Share
บทที่ 33
Related chapter
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 34
ของปลอม! ผู้คนต่างพากันแตกตื่น มันเป็นของปลอม!“เป็นไปไม่ได้! มันจะเป็นของปลอมได้ยังไง? พวกเราทุกคนก็เคยเห็นกันมาก่อนว่ามันเป็นภาพของแท้” ชาร์ลส์รีบอธิบาย “ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนดังอย่างท่านรัสเซล แต่ผมก็สามารถบอกได้ว่าภาพนี้เป็นของแท้มันจะเป็นของปลอมได้อย่างไร?”รัสเซลรู้ว่าชาร์ลส์จะต้องปฏิเสธอย่างแน่นอนเขาจึงวิเคราะห์ภาพวาดแต่ละจุดให้ฟัง “ภาพวาดนี้สามารถถูกเข้าใจผิดว่าเป็นของแท้ได้ง่าย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกคุณจะไม่สามารถแยกออกได้ ถ้าคุณดูให้ดีคุณจะเห็นลายเส้นบนงานบางเส้นที่ไม่สมบูรณ์แบบนัก มีการไล่ระดับสีบนลายเส้นและสีสันอย่างชัดเจน นี่เป็นข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นจากการใช้เครื่องจักรและมันก็เป็นเพียงจุดเล็ก ๆ จึงทำให้หลายคนไม่สามารถบอกได้…”ในขณะที่ผู้คนฟังรัสเซลอธิบาย พวกเขาจึงมองออกและได้รู้ความจริง“งั้นมันก็เป็นของปลอม! ชาร์ลส์ จอห์นสตัน นายนี่จะเกินไปแล้วนะ!”“ใช่! หลังจากสงสัยอยู่นานทั้งวัน สุดท้ายนายก็เอาของปลอมมาให้พวกเราดูงั้นเหรอ? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เพียงแค่ชั่วพริบตา ผู้คนก็ต่างพากันส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา ชาร์ลส์กระวนกระวายใจและขายหน้ามาก นี่มันจะเป็นขอ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 35
“แน่นอนครับ” ไอเดนพูดอย่างภาคภูมิใจรัสเซลรู้อยู่แล้วว่าไอเดนจะต้องพูดเช่นนี้ แอบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ เขาถามต่อ “ผมขอทราบได้ไหมว่าเพื่อนที่มิสเตอร์แกรนท์ซื้อภาพต่อมาจากเขานั้นคือใคร?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของไอเดนก็ยิ่งปลาบปลื้มมากขึ้น นี่รัสเซลอยากจะรู้จักกับเพื่อนของเขาอย่างนั้นเหรอ? เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะได้เป็นเพื่อนกับรัสเซล “ท่านประธานฟีลด์ ชื่อของเขาคือเดวิด ไวท์ เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียง ผมจะโทรหาเขาตอนนี้เลย” ไอเดนยิ้ม“ไม่ต้องหรอก” รัสเซลโบกมือห้าม ก่อนจะหยิบมือถือของเขาออกมา พร้อมกับพูดยิ้ม ๆ “ผมรู้จักกับเดวิด ไวท์”แน่นอนว่ารัสเซลรู้จักเดวิด ไวท์ ชายคนนี้เป็นเจ้าของตลาดของเก่าที่มีชื่อเสียงแต่ในขณะเดียวกันเขาก็มีชื่อเสียงในทางที่ไม่ดีในหมู่แวดวงนักสะสมด้วย เหตุผลก็คือเดวิด ไวท์ ช่ำชองในการขายภาพปลอมและภาพย้อมแมว เขามักจะขายให้ของปลอมให้กับผู้คนที่ไม่รู้จักงานศิลปะดี และดูเหมือนว่าครั้งนี้เดวิดก็ได้หลอกไอเดนเช่นกันอย่างไรก็ตาม รัสเซลไม่ได้รู้สึกเสียใจกับเขาเลยสักนิดเขากดโทรศัพท์และโทรออก “มิสเตอร์ไวท์ สบายดีรึเปล่า?”อีกด้านของปลายสาย เสียงนิ่งของชา
