บทที่8.เจ้าชีวิตลิขิตทางเดิน

บทที่8.เจ้าชีวิตลิขิตทางเดิน

ไม่มีใครรู้ใจใบบัวได้เท่ากับตัวหล่อนเอง มีสายตาหลายคู่คอยจับตามองหญิงสาว ก็มาจากสายตาของสาวใช้นางอื่นๆ ที่กระเหียนกระหือรือ อยากได้อยากมี และอยากคว้าโอกาสนั่นไว้ให้ตัวเองบ้าง เพียงแต่พวกหล่อนไม่มีหนทางได้ใกล้ชิดเจ้านายหนุ่ม เมื่อฟาบริชไม่เคยชายตาแลใคร

          ยามใดก็ตามที่ใบบัวว่าง หลังจากอยู่ใต้หลังคาดีคอร์เนอร์มาจนครบ1อาทิตย์ เธอแวะเวียนไปที่ก้นครัวเป็นประจำ เพื่อช่วยแบ่งเบางานของป้าแม่ครัวบ้าง ตัวเองจะได้ไม่รู้สึกไร้ค่าเกินไป

          “เสื้อสวยดีนี่ ไปทำอีท่าไหนล่ะ เจ้านายถึงได้ซื้อมาประเคนให้”

          เสียงกระแหนะกระแหนจากสาวใช้หน้าใส วัยรุ่นขบเผาะ หล่อนพูดจากระทบกระเทียบใบบัว

          ใบบัวละมือจากงานที่ทำ เธอส่งยิ้มให้...แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้ เมื่อมันมีแต่ทางพ่ายแพ้ เพราะเธอรู้อยู่แกใจว่าอยู่แล้วว่าเพราะอะไ