ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ศรุตและเนตรแพรหันไปทางประตูพร้อมกันอย่างรวดเร็ว การที่มีคนขัดจังหวะเช่นนี้ทำให้ที่กำลัง ‘อยาก’ ไม่ค่อยจะพอใจนัก เพราะชายหนุ่มต้องคั่งค้างต้องการการปลดปล่อย
“ใครวะ” ศรุตสบถออกมาอย่างไม่พอใจ
“เดี๋ยวฉันขอไปดูแป๊บหนึ่งนะคะ”
เนตรแพรรีบวิ่งไปยังประตูห้องด้วยความรวดเร็ว พร้อมทั้งส่องที่รูตาแมวเพื่อดูว่าใครมาหาเธอในตอนนี้ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นกชพรรณกับฟ้าครามมาหาเธอถึงที่ห้อง คราแรกคิดว่าเพื่อนพูดเล่น แต่สุดท้ายกลับมาจริง มาในจังหวะที่ไม่ควรมา
“สรุปว่าใครมา” ศรุตถามเสียงเข้มอย่างหัวเสียที่มีคนมาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม
“เพื่อนฉันมาค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างตื่นตระหนก ไม่อยากให้เพื่อนมาเห็นเธอในสถานการณ์แบบนี้ รีบแต่งตัวให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว
“คุณศรุตเข้าไปหลบอยู่ในห้องนอนก่อนนะคะ” เนตรแพรเร่งให้ชายหนุ่มเข้าไปหลบซ่อนในห้องนอนของตน ก่อนที่เพื่อนจะเข้ามาเห็น
“แล้วทำไมฉันต้องเข้าไปหลบในห้องเธอด้วย นี่มันคอนโดฯ ของฉัน”
&
“ไม่โวยวายก็ได้ แต่ครั้งหน้าห้ามบอกว่าไม่ว่างอีกนะ” ฟ้าครามพยักหน้าอย่างจำยอมเมื่อเปลี่ยนความตั้งใจของเพื่อนไม่ได้“ขอโทษนะ เอาไว้คราวหลังนะ สัญญาว่าจะไปด้วย” เนตรแพรขอโทษเพื่อนเสียงหวานพร้อมทำตาปริบ ๆ ราวกับอ้อนให้ทั้งสองไม่โกรธเธอที่ไม่ได้ไปด้วยอีกแล้ว“ไม่ต้องขอโทษหรอก คราวหน้ายังมี ว่าแต่นี่ทำความสะอาดเสร็จหรือยัง ฉันว่าจะชวนไปกินข้าวข้างนอกน่ะ” กชพรรณนึกขึ้นมาได้ว่า ก่อนวางสายเพื่อนสาวคนขยันบอกว่าจะทำความสะอาดห้อง“อ๋อ ยังไม่เสร็จเลย” เธอตอบตามความจริง อันที่จริงยังไม่เริ่มเสียด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ทำเรื่องอย่างว่ากับศรุตอยู่“งั้น ให้ฉันช่วยไหม” เพื่อนสาวขันอาสาช่วยเนตรแพรทำงานบ้าน“ไม่เป็นไรหรอกบัว ฉันทำคนเดียวได้” เจ้าของร่างเล็กรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ถ้าหากเพื่อนเข้ามาช่วยมีหวังได้เจอกับคนที่ซ่อนตัวอยู่ด้านในแน่“ทำไมล่ะ พวกฉันแค่จะช่วยทำความสะอาดเอง แกจะได้ไม่เหนื่อยไง” ฟ้าครามบอกด้วยความที่อยากจะช่วย“ไม่ต้องหรอก ฉันเกรงใจน่ะ”“จะมาเกรงจงเกรงใจอะไร เพื่อนกันน่า ฉันจะได้อยู่ที่ห้องของแกนาน ๆ เพราะห้องแกน่ะสว
ก๊อก ก๊อก ก๊อกศรุตและเนตรแพรหันไปทางประตูพร้อมกันอย่างรวดเร็ว การที่มีคนขัดจังหวะเช่นนี้ทำให้ที่กำลัง ‘อยาก’ ไม่ค่อยจะพอใจนัก เพราะชายหนุ่มต้องคั่งค้างต้องการการปลดปล่อย“ใครวะ” ศรุตสบถออกมาอย่างไม่พอใจ“เดี๋ยวฉันขอไปดูแป๊บหนึ่งนะคะ”เนตรแพรรีบวิ่งไปยังประตูห้องด้วยความรวดเร็ว พร้อมทั้งส่องที่รูตาแมวเพื่อดูว่าใครมาหาเธอในตอนนี้ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นกชพรรณกับฟ้าครามมาหาเธอถึงที่ห้อง คราแรกคิดว่าเพื่อนพูดเล่น แต่สุดท้ายกลับมาจริง