เข้าสู่ระบบก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
“ก็ได้ ๆ งั้นก็แล้วแต่พี่เลย” มินตรารีบตัดบท เพราะได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ทำให้เธอรีบตอบตกลงกับกฤติดนัยอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตู
“อ่าว!...มุกเองเหรอ”
“ค่ะ...มุกเอง เมื่อกี้พี่มินคุยกับใครอยู่เหรอคะ” มุกระวีน้องสาวเอ่ยถาม
“อ๋อ! พี่คุยกับเพื่อนน่ะ” มินตราแกล้งโกหกน้องสาวไป
“แม่บอกว่าให้ฉันมาตามพี่ไปกินข้าว” มุกระวีน้องสาวก้าวเข้ามาในห้อง ร่างอวบอัดทำให้หล่อนดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัยอย่างแท้จริง กางเกงรัดรูปขาสั้นจู๋ เผยให้เห็นช่วงต้นขาอวบใหญ่ เสื้อเชิ้ตตัวหลวมคลุมสะโพกอวบแทบไม่มิด ผมซอยสั้นเคลียร์บ่าดวงตากลมโตซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่คล้ายคลึงกับของพี่สาว ก่อนจะเบิกตากว้างแล้วเอ่ยถามพี่สาวของเธอที่ยังอยู่ในชุดทำงาน
“อ้าว!!...แล้วนี่พี่มินยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกเหรอคะ..พี่มินมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“ไม่มีหรอกมุก...มานั่งนี่ก่อนสิ” เด็กสาวทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ในขณะที่พี่สาวเดินวนไปวนมา
“ปีนี้มุก...อายุเท่าไหร่แล้ว?”
“สิบเจ็ดค่ะ..อีกสองเดือนก็จะครบสิบแปดเต็มแล้วค่ะ”
“สัญญากับพี่ได้ไหม ว่ามุกจะตั้งใจเรียนแล้วก็พยายามสอบเข้าคณะดี ๆ ให้ได้”
“ค่ะ มุกจะพยายาม”
“เดี๋ยวนี้แม่ไปเล่นไพ่แทบทุกวันเลย พี่หาเงินคนเดียวมันไม่ทันจริง ๆ มุกต้องช่วยพี่เตือนแม่บ้างนะ”
“มุกก็เตือนแม่อยู่ค่ะ..พี่มิน! แต่รายนั้นน่ะ ฟังซะลูก ๆ อย่างเราซะที่ไหน” มุกระวีคุยกับพี่สาวเรียบร้อยก็เดินออกมาจากห้อง เธอเห็นสีหน้าของพี่สาวดูไม่ค่อยสดใสร่าเริงเหมือนแต่ก่อน ทำให้เธอตัดสินใจไปพูดขอร้องมารดาอีกครั้ง..เรื่องที่บังคับให้พี่สาวของเธอแต่งงานกับคุณภูริภัทร
“มันก็แค่อิดออดของมันไปอย่างนั้นแหละ ผัวรวย ๆ สบาย ๆ มีใครไม่ต้องการบ้าง”
“แต่แม่ค่ะ ถ้าพี่มินเค้าไม่ได้รักกับคุณภัทรเค้าจริง ๆ แม่ก็อย่าไปบังคับพี่เค้าเลย”
“ฉันตกลงกับคุณภัทรเค้าไปแล้ว แกจะมาพูดเพื่ออะไร หรือว่าแกอยากแต่งงานแทนพี่สาวแก”
“ปะ เปล่านะแม่”
“แกก็อีกคนหนึ่ง...จะเรียนไปหาสวรรค์วิมานอะไร!!!!..หัดรู้จักหาผัวรวย ๆ ให้เค้าเลี้ยงสิ แม่จะได้สบายไปด้วย อย่าไปเอาอย่างพี่สาวของแก รายนั้นน่ะรึ..มีคนดี ๆ รวย ๆ มาให้เลือกก็ทำเป็นหยิ่ง ถ้าฉันไม่บังคับพี่สาวแกมันก็ไม่ยอมแต่งกับคุณภัทรเค้าหรอก แต่ก็น่าเสียดายนะ! แกน่าจะโตเร็วกว่านี้อีกหน่อย..ฉันจะได้ยุให้คุณภัทรเค้าจีบแกไปซะเลย”
“แต่แม่ก็รู้นี่คะ...ว่าพี่มินเค้ามีพี่ตั้มอยู่แล้วนะคะ”
“ไอ้ตั้มน่ะ! มันมีแต่ตัว แต่งงานกันไปพี่สาวแกนั่นแหละจะได้หาเลี้ยงมัน แล้วเมื่อไหร่มันจะลืมตาอ้าปากกันได้”
วันศุกร์ เวลา 17.00 น.
