่อขอรับ เรื่องนี้ลูกผิดจริง ถ้าจะทำให้ท่านพ่อหายโกรธลูก ต่อไปนี้ลูกจะทำตามที่ท่านพ่อสั่งขอรับ”

“เจ้าพูดเองนะคาริส ว่าเจ้าจะตามใจพ่อ”

สุลต่านฮาซานผุดบางอย่างขึ้นมาในหัว การหาทายาทสืบสกุลลูกหลาน คือสิ่งหนึ่งที่ฮาซานต้องการให้บุตรชายของเขาทำ เพราะธุรกิจนับหมื่นล้านแสนล้านของฮาซานนั้น ใช้กี่สิบชาติถึงจะหมด ถ้าไม่หาทายาทเพื่อสืบสกุลนี้