ตอนที่ 12. ฉันคือเจ้าของเธอ/2

ตอนที่ 12. ฉันคือเจ้าของเธอ/2

 “เจ็บมากหรือเปล่า”

กริชเอ่ยถามหญิงสาว แต่เธอนอนนิ่งไม่ยอมตอบ ทำให้เขาระบายลมหายออกแรง ๆ แล้วเข้ามาแก้มัดที่มือ ปลดผ้าคาดตาเธอออก

ใบหน้ารกเรื้อเต็มไปด้วยหนวดเคราของเขา ไม่ต่างจากมหาโจร มัสลินเมินหน้าหนีไม่ยอมมองหน้าอีกฝ่าย ไม่อยากจดจำคนเลวที่สร้างรอยราคีให้ชีวิตของเธอ หากอนาคตได้มีชีวิตรอดกลับไป ก็ขอลืมคืนวันเลวร้ายนี้ไปให้ได้

“ลุกขึ้น!”

เขาจับข้อมือดึงร่างที่อยู่บนพื้นให้ลุกขึ้น มัสลินขืนตัวต่อต้าน แต่คนตัวโตกว่าก็หิ้วเธอขึ้นมาจนได้ ชุดเจ้าสาวที่คลุมร่างร่วงลงกองกับพื้น

“ว้าย!”

หญิงสาวตกใจรีบคว้ามาปกปิดร่าง เนื้อตัวของเธอเปลือยเปล่ามีเพียงชุดขาดวิ่นชุดนี้ที่พอใช้ห่อตัวได้ แก้มร้อนผ่าวเมื่อสบสายตาคมวาวของอีกฝ่าย อยากให้เขาเอาผ้ามาปิดตาเธอไว้เหมือนเดิม ดีกว่าต้องทนเห็นสายตาที่เขามองมา

“เห็นมาหมดทั้งตัวแล้ว ยังจะอายอะไร”

ท่าทางยุกยิกของเธอ คงทำให้เขารำคาญ

“ขอร้องเถอะ อย่ามองได้ไหม”

มัสลินพูดโดยไม่หันไปมองร่างล่ำสัน ที่มีสภาพนุ่มลมห่มฟ้า เธอพยายามกลั้นสะอื้นไม่ร้องไห้ออกมา รู้สึกอดสูตัวเองที่ถูกย่ำยีอย่างไร้ทางสู้ แล้วยังต้องถูกเขาพูดจาให้ต้องอับอายอีก

“ผู้หญิงถ้าแต่งงานแล้ว ก็ต้องถูกผู้ชายทำแบบนี้ทุกคน”

เขาพูดเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติธรรมดา ดึงเธอมากอดไว้ จับปลายคางมนให้มองหน้า

“ฉันไม่ได้แต่งงานกับแกนี่”

มัสลินค้านเสียงแผ่ว หรุบตาลงไม่ยอมมองหน้าเขา การต่อต้านนั้นทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดขึ้นมา

“ถึงไม่ได้แต่งงานกับฉัน แต่เธอก็เป็นเมียฉันแล้ว”

“ฉันไม่ใช่เมียแก ฉันเป็นแค่เหยื่อที่ถูกแกข่มขืน”

มัสลินไม่ยอมรับสถานะที่เขามอบให้ เธอเป็นแค่เหยื่อของเขา เป็นคนที่ถูกเขาทำร้าย

“จะข่มขืนหรือว่านอนด้วยกันเฉยๆ เธอก็เป็นของฉันแล้ว จำเอาไว้ว่าฉันเป็นผัวเธอ เป็นเจ้าของร่างกายของเธอ”

กริชมองหน้าหญิงสาวนิ่ง เอ่ยย้ำด้วยน้ำเสียงเข้มจัด

“แกไม่ใช่เจ้าของฉัน แกมันเป็นโจรชั่ว ฉันเกลียดแก!”

เธอไม่ยอมรับว่าเขาเป็นสามีของเธอเด็ดขาด ในสายตาของเธอผู้ชายคนนี้คือคนชั่ว คนเลว คนที่เธอจะเกลียดชังไปชั่วชีวิต

“หึ เริ่มปากดี แบบนี้คงไม่เจ็บเท่าไหร่ ดี คืนนี้ฉันจะทำให้เธอยอมรับว่าเธอเป็นเมียฉัน เมียไอ้คนที่เธอเกลียดแสนเกลียดคนนี้”

