LOGIN---------------"อะ อาตอมหนูเสียว"เสียงสั่นเอ่ยห้ามปรามเมื่อร่างแกร่งผลักเธอเข้าชิดกำแพง เต้าคู่งามถูกลุกล้ำโดยมีลิ้นร้อนคอยช้อนตวัดเลียโลมจนจุกหวานเปรอะเยิ้มไปด้วยน้ำลาย แต่คนที่พี่เหมือนจะยังไม่พอใจกับคำเรียกของหญิงสาวสักเท่าไหร่ คิ้วเข้มยับย่นก่อนจะผละคลายจุกถอยห่าง "เรียกพี่ แบบนั้นฟังดูรื่นหูกว่าเยอะ" "หากให้เรียกแบบนั้น เท่ากับว่าสถานะของเราสองคนมันจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะ"หญิงสาวเอ่ยพร้อมก้มหน้างุดไม่แม้แต่จะสบตาชายร่างแกร่งตรงหน้า ฝ่ามือหนาประคองใบหน้าให้สายตากลับมามองสอดประสานกันอีกครั้ง "ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันเหมือนเดิมแต่คืนวันนั้นแล้ว แถมความรู้สึกในใจของพี่มันก็เปลี่ยนไปจากเดิมมากเหมือนกัน""พะ พี่อะตอม" อะตอมยื่นมือไปปิดน้ำฝักบัว ก่อนจะรวบอุ้มหญิงสาวในท่าเจ้าหญิงตรงเข้าห้องนอน ด้วยที่ไม่มีแสงสว่างเขาจึงเพียงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียงหวังให้แสงสว่างเพียงนิดก็ยังดี"ไม่ว่าแฟรี่จะเป็นเด็กเนิร์ดชอบแต่งตัวน่ารักมักสวมแว่นหนาไม่ชอบแต่งหน้าเวลาออกไปข้างนอก"คุณพี่เริ่มนอนลงข้างกายจ้องมองใบหน้าหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยน "หรือจะเป็นแฟรี่สาวใจกล้า ชอบแต่งตัวเซ็กซี
--------------"คร่าวๆ ประมาณนี้ เดี๋ยวถ้าลูกค้าติดต่อมาฝากจัดการให้เรียบร้อยด้วย ลูกค้าคนนี้เป็นเจ้าของไซด์งานก่อสร้างขนาดใหญ่ ถ้าเรารั้งเขาเอาไว้ได้ร้านจะเติบโตไม่ใช่น้อย" "เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวพี่จะย้ำกับพนักงานร้านเราให้ดูแลเขาเป็นอย่างดี" "ครับงั้นฝากด้วย"หลังจากพูดคุยเรื่องงานจนจบ สายตาชายหนุ่มตะวันมองดูเวลาหน้าจอโทรศัพท์ ใกล้ถึงเวลาเลิกเรียนของหลานสาว อะตอมรีรอคว้าโทรศัพท์และของใช้จำเป็นจัดเก็บเข้ากระเป๋า "จะกลับแล้วหรอ" เลขาเอ่ยถามขณะที่ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์"อือ ผมต้องไปรับแฟรี่น่ะ" "อ๋อ วันนี้คนขับรถไม่ว่างหรอคะ" "อาอื้ม" ไม่ใช่ว่าคนขับรถไม่ว่างแต่เป็นคำสั่งของผู้เป็นนายต่างหาก ชายหนุ่มเร่งเดินออกจากร้านตรงไปยังรถหวังจะขับไปรับเด็กสาวให้ตรงเวลา (ขอโทษนะคะ เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการสอบเพื่อนๆ ในห้องเลยนัดกันไปทานข้าวเย็น) "อ๋อ อือที่ร้านไหนล่ะ"(คาเฟ่หลังโรงเรียนค่ะ ยังไงเดี๋ยวหนูโทรหาอาอีกทีนะ) "อื้ม"หลังจากวางสายอะตอมถึงกับยกมือกุมขมับ ก็เขาเล่นเหยียบคันเร่งเพื่อมารอหลานสาว แต่ถ้าว่ากลับได้รับสายว่าเธอจะไปทานอาหารกับเพื่อน ทำเอาผู้เป็นอาถึงกับอารมณ์เสี