มาในจังหวะที่ไม่ควรมา“สรุปว่าใครมา” ศรุตถามเสียงเข้มอย่างหัวเสียที่มีคนมาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม“เพื่อนฉันมาค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างตื่นตระหนก ไม่อยากให้เพื่อนมาเห็นเธอในสถานการณ์แบบนี้ รีบแต่งตัวให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว“คุณศรุตเข้าไปหลบอยู่ในห้องนอนก่อนนะคะ” เนตรแพรเร่งให้ชายหนุ่มเข้าไปหลบซ่อนในห้องนอนของตน ก่อนที่เพื่อนจะเข้ามาเห็น“แล้วทำไมฉันต้องเข้าไปหลบในห้องเธอด้วย นี่มันคอนโดฯ ของฉัน”&
"อย่าทำอะไรพี่ชายฉันนะ" หญิงสาวผละจากร่างสูงที่เพิ่งจะปล่อยให้เป็นอิสระเมื่อครู่ที่ผ่านมา"นั่นมันก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเธอ ว่าจะทำให้ฉันพอใจได้หรือเปล่า"ศรุตหันหลังให้คนตัวเล็กก่อนเดินไปยังโซฟาสีเบจที่อยู่กลางห้อง พร้อมทั้งเอ่ยบอกหญิงสาวไปพลาง ทันทีที่เขาเอ่ยจบประโยคก็หย่อนกายลงนั่งด้วยท่าทางที่แสนสบายใจ"แล้วฉันต้องทำยังไงคุณถึงจะพอใจ" ดวงตากลมโตเห่อร้อน ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไร แต่เธอจะให้มันกับเขาได้อยู่หรือ"คงไม่ต้องบอกหรอกมั้ง ว่าฉันต้องการอะไร" ศรุตหรี่ตามองเจ้าของร่างบางที่อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะทรวงอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายในชุดยูนิฟอร์มตัวหลวม เนตรแพรที่รู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มต้องการอะไรจึงพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ"ฉันไม่เคยทำ""มันก็ไม่ได้ยากอะไร ก็แค่ทำให้ฉันมีความสุข คิดซะว่าฉันเป็นคนรักของเธอ หรือว่าเธอไม่เคยมี" ชายหนุ่มรูปหล่อเอ่ยถามหยั่งเชิงกับลูกหนี้สาวที่เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนั้นไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เขาเป็นคนแรกของเธอ และสาบานได้เลยว่าเธอจะเป็นแค่ของเขาคนเดียวเท่านั้น“ฉันไม่มีหรอกค่ะ แต่ฉันทำก็ได้ คิดซะว่าจินตนาการว่ามีอะไรกับดาราที่ชอบก็ได้” วาจาก๋ากั่นห
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป เนตรแพรเลิกงานเร็วกว่าปกติ หญิงสาวตั้งใจว่าจะไปที่คอนโดมิเนียมที่ศรุตซื้อเอาไว้ เพื่อจัดการทำความสะอาดหลังจากที่ไม่ได้เข้าไปมาหลายวัน ไม่รู้ป่านนี้ฝุ่นที่อยู่ภายในห้องจะเยอะมากมายขนาดไหน ระหว่างทางกลับคนตัวเล็กเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องซื้อของใช้ส่วนตัวรวมทั้งอุปกรณ์ทำความสะอาดเข้าไปด้วยจึงแวะห้างสรรพสินค้าชั้นที่อยู่ใกล้ ๆ ใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็เลือกซื้อของที่ต้องการจนแล้วเสร็จ ไม่นานเนตรแพรก็ฝ่าฝูงชนมากมายต่างมาใช้บริการและตรงกลับไปยังที่หมายอย่างไม่รีรอ เพราะคอนโดมิเนียมที่เธอพักนั้นค่อนข้างที่จะใกล้กับที่ทำงานและห้างสรรพสินค้าชั้นนำ แน่นอนว่าที่ที่เธอพักราคาค่อนข้างที่จะสูง