ภูริภัทรมาส่งมินตราถึงที่บ้าน ในทันทีที่เธอกำลังจะลงจากรถ เขาก็รีบยื่นซองหนา ๆ ซองหนึ่งส่งให้หญิงสาว เธอรับมาถือไว้อย่างงงๆ ก่อนจะเอ่ยถาม
“ซองอะไรเหรอคะ..คุณภัทร”
“ฝากนี่ให้แม่ของมินด้วยนะ ไม่รู้ว่าท่านกลับมาหรือยัง” หญิงสาวรีบแกะซองสีน้ำตาลหนา ๆ ซองนั้นออกดู พอเห็นสิ่งที่บรรจุอยู่ภายในก็ถึงกับตะลึงงัน
“คุณภัทร!!!! นี่แสดงว่าแม่ของมินไปขอยืมเงินคุณภัทรอีกแล้วใช่มั้ยคะ”
“อย่าเรียกว่ายืมเลยครับ เงินส่วนนี้อีกหน่อยก็เป็นของคุณแม่มินอยู่แล้ว” ธนบัตรสีเทามัดเป็นก้อน ๆ วางเรียงเป็นปึกหนา และเดาว่ามันคงหลายแสนเลยทีเดียว ขณะที่มินตราไม่ยอมรับเงินจากมือเขา เสียงเคาะกระจกรถก็ดังขึ้นทางฝั่งที่เธอนั่งทันที
“แม่!!!!” เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นถี่ ๆ ทำให้มินตรารีบเก็บเงินใส่ซองคืนให้ภูริภัทรแล้วรีบลงจากรถทันที มารดามองลูกสาวด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ต้องทำสีหน้ายิ้มแย้มเพื่อต้อนรับคนที่อยู่ในรถอีกฝั่งหนึ่ง
“สวัสดีค่ะ คุณภัทร แวะเข้าไปข้างในบ้านก่อนมั้ยคะ” คุณนายทองสุขเอ่ยเสียงใสทักทายว่าที่ลูกเขยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“สวัสดีครับ..คุณแม่ อืม!...แต่ว่าวันนี้ผมมีงานค้า..ค้าง!!!..” คำพูดของภูริภัทรหยุดค้างไว้แค่นั้นเมื่อเห็น ร่างหญิงสาวในกางเกงรัดรูปขาสั้นขับมอเตอร์ไชด์คันเก่า ๆ เข้าบ้านมา ผมเผ้ายุ่งเหยิงแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความสวยน่ารักของเธอลดลงไปแม้แต่น้อย
“ยัยมุกออกไปไหนมาน่ะ” มินตราเอ่ยถามน้องสาว ในระหว่างที่แม่ของเธอยังคุยอยู่กับคุณภูริภัทร
“ก็แม่น่ะสิ!..ให้มุกทำกับข้าวเอาไว้เยอะเลย...ไม่รู้จะเผื่อใครนักหนา แล้วก็พอดีน้ำปลามันหมดน่ะ...มุกก็เลยต้องรีบออกไปซื้อ” มินตราพอจะเดาออกว่ามารดาของเธอมีแผนจะชวนภูริภัทรทานข้าวเย็น แต่มินตราก็งงว่าทำไมเขาไม่บอกเธอเอาตั้งแต่แรก
“คุณแม่ครับ งั้นเดี๋ยวผมทานข้าวกับคุณแม่ก่อนก็ได้ครับ เรื่องงานเดี๋ยวเอาไว้เคลียร์ต่อทีหลัง กลัวคุณแม่จะเสียน้ำใจ” ภูริภัทรรีบบอกแววตาก็ยังจับจ้องไปที่เรือนร่างระหงของมุกระวีไม่หยุดหย่อน
“อุ๊ย!.. ขอบคุณมากเลยค่ะ..คุณภัทร” คุณนายทองสุขรีบบอก ภูริภัทรจึงลงจากรถแล้วเดินตามคุณนายทองสุขเข้าบ้านไป
