LOGIN“ฉะ…. ฉลาม”
หมับ!! คนเป็นพี่คว้าข้อมือคนน้องแน่นและลากออกจากร้านทันที “อืม พรุ่งนี้กูจะเข้าไป” (ครับ) ทะเลเมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จคิ้วเข้มเป็นต้องขมวดเข้าหากันเมื่อมองหาโลมาไม่เจอ “หายไปไหน!” ร่างสูงรีบก้าวเข้าไปหาร่างบางแต่กลับไม่เห็นวี่แววของร่างบางแม้แต่น้อย “shit!!!!” ภายในใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกกลัวเริ่มกัดกินหัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือหนายกโทรศัพท์ขึ้นกดโทรออกหาร่างบางทันที “ไม่รับ!!” ตือดึง!! เสียงไลน์แจ้งเตือนมีข้อความเข้าซึ่งข้อความนั้นไม่ใช่จากใครที่ไหนนอกจากคนที่ผมกำลังหาตัวอยู่ Line >>L.loma แฟน ❤️ loma : ขอโทษนะคะที่โลมาออกมาก่อน โลมามีธุระด่วนจริงๆ อาจจะติดต่อโลมาไม่ได้สักพัก ทะเลไม่ต้องเป็นห่วงนะ โลมาจะติดต่อกลับไป หมายความว่าไง! talae : ตอนนี้อยู่ไหน talae : โลมา talae : ตอบ! “ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้…” “แม่งเอ๊ย!!” เสียงทุ้มสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อโลมาไม่อ่านไลน์และปิดเครื่องไป และในเวลาเดียวกันรถยนต์ที่ขับเคลื่อนไปอยู่บนท้องถนนกำลังมุ่งไปสู่ที่หมายปลายทาง ภายในรถเงียบสงัด แต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นจากผู้เป็นนายจนบอดี้การ์ดที่ขับรถยังขนลุกซู่ไม่แพ้กัน ร่างบางที่นั่งมาด้วยก็เกร่งไม่แพ้กัน กลั้นหายใจอยู่นานก่อนที่จะเอื้อนเอ่ยเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่ากลัวนี้ “ฉ…. ฉลาม” “ไปคุยกันที่บ้าน” (T_T) ยังไม่ทันได้พูดจบ ฉลามก็พูดตัดฉันซะก่อน หือออ ตายแน่ๆ ฉัน รถคันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบ้านหลังใหญ่ ร่างสูงโปร่งลงจากรถเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่รอผู้เป็นน้องสักนิด “เฮ้อ~” ฉันถอนหายใจออกมาอย่างปลงตกก่อนจะเดินลงจากรถตามฉลามเข้าไปในบ้าน “ยินดีต้อนรับครับคุณหนู” เหล่าบอดี้การ์ดและแม่บ้านต่างพากันก้มหัวต้อนรับฉัน “นายน้อยรออยู่ในห้องทำงานครับ” พี่ คิมบอดี้การ์ดหรือมือขวาของฉลามเอ่ยบอกฉันอย่างรู้งาน “พี่คิม ฉลามโกรธโลมามากมั้ยคะ” อ้อแล้วอีกอย่างส่วนมากบอดี้การ์ดของฉลามจะเป็นคนไทยมากกว่าญี่ปุ่น “เอ่อ…ผมว่าคุณหนูไปดูเองดีกว่าครับ” (T_T) ฉันเดินคอตกขึ้นไปห้องทำงานของฉลามก่อนจะเปิดประตูไปรับชะตากรรมที่ตัวเองได้ก่อไว้ “ครับ ผมเจอน้องแล้ว ป๊าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” ฉันชะงักเมื่อได้ยินประโยคสนทนาของฉลามกับคุณป๊า “ครั้งนี้น้องทำเกินไป ผมไม่แน่ใจว่าจะควบคุมตัวเองได้ไหม เอาเป็นว่าผมจะพยายาม” “ครับ” ฉลามว่างโทรศัพท์ลงก่อนจะหันมามอง ฉันกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ สำนึกผิดในการกระทำตัวเองแทบจะทันที “ทำไปทำไม” น้ำตาแทบจะคลอเบ้าเมื่อเสียงที่เคยอ่อน โยนกลับแปลเปลี่ยนเป็นเเสียงราบเรียบเย็นชาอย่างไม่เคยได้ยินมาก่อน “โลมาขอโทษ” “เหตุผล” ฉันก้มหน้า หลับตาตั้งสติเพื่อที่จะตอบสิ่งที่ค้างคาใจ “โลมาอยากทำอะไรเองได้บ้าง โดยไม่ต้องพึ่งฉลาม โลมาแค่อยากมีอิสระบ้าง” “โตแล้ว ก็อยากจะทำอะไรเองได้ว่างั้น” “มันไม่ใช่” จะไปกันใหญ่แล้ว “แล้วมันยังไงวะ!!!” เฮือก! ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินน้ำเสียงตะคอกออกมาจากฉลาม “รู้บ้างไหมว่าข้างนอกมันอันตรายแค่ไหน” “.. อึก..” “แล้วการที่เธอออกไปเที่ยวเล่นโดยที่ไม่สนใจคนอื่นว่ามันจะเป็นห่วงแค่ไหน มันใช่เหรอวะโลมา!!” “โลมา...ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นนะ” “แล้วมันคืออะไร!!!” ร่างสูงตะคอกคนเป็นน้องอีกครั้ง เมื่อการควบคุมอารมณ์นั้นขาดสะบั้น ฉันเม้มปากตัวเองแน่นพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลต่อหน้าฉลาม “รู้ไหมว่าตอนที่พี่รู้ว่าเธอมาโดยไม่บอกพี่ มันทำให้พี่รู้สึกยังไง” “กู! ดูเเลน้องไม่มีตรงไหน บังคับน้องเกินไปหรือเปล่า กูมันเป็นพี่ที่ไม่ดีเหรอวะ ที่น้องถึงจะต้องปิดบังกูขนาดนี้เลย” ฉันส่ายหน้ากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อได้ยินคำพูดที่เอาแต่โทษตัวเองของฉลาม “ไม่ ไม่ ฉลาม ฮ...ฮึก มันไม่ใช่อย่างนั้น โลมาขอโทษ ฮือออ โลมาผิดเอง โลมาคิดอะไรเด็กๆ เอง ฮือออ” ฉันโผลเข้าไปกอดฉลามแน่น “ได้ โลมาต้องการอิสระมากใช่ไหม” ฉลามผละออกจากอ้อมกอดฉันปาดน้ำตาให้กับฉัน “ต่อไปนี้อยากจะทำอะไรก็ทำ ทำตามใจตัวเองได้เลย พี่จะไม่บังคับโลมาอีกต่อไปแล้ว” ทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยออกมาฉันแทบจะหยุดหายใจ ชาไปทั้งตัว มือไม้แทบจะขยับไม่ได้ ไม่ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ ฉลามปล่อยมือจากฉันและเดินออกจากห้องไปห้องนอนก่อนจะล็อคประตูเพื่อไม่ให้ฉันตามเข้าไปได้“ท....ทะเล ไม่สบายอยู่.... อ่ะ “ ปากเล็กกัดปากล่าง ก้มมองชายหนุ่มใช้ลิ้นเลียให้เธอผ่านแพนตี้ “พี่อยากให้โลมาฉีดยาให้พี่” เขาเพียงแค่เงยหน้าจากกลางใจสาว ปลายลิ้นเลียมุมปากอ้อนวอนเธอ คาคมโตออดอ้อนด้วยน้ำเสียงหวาน สันจมูกโด่งแดงนิดจากพิษไข้ มันช่างน่าหลงไหล โลมาหลับตาพริ้ม ฉันขอยอมแพ้กับดาเมจยั่วนี้ค่ะ นิ้วสวยยกขึ้นลูบกลุ้มผมยอมให้เขาฝั่งหน้าเข้าลึกขึ้นไปอีก มือหนาเกี่ยวแพนตี้ลงทำให้สายตาคมมองกลางใจสาวตรงหน้า บ่งบอกว่าเธอต้องการเขาแล้ว “น้ำหวานเยิ้มแล้วนะคะ ที่รัก” เธอกัดปากสูดลมหายใจเข้า สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย ปลายลิ้นร้อนได้ก้มลงแตะกับเนื้อนูนอมชมพู ตวัดดูดเลียแหย่ลิ้นเข้าไปข้างใน “อ๊ะ อ่างงงงง ที่รัก อื้อออ” กลางใจสาวขมิบเสียวตามจังหวะที่ลิ้นร้อนนั้นได้ตวัดเลีย เม็ดติ่งปลายกุหลายขึ้นสีแดงแฉะไปด้วยน้ำหวาบร้องครางกระดุ้นแก่นกายเขาให้ขยายใหญ่จนเริ่มปวดแล้ว “พี่อยากปล่อยในเมียแล้ว” ร่างบางถึงฝั่งฝันปล่อยน้ำหวานไหลออกมาให้เขาเลียชิมจนพอใจแล้ว CEO หนุ่มปลดเนคไท ปลดกระดุมเสื้อออก เสยผมที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อขึ้น แก้มแ
