เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 11 ของขวัญจากอาจารย์ /2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-08 23:43:14บทที่ 11 ของขวัญจากอาจารย์ /2
วาจาของเด็กหญิงทำคนฟังขอบตาร้อนผ่าว คุณหนูของพวกนางช่างคนเป็นจิตใจงดงามและกตัญญูอย่างยิ่ง ช่างน่าเสียดายที่รองแม่ทัพเยว่หนิงลี่จากไปเร็วเหลือเกิน หวังว่าวิญญาณของนางที่อยู่บนสวรรค์จะมองเห็นและภูมิใจในตัวบุตรสาว ในขณะที่ทั้งสามกำลังยืนมองร้านที่ปิดประกาศว่าปล่อยให้เช่าอยู่นั้น บุรุษคนหนึ่งซึ่งเคยพบพวกนางอยู่สองสามครั้ง บังเอิญเดินผ่านมาแถวนั้นพอดี เขาจดจำได้อย่างแม่นยำว่าสาวใช้หน้าแฉล้มนางนั้นคือชุนอิ่ง และหญิงวัยกลางคนร่างท้วมที่มีไฝเหนือริมฝีปากด้านซ้ายคือแม่นมชุน ครั้นมองไปยังเด็กหญิงและได้เห็นใบหน้าเล็กของนาง ซึ่งเวลานี้ปราศจากปานสีชาดรูปเปลวเพลิงก็ตกตะลึง ไม่กี่เดือนก่อนตอนที่เขามาส่งจดหมายจากเมืองหลวงให้นาง เด็กหญิงยังดูอัปลักษณ์เพราะปานนั่นอยู่เลย ไยตอนนี้ถึงได้… และในชั่วขณะนั้นเอง "นั่นรวี่เยว่นี่ รวี่เยว่! เจ้านั่นเอง มาทำอะไรตรงนี้หรือ" เด็กหญิงที่ดูอายุมากกว่ารวี่เยว่สองสามปี ก้าวมาหาร่างเล็กอย่างดีใจ นางคือหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันอิสระ ที่ตกรอบไปในรอบที่สาม และนางก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขัน ที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์เดียวกันกับรวี่เยว่ หลังจากทักทายปราศัยกันอยู่ครู่หนึ่ง เด็กหญิงจึงจากไปพร้อมสาวใช้ที่ติดตามมา บุรษคนเดิมยังแอบดูอยู่แถวนั้นพลันประหลาดใจ รวี่เยว่อย่างนั้นรึ! นั่นมันชื่อของเด็กผู้หญิงที่ชนะการประลองเมื่อเดือนก่อนนี่…เป็นไปได้หรือไม่ว่ารวี่เยว่ก็คือ หวังลี่ถิง! หากเป็นอย่างที่เขาอนุมานไว้จริงๆ เช่นนั้นก็ต้องรีบส่งสารไปแจ้งคนผู้นั้นที่เมืองหลวงให้ทราบเรื่อง! ครึ่งเดือนถัดมา รวี่เยว่นั่งรถม้าเข้าเมืองมากับชุนอิ่งสองคน แม่นมชุนกำลังเก็บตัวเพื่อเพิ่มระดับ หลังจากได้รับโอสถปราณผ่านฟ้าที่รวี่เยว่มอบให้ วันนี้เด็กหญิงมาหาซื้อสมุนไพรเพื่อนำไปใช้หลอมยา รวมถึงสำรวจที่ทางไปด้วย จนถึงตอนนี้นางยังไม่เจอร้านถูกใจเสียที