เข้าสู่ระบบ“เชิญข้างในเลยค่ะ พอดีว่ายัยมุกลูกสาวคนเล็กกำลังทำกับข้าวไว้รอคุณภัทรอยู่พอดีเลย เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ คุณแม่ผมไม่รีบอะไร” ภูริภัทรรีบบอกคุณนายทองสุขอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะเหลือบไปเห็นรูปถ่ายของใครบางคนที่แปะเอาไว้ภายในห้องรับแขก
“นี่เป็นรูปสามีดิฉันเองล่ะค่ะ พอดีเค้าเสียไปตั้งแต่ยัยมินอยู่มอปลายแล้ว”
“ท่านรับราชการเหรอครับ”
“ค่ะ พอดีสามีดิฉันรับราชการทหาร” ภูริภัทรมองไปอ่านชื่อ พันโท..จรัล โชคภักดี
มุกระวี หญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโต คิ้วเรียวสวย จมูกเชิดขึ้นเล็กน้อย ภูริภัทรมองดูเธอด้วยความถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก เรียวปากอวบอิ่มสีสด ผิวขาวเนียนนุ่มอมชมพู ผมยาวสลวยไปทั่วแผ่นหลัง รูปร่างอวบอิ่มเกินวัยไม่แพ้พี่สาวของเธอเลย เป็นที่ปรารถนาของบุรุษเพศที่ได้พบเห็น จนภูริภัทรแทบจะเปลี่ยนใจขอแต่งงานกับเธอแทน หลังจากคุณนายทองสุขแนะนำให้มุกระวีน้องสาวของมินตรารู้จักกับภูริภัทรในฐานะว่าที่พี่เขย
“สวัสดีค่ะคุณภูริภัทร” เด็กสาวเอ่ยเสียงหวานก่อนจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
“เรียกว่า..พี่ภัทรจะดีกว่านะครับ” ภูริภัทรส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะรีบบอกเด็กสาว
“อืม..หนูเรียกว่าพี่ภัทร..น่ะดีแล้ว อีกหน่อยพี่ภัทรเค้าก็จะเป็นพี่เขยหนูรู้หรือยัง” คุณนายทองสุขรีบบอกมุกระวีบุตรสาว มุกระวีพยักหน้ารับ
มุกระวีนั้นเป็นลูกแท้ ๆ ของคุณนายทองสุขกับคุณจรัล โชคภักดี สามีของคุณนายทองสุขเป็นผู้ดีเก่าและเป็นข้าราชการระดับสูง เลยพลอยให้เธอได้ตำแหน่งเป็นคุณนายไปด้วย ส่วนมินตราเธอเป็นลูกติดสามีอีกที ตอนนั้นมินตราตามคุณจรัลมาอยู่ที่บ้านนี้ตั้งแต่สี่ขวบ หลังจากนั้นคุณนายทองสุกก็ตั้งท้องกับคุณจรัลและคลอดมุกระวีออกมา
“คุณแม่ครับ คือว่าวันนี้ศุกร์หน้านี้ทางบริษัทของผมจะพาพนักงานไปสัมมนา ผมต้องรบกวนขออนุญาตคุณแม่ให้มินตราไปค้างที่ต่างจังหวัดสักสองสามวันนะครับ”
“อุ๊ย!...ไม่เป็นไรหรอกค้า ไปเป็นเดือนก็ยังได้” คุณนายทองสุขรีบบอกด้วยความเต็มใจทันที
“ขอบคุณครับ”
หลังจากที่ภูริภัทรทานมื้อค่ำกลับไปแล้ว มินตราก็ขอคุยกับคุณทองสุข มารดาของเธออย่างจริงจัง เรื่องเงินที่เธอเห็นเมื่อตอนเย็น ถึงแม้เธอจะคืนให้ภูริภัทรไปแล้ว แต่เธอก็ยังเห็นเขาถือเข้ามาให้มารดาของเธออยู่ดี
“แม่คะ! ทำไมแม่จะต้องไปยืมเงินคุณภัทรเค้าเพิ่มอีกละคะ”
“เงินนั่นฉันจะเอามาลงทุน”
“แม่จะเอามาลงทุนทำอะไรเหรอคะ ”
“ฉันก็จะเอามาทำข้าวแกงขายเหมือนเดิมนั่นแหละ พอมีเงินก็ค่อยทยอยคืนคุณภัทรเค้า”
“แม่!..ขายข้าวแกงเดี๋ยวก็เจ๊งอีกหรอก แม่ไม่เข็ดหรือไง”
“ไม่หรอก ปิดเทอมนี้ฉันจะให้ยัยมุกมันช่วย”
“แม่!!!..แต่ปิดเทอมนี้..มุกมันจะต้องอ่านหนังเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาลัย”
“อ่านหนังสือ อ่านตอนไหนก็ได้ ก่อนนอนก็ยังได้เลย แกอย่ามาพูดมากอีกเดือนหน้านี้ก็จะถึงเวลาแต่งงานของแกแล้ว แกรีบไปเตรียมตัวเถอะ จะตัดชุดเจ้าสาว ถ่ายพรีเวดดิ้งอะไรก็รีบทำมันให้พร้อม คอยดูเถอะถ้าแกไม่ยอมตกลงปลงใจกับคุณภัทรเค้าเสียที ฉันจะยุให้ยัยมุกจีบเค้า”
“แม่!!.. แต่น้องยังเด็กอยู่นะคะ”
“หึ!..สมัยฉันอายุเท่าพวกแก...ฉันน่ะก็ฟาดผัวมาตั้งสองสามคนแล้ว นับประสาอะไร..โถ่ว!!”
