ตอนที่ 6 คนเคยรัก

หลังจากที่อัญรัตน์กลับไปแล้วชารุกก็ดูจะนิ่งเงียบและดูเคร่งขรึมไปกว่าเดิมจนกุสุมาไม่กล้าที่จะชวนเขาพูดคุย เธอจึงได้แต่ทานอาหารไปเงียบๆ

พอทานอาหารเสร็จแล้วเขาก็ยังคงทำหน้าเคร่งเครียดอยู่ เธอพอเดาได้จากบทสนทนาระหว่างเขากับอัญรัตน์ก่อนหน้านี้ ว่าเธอเคยเป็นคนรักของเขาที่เกือบจะได้หมั้นกันและเธอได้ทิ้งเขาไปในงานหมั้น แต่เธอคงจะไปไม่รอดจึงได้หวนกลับมาหาเขา

“คุณขึ้นไปอาบน้ำเข้านอนก่อนเลยนะ” เขาบอกเธอเสียงเรียบแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่มด้านหลัง

ชาวหนุ่มนำเครื่องดื่มออกมาเทดื่มด้วยความหงุดหงิดและอารมณ์เสีย กุสุมาจึงรีบลุกจากโต๊ะอาหารแล้วขึ้นห้องไปก่อนตามที่เขาบอก

ดูจากการที่เขาดื่มเหล้าเพื่อดับอารมณ์หงุดหงิด เธอจึงคิดเอาเองว่าเขาคงยังมีใจให้กับอัญรัตน์อยู่ แต่คงโกรธแค้นที่ตนเองถูกทิ้งไปจึงพาตัวเธอมาแก้แค้นผู้หญิงคนนั้นด้วยการบอกว่าเป็นคนรักของเขาเพื่อให้อีกฝ่ายเจ็บช้ำ

ชารุกเดิมเครื่องเดิมสีอำพันในมือด้วยความโกรธแค้น หลายต่อหลายครั้งที่อัญรัตน์มาตามตื้อขอคืนดีกับเขา เขาได้บอกเธอไปอย่างชัดเจนแล้วว่าทุกอย่างมันไม่สามารถกลับคืนไปเหมือนเดิมอีกแล้ว

ทุกครั้งที่เจอหน้าเธอเขารู้สึกเจ็บใจในสิ่งที่เธอทำกับเขา สำหรับชารุกแล้ว ในตอนนี้ไม่มีคำว่ารักให้กับเธอผู้หญิงที่เคยหักหลังเขาและไม่ซื่อสัตย์กับความรักอย่างเธอ

เขาไม่อยากให้ค่ากับเธอแม้แต่นิดเดียว ไม่อยากรู้สึกอะไรด้วย แต่ก็ต้องยอมรับว่าทุกครั้งที่เจอหน้าเธอ เขาต้องสะกดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ตรงเข้าไปบีบคออีกฝ่ายอยู่ทุกครั้ง

ชายหนุ่มวัยสามสิบหกนั่งดื่มอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเวลาผ่านไปนานพอสมควร ความรู้สึกร้อนวูบวาบในตัวเพราะเครื่องดื่มทำให้เขาหงุดหงิดและปลดกระดุมเสื้อออกเผยให้เห็นหน้าอกอันแข็งแกร่ง

ชารุกเดินขึ้นห้องไปเห็นว่ากุสุมาหลับไปแล้วเขาจึงเข้าไปอาบน้ำเผื่อคลายร้อนดับอารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง หลังจากนั้นจึงมาทิ้งตัวนอนข้างเธอ

การเคลื่อนไหวของเขาทำให้กุสุมาตื่นขึ้นมา กลิ่นลมหายใจหอมสะอาดปนกลิ่นแอลกอฮอล์ของเขามันทำให้เธอนึกถึงเรื่องคืนนั้นแล้วแอบหวั่นใจไม่ได้

“ผมทำให้คุณตื่นเหรอ” เขาถามเมื่อเห็นว่ากุสุมากำลังจ้องมองเขาอยู่

“ค่ะ คุณเมามากแล้วนอนพักเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าอีก”

“ผมนอนไม่หลับหรอก เหล้าเข้าปากทีไรถ้าไม่ได้ปลดปล่อยก็นอนไม่หลับทุกที” เขาพูดเสียงพร่าต่ำหยอกเธอด้วยคำพูดที่ทำให้เธอใจเต้นตึกตักไม่เป็นสุข

“เอ่อ นอนเถอะนะคะ” เธอบอกแล้วดึงผ้าห่มมาห่มให้แก่เขา

ชารุกขยับเข้าไปกอดเธอแล้วหอมที่แก้มนวลนั้นก่อนจะซุกหน้าลงที่ซอกคอของเธอทำให้กุสุมาตกใจและตัวเกร็ง คิดว่าเขากำลังจะทำอะไรเธอเหมือนอย่างคืนนั้น

