เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 12 การเปลี่ยนแปลง /1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-08 23:52:42บทที่ 12 การเปลี่ยนแปลง /1
ชายชุดดำทั้งสองแทบไม่เชื่อสายตา เด็กหญิงตรงหน้ามีธาตุมืด! หรือแท้จริงแล้ว นางคือเผ่ามนุษย์สายเลือดมารสวรรค์ชั้นสูงของตำหนักเทวาอนธการ!! หากเป็นอย่างที่คิด พูดได้คำเดียวว่า ซวยแล้ว! ซวยทั้งพวกเขาและผู้ว่าจ้าง ในมหาพิภพทงเทียนถึงได้มีคำกล่าวไว้ว่า หาเรื่องใครก็หาไป แต่อย่าริอาจไปหาเรื่องคนตำหนักเทวาอนธการ! และอย่าไปยุยั่วคนตำหนักเทพอนันต์ ขนาดราชวงศ์ของทั้งสี่อาณาจักร ยังไม่มีใครกล้าแตะต้องพวกเขา!!! ความหวาดผวาจู่โจมจิตใจของนักฆ่าที่ยังรอดชีวิต เด็กหญิงตรงหน้าอายุเพียงเก้าหนาว ทว่าระดับตบะสูงถึงเจี๋ยตันขั้นกลาง แต่สิ่งที่น่าหวาดหวั่นกว่า คืออัคคีนิลกาฬในมือของนางต่างหาก!! การถูกช่วงชิงและควบคุมจิตวิญญาณ คือสิ่งที่นักบำเพ็ญเกรงกลัวเป็นที่สุด พวกเขามิอาจไปผุดไปเกิด แต่กลายเป็นวิญญาณรับใช้ของผู้ที่ช่วงชิงออกมาได้ และหากวิญญาณไม่ได้รับการปลดปล่อย ก็จะกลายเป็นทาสรับใช้ไปชั่วกัปชั่วกัลป์…ทรมานยิ่งกว่าตกนรก! “ข้าบอก ข้ายอมบอกแล้ว แต่ได้โปรดอย่าช่วงชิงจิตวิญญาณของข้าเลย” นักฆ่าอีกคนรีบส่งเสียงปากคอสั่น “จะ เจ้าเมืองเผยคังขอรับคุณหนู ที่ว่าจ้างพวกเราให้มาจับตัวท่าน ข้ายอมสารภาพแล้ว คุณหนูโปรดเมตตาด้วย” ครั้นได้รู้คำตอบ รวี่เยว่มิอาจควบคุมโทสะได้อีกต่อไป มือเล็กกำเข้าหากันแน่น ดวงตากลมโตที่เคยสดใสพร่างพราวราวลูกกวางน้อย เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบประหนึ่งผิวทะเลสาบน้ำแข็ง รอบกายแผ่จิตสังหารหนาวยะเยือกน่าพรั่นพรึง ในวันประลองเผยหลงตั้งใจสังหารนาง ทว่านางไม่เอาเรื่องเพราะเห็นว่าเขาได้รับกรรมไปแล้ว คาดไม่ถึงว่ามาวันนี้คนเป็นบิดาที่มีตำแหน่งเป็นถึงเจ้าเมือง กลับผูกใจเจ็บจนสิ้นคิด ส่งนักฆ่ามาทำร้ายเด็กตัวเล็กๆอย่างนาง เช่นนั้นก็อย่าหาว่าเด็กอย่างนางรังแกผู้ใหญ่ก็แล้วกัน! ร่างเล็กปล่อยอัคคีนิลกาฬใส่หัวหน้านักฆ่า มันดิ้นทุรนทุรายก่อนสิ้นใจ รวี่เยว่ร่ายสัญลักษณ์ในอากาศ ก่อนส่งมันลงสู่ร่างตรงหน้า จิตวิญญาณสีขาวราวหมอกขุ่นโผล่ขึ้นมาจากร่าง ลอยมาอยู่เบื้องหน้าของรวี่เยว่ มือเล็กฉวยกระบี่บนพื้นและสั่งให้มันลงไปสิงอยู่ในนั้น "ส่วนคนนั้น ทำให้สลบและจับกลับไปด้วย และช่วยทำความสะอาดส่วนที่เหลือด้วยนะ จะได้ไม่เกะกะคนใช้ถนนคนอื่นๆ" รวี่เยว่ทอดมองร่างไร้วิญญาณของนักฆ่าทั้งหมดด้วยแววตาว่างเปล่า หันไปสั่งหุ่นภูตสุ้มเสียงราบเรียบ และเดินมาหาชุนอิ่งที่ยังสติหลุดไม่หาย "พี่ชุนอิ่ง กลับบ้านกันเถิดเจ้าค่ะ" พูดจบก็ขึ้นมานั่งหน้านิ่งรอชุนอิ่ง เด็กหญิงดูสงบจนน่ากลัว ขณะที่บังคับรถม้ากลับบ้าน