Share
บทที่ 28
Related chapter
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 29
ฟิลิปพยักหน้าเบา ๆ มองอย่างไม่แยแสขณะที่เขายืนขึ้นและถามว่า “ศาสตราจารย์เฮนรี่ คุณมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เหรอ?” เฮนรี่เหลือบมองเจฟฟรีย์ที่กรีดร้องบนพื้นแล้วตอบว่า “เขาร้องขอมันเอง การให้มิสเตอร์คลาร์คลงโทษเขาในความผิดของเขาถือเป็นเกียรติ” หลานชายของเขาเพิ่งพิการ แต่ชายคนนั้นบอกว่ามันเป็นเกียรติแทน ธีโอสูดอากาศเย็น ๆ เขารู้อยู่แล้วว่ามิสเตอร์คลาร์คไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่ามิสเตอร์คลาร์คจะทรงอำนาจขนาดนี้! เฮนรี่ เทิร์นเนอร์ เป็นผู้มีอิทธิพลของโลกการแพทย์ หัตถ์แห่งการรักษาของพระเจ้า! เขาได้รักษาบุคคลสำคัญมากมาย ผู้ชายคนนี้เป็นเครือข่ายของการมีชีวิตและการหายใจ! ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำจากเฮนรี่ ธีโอก็สามารถตกสู่ระดับต่ำสุดในสังคมได้อย่างง่ายดาย ในขณะนั้น เจฟฟรีย์ยังคงอยู่บนพื้น จ้องมองที่ลุงของเขา ในขณะที่เขาพึมพำ “คุณลุง… ล้างแค้นให้ผม…” เฮนรี่ดูโกรธ แม้ว่าเขาจะไม่รู้แน่ชัดว่าหลานชายของเขาทำอะไรผิด แต่มันต้องเป็นเรื่องร้ายแรง! “ผู้อำนวยการสแตนลีย์ พาเจฟฟรีย์ออกไปแล้วทำให้ดีที่สุด” เฮนรี่กล่าวเสริมอย่างเย็นชาว่า “แจ้งโรงพยาบาลว่าเจฟฟรีย์ สก็อตต์ ถูกปลดจากตำแหน่
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 30
ฟิลิปขึ้นรถออดี้และพูดคุยถึงอาการของมิล่ากับเฮนรี่ต่อ เฮนรี่ได้ค้นคว้าอาการของมิล่ามาเป็นเวลาครึ่งเดือนจนถึงตอนนี้ และอัตราความสำเร็จที่เขาสามารถทำได้คือ 80%! นั่นหมายถึงโอกาสสูงที่จะฟื้นตัวเต็มที่! พวกเขาไปที่โรงพยาบาลเพื่อดูวินน์ ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว แต่ยังหมดสติเนื่องจากการช็อก หลังจากฟิลิปออกจากทางเข้าโรงพยาบาลพร้อมกับเฮนรี่ คีแกน และธีโอ เขาก็ได้รับสายจากพ่อตาของเขา ชาร์ลส์โกรธจัด ในขณะที่ตะโกนว่า “ฟิลิป! นายหนีไปไหน? ภาพวาดที่ฉันบอกให้นายส่งอยู่ที่ไหน?” เพี๊ยะ! ฟิลิปตบหน้าผากของเขา จากนั้นเขาก็จำได้ว่าเขาได้ออกจากบ้านเมื่อเช้านี้เพื่อส่งภาพวาดให้ซีวิลแกลลอรี่ เขาลืมมันไปได้อย่างไร? โดยไม่คิดอะไรอีกว่า ฟิลิปรีบพูดว่า “ไปส่งฉันที่ถนนเซาท์วิลล์” ธีโอเดินไปเปิดประตูรถเบนซ์ของเขาทันที โดยเชิญฟิลิปเข้ามา เฮนรี่และคีแกนเองก็อยากจะเชิญฟิลิปเข้าไปในรถของพวกเขาด้วยเช่นกัน แต่พวกเขาก็ไม่เร็วเท่าธีโอ “ตามพวกเขาไป” เฮนรี่กล่าว โดยทันที รถออดี้ห้าคันตามหลังรถเบนซ์อย่างใกล้ชิด ขณะที่พวกเขาเดินทางไปยังเขตที่อยู่อาศัยเก่าที่ถนนเซาท์วิลล์ รถไม่ได้จอดหน้าบ้านเพราะมาร์ธาอยู่ที่บ้าน ฟ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 31