เมื่อมินตราเถียงไม่ชนะคุณนายทองสุข เธอจึงได้แต่เดินกลับไปร้องไห้ที่ห้อง ยิ่งมารดาของเธอเอาเงินเค้ามามากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นการผูกมัดเธอเท่านั้น
ตอนที่ 25 สงสัยคงเป็นเรื่องจริงบริษัท ภูริภัทร ออโตคาร์ จำกัดเช้านี้ภูริภัทรมาถึงที่ทำงานสาย เพราะมัวแต่ไปสถานีตำรวจ เพื่อสอบถามความคืบหน้าเรื่องที่ภรรยาหายตัวไป จากนั้นเขาก็ไปส่งมุกระวีที่มหาลัย มุกระวีนั้นเกรงใจภูริภัทรแต่ว่าเธอก็อยากจะมาที่สถานีตำรวจด้วยเผื่อจะได้ความเรื่องพี่สาวของเธอบ้าง ภูริภัทรและมุกระวีพยายามติดต่อมินตราจากหลายช่องทาง แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย เช้านี้ภูริภัทรจึงให้คนไปตามโสภิตากับเพื่อน ๆ แผนกคิวซีมาคุยกับเขาที่ห้องทำงาน เพื่อสอบถามถึงเรื่องที่มินตราหายตัวไปเผื่อว่าใครพอจะมีเบาะแสของเธอบ้าง เพราะหลังจากมินตราหายตัวไปภายในบริษัทก็มีแต่เสียงซุบซิบนินทาถึงภรรยาเขาอยู่ไม่ขาด และบางครั้งภูริภัทรก็อยากรู้ว่าพนักงานในบริษัทคุยกันถึงเรื่องอะไรแน่ เพราะเวลาทุกคนเห็นเขาจะต้องพากันหยุดคุยทันที ซึ่งบางครั้งมันก็นอกเวลางานแล้ว และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่กลุ่มพนักงานก็รีบหยุดคุยกันทันทีเวลาที่เขาเดินผ่าน ซึ่งมันทำให้เขาแปลกใจและอยากรู้“สวัสดีค่ะ..ท่านประทาน มีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราเหรอคะ” ทั้งสามคนยกมือไหว้เจ้านายก่อนที่ภูริภัทรจะเอ่ยขึ้นกับลูกน้องสาว“พวกคุณ...มีใครได้
ตอนที่ 24 เจ้าชีวิตเย็นวันนั้นทุกคนเริ่มสงสัยว่ามินตราหายไปไหน จนคุณนายทองสุขมารดาของเธอเป็นทุกข์เป็นร้อน“ใจเย็น ๆ ครับ คุณแม่ ถ้าครบ 24 ชั่วโมงแล้วผมจะไปแจ้งความครับ” ภูริภัทรรีบบอกให้คุณนายทองสุขหายจากความกังวล“คุณภัทรพอจะมีเบอร์ เพื่อนของยัยมินบ้างหรือเปล่าคะ”“ผมมีแต่เบอร์เพื่อนที่ทำงานน่ะครับ”“เอาที่มุกก็ได้ค่ะ มุกมีเบอร์พี่นันท์” มุกระวีรีบค้นดูเบอร์ในมือถือของตัวเองแล้วกดโทรออกไปถามนวนันท์เพื่อนสนิทของมินตรา แต่ก็ได้ความว่านวนันท์ไปเมืองนอก แล้วก็ไม่เจอมินตรามาเกือบหนึ่งอาทิตย์กว่า ๆ แล้วระหว่างที่มุกระวีเดินกลับห้องของตัวเองไป ภูริภัทรก็ตามมาเคาะประตูอยู่หน้าห้อง พอเด็กสาวเปิดประตูให้ พี่เขยหนุ่มก็ถามขึ้น“มุก..มีเบอร์ของแฟนพี่สาวมั้ย”“ใครเหรอคะ”“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้หรอก” เขาต่อว่าเด็กสาว“ถ้าพี่ภัทรหมายถึงเบอร์พี่ตั้มละก็...มุกไม่มีค่ะ เพราะพี่มินไม่ได้ให้เอาไว้” เธอพูดคล้ายกับการประชดขึ้น“แล้วบ้านเค้าล่ะ....พอจะรู้จักมั้ย” ภูริภัทรถามต่อไปอีก“พี่ตั้มเขาอยู่หอค่ะ แล้วเค้าก็ย้ายบ่อยด้วย ไม่เป็นหลักแหล่งแน่นอนหรอก” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นแล้วบอกเขา“แล้วเขาไม่สนิทกับใครเล