“รบกวนช่วยเลื่อนการประชุมออกด้วยค่ะ” ร่างบางเปิดประตูเอ่ยเสียงหวานประกาศดังกลางห้อง ทำ CEO ที่นั่งกุมขมับต้องรีบเงยหน้าขึ้นมอง เพราะเสียงคุ้นเคยดูทรงพลังที่กระทบเข้าหูเขานั้น ทำใจเขาหวิวๆ แปลกๆ “........” เชี่ยยยยย เมีย มาได้ไงวะ 'ไอธามไหนมึงบอกโลมามีสอบไง' ผมหันมองไอธาม มันยกมือทำท่าปาดคอยกยิ้มเยาะผม ไอสัตว์ โลมาเดินเข้ามาหาผม ตาหวานมองผมไม่วางตาเลยครับ แต่ทว่า ร่างบางสวมเสื้อช้อป เดี๋ยวนะ! แม่งกระโปรงโคตรสั่น ถามว่าประเด็นที่ต้องสนใจใช่เรื่องกระโปรงสั่นๆไหม เออก็ใช่ เพราะตอนนี้ผมเริ่มอยู่ไม่สุขแล้วครับ เมื่อเห็นสายตามันวาวของสัตว์ตัวผู้ที่มองมาที่ขาขาวๆของโลมา “ทะเลกล้ามากนะที่โกหกโลมา” “เลิกประชุมได้ครับ ส่วนที่เหลือรายงานส่งผมทีหลัง เชิญครับ” เสียงทรงพลังปประกาศกราว ทุกสายตาจับจ้องมาที่หญิงสาวเสื้อช้อป เธอเป็นใครทำไมถึงได้มีอำนาจในการสั่งผู้บริหารขนาดนี้กันนะ “ผมยังพูดไม่จบเลยนะครับ ใครใช้ให้เด็กช่างเข้ามา พาออกไปด่วนเลย” เอาแล้วไง ไอคุณบดินถ้ากูไม่เสียเวลากับคุณมึงพูดเป็นชั่
“อื้ออออออ อ๊ะ! ขอลึกกว่านี้ ฮ้าา~” สะโพกมนบดขยี้ดุนข้างหลังยั่วยวนเขาให้เข้าไปในตัวเธอลึกๆขึ้นอีก “อ้างงงง” บ้าจริง ฉันอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายตรงนีี้เลย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้ปล่อยตัวปล่อยใจได้ขนาดนี้ “อ้าขากว้างๆสิ” ร่างกายบางอ้าขาทำตามเสียงทุ้มกระซิบแหบพร่า เธอกัดปากล่างกลั้นเสียงครางแน่น ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ แต่ร่างกายมัน......รู้สึกดีเป็นบ้า สะโพกงอนโกงตัวให้กลางใจสาวรับแรงกระแทกที่เพิ่มความดุดันเข้ามาหนักหน่วงทุกจังหวะการเข้าออก แถมสัมผัสจากมือหนาที่แตะล่วงลึกเข้ามา ช่วยบดขยี้ที่ปลายติ่งกลีบกุหลาบชวนให้หวาบหวั่นปนเสียวจะขาดใจซะให้ได้ “อ่าาา........เมีย โคตรเอ็กซ์เลยวะ” “อ่ะ ทะเล โลมาเสียว....” T_T เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นในห้องทำงานได้ยังไงเนี่ยยยยย ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ตูด ตูด หมายเลขที่คุณเรียกไม่มีสัญญาตอบรับ.............. “ไม่รับสาย” ร่างบางในชุดเสื้อช้อปสีน้ำเงินตราสัญลักษณ์เด็กสถาปัตย์สวมกระโปรงพ
“หึ แบบนี้โลมาก็ดูมีความสุขดีออก ส่วนท่าอื่นมีแน่นอนครับที่รัก ได้โปรดอย่าพูดให้พี่หยุดได้ไหม” มือหนาเกี่ยวแพนตี้ออกด้านข้าง ก้มฝั่งใบหน้าลงลิ้นร้อนสัมผัสลงกับกลีบกุหลาบตอนนี้ปริมไปด้วยน้ำหวาน “อ๊ะๆ อ่าา ทะเล” เสียงครางหวานเผยขึ้นอีกครั้ง ขาสวยอ้ากว้างกว่าเดิม มือเล็กยังคงทำหน้าที่ลูบผมคนตัวโตเบาๆ ปล่อยให้เขาเล่นให้หน่ำใจจนเธอต้องปลดปล่อย “รู้สึกดีไหม?” “แฮ่กๆ” ฉันเผยรอยยิ้มเชยคางทะเลให้ขยับเข้าใกล้มากขึ้นจนสัมผัสถึงลมหายใจ กุมมือหน้าโอบกอดไปข้างหลัง กระซิบบอกข้างหูทะเลเบาๆ “รูดซิบให้หนูหน่อย” ร้อยยิ้มร้ายคนตรงหน้าผุดขึ้น