เส้นทางขากลับที่ใช้อยู่ประจำ ต้องผ่านทุ่งข้าวสาลีและป่าไผ่ เวลานี้บนถนนกลับมีท่อนไม้ใหญ่วางขวางทางอยู่ รวี่เยว่เริ่มสังหรณ์ใจว่ากำลังจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับพวกนาง ชุนอิ่งหยุดรถม้าและก้าวลงมาเพื่อจะขยับท่อนไม้ ทว่าในเสี้ยวลมหายใจนั้นเอง ชายชุดดำปิดหน้าปิดตาจำนวนสิบสองคน ได้ปรากฏตัวล้อมพวกนางไว้ "จับเด็กคนนั้นมา ส่วนสาวใช้ฆ่าทิ้งเสีย!" คนที่คล้ายเป็นหัวหน้าออกคำสั่งกับชายชุดดำที่เหลือ ร่างเล็กของรวี่เยว่เครียดเกร็ง รีบเอาตัวมาบังชุนอิ่งเพื่อปกป้อง ชุนอิ่งเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดา นางไม่มีพลังธาตุและไม่เคยฝึกฝนการต่อสู้มาก่อน แต่ถึงกระนั้นกลับเอ่ยบอกให้คุณหนูของตนหนีไป "คุณหนู ไม่ต้องห่วงข้ารีบหนีไปเจ้าค่ะ!" แต่มีหรือที่รวี่เยว่จะหนีแล้วทิ้งสาวใช้ของตนไว้ นางกำลังพิจารณาพลังของคนร้าย 'ระดับจู้จีขั้นสมบูรณ์เก้าคน เจี๋ยตันขั้นต้นสอง ขั้นกลางหนึ่ง ลำพังข้าคนเดียวคงตึงมือ แต่หากเป็น…' ร่างเล็กเพ่งจิตไปที่แหวน สั่งให้หุ่นภูตปรากฏในรูปลักษณ์ ที่ดูคล้ายมารดาในความทรงจำ เหตุผลเพราะทุกครั้งที่นางกลัวจะนึกถึงมารดาเสมอ "ช่วยจัดการคนพวกนั้นให้ทีเจ้าค่ะ อ้อ แต่อย่าสังหารทิ้งหมดนะ เก็บเอาไว้สอบปากสักสองคนด้วยนะเจ้าคะ" หุ่นภูตพยักหน้ารับ ชุนอิ่งตาค้างมองหุ่นภูตด้วยสายตาเหลือเชื่อ "ฮู ฮูหยิน คุณหนูเจ้าคะ นั่น ท่านรองแม่ทัพ…" "เอาไว้ข้าจะอธิบายให้ฟังทีหลังเจ้าค่ะ" รวี่เยว่กระซิบบอกสาวใช้อย่างระแวดระวัง ชายชุดดำทั้งหมดชะงักค้าง กับการปรากฏตัวของหญิงสาวหน้าตางดงามเบื้องหน้า ทั้งยังมีตบะสูงถึงระดับหยวนอิงขั้นกลาง! พวกเขามีตบะเพียงระดับจู้จีขั้นสมบูรณ์ สูงสุดก็แค่เจี๋ยตันขั้นกลาง จะเอาปัญญาที่ไหนไปต่อกรกับนักพรตระดับหยวนอิง! ครืนนน แรงกดทับมหาศาล กระแทกใส่ชายชุดดำทั้งสิบสองคนจนเข่าทรุด หุ่นภูตก้าวเข้ามาหาพวกมันทีละคน ชี้นิ้วไปตรงหว่างคิ้วปลิดชีวิตอย่างง่ายดาย…ช่างเป็นการตายที่รวดเร็วและเงียบงัน ฉัวะ…!! รวี่เยว่ยกมือปิดปาก ดวงตาดอกท้อเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง คาดไม่ถึงว่าหุ่นภูตของอาจารย์จะร้ายกาจถึงเพียงนี้ ชุนอิ่งตกใจจนตัวแข็ง พลันขาแข้งอ่อนทรุดลงไปนั่งกับพื้น เมื่อจัดการชายชุดดำไปจนครบสิบคน หุ่นภูตจึงหยุดมือและหมุนตัวกลับมาหาร่างเล็ก มันค้อมตัวให้เจ้านายและมายืนคุ้มกันอยู่ด้านหลังแทน รวี่เยว่แววตาเย็นชา ก้าวไปหาคนที่ออกคำสั่งให้มาจับตัวนาง “ข้าไม่เคยรู้จักพวกท่านมาก่อน ไยถึงต้องการตัวข้า!” ชายชุดดำตรงหน้าเงยมองรวี่เยว่ด้วยแววตาสั่นไหว ตอนที่รับงาน ผู้ว่าจ้างไม่ได้เตือนพวกเขาว่าเด็กหญิงมีคนคุ้มกัน ระดับตบะสูงถึงหยวนอิงขั้นกลางสักคำ! นั่นเท่ากับส่งพวกเขามาตายเปล่าชัดๆ บัดซบ! "จะยอมบอกดีๆ รึต้องให้บังคับล้วงเอาคำตอบ…กับจิตวิญญาณของท่านเจ้าคะ หืม?" รวี่เยว่พยายามข่มกลั้นโทสะไม่ให้ปะทุตามคำเตือนของอาจารย์ “เป็นเด็กน่ารักต้องอารมณ์ดี อย่าขี้โมโหฉุนเฉียวเหมือนสาวแก่ จำไว้นะรวี่เยว่” ชายชุดดำระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที เมื่อได้ยินวาจากำแหงจากปากของเด็กหญิง นักพรตที่สามารถบังคับจิตวิญญาณของนักพรตอีกคนได้ ต้องครอบครองอัคคีนิลกาฬ และมีระดับตบะเจี๋ยตันขั้นกลางขึ้นไปเท่านั้น และที่เขารู้มาเด็กหญิงตรงหน้ามีเพียงพลังธาตุลม ระดับตบะอยู่ที่หนิงชี่ขั้นกลางหรือขั้นปลายในเวลานี้ ส่วนนักพรตระดับหยวนอิงคนนั้น ดูแล้วไม่น่าจะมีธาตุมืด "ฮ่าๆๆ พ่นวาจาโอ้อวดอะไรกัน คิดจะบังคับจิตวิญญาณของข้าเนี่ยนะ เพ้อเจ้อไปหน่อยกระมังเด็กน้อย พวกเจ้าคนไหนมีอัคคีนิลกาฬอย่างนั้นรึ!" "พวกนางทั้งสองไม่มีธาตุมืดจริงๆ ด้วยสินะ แต่ว่า…" มือเล็กปลดสร้อยสะกดพลังเก็บเข้าแหวนมิติ ตบะระดับเจี๋ยตันขั้นกลางเผยออกมาทันที! ในเมื่อนางสามารถปรุงโอสถปราณผ่านฟ้าความบริสุทธิ์เก้าส่วนนิดๆ ไปเข้าร่วมประมูลได้ นางย่อมปรุงโอสถทิพย์ปราณผ่านฟ้าเพื่อยกระดับตบะของตนได้เช่นกัน รวี่เยว่ก้าวเข้ามาใกล้ชายชุดดำที่ยังคุกเข่าจากแรงกดดัน หงายมือซ้ายของตนต่อหน้าเขา ไอเย็นยะเยือกเริ่มแผ่ออกจากมือ ก่อนการปรากฏของอัคคีนิลกาฬ ฟุ่บบ!!! คราวนี้เป็นเสียงหัวเราะเย้ยหยันของรวี่เยว่ที่ดังขึ้น "ฮ่าๆๆๆๆ ข้ามีธาตุมืดพอดีเลย แบบนี้ก็สามารถบังคับจิตวิญญาณของท่านลุงได้แล้วสินะเจ้าคะ ทีนี้จะยอมบอกชื่อคนบงการออกมาดีๆ หรือต้องให้ข้าลงมือ!"