ตอนที่ 25 สงสัยคงเป็นเรื่องจริงบริษัท ภูริภัทร ออโตคาร์ จำกัดเช้านี้ภูริภัทรมาถึงที่ทำงานสาย เพราะมัวแต่ไปสถานีตำรวจ เพื่อสอบถามความคืบหน้าเรื่องที่ภรรยาหายตัวไป จากนั้นเขาก็ไปส่งมุกระวีที่มหาลัย มุกระวีนั้นเกรงใจภูริภัทรแต่ว่าเธอก็อยากจะมาที่สถานีตำรวจด้วยเผื่อจะได้ความเรื่องพี่สาวของเธอบ้าง ภูริภัทรและมุกระวีพยายามติดต่อมินตราจากหลายช่องทาง แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลย เช้านี้ภูริภัทรจึงให้คนไปตามโสภิตากับเพื่อน ๆ แผนกคิวซีมาคุยกับเขาที่ห้องทำงาน เพื่อสอบถามถึงเรื่องที่มินตราหายตัวไปเผื่อว่าใครพอจะมีเบาะแสของเธอบ้าง เพราะหลังจากมินตราหายตัวไปภายในบริษัทก็มีแต่เสียงซุบซิบนินทาถึงภรรยาเขาอยู่ไม่ขาด และบางครั้งภูริภัทรก็อยากรู้ว่าพนักงานในบริษัทคุยกันถึงเรื่องอะไรแน่ เพราะเวลาทุกคนเห็นเขาจะต้องพากันหยุดคุยทันที ซึ่งบางครั้งมันก็นอกเวลางานแล้ว และเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่กลุ่มพนักงานก็รีบหยุดคุยกันทันทีเวลาที่เขาเดินผ่าน ซึ่งมันทำให้เขาแปลกใจและอยากรู้“สวัสดีค่ะ..ท่านประทาน มีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราเหรอคะ” ทั้งสามคนยกมือไหว้เจ้านายก่อนที่ภูริภัทรจะเอ่ยขึ้นกับลูกน้องสาว“พวกคุณ...มีใครได้
ตอนที่ 24 เจ้าชีวิตเย็นวันนั้นทุกคนเริ่มสงสัยว่ามินตราหายไปไหน จนคุณนายทองสุขมารดาของเธอเป็นทุกข์เป็นร้อน“ใจเย็น ๆ ครับ คุณแม่ ถ้าครบ 24 ชั่วโมงแล้วผมจะไปแจ้งความครับ” ภูริภัทรรีบบอกให้คุณนายทองสุขหายจากความกังวล“คุณภัทรพอจะมีเบอร์ เพื่อนของยัยมินบ้างหรือเปล่าคะ”“ผมมีแต่เบอร์เพื่อนที่ทำงานน่ะครับ”“เอาที่มุกก็ได้ค่ะ มุกมีเบอร์พี่นันท์” มุกระวีรีบค้นดูเบอร์ในมือถือของตัวเองแล้วกดโทรออกไปถามนวนันท์เพื่อนสนิทของมินตรา แต่ก็ได้ความว่านวนันท์ไปเมืองนอก แล้วก็ไม่เจอมินตรามาเกือบหนึ่งอาทิตย์กว่า ๆ แล้วระหว่างที่มุกระวีเดินกลับห้องของตัวเองไป ภูริภัทรก็ตามมาเคาะประตูอยู่หน้าห้อง พอเด็กสาวเปิดประตูให้ พี่เขยหนุ่มก็ถามขึ้น“มุก..มีเบอร์ของแฟนพี่สาวมั้ย”“ใครเหรอคะ”“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้หรอก” เขาต่อว่าเด็กสาว“ถ้าพี่ภัทรหมายถึงเบอร์พี่ตั้มละก็...มุกไม่มีค่ะ เพราะพี่มินไม่ได้ให้เอาไว้” เธอพูดคล้ายกับการประชดขึ้น“แล้วบ้านเค้าล่ะ....พอจะรู้จักมั้ย” ภูริภัทรถามต่อไปอีก“พี่ตั้มเขาอยู่หอค่ะ แล้วเค้าก็ย้ายบ่อยด้วย ไม่เป็นหลักแหล่งแน่นอนหรอก” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นแล้วบอกเขา“แล้วเขาไม่สนิทกับใครเล