ฟิลิปขมวดคิ้วให้กับไอเดน ด้านอีกฝ่ายก็จ้องกลับอย่างโกรธจัดมาที่เขาพร้อมกับยิ้มเยาะ “แค่งานมาส่งภาพวาดง่าย ๆ นายก็ยังมาสายอีกงั้นเหรอ? ทำแบบนี้มันจะไม่เป็นการไม่ให้เกียรติลุงจอห์นสตันมากไปหน่อยงั้นเหรอ?”เพี๊ยะ! ชาร์ลส์เดินเข้ามาด้วยอารมณ์เดือดดาลก่อนจะตบหน้าฟิลิปอย่างแรง พร้อมกับตะโกนขึ้นมา “ทำไมฉันถึงมีลูกเขยที่ไม่ได้เรื่องอย่างแกแบบนี้? แกนี่มันช่างหน้าขายหน้านัก!” เสียงตบที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนในห้องจัดแสดงนิทรรศการถึงกับตกตะลึง แต่ก็ไม่มีใครแสดงท่าทีเห็นใจออกมาแม้แต่น้อยเมื่อมองชาร์ลส์ที่ตบหน้าฟิลิปต่อหน้าผู้คนมากมาย ไอเดนพอใจเป็นอย่างมาก ตบได้ดี! ขยะไร้ค่าอย่างเขาควรจะถูกตบให้มากกว่านี้เสียด้วยซ้ำแววตาของฟิลิปเย็นยะเยือกขึ้นมาแต่เขาก็ข่มมันเอาไว้ ฟิลิปก้มหน้าลงก่อนจะพูดขึ้น “ขอโทษครับพ่อ ผมมาช้าไปหน่อย” “ฮึ่ม!” ชาร์ลส์พ่นลมหายใจอย่างเย็นชาออกมา เขาหยิบภาพวาดไป ปรับอารมณ์ให้กลับมาคงที่ก่อนจะหมุนตัวกลับ ยิ้มออกมาและเดินจากไป “มา มา นี่เป็นภาพวาดสหายสองคนบนภูเขาฤดูใบไม้ผลิ ของ ทัง โบฮู เชียวนะ”ไอเดนยืนวางท่าอยู่ต่อหน้าฟิลิปผู้ที่เพิ่งถูกหวดมา เขาจัดเสื้อสูทของเข
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 32
เมื่อคิดไปถึงเรื่องนั้น ชาร์ลส์จ้องไปที่ฟิลิปที่ยืนอยู่เฉย ๆ ตรงมุมห้อง เขาพ่นลมหายใจออกมา ด้วยความหงุดหงิดก่อนจะพึมพำขึ้น “ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!”ฟิลิปสังเกตุเห็นว่าพ่อตาจ้องมาที่เขา เขาจึงยิ้มกว้างให้แต่ชายแก่กลับกลอกตาใส่เขา ก็ได้ ดูเหมือนว่าพ่อตาของเขาจะไม่เห็นหัวเขาเลยสินะในตอนนั้นเองที่ด้านนอกของซีวิล แกลลอรี่ รถเบนท์ลีย์คันหรูก็มาจอดที่ประตูทางเข้า พนักงานต้อนรับหญิงสาวสองสามคนรีบวิ่งออกมารอที่ด้านนอกรัสเซล ฟีลด์ ตั้งใจมาที่ซีวิล แกลลอรี่แห่งนี้ เมื่อเขาได้ยินว่าจะมีภาพวาดที่เป็นสมบัติจากสมัยราชวงศ์หมิงมาจัดแสดงโชว์ในวันนี้ และยังเป็นภาพวาดของแท้ของ ทัง โบฮู อีกด้วย! เขายิ่งสนใจมากขึ้นอีก ชายหนุ่มเป็นนักสะสมชื่อดังของประเทศ ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าจะมีภาพวาดที่หายากจัดแสดงในวันนี้ แน่นอนว่าเขาต้องมาดูให้เห็นด้วยตาของเขาเอง!เมื่อเขาก้าวลงมาจากรถและเดินเข้าแกลลอรี่ เมื่อทุกคนเห็นว่ารัสเซลมาที่นี่ก็ต่างส่งเสียงฮือฮา“โอโห้! นั่นมันท่านประธานฟีลด์ จากซีวิลเทรดดิ้งกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ?”“เจ้าพ่อแห่งวงการนักสะสมก็มาที่นี่ด้วย!”“นี่มันน่าตกใจมากนะ ภาพวาดของชาร์ลส์ทำให้คนดังระดับ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 33