บทล่าสุด
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 2/2 กระต่ายน้อยของข้า
ตอนพิเศษ 2/2 กระต่ายน้อยของข้า ราวกับสวรรค์เป็นใจ จึงได้ดลบันดาลให้ค่ำคืนนั้น ท้องนภาสีหมึกพร่างพราวไปด้วยหมู่มวลดารา คล้ายช่วยสนับสนุนให้กลยุทธ์มัดใจสาวประสบผลสำเร็จ อวี้เหวินอิงเอ๋อร์ดวงตาทอประกายระยับ งดงามมิต่างจากดวงดาวบนท้องฟ้า ร่างบางแย้มยิ้มจนตาโค้ง ขณะมานั่งเล่นที่หัวเรือหลังกินมื้อเย็นเสร็จ “องค์ชายใหญ่ ขอบคุณท่านมากนะ ข้ามีความสุขมากเลย ท่านใจดีมากจริงๆ ไม่ได้หน้ายู่เลยสักนิดเดียว” “…” หวงฝู่ฮ่าวอวี่มุมปากกระตุก ‘หน้ายู่อะไรกันอีกกระต่ายน้อยจอมซน’ แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้อ้าปากถาม กระต่ายน้อยจอมซนพลันขยับมือ ปลดหยกสีม่วงเข้มประจำตัวของนาง มอบให้ชายหนุ่มแทนคำขอบคุณเสียก่อน “นี่คือหยกอินทนิลของข้า ข้าขอมอบให้ท่านแทนคำขอบคุณนะหวงฝู่ฮ่าวอวี่ อีกไม่กี่วันข้าก็ต้องกลับภูผาหยินซานแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้มีโอกาสมาเมืองหลวงอีก ข้าต้องคิดถึงท่านมากแน่ๆเลย ฮึก อยู่ที่นู่นไม่มีใครเล่นกับข้าเลย ฮึก ท่านเป็นสหายคนแรกที่ยอมไปเที่ยวกับข้า ฮึก” เสียงของอวี้เหวินอิงเอ๋อร์สั่นเครือเจือสะอื้น ขอบตารื้นน้ำ เด็กสาวดูบอบบางราวตุ๊กตากระเบื้อง ที่หากไม่ระวังก็อาจแตกสลายได้ทุกเมื่อ ร
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 2/1 กระต่ายน้อยของข้า
ตอนพิเศษ 2/1 กระต่ายน้อยของข้า เมื่อเอ่ยนามองค์หญิงห้า อวี้เหวินอิงเอ๋อร์ขึ้นมา สิ่งที่ทุกคน ณ ตำหนักเทวาอนธการนึกถึงคือ หน้าตาน่ารักพริ้มเพราราวกระต่ายน้อย นิสัยสดใสร่าเริง ขี้เล่น ดื้อรั้นซุกซน ตามประสาองค์หญิงองค์เล็ก และ… “องค์ชายสามพะย่ะค่ะ รีบแอบเร็วเข้า องค์หญิงห้าหิ้วกล่องใส่อาหารเดินขึ้นบันไดหอตำรามาแล้วพะย่ะค่ะ!” เสียงองครักษ์ส่วนตัวของอวี้เหวินเจาเจวี๋ยดังขึ้นเตือนนายของและศิษย์คนอื่นๆไปในตัว หากไม่อยากเป็นหนูทดลองสูตรยาพิศดารขององค์หญิงห้่า อย่าได้เสี่ยงรับอาหารหรือยาบำรุงร่างกายที่นางปรุงขึ้นเด็ดขาด! บรรดาศิษย์ฝ่ายในที่กำลังรวมตัวแลกเปลี่ยนความรู้กันอยู่ในหอตำรา หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า เรือนต้นสนแดง ต่างรีบแยกย้ายกันไปคนละทิศทาง ดูราวผึ้งแตกรังก็มิปาน! เหลือเพียงผู้อาวุโสสองที่เพิ่งเดินเข้าไปหยิบม้วนตำรายังส่วนในของเรือนต้นสนแดง อวี้เหวินอิงเอ๋อร์ก้าวมาหยุดอยู่หน้าประตูทางเข้า หน้าตาบูดบึ้งอมลมแก้มป่องอย่างขัดใจ นางอุตส่าห์ลุกขึ้นมาทำขนมอบตั้งแต่เช้า ตั้งใจเอามาแบ่งศิษย์คนอื่นๆ ให้ลองชิมกันดูเสียหน่อย แต่เมื่อไม่เห็นเงาใครสักคนร่างบางจึงหมุนตัวเตรียมจากไป ทว่าเผ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 1/2 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก
ตอนพิเศษ 1/2 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก “กร๊ากกกก ฮ่าๆๆ ชิงหลง เอ้ย ชิงหลง ในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้เหมือนกัน” เสียงหัวเราะเย้ยหยันด้วยความชอบใจของมหาเทพหวงหลงดังขึ้น การได้เห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนเพราะทำสิ่งใดไม่ถูกของสหายรักคือความบันเทิงอย่างหนึ่ง ทว่าคำกล่าวที่ว่า ความสุขนั้นมักสั้นเสมอคือสัจจะธรรมอันแท้จริง ในขณะที่กำลังเงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะโดยมีฮั่วฮ่าวหยางนั่งอยู่บนตัก ความอุ่นวาบเปียกชื้นพลันเกิดขึ้น มหาเทพหวงหลงชะงักค้างหลุบตาร่างเล็กบนตักด้วยสายตาเหลือเชื่อ เจ้าตัวน้อยเงยหน้ามองมหาเทพหวงหลง ที่จู่ๆก็หยุดหัวเราะในบัดดลด้วยแววตาใสซื่อกลับมา “คิกๆๆ เอิ๊กๆๆ” เจ้าก้อนแป้งขาวผ่องอวบอัด ระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจเลียนแบบบ้าง เผยให้เห็นฟันน้ำนมด้านหน้าสี่ซี่ น่ารักน่าเอ็นดูราวกระต่ายอ้วนตัวน้อย สีหน้ารื่นเริงของมหาเทพหวงหลงก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นเหยเกจนดูไม่ได้แทน “อ๊าาาา หยางเอ๋อร์เจ้าจะฉี่ทำไมไม่บอกข้า เมียจ๋าาาา มาเอาหยางเอ๋อร์ไปเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ที” “กร๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ” คราวนี้เป็นมหาเทวีเฟิ่งหนี่ว์ที่ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น “…” มหาเทพทั้งสอง หัวเราะทีหลังดังกว่าเ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 1/1 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก
ตอนพิเศษ 1/1 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก ผ่านมาสามเดือนแล้วหลังรวี่เยว่คลอดแฝดมังกรหงส์ มหาเทพทั้งสามคล้ายได้ของเล่นชิ้นใหม่ พวกเขาต่างรอเวลาให้ฮั่วเฮ่อฉีออกไปข้างนอก หรือนอนหลับสนิท จากนั้นถึงจะแอบทอดเงาออกมาเชยชมเจ้าตัวน้อยทั้งสอง หากคืนไหนองค์ไท่จื่อจู๋จี๋กับภรรยานานหน่อย มหาเทพทั้งสามจะขัดใจมาก เพราะคืนนั้นพวกเขามิอาจปรากฏกายออกมาเยี่ยมหลานศิษย์ทั้งสองได้ แต่ก็มีบางครั้งเช่นกัน ที่มหาเทพหวงหลงคิดถึงหลานจนขี้เกียจรอ เขาเลยส่งเมฆนิทราออกมาจากแดนปราณ สะกดจิตฮั่วเฮ่อฉีจนหลับกลางอากาศก็มี บางครั้งชายหนุ่มนั่งกินข้าวเย็นอยู่ดีๆ หัวทิ่มคาโต๊ะก็เกิดขึ้นมาแล้ว ธรรมดาเสียที่ไหนท่านอาจารย์ของรวี่เยว่! คราแรกรวี่เยว่เองก็ตกใจไม่น้อย ทว่าเมื่อทราบความจริง นางถึงกับหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ท่านอาจารย์ของนางก็มีมุมแสบสันเอาแต่ใจกับเขาเป็นด้วย รวี่เยว่เลยต้องเฉไฉยกข้ออ้างมาบอกสวามีว่า "น้องคิดว่าวันนี้ท่านพี่คงเหนื่อยเกินไปเลยหลับกลางอากาศเจ้าค่ะ" จะให้บอกความจริงว่าโดนมหาเทพเล่นกลก็ไม่ได้เสียด้วย เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ “มหาเทพวางยาองค์ไท่จื่อเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ เหตุผลเพียงเพราะคิ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 69/2 ครอบครัวที่สมบูรณ์