กริชก้มลงจูบคนปากเก่งหนักหน่วง กอดรัดร่างนุ่มนิ่มไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ริมฝีปากอิ่มยังหวานไม่จาง เขาดูดดึงกลีบปากทั้งบนและล่าง บดเคล้าอย่างดุดัน ความหวานหอมของเธอทำให้เขามึนเมาราวกับเมรัยดีกรีแรง ยิ่งจูบก็ยิ่งหวาน ยิ่งจูบก็ยิ่งอยากจะจูบไม่รู้หน่าย ยิ่งได้ครอบครองยิ่งหลงใหล มือป่ายปะไปบนร่างเนียน ลูบไล้ผิวละมุน ขยำสะโพกหนั่นแน่นเต็มกำมือ ขณะเสียดสีกายแกร่งกับกุหลาบสาวที่อยู่แนบชิดจนระอุร้อน จากที่คิดจะหยุดแค่ครั้งเดียว ตอนนี้ความปรารถนาของเขากำลังทำให้เจ้าตัวทรยศต่อความคิดนั้น ชายหนุ่มย่อตัวลงสอดแขนใต้เข่าช้อนอุ้มร่างงาม พาอุ้มเดินออกจากห้องเก็บของนั้น ไปยังห้องนอนที่อยู่ด้านบน

ตอนที่เขาลากตัวเธอมา เขาแค่เพียงจับโยนไว้ในห้องเก็บของ ตั้งใจจะขังไว้รอเวลาที่ภานุมาตามนัดหมาย พอจอดเรือก็ลงมาดูพบว่าเธอฟื้นแล้ว และเธอก็ทำให้เขาขาดสติจนกระทำเลยเถิด ยามนี้ร่างนุ่มหอมของเธอเป็นของเขาแล้ว กริชไม่คิดจะปล่อยเธอไปให้ใครทั้งนั้น

มัสลินพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ก็สู้แรงคนตัวโตกว่าไม่ได้ เสียงกรีดร้องดังอยู่ในคอ เจ้าตัวส่ายหน้าหนีแต่ก็ถูกเขารุกรานไม่เลิกรา ริมฝีปากถูกบดเคล้าหนักหน่วงในคราวแรก ก่อนจะค่อยๆ อ่อนโยนลงเมื่อหญิงสาวเลิกขัดขืน เรียวลิ้นร้อนถูกกวาดต้อนความหวานไปจนแทบหายใจไม่ทัน มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างนุ่มเนียนของเธอ กระตุ้น โลมเล้า เสียดสีร่างไปมา มันทำให้หญิงสาวทั้งหวาดหวั่น และปั่นป่วนไปหมด กายสาวเหมือนก้อนแป้ง ถูกช่างทำขนมปังนวดคลึงให้เปลี่ยนรูปไปตามใจนึก หัวใจทำงานหนักทั้งตื่นกลัว ทั้งผวาสั่น แทรกแซมด้วยความรู้สึกแปลกป่วน ที่เจ้าตัวไม่รู้ว่ามันคืออะไร

กริชวางร่างนุ่มลงบนเตียง ทาบตัวลงมาคร่อมทับ โดยที่ริมฝีปากไม่ผละห่าง เขามองใบหน้าแดงจัดของคนปากดี ตอนนี้เจ้าหล่อนหลับตาพริ้มสิ้นแรงขัดขืน คราวแรกเขาอาจลุแก่โทสะมอบประสบการณ์เลวร้ายให้เธอ แต่ครั้งนี้เขาสัญญาว่า จะทำให้เธอจดจำสิ่งที่เขากำลังมอบให้ อาจจะเป็นการชดเชยที่เห็นแก่ตัวไปสักนิด หากเขาจะขอดื่มด่ำกายสาวแสนงดงามนี้ แทนเจ้าบ่าวตัวจริงไปตลอดทั้งคืน

ริมฝีปากร้อนผ่าววนเวียนจุมพิตริมฝีปากอิ่มจนสาสมใจ ก่อนจะไล่จุมพิตไปตามลำคอขาวผ่อง รอยจ้ำเล็กๆ ที่เขาทำไว้ก่อนหน้า ถูกปลายลิ้นเลียเบาๆ คล้ายปลอบโยน ก่อนจะชดเชยความผิดนั้นด้วยความวาบหวามจากจุมพิตอ่อนโยน ที่เจ้าตัวบรรจงมอบให้หญิงสาว ริมฝีปากแตะบนผิวนุ่มเนียนราวกับผ้าไหม ปลอบประโลมไม่ให้เธอหวาดผวาด้วยการลูบไล้แผ่วเบา ทรวงอกอวบอิ่มถูกเคล้าคลึง ก่อนจะครอบครองยอดทรวงสีหวานด้วยริมฝีปากร้อนผ่าว

“ยะ... อย่านะ...”

