บทที่ 22

เมื่อถึงเวลาสี่ทุ่มตรงตามกำหนดการ ไฟทุกดวงในห้องจัดเลี้ยงก็ดับลง เหลือเพียงไฟฟอลโลว์จำนวนห้าดวงที่ยิงจากชั้นควบคุมระบบแสงเสียงด้านบนไปส่องสว่างอยู่บนเวที สายตาของทุกคนในโต๊ะต่างก็หันมองตามแสงไฟเหล่านั้นโดยอัตโนมัติ

พิธีกรกิตติมศักดิ์สาวใหญ่ในชุดราตรีสั้นปักเลื่อมทั้งตัว ค่อยๆ ก้าวขึ้นไปบนเวทีอย่างมาดมั่นและเปี่ยมด้วยความภาคภูมิใจ เธอเป็นลูกค้าคนสำคัญคนหนึ่งซึ่งทาง กลามูร์ ไดมอนด์ ได้ให้เกียรติเชิญมาเป็นผู้บรรยายการเดินแบบแสดงเครื่องเพชรและเครื่องประดับอัญมณีซึ่งเป็นไฮไลต์ของงานในค่ำคืนนี้

เมื่อจบการกล่าวนำเข้าสู่การแสดง เสียงเพลงจังหวะดิสโก้ก็ดังกระหึ่มขึ้น พร้อมกับที่แสงไฟหลากสีสันบนเพดานห้องถูกฉายใส่มิเรอร์บอลขนาดยักษ์เหนือเวทีการแสดง เกิดประกายวิบวับสะท้อนไปทั่วทั้งห้องไม่ต่างจากแสงของดวงดาวบนท้องฟ้า

เวลาไล่เลี่ยกันนั้น ที่ทางขึ้นเวทีด้านหนึ่งก็ปรากฏร่างของนางแบบในชุดแฟชั่นย้อนยุคสีเมทัลลิก บนร่างกายของเธอสวมใส่เครื่องประดับเพชรและอัญมณีที่มีความโดดเด่น ส่องแสงระยิบระยับเวลาต้องแสงไฟ

หญิงสาวก้าวเดินตามจังหวะดนตรี ผ่านรันเวย์ซึ่งทอดยาวต่อจากเวทีออกไปกลางห้องด้วยลีลาท่าทางที่ดูสนุกสน