-------------บ้านหลังใหญ่วันนี้ดูจะเงียบสงบกว่าทุกวัน คงเพราะเป็นวันที่แม่บ้านพากันหยุดยาวเพื่อกลับบ้านเกิด ในครั้งนี้เองก็กินระยะเวลากว่าสัปดาห์ ทำให้สาวแว่นหนาต้องรับหน้าที่เป็นคนดูแลงานบ้านทั้งหมด "ไว้พวกพี่จะรีบไปรีบกลับนะคะคุณหนู" แฟรี่ตื่นแต่เช้าเพื่อมาส่งพี่ๆ แม่บ้านทุกคน และเธอจะเป็นคนมาส่งแบบนี้ในทุกปี เรียกได้ว่าชนะใจเหล่าแม่บ้านเต็มร้อย "ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวให้เต็มที่เลยนะ ไม่ต้องห่วงที่นี่เลยเดี๋ยวที่เหลือแฟรี่จะจัดการเอง ^^ ""โถคุณหนูคนสวยของพี่""น่ารักไม่เปลี่ยนเลยค่ะ" "ชักอยากได้เป็นคุณนายของบ้านขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ" "อึก!" ได้ยินคำว่าคุณนาย ทำเอาแฟร์รี่ถึงกับชะงักภาพเหตุการณ์บนเตียงเมื่อสองสามวันที่แล้วประเดประดังเข้ามาในโซนความคิด จู่ๆ ก็รู้สึกเขินขึ้นมาซะอย่างนั้น"อุ๊ย คุณหนูไม่สบายหรือเปล่าคะรู้สึกหน้าแดงนะเนี่ย""นั่นสิ จะดูแลบ้านไหวหรือเปล่าคะเนี่ย""ปะ เปล่าค่ะไม่ได้เป็นอะไร แค่รู้สึกร้อนขึ้นมาเท่านั้นเองพวกพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดินทางปลอดภัยนะคะ"แฟรี่พูดเบี่ยงเบนพร้อมทั้งก้าวเดินถอยออกมาเพื่อจะส่งพี่แม่บ้านขึ้นรถ ทุกคนโบกมือล่ำลากว่า
-------------"อ๊ะ! เจ็บนะ" "หึ มันเขี้ยวไม่คิดว่าสาวเนิร์ดเงียบๆ นิ่งๆ จะมีดีกรีรสนิยมทางเพศที่เร่าร้อนถึงเพียงนี้ นี่ใสจริงหรอครับ" "นั่นก็ขึ้นอยู่กับบุคคล แต่กับอาตอมคงทำตัวใสๆ ไม่ได้แล้วสิคะ" ว่าจบแฟรี่ยันตัวขยับถอยห่างยืนด้วยลำแข้ง ขณะเดียวกันถอดเสื้อผ้าน้อยชิ้นปล่อยร่วงหล่นกองบนพื้น บาร์ตัวน้อยล่วงตามไปติดๆ ก่อนจะสิ้นสุดภารกิจเมื่อแพตตี้ตัวบางกองรวมกัน "แบบนี้อาตอมก็ได้เปรียบ เพราะงั้นถอดสิคะ" "ถ้าอยากได้ขนาดนั้น ก็เข้ามาถอดเองสิ" "และอาตอมจะไม่มีวันลืม"หญิงสาวกระตุกยิ้มร้ายกาจ เธอเดินปรี่เข้าหาผู้เป็นอา พร้อมนั่งลงคุกเข่าท่ามกลางหว่างขาสายตาจ้องมองใบหน้าคมคราม ส่วนเรียวมือนั้นงุ่นง่านอยู่กับการปลดเปลื้องกางเกง "ไม่อยากจะเชื่อว่าตอนนี้หนูกำลังได้สัมผัสในสิ่งพี่คิดมาโดยตลอด" "ถ้างั้นภาพลักษณ์เด็กสาววัยใสเดียงสาคงเป็นแค่หน้ากากจอมปลอมสินะ""คิคิ เรื่องนั้นถ้ารู้แล้วเหยียบไว้ให้มิดเลยนะคะ"แฟรี่ขยิบตาส่งซิกรู้ไว้เพียงสองคน ก่อนเธอจะทำการปลดเปลื้องกางเกงผู้เป็นอาได้สำเร็จ ปลายนิ้วมือเรียวสวยขยับรูปไร้บนอันเดอร์แวร์สีดำ ถ้าว่าพี่ยังปลายนิ้วแผ่วเบากลับทำชายหนุ่มร่างแกร่งถึงกั