แต่สักพักเธอก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขาและเสียงกรนเบาๆ ทำให้รู้ว่าจริงๆ แล้วเขาแค่พูดหยอกล้อเธอเล่นเท่านั้น เธอจึงดันตัวเขาออกอย่างเบามือให้นอนยังฝั่งของตัวเองและขยับไปนอนอีกฝั่งแล้วหันหลังให้

ถึงแม้จะรู้สึกดีและประทับใจกับเขา แต่ว่าเธอก็ยังกังวลเรื่องนี้อยู่ดี แม้จะเคยตกเป็นของเขาไปแล้วครั้งหนึ่งก็ไม่ใช่ว่าเธอจะทำใจหลับนอนกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รักได้อีกครั้ง

แต่ถ้าหากมันถึงที่สุดหรือเป็นความต้องการของเขา เธอก็คงต้องยอมอย่างเสียไม่ได้

การแสดงละครของเขาบางครั้งก็สมจริงจนเธอแอบใจสั่น ยิ่งความใกล้ชิดที่นอนข้างกันแบบนี้เธอกลัวเหลือเกินว่าใจตัวเองจะหลงรักเขา แล้วสุดท้ายก็ต้องเจ็บปวดเพราะฐานะที่แตกต่างกัน

ดังนั้นเธอจะไม่เพ้อฝันว่าตัวเองเป็นนางเอกในนิยาย และเตรียมใจเอาไว้หากว่าวันหนึ่งเขาเองจะสลัดคราบของสุภาพบุรุษแล้วเชยชมเธอให้คุ้มค่ากับเงินที่เขาเสียไป เธอก็จะไม่เสียใจ เพราะเขาดีกับเธอมากจริงๆ

**********************

ในตอนเช้าเธอปลุกให้ชารุกตื่นขึ้นมา แต่ว่าเขาไม่ยอมตื่นและขอเวลานอนต่อเหมือนเด็กน้อยไม่ยอมไปโรงเรียน

“คุณต้องไปทำงานนะคะ นี่ก็เจ็ดโมงกว่าแล้ว”

“ผมเป็นเจ้าของจะเข้ากี่โมงก็ได้” เขาพึมพำอย่างหงุดหงิดแล้วนอนต่อ กุสุมาจึงไม่ได้ปลุกเขาอีก

เธอเดินลงไปข้างล่างตอนนี้อาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าเธอไม่กล้าทานก่อนเขา กังวลว่าเขาจะต่อว่าเธอจึงยังไม่ให้บุหงาตั้งโต๊ะ

“เวลานายหัวเมาก็จะตื่นสายทุกครั้ง คุณแก้วทานก่อนก็ได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องรอทานพร้อมนายหัวหรอกค่ะ บางทีตื่นเที่ยงก็มี”

“แล้วแฟนคนก่อนที่เขาพามาอยู่ที่นี่ มีใครกล้าทานอาหารเช้าก่อนเขาหรือเปล่าคะ” กุสุมาถามตามซื่อ

“ตายจริงคุณแก้ว นายหัวไม่เคยพาใครมาอยู่ที่นี่นะคะ คุณแก้วเป็นผู้หญิงคนแรกที่นายหัวพามา”

“อ้าว แล้วคุณอัญล่ะ” กุสุมาถามด้วยความสงสัย

“รายนั้นไม่เคยมานอนที่นี่เลยสักครั้ง จริงๆ แล้วบ้านหลังนี้นายหัวปลูกไว้เป็นเรือนหอ กะว่าหมั้นสักหนึ่งปีรอให้บ้านเสร็จแล้วค่อยแต่ง แต่ว่างานหมั้นก็เป็นหมันเสียก่อน พอบ้านหลังนี้สร้างเสร็จนายหัวก็เลยมาอยู่ที่นี่คนเดียว”

“แล้วแต่ก่อนเขาอยู่ไหนล่ะ”

“แต่ก่อนนายหัวอยู่บ้านใหญ่ที่เกาะค่ะ ตอนนี้บ้านใหญ่ก็เหลือคุณชารียาน้องสาวของนายหัวกับคุณภาคินสามีของเธอ นายหัวก็เลยมาอยู่ที่นี่แล้วยกบ้านหลังนั้นให้เป็นเรือนหอของคุณชารียา” บุหงาตอบราวกับว่าคันปากอยากเล่ามานานแล้ว

“แล้วพ่อแม่ของเขาล่ะคะ”

“ท่านเสียไปนานแล้วค่ะ นายหัวก็เลยเป็นคนดูแลทุกอย่างทั้งรีสอร์ตบนเกาะแล้วก็รีสอร์ตริมทะเลในแถบจังหวัดนี้ จริงๆ ก็แบ่งให้คุณชารียาดูแลที่เกาะเองนะคะ แต่เพราะว่าเธอกับสามียังมือใหม่ในด้านธุรกิจทั้งคู่ นายหัวจึงเป็นคนที่ดูแลทุกอย่างให้”