มัสลินร้องห้ามเสียงพร่า มือน้อยผลักไส แต่เขาไม่ยอมให้เธอต่อต้าน ดูดเม้มริมฝีปากแรงขึ้น มือหนาคลึงเคล้า นวดเฟ้นความนุ่มหยุ่นราวกับก้อนมาร์ชเมลโล่ไปมา แรงต้านทานของเธอพลันอ่อนลง หญิงสาวไม่อาจฝืนความปรารถนาที่เขากำลังสร้างขึ้นได้ น้ำตาไหลรินออกมาหยดลงตามหางตา เธอหลับตาแน่นเม้มปาก เนื้อตัวบิดเกรียวกับความสะท้านไหว เจ้าตัวแสนละอายที่เกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมา

“ไม่ต้องกลัวนะ จะไม่ทำให้เจ็บอีกแล้ว...”

กริชละริมฝีปากออกจากยอดทรวงแสนหวาน ยื่นหน้าไปกระซิบข้างหู ปลอบประโลมหญิงสาวให้ผ่อนคลายความหวาดหวั่น แล้วค่อยๆ รูดตัวลง ไต่ริมฝีปากไปบนผิวนุ่ม จุมพิตไต่ดะตามลำคอแล้วหยุดชื่นชมทรวงอวบที่แสนนุ่มหยุ่นนั้นอย่างหลงใหล ยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยสมบูรณ์แบบ มีความงามราวกับเทพธิดาเดินดิน สวยกว่าผู้หญิงหลายคนที่เขาเคยผ่านมา ที่สำคัญเขาเป็นคนแรกที่ได้ครอบครองพรหมจรรย์ของเธอ  นึกภูมิใจและสะใจที่เจ้าบ่าวตัวจริงอย่างภานุไม่มีโอกาสนั้น คนเลวอย่างมันอย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเลย เขาปัดความคิดถึงคนที่เกลียดชังออกจากหัว ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเกี่ยวความสุขจากเรือนร่างงดงามนี้ต่อ

“อืม หวานมากคนสวย...”

เสียงครางในคออย่างพอใจ ริมฝีปากร้อนผ่าวสำรวจผิวนุ่มเนียนจากบนลงมายังด้านล่างเรื่อยๆ ทั้งจุมพิต ลากปลายลิ้นไล้เลีย จากทรวงอวบงามมาตามลาดท้องเนียนราบเรียบ หยุดหยอกเย้าหลุมสะดือเล็กๆ น่ารักด้วยการห่อปลายลิ้นแหย่ลงไปจนเธอสะดุ้งเฮือกมือจิกบ่าหนาของเขาจนเป็นรอยเล็บแดง เขาหัวเราะกับปฏิกิริยาตอบสนองนั้น ก่อนจะกล่อมเธอให้สะท้านไหวเสียวสยิวกว่าเดิม ในจุดเนินสาว ก่อนหน้าเขาบุกตะลุยโดยไม่ได้ขับกล่อมให้ดอกไม้งามพร้อมรับพายุสวาท ในคราวนี้เขาขอแก้ตัวอีกครั้ง ชายหนุ่มสอดมือใต้สะโพกมนยกให้ลอยขึ้น หยิบหมอนมาสอดด้านใต้ แล้วจับขาเรียวสวยของเธอพาดบ่า หญิงสาวสะดุ้งเฮือกอีกหนทำท่าจะยกตัวหนี แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอทำแบบนั้น มือหนาจับเอวคอดไว้แน่นแล้วก้มหน้าลงไปร่ายลีลาชิวหาพาเพลิน

“อย่า... อย่าทำแบบนั้น มัน อ๊ะ!”

มัสลินร้องห้ามเสียงสั่น ไม่ยอมให้เขาสัมผัสส่วนนั้นของเธอ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมให้เธอขัดขืน เขาก้มหน้าวูบลงไปหาดอกกุหลาบสาว แล้วละเลงชิวหาป่ายปัดตวัดไปมาบนเกสรสาว ปลายลิ้นร้อนตวัดไล้เลีย สลับกับริมฝีปากร้อนผ่าวดูดกลีบผกางาม ละเลงลิ้นสะบัดไล้บนกลีบบางของกุหลาบสาว สะบัดเรียวลิ้นเป็นจังหวะระรัว ทำเอาหญิงสาวเกร็งร่างด้วยความเสียวสยิว เสียงร้องกลายเป็นเสียงครางครวญ