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 36
“ท่านรัสเซลครับ ได้โปรดให้ผมได้อธิบายก่อน” เดวิดตื่นกลัวจนถึงขั้นที่เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลย้อยลงมายังหน้าผากของเขาไอเดนรู้สึกสับสนจึงถามขึ้น “มิสเตอร์ไวท์ คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”เดวิดงานเข้าเสียแล้ว ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมรัสเซลถึงโทรเรียกเขามาที่นี่ เขาจึงรีบพูดกับไอเดน “มิสเตอร์แกรนท์ ผมต้องขอโทษด้วย ภาพวาดที่ผมขายให้กับคุณคราวที่แล้วมันเป็นของปลอม ผมจะคืนเงินให้คุณทั้งหมดโดยเร็วที่สุดเมื่อผมกลับไปที่ร้าน”“ของปลอม?” ไอเดนเสียงสั่น ฝูงชนที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาต่างพากันอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ โดยเฉพาะชาร์ลส์ที่ตกตะลึงไปจนถึงขั้นพูดไม่ออก“มิสเตอร์ไวท์คุณหมายความว่ายังไง? คุณหมายความว่ายังไงที่ว่ามันเป็น ‘ของปลอม’? ผมจ่ายเงินไปกว่าสองล้านเพื่อซื้อมันมาเชียวนะ!” ไอเดนรู้สึกเดือดดาล ร่างการของเขาร้อน ๆ หนาว ๆ “และท่านรัสเซลก็ได้พูดเองว่าภาพชิ้นนี้เป็นของจริง นี่คุณเมาอย่างนั้นเหรอ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้นเดวิดก็เบิกบานขึ้นมาในทันที เมื่อได้ยินคำว่า ‘เป็นภาพของจริง’ เขารีบตรงไปที่ตู้โชว์กระจกและตั้งใจดูภาพนั้นอย่างดีก่อนจะอุทานออกมา “นี่มัน...นี่ไม่ใช่ภาพที่ผมขายให้กับคุณ!”แน่นอนว่ามันไ
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 37
ข่าวที่ได้ยินราวกับสายฟ้าฟาด! ฟิลิปตกตะลึงไปสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะรู้ว่าลินน์พูดอะไร น้ำเสียงของเขาสูงขึ้นหลายเดซิเบล “มิล่าหายตัวไป? เธออยู่ที่ไหน?”นี่เป็นเรื่องด่วน! ฟิลิปรู้สึกราวกับโดนใครสักคนถีบเข้าที่กลางหน้าอก แผ่นหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ“พี่เขย ฉันอยู่ที่สวนสนุกมิลเลนเนียม ฉันแค่…” เสียงของลินน์ที่ผ่านปลายสายมาติด ๆ ขัด ๆ เสียงผู้คนจอแจอย่างสนุกสนานอยู่ด้านหลังลอดผ่านสายเข้ามาด้วยด้านหลังของเขารัสเซลเรียกชื่อเขาสองสามครั้งแต่ฟิลิปไม่ได้ตอบรับ ชาร์ลส์พูดถากถางเขาว่าฟิลิปไม่มีมารยาทเขาคงอยากจะตายแล้วเป็นแน่ฟิลิปไม่กล้าที่จะบอกชาร์ลส์ว่ามิล่าหายไป ด้วยคิดว่าเขาคงไม่สนใจเรื่องความปลอดภัยของมิล่าอยู่แล้ว สำหรับพวกเขาการที่มิล่าเกิดมาทำให้ตระกูลจอห์นสตันต้องอับอายขายหน้า เพราะฟิลิปและวินน์ให้กำเนิดเธอก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะแต่งงานกัน เหตุการณ์นี้ทำให้ตระกูลจอห์นสตันเสื่อมเสีย ทำให้ชาร์ลส์ต้องอับอายและทำให้ชื่อเสียงของวินน์ถูกทำลายขณะที่กำลังเดินออกจากแกลลอรี่ ฟิลิปเจอเข้ากับธีโอที่กำลังยืนรออยู่ด้านนอก ฟิลิปพูดขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ “ไปที่สวนสนุกมิลเลนเนียมเดี๋ยวนี้!