-------------"อย่านะ!""ปกป้องมันทำไมไอ้แก่เนี่ย"เสียงตวาดดังลั่นใส่หน้าแฟรี่ผู้เป็นกรรมการห้ามศึก สีหน้าหนุ่มลูกครึ่งดูจะไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก ส่วนหนึ่งเพราะเขาถูกต้อนท่ามกลางสายตาของเหล่าหญิงสาวมากมาย ทำให้ใบหน้าฟ้าประทานต้องเกิดรอยฟกช้ำ"อย่าว่าอะ---""ไอ้หนุ่ม เรื่องที่เกิดขึ้นกูก็ไม่อยากจะโทษมึงอยู่ฝ่ายเดียวเพราะเด็กกูก็ผิด ""....." ทำเอาหญิงสาวถึงกับสะอึก คำพูดดั่งคมมีดเสียบแทงปักคาอกเธอเพียงแค่ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น "แต่กับผู้หญิงเอ็งก็ควรมีมารยาทหักห้ามใจตัวเองบ้าง ส่วนเอ็งถ้าไม่พอใจขนาดนั้นจะเอาเรื่องหรืออยากได้เงินก็ติดต่อมาแล้วกัน วันนี้กูไม่ว่าง""ดะ เดี๋ยวค่ะฟังหนูก่อน!!"ไม่ฟังคำพูดจากใครทั้งนั้น ฝ่ามือหนารวบข้อมือดึงร่างเล็กในชุดบางตาตามหลังตนไปติดๆ ทำเอาผู้คนในงานต่างพูดคุยไปแง่มุมต่างๆ "แฟรี่เป็นเด็กเสี่ยงั้นหรอ?""ไม่รู้สิ แต่จะเป็นก็ไม่แปลกนะ เพราะแฟรี่ไม่เคยบอกใครเลยว่าครอบครัวเป็นใคร มาจากไหนทำงานอะไร""ถึงว่าล่ะ ถึงได้เรียนในโรงเรียนเอกชนระดับลูกหลานไฮโซอย่างพวกเรา""คงต้องจับตามองตามสืบแล้วสิ""......""อาหนูขอโทษ หนูจะไม่ทำตัวแบบนั้นแล้วค่ะ จ
----------------"นี่อาทำงานจนลืมกินข้าวเที่ยงอีกแล้วใช่ไหมคะ""อ้าวไปไหนถึงมาหาอาที่ร้านได้ล่ะเรา"อะตอมถามกลับไปโดยไม่คิดจะตอบคำถามหลานสาวสักนิด เธอวางถุงกระดาษซึ่งด้านในคือกล่องอาหารที่เธอตั้งใจซื้อมาฝากคุณอาผู้มีพระคุณ "ไปนั่งอ่านหนังสือที่คาเฟ่หนังสือมาน่ะค่ะ และเพื่อนก็ชวนไปงานวันเกิดพี่สาวของเพื่อน เลยจะแวะมาขออนุญาตจากอาก่อน" สาวแว่นอมยิ้มแก้มพอง ยกนิ้วชี้ทั้งสองข้างชนกันเบาๆ บ่งบอกว่าเธอกำลังเขินอายที่กำลังทำตัวน่ารักขอความเห็นใจจากชายหนุ่มมาดขรึม บรรยากาศภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ ไร้ซึ่งเสียงใดๆ นอกจากเสียงเครื่องปรับอากาศ และนี่เองก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอรวบรวมความกล้าเข้ามาขอผู้เป็นอา เธอเคยพยายามขอมาหลายต่อหลายครั้ง ทว่ากว่าจะได้คำตอบเวลาเดดแอร์กลับล่วงเลยไปไร้จุดหมาย "ไม่เป็นไรค่ะ อาตอมทำงานก่อนเลยก็ได้เดี๋ยวหนูจะนั่งระ---""ไปสิ กลับตอนไหน""คะ!!?" แฟรี่แทบไม่อยากจะเชื่อหูของเธอ นอกจากจะไม่ถามซักไซ้แล้วอายังตอบตกลงอนุญาตทันที แม้แต่เท้าที่กำลังจะก้าวไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกันกับอะตอมของแฟรี่ยังถูกสต็อปเอาไว้ "อาอนุญาต ไปตอนไหน กลับกี่โมงและไปที่ไหน""อะ เออไปเย็นนี้




![ความลับประธานหม้าย [20+ Soft BDSM]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