“แล้วคุณอัญทำไมถึงได้ทิ้งคุณชารุกไปล่ะ” กุสุมาถามด้วยความอยากรู้

บุหงามองหันซ้ายหันขวาแล้วมองไปทางบันไดเมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายยังไม่ลงมาง่ายๆ จึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับกุสุมาฟัง

“...เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ หลังจากนั้นมานายหัวก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากที่เคยเป็นคนอารมณ์ดีชอบหยอกล้อคนงาน ตอนนี้บางทีก็กลายเป็นคนโมโหร้าย ขี้หงุดหงิด”

“โมโหร้ายเหรอ ตั้งแต่ฉันรู้จักเขา เขาก็ยังไม่เคยโมโหร้ายใส่ฉันเลยสักครั้งนะ”

“มันแล้วแต่ช่วงค่ะคุณแก้ว ช่วงนี้คุณแก้วอาจจะยังไม่เจอแต่ทำใจเถอะค่ะถ้านายหัวเกิดไม่พอใจอะไรขึ้นมา อาละวาดแต่ละทีบ้านแทบแตก”

พอได้ยินอย่างนั้นกุสุมาก็เริ่มรู้สึกหวั่นๆ เธอนอนกับเขามาสองคืนแล้วถ้าวันไหนเขาเกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วบีบคอเธอตาย เธอคงไม่ได้กลับไปเจอหน้าพ่อแม่แน่

“ถ้าอย่างนั้นฉันไม่กินข้าวก่อนเขาดีกว่า เผื่อโมโหเรื่องนี้ขึ้นมาเดี๋ยวบีบคอฉันตายพอดี” กุสุมาพูดขึ้นมาแล้วทำท่าขนลุก ทำให้บุหงาหัวเราะออกมาเบาๆ

“คุณแก้วนี้ตลกดีนะคะ” เธอพูดแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว

กุสุมาหนึ่งเอามาค้ำคางกุมแก้มของตัวเองเอาไว้ “ถ้าฉันทำอะไรไม่ถูกใจ ฉันจะถูกฆ่าถ่วงทะเลไหมนะ” เธอพึมพำออกมาแล้วถอนหายใจหนัก

ทันใดนั้นเองก็มีมือมาแตะที่ไหล่ของเธอเบาๆ ทำให้หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ

“เป็นอะไรไป ขวัญอ่อนเกินไปแล้วนะ” ชารุกพูดขึ้นมาแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้หัวโต๊ะ

ในตอนนั้นบุหงาเดินมาดูเมื่อได้ยินเสียงของกุสุมา เมื่อเห็นว่าเจ้านายลงมาแล้วจึงช่วยบุหลันจัดโต๊ะอาหารเช้าให้กับทั้งคู่

“ตื่นนานแล้วทำไมไม่ทานก่อนผมล่ะ”

“แก้วรอทานพร้อมคุณค่ะ” เธอตอบเอาใจเขา แต่ก็ยังก้มหน้าอยู่อย่างนั้น

“วันหลังไม่ต้องรอผมนะ หิวก็ทานก่อนเลย”

“ค่ะ” เธอรับปากแล้วมองอาหารที่ถูกนำมาวางไว้ตรงหน้า

“ทานเยอะๆ นะ ตัวผอมกอดไม่นุ่มมือเลย” เขาพูดให้บุหงาได้ยิน เขาไม่รู้ว่าเธอหรือใครเป็นสายให้กับชารียาหรือเปล่า จึงต้องแนบเนียนทุกสถานการณ์

“ค่ะ” เธอตอบสั้นๆ เริ่มทานอาหารตรงหน้าและลอบมองเขาอยู่เป็นระยะ

ขนาดชารุกอยู่ในชุดนอนและสภาพยังไม่ได้อาบน้ำแบบนั้นเขาก็ยังดูดีจนเธออดชื่นชมไม่ได้ ท่าทางภายนอกเขาดูเข้าถึงยากและน่าเกรงขามเหมาะกับการเป็น ‘นายหัว’ แต่อยู่กับเธอเขายังไม่เคยแสดงด้านมืดออกมา และเธอจะไม่แหย่ให้เขาแสดงมันออกมาแน่

“เดี๋ยวทานข้าวเสร็จผมจะขึ้นไปอาบน้ำ คุณมีเวลาครึ่งชั่วโมงในการแต่งหน้าแต่งตัวให้ดูเรียบร้อย”

“เราจะไปไหนกันเหรอคะ”

“ผมจะพาคุณข้ามเกาะไปกับผม”

“ข้ามเกาะเหรอคะ”

“ใช่ แล้วอย่าลืมทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีนะ” ชารุกย้ำเตือนเธอถึงสิ่งที่เขาต้องการ

กุสุมาสงสัยว่าทำไมต้องกำชับเธอแบบนี้ หรือเขาอาจจะกังวลว่าอัญรัตน์จะตามเข้าไปที่เกาะก็ได้ “ไม่ต้องห่วงนะคะเชื่อมือแก้วได้เลย” เธอพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ

**********************