ตอนที่ 23 ปล่อยใจไปกับคุณลุง NCมินตราค่อยๆ บีบคลำท่อนเอ็นลำใหญ่ที่ประดับไปด้วยมุกของเขาก่อนจะชักเข้าออกเบาๆ ไม่กี่ครั้งมันเริ่มก็เริ่มแข็งและใหญ่โตขึ้นมาอีกเกือบเท่าตัว ความเสียวซ่านและความหงี่เกิดขึ้นกับร่างกายเธอขึ้นมาดื้อ ๆ จนยอมทำตามคำสั่งที่เขาบอกก่อนหน้านี้ เรียวลิ้นตวัดเลียไปที่แท่นเอ็นลำใหญ่ของศักดิ์ชัย ก่อนจะวนลิ้นไปรอบๆ หัวบานหยัก เธอรู้สึกแปลกใจที่มุกของเขาเคลื่อนไปมาได้ในขณะที่เธอใช้ลิ้นตวัดเลีย“ไม่เคยเจอมุกเหรอจ๊ะ” มินตราส่ายหน้า“มันเลื่อนไปมาได้ แล้วถ้าเวลามันเข้าไปในตัวหนู รับรองว่าหนูจะยิ่งเสียวที่สุดเลยแหละ” ศักดิ์ชัยรีบบอกสรรพคุณของมันทันทีมินตรารู้ทันทีว่าตัวเองหลง ๆ ลืม และมึนงงไปหมด เพราะในหัวมีแต่ความต้องการ จากที่ไม่รู้สึกอะไรในตอนแรก แต่ตอนนี้ร่างกายก็รู้สึกหงี่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ในใจเธออยากจะลองให้มันเข้าไปอยู่ในร่างของเธอตามที่เขาบอก มันคงจะรักษาอาการของเธอที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้เป็นอย่างดีทีเดียว“ใหญ่เหลือเกิน..คุณลุง หนูต้องเจ็บมากกว่าเสียวแน่ ๆ” เธอบอกด้วยความกลัว“ไม่หรอก หนูจะเสียวมากกว่า เชื่อลุงสิ” ชายแก่เริ่มปลอบประโลม มินตราพิจารณาอย่างน้อยขนาดของ
ตอนที่ 22 ยาเสียสาว NCหลังจากมินตราเจรจากับคนซื้อบ้านเสร็จ เขาก็ยินยอมจ่ายเพิ่มให้กับพวกเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านตามที่มินตราร้องขอ หญิงสาวรีบเก็บเงินค่าเฟอร์นิเจอร์เข้ากระเป๋าก่อนจะออกจากบ้านไป แล้วเดินมาขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าปากซอย เพราะคิดว่ามารดากับน้องสาวน่าจะกำลังจัดของกันอยู่แล้วทันใดนั้นระหว่างที่มินตรากำลังเดินอยู่..รถตู้สีดำคันหนึ่งก็แล่นมาจอดเทียบร่างของเธอก่อนที่คนในรถจะเปิดประตูมากระชากร่างบางให้ขึ้นไปบนรถอย่างรวดเร็ว ภายในรถพวกมันมีกันอยู่แค่สองคนรวมทั้งคนขับ มินตรามองเห็นลู่ทางในการต่อสู้ได้ไม่ยาก แต่แววตาภายใต้แมสที่ปิดบังใบหน้าอยู่ เธอรู้สึกคุ้นเคยกับดวงตาคู่นั้น ในขณะที่มินตรากำลังจะส่งเสียงร้องและรีบเอื้อมไปเปิดประตู ปลายมีดอันแหลมคมมันวาวก็จี้มาที่บั้นเอวของเธอ จนเวลาผ่านไปสักครู่พวกมันก็เปิดแมสออกมา“เจอกันอีกแล้วนะ..คนสวย”“พี่ตั้ม!!!” หญิงสาวร้องด้วยความตกใจ“ไหน!!!...เมื่อกี้ได้เงินค่าบ้านมาเท่าไหร่ ส่งกระเป๋ามาให้พี่ดูสิ” มินตรารีบจับกระเป๋าสะพายแน่น“ค่าบ้านอะไรกัน เค้าจ่ายให้แม่มินไปหมดแล้ว”“อย่ามาโกหก! ฉันเห็นเธอรับเงินเค้าอยู่เมื่อกี้” กฤติดนัยไม่ได้ออกไปไหนน