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 38
ลินน์ จ้องไปที่เพื่อนของเธอด้วยสีหน้าโศกเศร้าก่อนจะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก “ฉัน...ฉันเผอิญ… ทิ้งเธอไว้คนเดียว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเธอเอาแต่บ่นว่าอยากกลับบ้านและเที่ยววิ่งไปทั่ว ฉันก็เลยสั่งสอนเธอ ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ท่าทีของลินน์ดูเศร้าด้วยความเสียใจในตอนแรกแต่หลังจากที่เธอพูดขึ้นมา เธอกลับดูกระวนกระวายราวกับว่าเธอไม่ต้องการที่จะยอมรับว่านี่เป็นความผิดของเธอ“มากไปกว่านั้น มิล่าเป็นลูกสาวของนายไม่ใช่ของฉันทำไมฉันต้องดูแลเธอด้วย? ถ้าเธอหายไปมันก็เป็นความผิดของเธอเอง” ลินน์ปฏิเสธที่จะแสดงความรับผิดชอบ นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย มันเป็นความผิดของมิล่าทั้งหมดเป็นเพราะนังเด็กบ้านั่นที่เกิดมาก็ทำให้ตระกูลต้องอับอาย เป็นตราบาปของตระกูลฟิลิปเดือดดาล เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าลินน์จะเป็นคนที่ไร้สามัญสำนึกขนาดนี้ แต่เธอก็ยังดูภาคภูมิใจกับตัวเองเสียเหลือเกิน “ลินน์ จอห์นสตัน ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อนนะถ้ามิล่าหายไปในวันนี้ ฉันจะทำให้เธอรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิตของเธอ!” ฟิลิปชี้หน้าลินน์อย่างเอาเรื่อง เขาเดือดดาลไปด้วยความโกรธ ถ้าลินน์ไม่ได้เป็นลูกพี่ลูกน้องของวินน์เขาก็คงจะตบหน้าเธอไปสองสามครั้งแล้ว!
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 39
คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาโดยมีผู้นำคือชายวัยกลางคนท่าทีดูมีอำนาจมาก เขาสวมชุดสูทราคาแพงและดูท่าจะเป็นผู้มีอำนาจสั่งการที่นี่ จากการที่เขาตะเบ็งเสียงถามออกมาเมื่อเดินเข้ามาในห้อง ทำให้เหล่าพนักงานด้านในพากันตกใจ รีบไปทักทายเขา “มิสเตอร์ฮิล อะไรพาคุณมาถึงที่นี่ครับ?”ฮาโรลด์ ฮิล คือผู้ตรวจการของสวนสนุกมิลเลนเนียมแห่งนี้ ทำหน้าที่ดูแลตรวจตราเครื่องเล่น พนักงาน ระบบความปลอดภัย และระบบปฏิบัติการภายในสวนสนุก พูดง่าย ๆ ก็คือรองจากเจ้าของแล้ว ฮาโรลด์คือคนที่มีสิทธิ์สั่งการในสวนสนุกมิลเลนเนียมฮาโรลด์พยักหน้าเล็กน้อย พร้อมกับส่งสายตาเฉียบคมเขาถามขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงเย็นชา “ใครคือฟิลิป คลาร์ค?”ฟิลิปขวมดคิ้วเล็ก ๆ ก่อนจะก้าวออกมาด้านหน้า “ผมเอง” กลุ่มเด็กวัยรุ่นสองสามคนด้านหลังฮาโรลด์รีบวิ่งเข้ามาในห้องและขวางทางออกไว้ เด็กหนุ่มที่ฟิลิปตบหน้าก่อนหน้านี้ เจเรมี่ ฮิล ยืนชี้นิ้วมาที่เขาด้วยท่าทีหยิ่งยโสในขณะที่พูดขึ้น “พ่อ ไอ้หมอนี่แหละที่มันตบหน้าผมก่อนหน้านี้ พ่อต้องสั่งสอนมันให้หนักเลยนะ!” พวกเขามาที่นี่เพราะอยากมีเรื่องสินะ ฟิลิปหยักคิ้วขึ้นก่อนจะมองไปที่กลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาว เขาไม่เห็นลินน์
