LOGINShare
Ep.4 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
Last Updated:
2025-11-21 14:30:34“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย” ฉันเดินบ่นออกจากร้านโดยที่ไม่รอซี มันน่าหงุดหงิดจริงๆ
“ไอหมีพูห์บ้า”
“ว่าใคร” หันไปมองเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาข้างๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ “ว่าหมีพูห์” หมีพูห์ไม่ได้ชื่อซีซะหน่อย “พี่สินะ” รู้ตัวเองด้วย ฉันหันหน้าหนีไม่ตอบคำถามคนตรงหน้า หมับ ~ ซีจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่รถ “โลมาไปเองได้”ฉันยังยืนยันคำตอบเดิม ร่างสูงไม่ตอบแต่เปิดประตูรถเลิกคิ้วเชิงบอกให้ฉันนั่งในรถ รู้จักโลมาน้อยไปแล้ว ฉันยกมือขึ้นชี้ตรงปากตัวเองเพื่อย้ำคนตรงหน้า “โลมา-ไม่-ไป” พรึ่บ! “เห๊ยพี่” ฉันร้องออกมารีบเอามือคว้าคอคนตรงหน้ากันตก เมื่อคนตัวโตอุ้มฉันเหนือพื้นแล้ววางไว้ในรถอย่างเบามือ พร้อมกับคำพูดที่ไม่ดีกับใจฉันเอาซะเลย “อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจะไม่จบอยู่แค่อุ้ม” “ค......คิดว่ากลัว” สู้สิโลมาอย่ายอม “หรือจะลองครับ”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมา ซีโน้มตัวเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันรีบเอามือดันคนที่ตัวโตกว่าให้ขยับออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่ขยับเลยสักนิด ตัวหนักเป็นบ้า “>< ยอมแล้วๆ โลมายอมเเล้ว” เท่านั้นแหละค่ะ รอยยิ้มที่บ่งบอกถึงชัยชนะได้เผยออกมาจากใบหน้าที่หล่อราวกับเทพบุตร ซีผละตัวออกไปแล้วปิดประตูรถ เฮ้อ เกือบไปแล้ว “ดิสนีย์แลนด์ใช่ไหม” ซีที่ขึ้นรถมาแล้วถามฉันขึ้น “....” ฉันเลือกที่จะหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างเพราะไม่อยากตอบคำถามซีแล้ว “เฮ้อ” เสียงถอนหายใจของคนตัวโตพร้อมกับมือที่คว้าไหล่ฉันให้หันกลับไปมองคนตรงหน้า “ขอโทษที่พูดไม่ดี พี่รู้ว่าโลมาโตแล้ว แต่พี่เป็นห่วง กลัวเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับโลมา แต่ถ้าโลมาอึดอัดขอแค่พี่ไปส่งโลมาได้ไหม” นัยน์ตาที่สื่อออกมาอย่างจริงจังและน้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนมันทำให้ความหงุดหงิดและความโกรธที่ฉันมีนั้นค่อยๆ หายไป “ได้ไหมครับ” ร่างสูงตรงหน้าเลื่อนมือมาวางไว้บนหัวแล้วลูบเบาๆ อย่างรอคำตอบ “ไม่ได้อึดอัดสักหน่อย ก็แค่ไม่ชอบ” คนตรงหน้าเลิกคิ้วมองฉัน “ไม่ชอบ?” “ไม่ชอบที่ซีว่าโลมาเป็นเด็ก” “หึๆ โอเคๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก” “ยังจะขำอีก”ฉันกอดอกมองคนตรงหน้านิ่ง “ยอมแล้วๆ ค้าบบบบบ” ซีส่งยิ้มทำเป็นยกมือยอมแพ้ “ตกลงพี่ไปด้วยได้ใช่ไหม” “ไปก็ไปสิคะ ไม่ได้ห้ามสักหน่อย” โตเกียวดิสนีย์แลนด์ “ว้าวววว ดิสนีย์แลนด์จ้าโลมามาถึงแล้วจ้า ><” ตื่นเต้นเป็นบ้า ในที่สุดฝันฉันก็เป็นจริงสักที อยากวาง มงบนหัวตัวเองงามๆ เลยจ้า นั้นมัน!!! (0o0) ฉันหันไปมองมาสคอตมิกกี้เมาส์ มินนี่เมาส์ มินเนี่ยน ดัฟฟี่ >< และอีกมากมายเต็มไปหมดด้วยสายตาระยิบระยับเปล่งประกาย ขาของฉันรีบก้าวเดินออกไปหาจุดมุ่งหมายโดยไม่สนใจใครเลย นาทีนี้จะไม่มีอะไรมาหยุดฉันได้ หมับ! หยุดสิคะ หยุดโดยที่ไม่มีอะไรมากั้น (-__-) “จะไปไหน” ลืมไปเลยว่าซีมาด้วย ฉันมองหน้าคนที่ขัดจังหวะอย่างเซ็งๆ ทว่าสายตาฉันกลับสนใจสิ่งที่ซีคล้องคอไว้อยู่ “โอ๊ะ! ซีเอากล้องมาด้วยนี่ ถ่ายรูปให้โลมาหน่อยนะ” จับมือคนตรงหน้าแล้วลากไปถ่ายรูป แต่คนตัวใหญ่กว่ากลับไม่ขยับไปตามแรงฉันเลย ความสุขอยู่ตรงหน้ากลับเอื้อมไม่ถึง ฮืออออ เรื่องมันเศร้าเจ้าค่ะ “พี่ถ่ายรูปให้โลมา แล้วพี่จะได้อะไร” มันต้องมีข้อแลก เปลี่ยนด้วยเหรอ “ค่าตัวพี่แพงนะ”ดูจากหน้าหล่อๆ แล้วก็น่าจะแพง เอ๊ย!! กล้องน่าจะแพง “5,000 พอไหม เดียวโลมาโอนให้เลย” โลมายอมทุ่มสุดตัวเลยนะ แต่ร่างสูงตรงหน้ากลับส่ายหน้าไปมา ทำไมแพงจังวะ “ซีจะเอาเท่าไร” ก็ยังส่ายหน้าอีก (-__- + ) “เงินพี่มีแล้ว” จ้าพ่อคนรวย พ่อเทพบุตร “เเล้วซีอยากได้อะไร” “อืม….” ร่างสูงตรงหน้าทำท่านึกคิด ชักช้าจริง!! “โลมาต้องจับมือพี่ตลอด”เรื่องแค่นี้สบาย สงสัยพี่แกกลัวหลง “ได้” “และพรุ่งนี้โลมาจะต้องยอมตามใจพี่ทุกอย่าง โดยไม่มีข้อแม้ “ ทำไมมันเริ่มดูเยอะๆ คิดหนักเลยฉัน “ส่วนวันนี้พี่เลี้ยงเอง” เท่านั้นแหละ “ตกลงค่ะ” ^^ ไม่ต้องคิดเยอะแล้ว โลมาต้องการแค่นี้แหละ ฉันไม่ได้เห็นแก่เงินเลยนะคะทุกคนจริงจริ๊ง~ “อะไรคะ?” ซียืนมือมากุมมือฉันไว้แล้วประสานเข้ากัน “ไปกัน” เอ่อ….ทำไมมันเป็นเขินๆล่ะ คนตรงหน้าหันมายิ้มให้ฉันแล้วหันกลับไปมองมาสคอตมิกกี้เมาส์ที่จะถ่ายรูปให้ “มาเดี๋ยวพี่ถ่ายให้” ฉันปล่อยมือออกจากซีเตรียมจะเดินไปยืนข้างมาสคอต “โลมา” “หื้ม คะ?” เสียงเรียกทำให้ฉันหันกลับ ซีเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้วย่อตัวลงให้ความสูงเราเท่ากัน โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ยกมือขึ้นจัดทรงหน้าม้าให้ฉันอย่างเบามือ ตึกตัก ตึกตัก อัตราการเต้นของก้อนเนื้อข้างซ้ายเต้นเร็วผิดปกติยามรอยยิ้มอบอุ่นตรงหน้าเผยออกมาสะกดให้ฉันละสายตาออกไปไม่ได้เลย “เสร็จแล้ว” เสียงทุ้มเอ่ย ทำให้สติฉันกลับคืนมา “///” “ไปได้แล้วเจ้าตัวกลมๆ รอนานแล้ว” แต่เอ๊ะ อะไรคือตัวกลมๆ “เขาเรียกว่ามิกกี้เมาส์” ว่าจบฉันวิ่งออกไปถ่ายรูปคู่กับมิกกี้เมาส์ทันที เราถ่ายรูปกันอยู่สักพัก โดยคุณตากล้องกิตติมศักดิ์ถ่ายให้ไม่บ่นสักคำ แถมยังถ่ายสวยมากๆด้วย “ซีไปเล่นนั้นกันเถอะ” ฉันจับมือซีแล้วลากไปต่อแถวเครื่องเล่นรถไฟเหาะเคยเปิดเจอในเน็ตมาเป็นเครื่องเล่นหวาดเสียวและเร็วสุดๆ เลยล่ะ โลมาตื่นเต้น >_< “…” “ทำไมซีทำหน้าอย่างนั้น” คนตรงหน้ามีสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก สัมผัสได้ถึงเหงื่อไหลออกมาจากมือที่จับอยู่ หรือว่า… บ้าน่าาา “ซีกลัว?” ฉันกลั้นขำถามคนตัวโต (-__- ) เจ้าตัวหันมองฉันหน้าตาย “เปล่า” ใช่แน่ๆ โลมาถึงทีแกเอาคืนเเล้ว แค่คิดถึงสภาพคนตรงหน้าอ้วกแตกก็แทบจะกลั้นขำไม่ไหวแล้ว หึๆ (^__^) ซะที่ไหนกันล่ะ!!!! อ้วก~ หลังจากที่เราเล่นเครื่องเล่นวินาศสันตะโรนั้นแล้ว ตัวฉันนั้น ก็ได้นั่งกอดชักโครกประหนึ่งเป็นร่างกายส่วนที่ 33 ที่ขาดหายไปตั้งแต่ชาติปางก่อน ฮือออ (T T) อ้วกจนเวียนหัวแล้ว “ไหวไหม” กลับกันกับอีกคนหลังจากลงจากเครื่องเล่นหน้าตาสดชื่น ท่าทีสนุกเปรียบเสมือนเจอกับสิ่งที่ถูกใจ T_T ง่าาาให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว “โลมาเวียนหัว จะอ้วกอีกแล้ว” คนตัวโตแสดงสีหน้าเป็นห่วงออกมา ซีลูบหลังฉันเบาๆ พร้อมกับยื่นยาดมมาให้ฉัน เฮ้อ ค่อยยังชั่ว แต่เอ๊ะ! “ซีเข้ามาในห้องน้ำหญิงได้ไง” ฉันเบิกตากวางมองคนตรงหน้า หันไปมองรอบๆ ข้างที่เกิดการญี่ปุ่นมุงจับกลุ่มซุบซิบมองมาทางเรา ไหนจะสายตาที่มองคนตัวโตแวววาวแทบกรี๊ดเหมือนเจอซูเปอร์สตาร์ระดับฮอลลีวูด แม่เจ้าอีแป้นจะเป็นลม “โอเคแล้วใช่ไหม” พี่แกหาได้สนใจรอบข้างไม่ ใช้ผ้าเช็ด หน้าให้ฉันพร้อมกับจัดทรงผมหน้าม้าให้ฉันเหมือนเดิม มันใช่เวลาไหมคุณพี่ T_T ก่อนอื่นฉันต้องออกจากห้องน้ำให้ได้ “โลมาโอเคแล้ว เราออกจากที่นี่ก่อนดีกว่า” ซีพยักหน้าโอบไหล่ฉันเดินออกจากห้องน้ำทันที รอดแล้วฉัน ซีพาฉันมานั่งตรงม้านั่งใต้ต้นไม้ “นั่งรอพี่ตรงนี้ก่อน ห้ามไปไหนเข้าใจไหม” ยังไม่ทันได้ถามพี่แกก็วิ่งออกไป ไปไหนของเขา ……TrrrrrTrrrr…. แม่เจ้า!!! ฉลามโทรมา
Latest chapter
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (2/2)