บทที่ 69/2 ครอบครัวที่สมบูรณ์ “เสด็จแม่โตแล้ว ไม่ดื้อแล้ว ไม่โดนเสด็จพ่อหวดก้นแน่นอนเพคะเสด็จลุง” เสียงเล็กของฮั่วเยว่ฉีดังขึ้น ร่างเล็กเอื้อมไปกุมมือผู้เป็นลุงเพื่อขอให้เขาอุ้ม ร่างสูงโน้มตัวช้อนเจ้าตัวน้อยขึ้นมา หอมแก้มป่องขาวกลมไปฟอดใหญ่ ฟ้อดดด “จริงรึ?” ฮั่วเยว่ฉีหยักหน้าหงึกๆ “เช่นนั้น ลุงเชื่อเจ้าก็ได้” เช้าวันนี้ ตำหนักหย่งเทียนครึกครื้นเป็นพิเศษ บรรดาแขกเหรื่อคนสำคัญ ที่มาร่วมงานวันเกิดธิดาเทพรวี่เยว่ ต่างหอบหิ้วของฝากมากมายมาให้เจ้าของวันเกิด หวงฝู่ฮ่าวอวี่ที่สมรสกับอวี้เหวินอิงเอ๋อร์ไปเมื่อห้าปีก่อน อุ้มโอรสองค์โตวัยสามหนาวเดินตามชายารัก ที่เลิกล้มความคิดเรื่องการเป็นนักปรุงโอสถ แต่หันมาเอาดีทางด้านค้าขายผ้าและเครื่องประดับแทน องค์หญิงจอมซนเป็นคนมีความคิดสร้างสรรค์ รูปแบบเครื่องประดับและลายผ้าที่นางออกแบบ จึงงดงามแปลกตาไม่เหมือนใคร เป็นที่นิยมชมชอบของสตรีในเมืองหลวงและเมืองใหญ่หลายเมือง “รวี่เยว่ สุขสันต์วันเกิดนะ พวกเราขอให้เจ้ามีแต่ความสุขในทุกๆวัน” ทักทายเจ้าของวันเกิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตรงไปทำความเคารพองค์ราชาอวี้เหวินเหิง และเชื้อพระวงศ์ของตำหนัก
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 69/1 ครอบครัวที่สมบูรณ์
บทที่ 69/1 ครอบครัวที่สมบูรณ์ เสียงกรีดร้องเบ่งคลอดของรวี่เยว่ที่ดังขึ้นเป็นระยะ บีบรัดหัวใจของฮั่วเฮ่อฉีจนปวดร้าว เขาสงสารชายาจับใจ “หม่าลั่ว ทำไมนานนักล่ะ ทำไมรวี่เยว่ยังไม่คลอดอีก” ร่างสูงมือเย็นเฉียบจากความประหม่าระคนหวาดกลัว สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมากขึ้นเรื่อยๆ สุดหล่อเย่หมิงต้องมาพาร่างสูง ที่เดินไปเดินมาจนทำเขาเวียนหัวไปนั่งลง ก่อนยื่นชาให้ดื่มเพื่อสงบสติอารมณ์ “องค์ไท่จื่อ ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็คลอด อย่าวิตกจนเกินเหตุไป” หนึ่งชั่วยามต่อมา อูแว้ๆๆๆๆ ฮั่วเฮ่อฉีที่นั่งกระสับกระส่าย หายใจไม่คล่องอยู่หน้าห้องคลอด ลุกพรวดทันทีเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้อง “เป็นองค์ชายน้อยเพคะ” เสียงชุนอิ่งดังมาจากห้องคลอด “ลูกชาย ข้าได้ลูกชาย หม่าลั่ว ท่านเย่หมิง อี้หรง ได้ยินหรือไม่ ข้าได้ลูกชาย ฮ่าๆๆๆ” ครึ่งเค่อต่อมา แว้ๆๆ อุแว้ๆๆๆๆ “เป็นองค์หญิงน้อยเพคะ” คราวนี้เป็นเสียงของจวี๋จื่อ เสียงเฮดังขึ้นหน้าห้องอีกครั้ง ฮั่วเฮ่อฉีกระโดดกอดเย่หมิงและหม่าลั่ว ทั้งสามหัวเราะร่าเสียงดัง “ลูกสาว ข้าได้ลูกสาวอีกคน ฮ่าๆๆ ดี ดียิ่ง หม่าลั่วช่วยแจกรางวัลให้ทุกคนในตำหนัก เปิดโรงทานในเมืองหล
บางทีคุณอาจจะชอบ
อีกด้านของนางร้าย
l3oonm@11.2K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง17.6K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.9K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน668.4K viewsองครักษ์ลับกับบุปผาซ่อนพิษ
ชาไทยเย็น1.3K viewsข้าลุ่มหลง แต่พระองค์กลับไร้ใจ
ฟู่จินเฟย2.1K viewsข้านี่แหละสตรีในคำนาย
ต้าเหนิง6.2K viewsรอยรักย้อนชะตา
อิ่น เยว่7.3K views