ตอนที่ 23 ปล่อยใจไปกับคุณลุง NCมินตราค่อยๆ บีบคลำท่อนเอ็นลำใหญ่ที่ประดับไปด้วยมุกของเขาก่อนจะชักเข้าออกเบาๆ ไม่กี่ครั้งมันเริ่มก็เริ่มแข็งและใหญ่โตขึ้นมาอีกเกือบเท่าตัว ความเสียวซ่านและความหงี่เกิดขึ้นกับร่างกายเธอขึ้นมาดื้อ ๆ จนยอมทำตามคำสั่งที่เขาบอกก่อนหน้านี้ เรียวลิ้นตวัดเลียไปที่แท่นเอ็นลำใหญ่ของศักดิ์ชัย ก่อนจะวนลิ้นไปรอบๆ หัวบานหยัก เธอรู้สึกแปลกใจที่มุกของเขาเคลื่อนไปมาได้ในขณะที่เธอใช้ลิ้นตวัดเลีย“ไม่เคยเจอมุกเหรอจ๊ะ” มินตราส่ายหน้า“มันเลื่อนไปมาได้ แล้วถ้าเวลามันเข้าไปในตัวหนู รับรองว่าหนูจะยิ่งเสียวที่สุดเลยแหละ” ศักดิ์ชัยรีบบอกสรรพคุณของมันทันทีมินตรารู้ทันทีว่าตัวเองหลง ๆ ลืม และมึนงงไปหมด เพราะในหัวมีแต่ความต้องการ จากที่ไม่รู้สึกอะไรในตอนแรก แต่ตอนนี้ร่างกายก็รู้สึกหงี่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ในใจเธออยากจะลองให้มันเข้าไปอยู่ในร่างของเธอตามที่เขาบอก มันคงจะรักษาอาการของเธอที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้เป็นอย่างดีทีเดียว“ใหญ่เหลือเกิน..คุณลุง หนูต้องเจ็บมากกว่าเสียวแน่ ๆ” เธอบอกด้วยความกลัว“ไม่หรอก หนูจะเสียวมากกว่า เชื่อลุงสิ” ชายแก่เริ่มปลอบประโลม มินตราพิจารณาอย่างน้อยขนาดของ
ตอนที่ 22 ยาเสียสาว NCหลังจากมินตราเจรจากับคนซื้อบ้านเสร็จ เขาก็ยินยอมจ่ายเพิ่มให้กับพวกเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านตามที่มินตราร้องขอ หญิงสาวรีบเก็บเงินค่าเฟอร์นิเจอร์เข้ากระเป๋าก่อนจะออกจากบ้านไป แล้วเดินมาขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าปากซอย เพราะคิดว่ามารดากับน้องสาวน่าจะกำลังจัดของกันอยู่แล้วทันใดนั้นระหว่างที่มินตรากำลังเดินอยู่..รถตู้สีดำคันหนึ่งก็แล่นมาจอดเทียบร่างของเธอก่อนที่คนในรถจะเปิดประตูมากระชากร่างบางให้ขึ้นไปบนรถอย่างรวดเร็ว ภายในรถพวกมันมีกันอยู่แค่สองคนรวมทั้งคนขับ มินตรามองเห็นลู่ทางในการต่อสู้ได้ไม่ยาก แต่แววตาภายใต้แมสที่ปิดบังใบหน้าอยู่ เธอรู้สึกคุ้นเคยกับดวงตาคู่นั้น ในขณะที่มินตรากำลังจะส่งเสียงร้องและรีบเอื้อมไปเปิดประตู ปลายมีดอันแหลมคมมันวาวก็จี้มาที่บั้นเอวของเธอ จนเวลาผ่านไปสักครู่พวกมันก็เปิดแมสออกมา“เจอกันอีกแล้วนะ..คนสวย”“พี่ตั้ม!!!” หญิงสาวร้องด้วยความตกใจ“ไหน!!!...เมื่อกี้ได้เงินค่าบ้านมาเท่าไหร่ ส่งกระเป๋ามาให้พี่ดูสิ” มินตรารีบจับกระเป๋าสะพายแน่น“ค่าบ้านอะไรกัน เค้าจ่ายให้แม่มินไปหมดแล้ว”“อย่ามาโกหก! ฉันเห็นเธอรับเงินเค้าอยู่เมื่อกี้” กฤติดนัยไม่ได้ออกไปไหนน