“ข้อตกลงของเรา” “ข้อตกลงอะไรคะ?” ร่างสูงขมวดคิ้วเป็นปม บนใบหน้าเผลอแสดงความหงุดหงิดออกมา ใช้มือเสยผมตัวเองก่อนจะหลับตาเหมือนกำลังจะระงับอารมณ์บางอย่างไม่ให้ออกมา “เฮ้อ ลืมแล้วสินะ” เสียงถอนหายใจของเจ้าตัวดังขึ้นก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาจ้องมองด้วยแววตาและใบหน้าที่ผิดหวัง ฉันได้แต่ยืนขมวดคิ้วมึนงง ฉันลืมอะไร “มันไม่สำคัญเลยใช่ไหมว่ะ” ร่างสูงพูดเสียงเบาๆ เหมือนพึมพำกับตัวเอง ซีปล่อยมือที่กุมมือฉันไว้ ขยับตัวถอยห่างฉันก้าวหนึ่ง “ช่างเถอะ ห้องนอนเดินตรงไปเลี้ยวขวาห้องสุดท้าย” น้ำเสียงเรียบนิ่ง รู้สึกรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่แสนจะเย็นเยือก ซีละสายตาจากฉัน นั่งลงดูทีวีเงียบๆ โดยไม่มองมาที่ฉันอีกเลย เป็นอะไรของเขา ฉันหันหลังด้วยความมึนงงเลือกที่จะเดินไปเอาของในห้องนอน “เจอแล้ว อยู่นี่เอง” ฉันเข้าไปในห้องนอนของซี กวาดสายตามองหาของก็เจอของๆ ฉันว่างไว้ข้างโต๊ะที่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของเจ้าตัว ทว่า ขณะที่ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ โต๊ะมากเท่าไร สายตาของฉันดันไปสะดุดเข้ากับรูปหลายๆ แผ่นที่ว่างไว้บนโต้ะ “นี่มัน….” รูปฉัน!!! เป็นรูปที่เราไปเที่
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.7 แค่โลมาคนเดียวเท่านั้น (1/2)
“คือ เมื่อคืนโลมาอยู่ในห้องตัวเองได้ยังไง?” “จำไม่ได้?” ฉันสายหน้าตอบคนตรงหน้า “เธอหลับ” อ่าาา… หลับนี่เอง ถึงว่าละ “ซีก็เลยปลุกโลมาใช่ไหม” ต้องใช่แน่ๆ ฉันต้องเดินขึ้นห้องมาเองต้องใช่แน่ๆ (^~^) “ใช่ ปลุกแล้ว” ว่าแหละ “แต่โลมาไม่ยอมตื่น” “!!!” “เลย… อุ้มมา” “ห๊ะ” (0 [] 0) แม่เจ้า “อะ…อุ้ม” ฉันถามซีอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ “อืม (-__-) ” ร่างสูงพยักหน้ายืนยันคำตอบ “ได้ไงอะ โลมายังไม่อนุญาตเลยนะ” “ต้องขอด้วยเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหน้านิ่ง “ต้องค่ะ!” “แต่เธอหลับ”เออใช่วะ “กะ…ก็… โลมาไม่กวนซีแล้วดีกว่า ฮะๆ” ตอบคนตรงหน้าด้วยแววตาและสีหน้าใสซื่อหันหลังรีบชิ่งไปนั่งรอที่เดิม จะรออยู่ใยในเมื่อเถียงไปเหตุผลก็คือ ฉันหลับ หลับแบบสนิทชนิดที่ว่าเอาหินมาปาใส่ก็ม่ายตื่นเจ้าค่ะ ฮืออออ~น่าอายจริงเลย นั่งรอสักพักร่างสูงนำแซนด์วิชมาวางไว้ตรงหน้า แทบัก!!! ฉันมองแซนด์วิชกับคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามสลับกันไปมา ไม่น่าเชื่อว่าซีจะทำได้น่ากินขนาดนี้ “ซีทำอาหารเป็นด้วยเหรอ”
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.6 ฝันดี (2/2)