ชุนอิ่งเหลือบมองคุณหนูของนางเป็นระยะ หญิงสาวรับรู้ได้ทันทีว่าคุณหนูของนางไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว รวี่เยว่หันหน้ามองสาวใช้ของตน เอ่ยวาจากับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มบางเบา “ไม่ต้องกลัวเจ้าค่ะพี่ชุนอิ่ง ข้าไม่ทำร้ายท่านและแม่นมชุนอย่างแน่นอน พวกท่านคือคนที่ข้ารัก และข้าจะปกป้องพวกท่านทั้งสองด้วยชีวิต ข้าจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมารังแกพวกเราได้อีกแล้ว ใครทำอะไรไว้กับข้า พวกมันต้องได้รับผลตอบแทนอย่างสาสม” มหาเทพหวงหลงหลับตาลง เมื่อรับรู้ว่าลูกศิษย์ตัวน้อย ถูกด้านมืดของอัคคีนิลกาฬแทรกซึมจิตใจในที่สุด โชคดีที่นางมีอัคคีหิรัณย์อยู่ในกาย จึงมีเพียงนิสัยและความคิดที่เปลี่ยนไป สติสัมปชัญญะของนางจึงไม่ถูกครอบงำ "ชิงหลง สิ่งที่พวกเรากังวลเกิดขึ้นแล้วจริงๆ เฮ้อ! ยังดีที่นางไม่ได้สูญเสียสติสัมปชัญญะไปด้วย" “นั่นสินะ หวงหลง แต่หากมองในมุมของข้า ข้าคิดว่านางเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ต่อไปพวกเราจะได้ไม่ต้องกังวลว่ารวี่เยว่น้อยจะเสียรู้ใคร เพราะความใจอ่อนและขี้สงสารของนาง” มหาเทพชิงหลงเอนกายจิบสุราด้วยอัปกิริยาที่ดูมิต่างจากหนุ่มเจ้าสำราญ “เฮอะ! อยากมีลูกศิษย์เป็นนางมารน้อยล่ะสิไม่ว่า” มหาเทพหวงหลงแค่นเสียงใส่สหายรักของตน ก่อนโบกมือเก็บกระจกส่องพิภพ "หุหุหุ ข้าว่าน่าท้าทายดีออก นางมารน้อยผู้ครอบครองมหาธาตุหยินหยาง และมีอาจารย์เป็นมหาเทพตั้งสององค์ อีกกี่หมื่นปีถึงจะเกิดเรื่องดีๆ สุดแสนท้าทายแบบนี้ขึ้นอีกรอบ เจ้าลองคิดดู" มหาเทพหวงหลงกลอกตามองฟ้า คล้ายระอาใจให้กับความยียวนของอีกฝ่าย แม่นมชุนยังคงกักตนเพื่อเลื่อนระดับพลัง รวี่เยว่ขอให้จวี๋จื่อและเสี่ยวหลานช่วยดูแลบ้าน และอยู่เป็นเพื่อนชุนอิ่ง นางจำเป็นต้องออกไปทำธุระสำคัญในคืนนี้ จวนเจ้าเมืองลวี่เฟิง เผยคังอยู่ในห้องหนังสือรอฟังข่าวจากนักฆ่า ที่เขาส่งไปจับตัวคนอย่างกระวนกระวาย ครู่ต่อมาองครักษ์เดินมารายงานว่า ตู้เปียวรออยู่ ณ จุดนัดพบพร้อมสินค้า
บทล่าสุด
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 2/2 กระต่ายน้อยของข้า
ตอนพิเศษ 2/2 กระต่ายน้อยของข้า ราวกับสวรรค์เป็นใจ จึงได้ดลบันดาลให้ค่ำคืนนั้น ท้องนภาสีหมึกพร่างพราวไปด้วยหมู่มวลดารา คล้ายช่วยสนับสนุนให้กลยุทธ์มัดใจสาวประสบผลสำเร็จ อวี้เหวินอิงเอ๋อร์ดวงตาทอประกายระยับ งดงามมิต่างจากดวงดาวบนท้องฟ้า ร่างบางแย้มยิ้มจนตาโค้ง ขณะมานั่งเล่นที่หัวเรือหลังกินมื้อเย็นเสร็จ “องค์ชายใหญ่ ขอบคุณท่านมากนะ ข้ามีความสุขมากเลย ท่านใจดีมากจริงๆ ไม่ได้หน้ายู่เลยสักนิดเดียว” “…” หวงฝู่ฮ่าวอวี่มุมปากกระตุก ‘หน้ายู่อะไรกันอีกกระต่ายน้อยจอมซน’ แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้อ้าปากถาม กระต่ายน้อยจอมซนพลันขยับมือ ปลดหยกสีม่วงเข้มประจำตัวของนาง มอบให้ชายหนุ่มแทนคำขอบคุณเสียก่อน “นี่คือหยกอินทนิลของข้า ข้าขอมอบให้ท่านแทนคำขอบคุณนะหวงฝู่ฮ่าวอวี่ อีกไม่กี่วันข้าก็ต้องกลับภูผาหยินซานแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้มีโอกาสมาเมืองหลวงอีก ข้าต้องคิดถึงท่านมากแน่ๆเลย ฮึก อยู่ที่นู่นไม่มีใครเล่นกับข้าเลย ฮึก ท่านเป็นสหายคนแรกที่ยอมไปเที่ยวกับข้า ฮึก” เสียงของอวี้เหวินอิงเอ๋อร์สั่นเครือเจือสะอื้น ขอบตารื้นน้ำ เด็กสาวดูบอบบางราวตุ๊กตากระเบื้อง ที่หากไม่ระวังก็อาจแตกสลายได้ทุกเมื่อ ร
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 2/1 กระต่ายน้อยของข้า
ตอนพิเศษ 2/1 กระต่ายน้อยของข้า เมื่อเอ่ยนามองค์หญิงห้า อวี้เหวินอิงเอ๋อร์ขึ้นมา สิ่งที่ทุกคน ณ ตำหนักเทวาอนธการนึกถึงคือ หน้าตาน่ารักพริ้มเพราราวกระต่ายน้อย นิสัยสดใสร่าเริง ขี้เล่น ดื้อรั้นซุกซน ตามประสาองค์หญิงองค์เล็ก และ… “องค์ชายสามพะย่ะค่ะ รีบแอบเร็วเข้า องค์หญิงห้าหิ้วกล่องใส่อาหารเดินขึ้นบันไดหอตำรามาแล้วพะย่ะค่ะ!” เสียงองครักษ์ส่วนตัวของอวี้เหวินเจาเจวี๋ยดังขึ้นเตือนนายของและศิษย์คนอื่นๆไปในตัว หากไม่อยากเป็นหนูทดลองสูตรยาพิศดารขององค์หญิงห้่า อย่าได้เสี่ยงรับอาหารหรือยาบำรุงร่างกายที่นางปรุงขึ้นเด็ดขาด! บรรดาศิษย์ฝ่ายในที่กำลังรวมตัวแลกเปลี่ยนความรู้กันอยู่ในหอตำรา หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า เรือนต้นสนแดง ต่างรีบแยกย้ายกันไปคนละทิศทาง ดูราวผึ้งแตกรังก็มิปาน! เหลือเพียงผู้อาวุโสสองที่เพิ่งเดินเข้าไปหยิบม้วนตำรายังส่วนในของเรือนต้นสนแดง อวี้เหวินอิงเอ๋อร์ก้าวมาหยุดอยู่หน้าประตูทางเข้า หน้าตาบูดบึ้งอมลมแก้มป่องอย่างขัดใจ นางอุตส่าห์ลุกขึ้นมาทำขนมอบตั้งแต่เช้า ตั้งใจเอามาแบ่งศิษย์คนอื่นๆ ให้ลองชิมกันดูเสียหน่อย แต่เมื่อไม่เห็นเงาใครสักคนร่างบางจึงหมุนตัวเตรียมจากไป ทว่าเผ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 1/2 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก
ตอนพิเศษ 1/2 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก “กร๊ากกกก ฮ่าๆๆ ชิงหลง เอ้ย ชิงหลง ในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้เหมือนกัน” เสียงหัวเราะเย้ยหยันด้วยความชอบใจของมหาเทพหวงหลงดังขึ้น การได้เห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนเพราะทำสิ่งใดไม่ถูกของสหายรักคือความบันเทิงอย่างหนึ่ง ทว่าคำกล่าวที่ว่า ความสุขนั้นมักสั้นเสมอคือสัจจะธรรมอันแท้จริง ในขณะที่กำลังเงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะโดยมีฮั่วฮ่าวหยางนั่งอยู่บนตัก