เพียงแค่มองแวบเดียว รัสเซลก็สามารถบอกได้ว่านี่ไม่ใช่ภาพวาดที่เขามอบให้มิสเตอร์คลาร์ค นี่มันของปลอม แล้วใครกันที่มอบภาพวาดนี้ให้กับชาร์ลส์และยังนำมาจัดแสดงในซีวิล แกลลอรี่อีกด้วยและดูเหมือนทุกคนก็คิดว่าภาพว่าชิ้นนี้เป็นของแท้ในขณะที่รัสเซลกำลังจมอยู่กับความคิด ชาร์ลส์ก็พูดถึงภาพวาดขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่หยุดหย่อน พร้อมกับอธิบายถึงที่มาที่ไปอีกด้วย “ท่านรัสเซลครับ ภาพวาดภาพนี้ผมได้รับเป็นของขวัญวันเกิดจากแอดดี้ มันเป็นภาพที่ประเมินค่าไม่ได้คุณอยากจะตีราคามันดูไหมครับ?” แอดดี้? ไอเดน? รัสเซลจ้องไปที่ไอเดนผู้ที่ฉีกยิ้มจนตาหยีด้วยท่าทีแปลก ๆ อีกฝ่ายดูจะคิดว่าตัวเองมีดีมากเสียเหลือเกิน นี่คือชายที่แสดงกิริยาหยาบคายต่อมิสเตอร์คลาร์กก่อนหน้านี้!ด้วยเหตุนี้ รัสเซลจึงวางแผนที่จะจัดการไอเดน แกตายแน่! ฉันจะให้บทเรียนแกแทนมิสเตอร์คลาร์คเอง! รัสเซลเดินเข้าไปใกล้ตู้กระจก จ้องมองและพินิจพิเคราะห์ภาพวาดนั้น ทุกคนรู้สึกว่าบรรยากาศรอบ ๆ เริ่มอึดอัดขึ้นอีกทั้งยังดูน่าพิศวงอีกด้วย ในขณะที่พวกเขาเฝ้ามองรัสเซล แต่นี่คือท่านรัสเซล นักสะสมที่มีชื่อเสียงในริเวอร์เดลแห่งนี้ ถ้าเขาชื่นชมภาพวาดนี้ขนาดนี้ มั
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 34
ของปลอม! ผู้คนต่างพากันแตกตื่น มันเป็นของปลอม!“เป็นไปไม่ได้! มันจะเป็นของปลอมได้ยังไง? พวกเราทุกคนก็เคยเห็นกันมาก่อนว่ามันเป็นภาพของแท้” ชาร์ลส์รีบอธิบาย “ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนดังอย่างท่านรัสเซล แต่ผมก็สามารถบอกได้ว่าภาพนี้เป็นของแท้มันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?”รัสเซลรู้ว่าชาร์ลส์จะต้องปฏิเสธอย่างแน่นอนเขาจึงวิเคราะห์ภาพวาดแต่ละจุดให้ฟัง “ภาพวาดนี้สามารถถูกเข้าใจผิดว่าเป็นของแท้ได้ง่าย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกคุณจะไม่สามารถแยกออกได้ ถ้าคุณดูให้ดีคุณจะเห็นลายเส้นบนงานบางเส้นที่ไม่สมบูรณ์แบบนัก มีการไล่ระดับสีบนลายเส้นและสีสันอย่างชัดเจน นี่เป็นข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นจากการใช้เครื่องจักรและมันก็เป็นเพียงจุดเล็ก ๆ จึงทำให้หลายคนไม่สามารถบอกได้…”ในขณะที่ผู้คนฟังรัสเซลอธิบาย พวกเขาจึงมองออกและได้รู้ความจริง“งั้นมันก็เป็นของปลอม! ชาร์ลส์ จอห์นสตัน นายนี่จะเกินไปแล้วนะ!”“ใช่! หลังจากสงสัยอยู่นานทั้งวัน สุดท้ายนายก็เอาของปลอมมาให้พวกเราดูงั้นเหรอ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เพียงแค่ชั่วพริบตา ผู้คนก็ต่างพากันส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา ชาร์ลส์กระวนกระวายใจและขายหน้ามาก นี่มันจะเป็นขอ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 35
