เข้าสู่ระบบตอนที่ 2 ก็คนมันชอบ
วันต่อมา
ช่วงบ่าย ณ ร้านกาแฟ
เสร็จจากงานก็ขับรถมาที่ร้านกาแฟเจ้าเดิมที่มาเมื่อวาน วันนี้ไม่ได้ตั้งใจจะมากินกาแฟหรอกนะ แต่อยากมากินน้องมุก!
ก็ชอบอะ โดนใจ
นั่งจิบเอสเปสโซร้อนอยู่คนเดียวชิลๆ ลูกน้องไม่ได้ตามมาด้วย ผมสั่งให้พวกมันเข้าไปดูความเรียบร้อยของสินค้าในโกดัง คาดว่ากว่าจะเสร็จก็คงค่ำๆ
สายตาจ้องมองไปที่รั้วของมหาวิทยาลัย ใจก็หวังว่าน้องมุกจะเดินผ่านมา และมันก็เป็นแบบนั้น เธอเดินมาจริงๆ ก่อนจะแฉลบมองผมที่นั่งอยู่ในร้านกาแฟ
พรหมลิขิตแน่นอน~
หรือโชคชะตากันนะ?
เห็นอย่างนั้นผมก็รีบดีดตัวลุกแล้ววางเงินค่ากาแฟไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะเดินข้ามไปหาคนสวยที่ยืนอยู่อีกฝั่ง
“สวัสดีคนสวย” เป็นผมที่เอ่ยทักทายอีกฝ่ายก่อน
“สวัสดีค่ะ ลุงเตย์” มุกยกมือไหว้พร้อมคลี่ยิ้ม
ตะ แต่…
เธอเรียกผมว่าลุงเตย์อย่างนั้นเหรอ!
“ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวนะ” เอามือเสยผมแล้วสูดหายใจเข้าออกก่อนจะพูดต่อ “ทำไมหนูเรียกพี่ว่าลุงล่ะ?” ถามอย่างใจเย็นพลางยิ้มเข้าไว้ ทำหน้าโหดเดี๋ยวสาวจะกลัวเอาได้
“คือ พี่มินบอกอย่างนั้นน่ะค่ะ” หน้าสวยเริ่มคลายรอยยิ้มลง “มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่าคะ”
ไอ้มิน ไอ้เวร!
“ผิดมากเลยค่ะ ผิดที่สุด อย่าเรียกว่าลุงนะคะ พี่เตย์คนนี้เพิ่งจะอายุสามสิบห้าเอง ยังไม่แก่ถึงขั้นลุง” เข้าไปใกล้ชิดกว่าเดิมแล้วส่งตาหวานใส่ “แล้วน้องมุกคนสวยอายุเท่าไหร่เหรอ?”
“ยี่สิบค่ะ”
“ห่างกันไม่กี่ปีเอง เรียกพี่เตย์แหละดีแล้ว”
“ห่างกันสิบห้าปีเลยนะคะ”
“อายุเป็นเพียงตัวเลขน่า ฮ่าฮ่า” หัวเราะอารมณ์ดีเข้าไว้ สาวจะได้ชอบ
“เรียกลุงเตย์ได้มั้ยคะ”
“…” แม่ง บอกว่าให้เรียกพี่ไงเล่า!
ไม่เอาอย่าหัวร้อน เย็นไว้ไอ้เตย์ ฟู่~
“ล้อเล่นค่ะ เรียกคุณเตย์ดีกว่า”
“เรียกพี่ก็ดีนะ”
“ขอตัวก่อนนะคะคุณเตย์” มุกบอกลาตัดบทแล้วเดินไปทันที
ผมรีบวิ่งไปดักหน้าให้ไว “เดี๋ยวก่อนสิคะ จะไปไหนเหรอคนสวย”
“กลับบ้านค่ะ” เธอถอยหลังสองก้าว “คุณเตย์มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“อยากรู้จักน้องมุกน่ะ อยากคุยด้วยได้มั้ย”
“…” เธอมองหน้าผมแล้วโคลงศีรษะเล็กน้อยก่อนจะปรับมาตามเดิม “ขออนุญาตพี่มินหรือยังคะ”
“ทำไมต้องขอ” ขอทำห่าอะไร เดี๋ยวแม่งก็รู้ตัวว่าเจ้านายคนนี้กำลังเต๊าะแฟนมันอยู่
“เดี๋ยวแฟนมุกจะหึงเอานะคะ อีกอย่างคุณเตย์เป็นเจ้านายของพี่มินด้วย คงดูไม่ดีแน่”
“มันไม่รู้หรอก น้องมุกก็เงียบๆ ไว้สิ ต่างคนต่างไม่พูด แฟนหนูก็ไม่มีทางรู้”
“คุณเตย์หมายความว่ายังไงคะเนี่ย”
“หมายความว่าพี่ชอบน้องมุกไงคะ เห็นหน้าครั้งแรกก็โดนใจเลย คนนี้แหละใช่” จับผมยาวสลวยขึ้นมาช่อหนึ่งก่อนจะถือวิสาสะดอมดมกลิ่นหอมของเส้นผม
ชื่นใจว่ะ~
“…” ร่างเล็กยืนนิ่ง
“เรียนอยู่ปีอะไรเหรอ”
“ปีสองค่ะ”
“พี่จ่ายค่าเทอมให้ได้นะ ค่ากิน ค่าบ้าน ค่าใช้จ่าย ค่ากระเป๋าแพงๆ รองเท้า เสื้อผ้า พี่จ่ายให้น้องมุกได้หมดเลยนะคะคนสวย”
“สายเปย์จังเลยนะคะคุณเตย์” เธอยิ้มเล็กน้อย
“โอนไวมาก ลองเอาเลขบัญชีหนูมาสิคะ” ลงท้ายคะขาเนี่ยแหละทำผู้หญิงเคลิ้มมานักต่อนักแล้ว
บอกเลยระดับเตย์ไม่มีที่จะจีบใครไม่ติด!