ตอนที่ 21 แต้มบุญยังพอมี“แม่มินคงจะไม่กลับมาเร็ว ๆ นี้หรอก คงกำลังเพลินอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่นู่น!” ก่อนหน้านี้กฤติดนัยเห็นคุณนายทองสุขและลูกสาวคนเล็กขึ้นรถหรูไป เขาจึงแอบขับรถมอเตอร์ไชด์ตามไปดู ถึงได้เห็นว่ามินตราอยู่บ้านคนเดียว และเห็นเธอกำลังเดินออกไปร้านอาหารหน้าปากซอย หลังจากที่เขาตามไปดูคุณนายทองสุขเรียบร้อย กฤติดนัยก็แอบย่องเข้ามารอมินตราอยู่ในบ้าน“ทำไม....พี่ต้องทำแบบนี้กับมินด้วย ฮื้อ ๆ ๆ” เธอร้องไห้ออกมาเมื่อสู้แรงของเขาไม่ได้“ก็พี่รักมินนี่ครับ...เรามาหาความสุขกันดีกว่านะ...อย่าร้องไห้เลย” เขาพูดพลางซุกไซ้ซอกคอขาวของหล่อนไปมา“พี่ตั้มอย่า!! อย่าๆ อย่านะคะ มินขอร้อง!!” หญิงสาวพยายามเบือนหน้านี้ เมื่อเขาบดจูบและพยายามจะสอดลิ้นเข้ามา“มาถึงขั้นนี้แล้วยังไงพี่ก็ไม่ยอมปล่อยมินไปหรอก”“ปล่อยมินไปเถอะ..มินไม่ได้รักพี่แล้ว” เธอขอร้องอ้อนวอนเขาจนแทบจะขาดใจ“อย่าเสียงดังสิจ๊ะ..” ชายหนุ่มพรมจูบหล่อนไปทั่วทั้งซอกคอ กกหูและลามไปที่เต้านมอวบ ส่วนมือก็ลูบต้นขาไม่หยุดมินตราดิ้นจนหมดแรง ตอนนี้กฤติดนัยคร่อมร่างเธออยู่ ชุดทำงานกระโปรงสวย ๆ ต้องยับยู่ยี่ไปกับที่นอน เธอเหมือนจะหายใจไม่ออก แล
ตอนที่ 20 ต้องการความช่วยเหลือมินตราออกมากับคนขับรถ เพื่อตามมารับแม่กับน้องที่บ้าน หลังจากนั้นมารดาของเธอก็สั่งให้รอเจ้าของบ้านคนใหม่ที่จะมาดูบ้านในวันนี้“เค้านัดแม่ไว้ประมาณสักสิบโมงเนี่ยแหละ ถ้าขนของเสร็จแม่จะรีบกลับมานะ” คุณนายทองสุขรีบบอกลูกสาว มินตราที่ออกมาแต่เช้ายังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องก็เริ่มหิวระหว่างที่รอเจรจากับเจ้าของบ้านคนใหม่อยู่ เธอจึงตัดสินใจเดินไปทานอาหารตามสั่งที่หน้าปากซอย พอทานเสร็จก็รีบเดินกลับเข้าบ้านแต่แล้วก็ต้องใจหายวูบ เมื่อเห็นร่างสูงคล้ำที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ภายในบ้านอย่างถือวิสาสะ เธอไม่ได้ล็อกบ้านเอาไว้เพราะของทุกอย่างถูกขนไปหมดแล้ว จะเหลือก็แค่เพียงเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นเท่านั้น ใบหน้าเคร่งขรึมตาคมมองมาที่ร่างระหงก่อนจะเดินเข้ามาทักทาย“ต้องขออภัย ที่พี่แอบเข้าในบ้านของมินมาโดยไม่ได้รับอนุญาต” เขาพูดจบก็โยนก้นบุหรี่ทิ้งไปออกไปข้างนอกหน้าต่างทันที“พี่มีธุระอะไรกับมินเหรอคะ” หล่อนทรุดกายลงนั่งตรงข้ามแม้ใจจะยังใจสั่นอยู่ก็ตาม“พี่ขัดสนเรื่องเงินนิดหน่อยน่ะ...มิน!!!”“ไหนว่าพี่จะไปต่างประเทศพร้อมคุณลุงของพี่ไง” ก่อนหน้านี้กฤติดนัยเคยไลน์มาบอกเธอเรื่องนี้“พี่ไ