“แน่นอนครับ” ไอเดนพูดอย่างภาคภูมิใจรัสเซลรู้อยู่แล้วว่าไอเดนจะต้องพูดเช่นนี้ แอบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ เขาถามต่อ “ผมขอทราบได้ไหมว่าเพื่อนที่มิสเตอร์แกรนท์ซื้อภาพต่อมาจากเขานั้นคือใคร?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของไอเดนก็ยิ่งปลาบปลื้มมากขึ้น นี่รัสเซลอยากจะรู้จักกับเพื่อนของเขาอย่างนั้นเหรอ? เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะได้เป็นเพื่อนกับรัสเซล “ท่านประธานฟีลด์ ชื่อของเขาคือเดวิด ไวท์ เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียง ผมจะโทรหาเขาตอนนี้เลย” ไอเดนยิ้ม“ไม่ต้องหรอก” รัสเซลโบกมือห้าม ก่อนจะหยิบมือถือของเขาออกมา พร้อมกับพูดยิ้ม ๆ “ผมรู้จักกับเดวิด ไวท์”แน่นอนว่ารัสเซลรู้จักเดวิด ไวท์ ชายคนนี้เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียงแต่ในขณะเดียวกันเขาก็มีชื่อเสียงในทางที่ไม่ดีในหมู่แวดวงนักสะสมด้วย เหตุผลก็คือเดวิด ไวท์ ช่ำชองในการขายภาพปลอมและภาพย้อมแมว เขามักจะขายให้ของปลอมให้กับผู้คนที่ไม่รู้จักงานศิลปะดี และดูเหมือนว่าครั้งนี้เดวิดก็ได้หลอกไอเดนเช่นกันอย่างไรก็ตาม รัสเซลไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเขาเลยสักนิดเขากดโทรศัพท์และโทรออก “มิสเตอร์ไวท์ สบายดีรึเปล่า?”อีกด้านของปลายสาย เสียงนิ่งของชา
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 36
“ท่านรัสเซลครับ ได้โปรดให้ผมได้อธิบายก่อน” เดวิดตื่นกลัวจนถึงขั้นที่เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลย้อยลงมายังหน้าผากของเขาไอเดนรู้สึกสับสนจึงถามขึ้น “มิสเตอร์ไวท์ คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”เดวิดงานเข้าเสียแล้ว ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมรัสเซลถึงโทรเรียกเขามาที่นี่ เขาจึงรีบพูดกับไอเดน “มิสเตอร์แกรนท์ ผมต้องขอโทษด้วย ภาพวาดที่ผมขายให้กับคุณคราวที่แล้วมันเป็นของปลอม ผมจะคืนเงินให้คุณทั้งหมดโดยเร็วที่สุดเมื่อผมกลับไปที่ร้าน”“ของปลอม?” ไอเดนเสียงสั่น ฝูงชนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาต่างพากันอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะชาร์ลส์ที่ตกตะลึงไปจนถึงขั้นพูดไม่ออก“มิสเตอร์ไวท์คุณหมายความว่ายังไง? คุณหมายความว่ายังไงที่ว่ามันเป็น ‘ของปลอม’? ผมจ่ายเงินไปกว่าสองล้านเพื่อซื้อมันมาเชียวนะ!” ไอเดนรู้สึกเดือดดาล ร่างการของเขาร้อน ๆ หนาว ๆ “และท่านรัสเซลก็ได้พูดเองว่าภาพชิ้นนี้เป็นของจริง นี่คุณเมาอย่างนั้นเหรอ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้นเดวิดก็เบิกบานขึ้นมาในทันที เมื่อได้ยินคำว่า ‘เป็นภาพของจริง’ เขารีบตรงไปที่ตู้โชว์กระจกและตั้งใจดูภาพนั้นอย่างดีก่อนจะอุทานออกมา “นี่มัน...นี่ไม่ใช่ภาพที่ผมขายให้กับคุณ!”แน่นอนว่ามันไ
Latest chapter