ร่างหนาที่ถูกพลิกให้นั่งลงโซฟา เขาไม่อาจละสายตาจากโลมาได้เลย เมื่อคนน้องค่อยๆนั่งลงคร่อมเขา หลังจากนั้นมือหนาค่อยๆเลื่อยรูดซิบชุดเจ้าสาวลง โลมาลุกออกจากเขาและปลดชุดเจ้าสาวที่ป้องปราการลง “///////” แม่ง! ลูกไม้สีชมพู โคตรขับผิวน้องเลย แน่นอนครับ หน้ากูแดงแน่ๆ เพราะไม่เคยเห็นน้องแต่งแบบนี้ เชี่ยยยยยเขินครับ ยอมรับเลยว่าเขินน้อง “ไม่ชอบเหรอ” ไม่ใช่ไม่ชอบที่หันหน้าออกเพรา
ฟอดดดดดด~ ทะเลสวมกอดร่างบางจากข้างหลัง กดริมฝีปากสูดดมความหวานข้างแก้มนวลฟอดใหญ่ “หอมจัง” เขาเกยคางคลอเคลียต้นคอคุณภรรยาสุดสวยของเขา “งื้อออออทะเล อย่าแกล้งโลมา” เธอย่นคอหนีเขา วันนี้หนูหนีไม่ได้แล้วนะคะ “แขกกลับหมดแล้วนะ” ผมกระซิบข้างหูน้อง “ ///// ดีเลยเราจะได้พักผ่อน” แก้มนวลขึ้นสีแดงระรือ พยายามกลั้นเสียงตอบให้เป็นปกติที่สุด แต่ดาเมจอีพี่มันไม่ใช่ไงค่ะ สายตาคมนั้นมองเธอผ่านกระจกก็รู้ว่าทะเลต้องการอะไร เกินต้านละน้า งื้ออออเค้าเขิล “นั้นสิ ทุกคนกลับไปแล้ว แต่......” “อื้ออออออ~” เสียงกระซิบขาดห่วงไป เมื่อคนด้านหลังใช้ลิ้นสอดเข้าใบหูหยอกเล่นกับเธอ โลมากลืนน้ำลายลงมองการกระทำทะเล และใช่ ทะเลเผยยิ้มมุมปากสายตาคมกริบเผ่งมองเธอผ่านกระจกอย่างชอบใจกับใบหน้าแดงๆสายตาโอนอ่อนกับสัมผัสที่เขามอบให้ กัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงหวาน “พิธีเข้าหอพึ่งเริ่มครับเบบี๋” ตึกตัก ตึกตัก......../////....... ตกหลุมรักคนเดิมซ๊ำๆ มันเป็นอย่างนี้สินะ รอยจูบซ๊ำๆที่กดจูบลงมาดูดกลืนริมฝีปากเธอ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแ
“ต่อจากนี้ฝากดูแลลูกสาวป๊าด้วยนะทะเล” มื้อเล็กถูกส่งต่อด้วยน้ำมือของคนเป็นพ่อ มือที่แสนอบอุ่นคู่นี้กำลังจะปล่อยมือของลูกสาวสุดที่รักให้กับผู้ชายอีกคนที่คนเป็นพ่อได้ไว้วางใจ “จะดูแลโลมาเป็นอย่างดีครับ” เขารับปากป๊าโลมาเผยสายตาแน่วแน่เพื่อยืนยันกับสิ่งที่เขาพูดออกมา ทะเลเอื้อมรับมือคนตัวเล็กจากพ่อตามากุมไว้แน่น “เจ้าสาวของพี่สวยจังเลยครับ” “///// งื้อออ /////” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูนั้นทำใจเธอดิ้นโครมครามออกมาวิ่งเล่นกลางงานซะให้ได้ แถมเจ้าตัวจบท้ายด้วยการเอาใบหน้าหล่อๆถูคลอเคลียกับหูของเธอจนได้ยินเสียงโห้แซวจากคนในงาน “ร้ายนักนะ” ฉันมองค้อนยู่ปากใส่ทะเล ซึ่งเจ้าตัวหาสะทกสะท้านไม่ “^_^” ยังจะมายิ้มร้ายให้อีก ทะเลกระชับมือเล็กแน่น ทั้งคู่เดินจับมือกันด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก้าวเข้าสู่พิธีงานวิวาห์ “เชิญเจ้าบ่าวสวมแหวนให้กับเจ้าสาวครับ” เสียงพิธีกรดำเนินพิธีการขึ้น คนทั้งงานยิ้มกริ่มกับความน่ารักของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่งชุดสวยงามราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆเดินดุ่มๆยื่นกล่องแหวนให้กับเจ้าบ่าว






![NightZ [I] THE LOST MEMORIES](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