“ไม่เป็นไรหรอกครับนาย ผมรับผิดชอบส่วนนั้นของแฟนอยู่แล้ว!” ไอ้มินมันมาตอนไหนไม่รู้ จู่ๆ มายืนคั่นกลางหน้าตาเฉย
“มึงมาได้ไงวะ” ผมใช้ให้มันไปดูสินค้าที่โกดังหนิ แล้วมาโผล่นี่ได้ยังไง?
“ขับรถมาครับนาย” ดูมันตอบกวนตีน
“ไอ้…”
“ที่รักไปรอพี่ในรถก่อนนะครับ” มินหันไปบอกกับน้องมุกแล้วสั่งให้เธอไปรอในรถที่มันขับมา
แหวะ!
ที่รักฟวยอะไร จะอ้วก
“ค่ะ” มุกรับคำสั่งแล้วเข้าไปนั่งรอในรถ
“นายมาจีบแฟนผมเหรอครับ?” มินมันถามพร้อมกับมองหน้าจับผิด “ว่าไงครับ มาจีบผมใช่มั้ยนาย เลิกคิดเลยนะ”
“กูมากินกาแฟ” ผมโกหกหน้าตายแล้วยกมือขึ้นเท้าเอวอย่างอารมณ์บ่จอย
มารหัวใจชัดๆ
“ร้านกาแฟอยู่ฝั่งนั้นครับนาย”
“เออ กูรู้แล้ว แค่มาเดินยืดเส้นยืดสาย” พูดจบก็แสร้งทำท่าทางออกกำลังกายยกไม้ยกมือประกอบไปด้วย
“มุกแฟนผมนะครับ” มันเน้นย้ำ
“กูไม่ได้ความจำเสื่อมนะเว้ย” ย้ำให้คนช้ำใจอยู่ได้ ไม่แอบรักแฟนชาวบ้างให้มันรู้ไป
“แต่สมองปลาทองนะครับนาย” ไอ้มินทิ้งท้ายคำพูดแดกดันแล้วมันก็เดินขึ้นรถก่อนจะขับออกไป
“…” ไอ้ลูกน้องเวร กล้าว่าเจ้านายขนาดนี้เชียวรึ น่ากระทืบได้จมตีน
หน็อย!
บ้านหลังใหญ่
นั่งพักผ่อนที่โซฟาราคาแพง ในมือถือโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง กดเข้าไปในเอฟบีแล้วเสิร์ชหาแอคเคาท์ของน้องมุก ไม่รู้ว่าเธอใช้ชื่อแอคฯอะไรแต่พิมพ์แบบมั่วๆ เดาๆ ไปก่อนเผื่อจะฟลุ๊คเจอก็ได้
“นายครับ” ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยเรียก
“ว่า” ปากตอบแต่ตาก็ไม่ละจากหน้าจอ
“คุณลี่มาครับ”
“เฮ้อ” ลอบถอนหายใจหนักๆ “บอกให้กลับไป ฉันไม่ว่างและไม่อยากเจอด้วย” น่าเบื่อชะมัด เป็นแค่ผู้หญิงที่ผมเคยนอนด้วยแท้ๆ แต่ตามวอแวเหมือนเมียไม่หยุดหย่อน
น่ารำคาญ
“ครับ”
“เอ้อ แล้วปิดบ้านให้ด้วย อยากอยู่คนเดียว ห้ามใครมากวน”
“ครับนาย” เมื่อได้รับคำสั่งลูกน้องก็เดินออกไปก่อนจะจัดการปิดประตูบ้านให้ตามที่บอก
ผมนั่งหมกมุ่นอยู่กับการหาแอคเคาท์เอฟบีของน้องมุก จนนึกขึ้นได้ว่ามีแอคเคาท์ของไอ้มินเป็นเพื่อนอยู่ ไม่รอช้ารีบกดเข้าไปสอดแนมก่อนจะเห็นรูปภาพบาดตาบาดใจที่มันเพิ่งลงเมื่อห้านาทีที่ผ่านมา คู่รักกำลังนั่งกินขนมหวานแล้วกอดคอกันมีความสุข
“เฮอะ! ลงรูปคู่เย้ยกูขนาดนี้เลยเรอะ” มือไม้สั่น อิจฉาตาร้อนฉิบหาย แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากกดโกรธรัวๆ ให้แก่โพสต์ของมัน
และไอ้นี่ดันรู้ทัน ลงรูปคู่แต่ไม่แท็กแฟน คงจะรู้ว่ายังไงผมต้องหาทางติดต่อน้องมุกแน่นอน
ติ๊ง~
เสียงแจ้งเตือนดัง ผมกดเข้าไปดูก่อนจะเห็นเป็นข้อความที่ลูกน้องหัวฟวยส่งมา
@Min : นายกดโกรธให้โพสต์ผมทำไมครับ?
@Tay : มือลั่นว่ะ โทษที
@Min : ลั่นรัวเลยนะครับนาย
@Tay : (ส่งสติ๊กเกอร์ fuck you)
@Tay : (ส่งสติ๊กเกอร์ fuck you)
@Tay : (ส่งสติ๊กเกอร์ fuck you)
จบการสนทนา
หมั่นไส้แม่ง ส่งความรักให้ไปที!
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