ความอุ่นวาบเปียกชื้นพลันเกิดขึ้น มหาเทพหวงหลงชะงักค้างหลุบตาร่างเล็กบนตักด้วยสายตาเหลือเชื่อ เจ้าตัวน้อยเงยหน้ามองมหาเทพหวงหลง ที่จู่ๆก็หยุดหัวเราะในบัดดลด้วยแววตาใสซื่อกลับมา “คิกๆๆ เอิ๊กๆๆ” เจ้าก้อนแป้งขาวผ่องอวบอัด ระเบิดเสียงหัวเราะชอบใจเลียนแบบบ้าง เผยให้เห็นฟันน้ำนมด้านหน้าสี่ซี่ น่ารักน่าเอ็นดูราวกระต่ายอ้วนตัวน้อย สีหน้ารื่นเริงของมหาเทพหวงหลงก่อนหน้านี้ แปรเปลี่ยนเป็นเหยเกจนดูไม่ได้แทน “อ๊าาาา หยางเอ๋อร์เจ้าจะฉี่ทำไมไม่บอกข้า เมียจ๋าาาา มาเอาหยางเอ๋อร์ไปเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ที” “กร๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ” คราวนี้เป็นมหาเทวีเฟิ่งหนี่ว์ที่ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น “…” มหาเทพทั้งสอง หัวเราะทีหลังดังกว่าเ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง ตอนพิเศษ 1/1 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก
ตอนพิเศษ 1/1 เมื่อมหาเทพอยากเลี้ยงเด็ก ผ่านมาสามเดือนแล้วหลังรวี่เยว่คลอดแฝดมังกรหงส์ มหาเทพทั้งสามคล้ายได้ของเล่นชิ้นใหม่ พวกเขาต่างรอเวลาให้ฮั่วเฮ่อฉีออกไปข้างนอก หรือนอนหลับสนิท จากนั้นถึงจะแอบทอดเงาออกมาเชยชมเจ้าตัวน้อยทั้งสอง หากคืนไหนองค์ไท่จื่อจู๋จี๋กับภรรยานานหน่อย มหาเทพทั้งสามจะขัดใจมาก เพราะคืนนั้นพวกเขามิอาจปรากฏกายออกมาเยี่ยมหลานศิษย์ทั้งสองได้ แต่ก็มีบางครั้งเช่นกัน ที่มหาเทพหวงหลงคิดถึงหลานจนขี้เกียจรอ เขาเลยส่งเมฆนิทราออกมาจากแดนปราณ สะกดจิตฮั่วเฮ่อฉีจนหลับกลางอากาศก็มี บางครั้งชายหนุ่มนั่งกินข้าวเย็นอยู่ดีๆ หัวทิ่มคาโต๊ะก็เกิดขึ้นมาแล้ว ธรรมดาเสียที่ไหนท่านอาจารย์ของรวี่เยว่! คราแรกรวี่เยว่เองก็ตกใจไม่น้อย ทว่าเมื่อทราบความจริง นางถึงกับหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ท่านอาจารย์ของนางก็มีมุมแสบสันเอาแต่ใจกับเขาเป็นด้วย รวี่เยว่เลยต้องเฉไฉยกข้ออ้างมาบอกสวามีว่า "น้องคิดว่าวันนี้ท่านพี่คงเหนื่อยเกินไปเลยหลับกลางอากาศเจ้าค่ะ" จะให้บอกความจริงว่าโดนมหาเทพเล่นกลก็ไม่ได้เสียด้วย เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ “มหาเทพวางยาองค์ไท่จื่อเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ เหตุผลเพียงเพราะคิ
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 69/2 ครอบครัวที่สมบูรณ์