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 40
“ชื่อของฉันคือ ธีโอ แซนเดอร์! ทีนี้ก็พาคนของแกไสหัวไปได้แล้ว!” ธีโอคำรามออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถูกหักหน้า และมันยังเกิดขึ้นต่อหน้ามิสเตอร์คลาร์กอีกด้วย นี่มิสเตอร์คลาร์คจะคิดว่าเขาไม่ได้เรื่องไหมนะ?“ธีโอ แซนเดอร์? ใครวะ? ฉันไม่รู้จักหรอก” ฮาโรลด์เป็นคนใจร้อน เขาเป็นผู้จัดการของสวนสนุกขนาดใหญ่และอยู่ในตำแหน่งนั้นมาเป็นเวลาหลายปีแล้วดังนั้นจึงไม่น่าแปลกที่เขาจะเป็นคนไม่มีความอดทน “หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วก็รีบขอโทษลูกชายฉันซะ ไม่เช่นนั้นก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไปเลย!” ธีโอ แซนเดอร์? ทำไมชื่อนี้มันรู้สึกคุ้นเหลือเกิน? แต่ช่างมันเถอะ! เขาจะมีอำนาจมากกว่าฉันอย่างงั้นเหรอ? ฉันเป็นผู้จัดการที่นี่! ฉันก็เป็นเหมือนพระราชาของที่นี่! ธีโอ เดือดระอุไปด้วยความโกรธ ใบหน้าแดงก่ำ “แน่จริงก็ลองขยับตัวดูสิวะ!” บ้าเอ๊ย! ชายคนนี้คิดว่าเขาเป็นแค่แมลงวันตัวเล็ก ๆ! “พวกแกยืนทำอะไรกันอยู่จัดการมันหรือพวกแกอยากจะถูกไล่ออกให้หมด?” ฮาโรลด์ตะเบ็งเสียงใส่ลูกสมุนของเขาเหล่าพนักงานต่างมองหน้ากัน นี่มันเกิดเหตุอะไรขึ้นกันเนี่ย แต่พวกเขาก็ไม่อาจขัดคำสั่งได้เพราะเพียงแค่ประโยคหนึ่งประโยคจากผู้จัดการฮิลก
ทายาทอันดับหนึ่ง บทที่ 41
ขนด้านหลังท้ายทอยของฮาโรลด์ลุกซู่ขึ้นมา ใบหน้าของเขาซีดเผือด “ลูกพี่ไทเกอร์ คุณ....”ไทเกอร์ แซนเดอร์ สังเกตุเห็นเขาในที่สุด เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างประหลาดใจก่อนจะถามขึ้น “ผู้จัดการฮิล คุณมาทำอะไรที่นี่?” นี่มัน.. ฮาโรลด์รู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด นี่ไทเกอร์ไม่เห็นว่าเขายืนอยู่ตรงนี้จริง ๆ งั้นเหรอ? ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นสวนสนุกของเขา เป็นอาณาบริเวณของเขา! อย่างไรก็ตามฮาโรลด์ไม่ได้มีเวลาที่จะไปสนใจเรื่องนั้นในตอนนี้ เมื่อเขานึกไปถึงท่าทีที่ดูความเคารพนอบน้อมของไทเกอร์ที่มีต่อชายสองคนที่เขาพูดคุยด้วยก่อนหน้านี้ ฮาโรลด์กฺรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา เขาฝืนยิ้มออกมาแล้วถามขึ้น “ลูกพี่ไทเกอร์ ชายสองคนนี้คือ…?“นี่คือพี่ชายของฉันธีโอ แซนเดอร์ พี่ใหญ่ธีโอ และนี่คือมิสเตอร์คลาร์ค แขกผู้มีเกียรติของพี่ชายของฉัน” ไทเกอร์ตอบไทเกอร์ แซนเดอร์ คือผู้มีอิทธิพลแห่งเจ้าถนนทางเหนือและสวนสนุกมิลเลนเนียมก็ตั้งอยู่บนเจ้าถนนทางเหนือนี้ ฮาโรลด์ทำงานอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปี ดังนั้นเขาจึงได้รู้ถึงความแข็งแกร่งและอิทธิพลของไทเกอร์ แซนเดอร์ เขายังรู้อีกด้วยว่าคนที่หนุนหลังไทเกอร์อยู่คือมาเฟียแห่งเมืองริเวอร์
Latest chapter