มองดูอย่างไรมันก็หรูหราเกินกว่าที่คนระดับเธอจะอยู่ได้“ฮัลโหลว่ายังไงบัว”เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพายแผดเสียงร้องดังขึ้นทำให้หญิงสาวรีบกดรับพร้อมทั้งเรียกชื่อคนปลายสายทันที“อยู่ไหนเหรอ”“เนตรกำลังกลับห้องน่ะ บัวมีอะไรหรือเปล่า” คนตัวเล็กถามกลับปลายสายด้วยใบหน้ายิ้ม“เปล่าหรอก บัวแค่คิดถึง ไม่ได้เจอกันหลายวันน่ะ ว่าแต่เนตรอยู่ที่คอนโดฯ นั้นจริง ๆ เหรอ ค่าเช่ามันแพงมากนะ”กชพรรณเพื่อนส
“วันนี้วันหยุด” ชายหนุ่มยกศีรษะขึ้นก่อนใช้มือเท้าคางมองคนที่พยายามดีดดิ้นออกจากเขาแล้วตอบกลับอย่างหน้าตาเฉย“เอ่อ ลุกไปเข้าครัวค่ะ ฉันรู้สึกหิวข้าวเช้าแล้ว”ใช่ เธอหิวข้าวเช้าจริง ๆ ไม่ได้โกหก เพราะเมื่อวานตั้งแต่กลับมาเธอแทบจะไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย แถมยังถูกศรุตรังแกแทบจะทั้งคืน ตอนนี้เธอหิวจนตาลายไปหมดแล้ว“อือ หิว จะว่าไปฉันก็หิวเหมือนกัน” บอกหญิงสาวด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ทอประกาย ที่ไม่ได้บ่งบอกว่าหิวอาหารเช้าเป็นแน่“ถ้าคุณหิวก็ปล่อยฉันไปเตรียมมื้อเช้าสิคะ” เอ่ยต่อรองคนเจ้าเล่ห์ร้ายกาจอย่างกระตือรือร้น“ฉันหิวอย่างอื่นมากกว่า”ศรุตเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอยู่ข้างเตียงนอนขนาดสามฟุตครึ่งของเนตรแพร ก่อนช้อนกายสาวขาวละเอียดที่เขาหลงใหลขึ้นมาแนบอกและเดินออกจากห้องนอนขนาดเล็กเพื่อตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนที่ใช้ร่วมรักกันเมื่อคืนอย่างทันที ท่ามกลางการดีดดิ้นและหวีดร้องของหญิงสาว แต่มีหรือที่คนมีความปรารถนากายของคนตัวเล็กจะปล่อยให้รอดไปได้กว่าทั้งสองจะลงมาใช้ชีวิตปกติก็ใช้เวลาร่วมสองชั่วโมง เนตรแพรอยู่ใน
ศรุตขยับพลิกกายพร้อมวาดวงแขนไปอีกฝั่งหมายจะคว้าเจ้าของร่างนุ่มนิ่มเข้ามาสวมกอด แต่ก็พบกับความว่างเปล่า จนทำให้เขาต้องยกศีรษะขึ้นดูเพื่อความแน่ใจว่าหญิงสาวไม่ได้อยู่บนเตียง เพราะที่นอนฝั่งของเนตรแพรยังคงอุ่นอยู่แสดงว่าเพิ่งจะลุกออกไปเมื่อไม่นานมานี้ ร่างสูงใหญ่แผ่นอกกำยำเปลือยเปล่าขยับกายลุกขึ้นนั่งพิงเข้ากับหัวเตียง“เพิ่งจะตีสี่รีบลุกไปไหนวะ” บ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ หลังจากคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลาจากนั้นชายหนุ่มตลบผ้าห่มผืนใหญ่ออกจากกาย ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูสีขาวที่ร่วงหล่นอยู่ไม่ห่างขึ้นมาพันเข้ากับเอวสอบของตนเองหมิ่น ๆ และเดินออกจากห้องนอนของตน หมายจะไปหาคนที่เขาต้องการนอนกกกอดแต่กลับไม่พบ ทันทีที่ร่างสูงสาวเท้าลงบันไดจากชั้นสองก็ตรงไปยังห้องของลูกหนี้สาวด้วยความรวดเร็ว มือหนาเอื้อมจับลูกบิดประตูเพื่อที่จะเข้าไปด้านใน แต่สิ่งที่พบคือเนตรแพรกลับล็อกห้องใส่เสียอย่างนั้นล็อกห้องหนีแบบนี้คิดว่าเขาจะเข้าไปไม่ได้หรือยังไงไม่นานสิ่งที่กางกั้นระหว่างเขากับเธอก็ถูกเปิดออกด้วยกุญแจสำรอง ศรุตพาตัวเองเข้ามาอยู่ภายในห้องที่มืดสนิทและไร้ความเ