บทที่ 69/2 ครอบครัวที่สมบูรณ์ “เสด็จแม่โตแล้ว ไม่ดื้อแล้ว ไม่โดนเสด็จพ่อหวดก้นแน่นอนเพคะเสด็จลุง” เสียงเล็กของฮั่วเยว่ฉีดังขึ้น ร่างเล็กเอื้อมไปกุมมือผู้เป็นลุงเพื่อขอให้เขาอุ้ม ร่างสูงโน้มตัวช้อนเจ้าตัวน้อยขึ้นมา หอมแก้มป่องขาวกลมไปฟอดใหญ่ ฟ้อดดด “จริงรึ?” ฮั่วเยว่ฉีหยักหน้าหงึกๆ “เช่นนั้น ลุงเชื่อเจ้าก็ได้” เช้าวันนี้ ตำหนักหย่งเทียนครึกครื้นเป็นพิเศษ บรรดาแขกเหรื่อคนสำคัญ ที่มาร่วมงานวันเกิดธิดาเทพรวี่เยว่ ต่างหอบหิ้วของฝากมากมายมาให้เจ้าของวันเกิด หวงฝู่ฮ่าวอวี่ที่สมรสกับอวี้เหวินอิงเอ๋อร์ไปเมื่อห้าปีก่อน อุ้มโอรสองค์โตวัยสามหนาวเดินตามชายารัก ที่เลิกล้มความคิดเรื่องการเป็นนักปรุงโอสถ แต่หันมาเอาดีทางด้านค้าขายผ้าและเครื่องประดับแทน องค์หญิงจอมซนเป็นคนมีความคิดสร้างสรรค์ รูปแบบเครื่องประดับและลายผ้าที่นางออกแบบ จึงงดงามแปลกตาไม่เหมือนใคร เป็นที่นิยมชมชอบของสตรีในเมืองหลวงและเมืองใหญ่หลายเมือง “รวี่เยว่ สุขสันต์วันเกิดนะ พวกเราขอให้เจ้ามีแต่ความสุขในทุกๆวัน” ทักทายเจ้าของวันเกิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตรงไปทำความเคารพองค์ราชาอวี้เหวินเหิง และเชื้อพระวงศ์ของตำหนัก
ทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง บทที่ 69/1 ครอบครัวที่สมบูรณ์
บทที่ 69/1 ครอบครัวที่สมบูรณ์ เสียงกรีดร้องเบ่งคลอดของรวี่เยว่ที่ดังขึ้นเป็นระยะ บีบรัดหัวใจของฮั่วเฮ่อฉีจนปวดร้าว เขาสงสารชายาจับใจ “หม่าลั่ว ทำไมนานนักล่ะ ทำไมรวี่เยว่ยังไม่คลอดอีก” ร่างสูงมือเย็นเฉียบจากความประหม่าระคนหวาดกลัว สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมากขึ้นเรื่อยๆ สุดหล่อเย่หมิงต้องมาพาร่างสูง ที่เดินไปเดินมาจนทำเขาเวียนหัวไปนั่งลง ก่อนยื่นชาให้ดื่มเพื่อสงบสติอารมณ์ “องค์ไท่จื่อ ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็คลอด อย่าวิตกจนเกินเหตุไป” หนึ่งชั่วยามต่อมา อูแว้ๆๆๆๆ ฮั่วเฮ่อฉีที่นั่งกระสับกระส่าย หายใจไม่คล่องอยู่หน้าห้องคลอด ลุกพรวดทันทีเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้อง “เป็นองค์ชายน้อยเพคะ” เสียงชุนอิ่งดังมาจากห้องคลอด “ลูกชาย ข้าได้ลูกชาย หม่าลั่ว ท่านเย่หมิง อี้หรง ได้ยินหรือไม่ ข้าได้ลูกชาย ฮ่าๆๆๆ” ครึ่งเค่อต่อมา แว้ๆๆ อุแว้ๆๆๆๆ “เป็นองค์หญิงน้อยเพคะ” คราวนี้เป็นเสียงของจวี๋จื่อ เสียงเฮดังขึ้นหน้าห้องอีกครั้ง ฮั่วเฮ่อฉีกระโดดกอดเย่หมิงและหม่าลั่ว ทั้งสามหัวเราะร่าเสียงดัง “ลูกสาว ข้าได้ลูกสาวอีกคน ฮ่าๆๆ ดี ดียิ่ง หม่าลั่วช่วยแจกรางวัลให้ทุกคนในตำหนัก เปิดโรงทานในเมืองหล
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ22.7K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว166.7K viewsยาจกยอดมารดา
ไห่ถาง32.7K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ117.9K viewsวสันตกาลพานพบ
MACARONI/1Millionmilesaway1.3K viewsนางร้ายต้องได้รัก
moonlight -mini1.7K viewsพรของเซียวเย่วเย่ว
ปลายฝนต้นหนาว3.3K viewsยาใจหยางอ๋อง
moonlight -mini4.1K views