ตอนที่ 21 แต้มบุญยังพอมี“แม่มินคงจะไม่กลับมาเร็ว ๆ นี้หรอก คงกำลังเพลินอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นู่น!” ก่อนหน้านี้กฤติดนัยเห็นคุณนายทองสุขและลูกสาวคนเล็กขึ้นรถหรูไป เขาจึงแอบขับรถมอเตอร์ไชด์ตามไปดู ถึงได้เห็นว่ามินตราอยู่บ้านคนเดียว และเห็นเธอกำลังเดินออกไปร้านอาหารหน้าปากซอย หลังจากที่เขาตามไปดูคุณนายทองสุขเรียบร้อย กฤติดนัยก็แอบย่องเข้ามารอมินตราอยู่ในบ้าน“ทำไม....พี่ต้องทำแบบนี้กับมินด้วย ฮื้อ ๆ ๆ” เธอร้องไห้ออกมาเมื่อสู้แรงของเขาไม่ได้“ก็พี่รักมินนี่ครับ...เรามาหาความสุขกันดีกว่านะ...อย่าร้องไห้เลย” เขาพูดพลางซุกไซ้ซอกคอขาวของหล่อนไปมา“พี่ตั้มอย่า!! อย่าๆ อย่านะคะ มินขอร้อง!!” หญิงสาวพยายามเบือนหน้านี้ เมื่อเขาบดจูบและพยายามจะสอดลิ้นเข้ามา“มาถึงขั้นนี้แล้วยังไงพี่ก็ไม่ยอมปล่อยมินไปหรอก”“ปล่อยมินไปเถอะ..มินไม่ได้รักพี่แล้ว” เธอขอร้องอ้อนวอนเขาจนแทบจะขาดใจ“อย่าเสียงดังสิจ๊ะ..” ชายหนุ่มพรมจูบหล่อนไปทั่วทั้งซอกคอ กกหูและลามไปที่เต้านมอวบ ส่วนมือก็ลูบต้นขาไม่หยุดมินตราดิ้นจนหมดแรง ตอนนี้กฤติดนัยคร่อมร่างเธออยู่ ชุดทำงานกระโปรงสวย ๆ ต้องยับยู่ยี่ไปกับที่นอน เธอเหมือนจะหายใจไม่ออก แล
ตอนที่ 20 ต้องการความช่วยเหลือมินตราออกมากับคนขับรถ เพื่อตามมารับแม่กับน้องที่บ้าน หลังจากนั้นมารดาของเธอก็สั่งให้รอเจ้าของบ้านคนใหม่ที่จะมาดูบ้านในวันนี้“เค้านัดแม่ไว้ประมาณสักสิบโมงเนี่ยแหละ ถ้าขนของเสร็จแม่จะรีบกลับมานะ” คุณนายทองสุขรีบบอกลูกสาว มินตราที่ออกมาแต่เช้ายังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องก็เริ่มหิวระหว่างที่รอเจรจากับเจ้าของบ้านคนใหม่อยู่ เธอจึงตัดสินใจเดินไปทานอาหารตามสั่งที่หน้าปากซอย พอทานเสร็จก็รีบเดินกลับเข้าบ้านแต่แล้วก็ต้องใจหายวูบ เมื่อเห็นร่างสูงคล้ำที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ภายในบ้านอย่างถือวิสาสะ เธอไม่ได้ล็อกบ้านเอาไว้เพราะของทุกอย่างถูกขนไปหมดแล้ว จะเหลือก็แค่เพียงเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นเท่านั้น ใบหน้าเคร่งขรึมตาคมมองมาที่ร่างระหงก่อนจะเดินเข้ามาทักทาย“ต้องขออภัย ที่พี่แอบเข้าในบ้านของมินมาโดยไม่ได้รับอนุญาต” เขาพูดจบก็โยนก้นบุหรี่ทิ้งไปออกไปข้างนอกหน้าต่างทันที“พี่มีธุระอะไรกับมินเหรอคะ” หล่อนทรุดกายลงนั่งตรงข้ามแม้ใจจะยังใจสั่นอยู่ก็ตาม“พี่ขัดสนเรื่องเงินนิดหน่อยน่ะ...มิน!!!”“ไหนว่าพี่จะไปต่างประเทศพร้อมคุณลุงของพี่ไง” ก่อนหน้านี้กฤติดนัยเคยไลน์มาบอกเธอเรื่องนี้“พี่ไ