จึก จึก “ซี ตื่นได้แล้ว” โลมาใช้นิ้วชี้จิ้มตรงไหลผมเรียกให้ผมตื่น “ขบวนเสร็จแล้ว?” ผมผละจากไหลน้อง เลิกคิ้วเชิงถามคนตัวเล็กตรงหน้า “อืม เสร็จแล้ว” “ป่ะ” โลมาลุกขึ้นยืนพร้อมกับยืนมือมารอผม หึ เป็นเด็กที่รักษาสัญญาดีนี่ ผมเอื้อมมือจับมือโลมาแล้วลุกขึ้นตามร่างบาง “ไปดูการแสดงไฟ Celebration Street กันต่อค่ะ” “ห๊ะ” what!! ยังไม่จบอีกเหรอวะ “เนี่ยยังมีอีกเยอะเลยนะ ไหนจะม้าหมุน ปราสาทตอนกลางคืนก็สวยมากๆ เลย… บลาๆ” และน้องก็ไปอย่างที่พูดจริงๆ ครับ จนตอนนี้ 4 ทุ่มสวนสนุกปิด ผมถึงลากโลมาออกมาได้ “สนุกมากๆ เลยอ่ะ ตอนกลางคืนคือสวยมาก”น้องที่นั่งอยู่บนรถหันมายิ้มให้ผม จนผมอดยิ้มตามไม่ได้ “ดีแล้ว” ผมยกมือขึ้นลูบหัวโลมาอย่างเอ็นดู แล้วหันมาขับรถต่อ “โลมาอยากกินอะไรอีกไหม พี่จะได้แวะซื้อให้ก่อนเข้าโรงแรม” “....” เงียบ~ “โลม….” ผมหันมองคนนั่งข้างๆ “ZzzzzZzzzz” หลับ (-_-) ยัยเด็กน้อย ผมจอดรถข้างทางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อกันหนาวของตัวเองด้านหลังมาห่มให้โลมา แล้วหันไปขับรถต่อ โรงแรม
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.6 ฝันดี (1/2)
“อยากเป็นคนของโลมา” ผมเงยหน้ามองใบหน้าแดงๆ ของโลมา ใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวน้องเบาๆ “ได้ไหมครับ” ถามลองเชิงคนตัวเล็กตรงหน้าเผื่อได้คำตอบที่ต้องการ “คือโลมา….” พรึบ! “หึ ล้อเล่นน่ะ” ผละตัวออกจากคนตัวเล็กใช้นิ้วชี้เคาะหัวโลมาเบาๆ “โลมาตกใจหมด เล่นอะไรก็ไม่รู้” คนตัวเล็กถอนลมหายใจออกมาอย่างโหล่งอกมองผมแบบดุๆ ยัยแมวน้อย “นี่พี่ทำให้แมวตื่นเหรอ หืมมม” ผมดึงจมูกน้องเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว “อืออออ ซี มันเจ็บน่าาา >” น้องจับจมูกตัวเองมองผมแก้มป่องๆ อ่า…..จะทำให้ผมหลงถึงไหน “ยังจะยิ้มอีก ไม่คุยด้วยแล้ว ดูของต่อดีกว่า” ผมมองโลมาเลือกของอย่าตั้งใจทำเป็นไม่สนใจผม ถามว่าทำไมผมถึงไม่รอคำตอบจากโลมา ทำไมถึงบอกว่าล้อเล่น ที่จริงผมไม่ได้ล้อเล่นหรอกครับ ผมพูดจริง แต่เพราะเห็นสีหน้าและสายตาที่ดูสับสนของน้องแล้ว บอกเลยว่าผมกลัวคำตอบของน้อง กลัวน้องจะปฏิเสธผม น้องพึ่งรู้จักผมแค่ 2 วัน แต่สำหรับผมรู้จักน้องมา 3 ปี ใช่ครับ ผมเคยเจอโลมามาก่อน ผมชอบน้องตั้งแต่แรกเห็น แต่ตอนนั้นน้องยังเด็กเกินไปสำหรับผม ผมเลยทำได้แค่เฝ
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.5 บางทีอาจจะเป็นของโลมา
….TrrrrTrrrrrr… “ฮ... ฮะโหล ฮัลโหล”เสียงแกจะสั่นทำไมเนี่ย (อยู่ไหน!!) “!!!” ปลายสายตะคอกให้ฟังลักษณะของอารมณ์หรืออาจจับได้ว่าเป็น “…. ฉลามว่าอะไรนะ” ภายในใจฉันเต้นเร็ว ๆ นี้ควบคุมเสียงให้เป็นปกติที่สุด (อย่ากล่าวหากูไม่รู้นะว่าไปทำอะไรมา) อึ้งใจว่าร้ายแตกสลายแขนขาร่วงเมื่อทราบปลายสายพูดคำในเสียงฉลามต้องโกรธมากอาจจะสามารถพูดออกมาได้เพราะว่าฉันจะดื้อหรือเกเรไม่พูดถึงฉลามอย่างมากก็ไม่เคยพูดถึงอย่างชัดเจนถึงความสำคัญเลย “ฉะฉลามฮึก” ฉันไม่รู้จักอย่างเป็นทางการ กลอนน้ำตาที่คลอไม่ให้ไหลรินออกมา (เสียงร้องต้นฉบับวะ เห๊ยยย!!! โลมาพี่อีกครั้งคุยกับลูกน้องอยู่) อา อ้าวววคุณพระ!!! อีแม่นั้นเก็บน้ำตาที่ร่วงหล่นลงมาทัน “กลิ่นของโลมาตกใจหมดเลย” “พี่ขอโทษสำหรับลูกน้องมันทำงานพลาดนะลูกน้องมันทำงานพลาดอย่างนึงเลยตั้งใจไป” เพราะไม่ได้อกไปทีคิดว่าจะจับได้ในส่วน “ไม่ได้ว่าโลมาส่วน” ฉันย้ำอีกครั้งในเรื่องของสิ่งนี้ (ไม่ครับๆ สำหรับลูกน้องมันมาขัดพี่ตอนโทรหาโลมาพอดีพี่ข่าวคราวครับ) บางออยังไม่ค่อยจะพูดถึงจ
ทะเลโอบโลมา Sea & Loma Ep.4 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
“ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย” ฉันเดินบ่นออกจากร้านโดยที่ไม่รอซี มันน่าหงุดหงิดจริงๆ “ไอหมีพูห์บ้า” “ว่าใคร” หันไปมองเสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาข้างๆ จะตามมาทำไมก็ไม่รู้ “ว่าหมีพูห์” หมีพูห์ไม่ได้ชื่อซีซะหน่อย “พี่สินะ” รู้ตัวเองด้วย ฉันหันหน้าหนีไม่ตอบคำถามคนตรงหน้า หมับ ~ ซีจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่รถ “โลมาไปเองได้”ฉันยังยืนยันคำตอบเดิม ร่างสูงไม่ตอบแต่เปิดประตูรถเลิกคิ้วเชิงบอกให้ฉันนั่งในรถ รู้จักโลมาน้อยไปแล้ว ฉันยกมือขึ้นชี้ตรงปากตัวเองเพื่อย้ำคนตรงหน้า “โลมา-ไม่-ไป” พรึ่บ! “เห๊ยพี่” ฉันร้องออกมารีบเอามือคว้าคอคนตรงหน้ากันตก เมื่อคนตัวโตอุ้มฉันเหนือพื้นแล้ววางไว้ในรถอย่างเบามือ พร้อมกับคำพูดที่ไม่ดีกับใจฉันเอาซะเลย “อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจะไม่จบอยู่แค่อุ้ม” “ค......คิดว่ากลัว” สู้สิโลมาอย่ายอม “หรือจะลองครับ”น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยออกมา ซีโน้มตัวเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันรีบเอามือดันคนที่ตัวโตกว่าให้ขยับออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่ขยับเลยสักนิด ตัวหนักเป็นบ้า “>ยอมแล้วๆ โลม
You may also like
HOT FRIEND เพื่อนกันมันส์(ดีย์)เกิน
Ballamira36.9K viewsพิษรักผู้ชายอันตราย
อโดนิส4.2K viewsบล็อกลับ คนขับรถ
HatHU2.8K viewsBe mine วิศวะเถื่อน
NaLa.Sri5.8K viewsติดที่ใจมันไม่รัก
Choijihoo_writer 1.4K viewsอย่าแตะต้องยัยเฉิ่มของผม
คิมฮานึล760 viewsDANGEROUS LOVE รักอันตราย...นายมาดเซอร์
ฮวายอน3.4K viewsCRAZY LOVE คลั่งรัก | ฟาเรนไฮต์ (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว134.6K views
