เข้าสู่ระบบตอนที่ 3 มาเป็นผู้หญิงพี่
อาทิตย์ต่อมา
ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มกว่า งานเลี้ยงเกษียณอายุถูกจัดขึ้นภายในห้องวีไอพีของโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ผมนั่งทานอาหารอยู่ในวงล้อมของผู้หลักผู้ใหญ่ บอกตามตรงว่าโคตรอึดอัดเลย ถ้าไม่ติดว่าต้องรับช่วงเป็นท่านประธานต่อจากพ่อ ผมคงจะไม่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้แน่นอน
“เตย์” พ่อเอ่ยเรียกแล้วสะกิดแขนเบาๆ
“ว่าไง” ขานรับแล้วเคี้ยวอาหารเต็มปาก ไม่ใช่อะไรนะ หิวแหละ วันทั้งวันไม่มีอะไรตกถึงท้อง งานยุ่งสุดๆ
“หยุดแดกแล้วคุยกับพวกผู้ใหญ่บ้างสิ รักษามาดว่าที่ท่านประธานหน่อย เขาพากันมองมาที่เอ็งเป็นตาเดียวหมดแล้ว แดกเหมือนตายอดตายอยาก” พ่อกัดฟันพูดข้างหู
พูดจาห่ามๆ กับลูกนี่แหละคือพ่อผม จะพูดจาดีก็ต่อเมื่ออยู่หน้าแขกเท่านั้น
“…” ผมวางช้อนลง เคี้ยวอาหารในปากจนหมด
“พอดีเจ้าเตย์ชอบชิมอาหารน่ะครับ ดูว่าอันไหนอร่อยไม่อร่อย” พ่อพูดให้ลูกชายดูดี
“ครับ คงจะถูกปากทุกอย่างสินะ ชิมไม่หยุดเชียว” ตาแก่คนหนึ่งพูดแซะ
ฮึ!
ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนสำคัญของบริษัทนะ ต่อยฟันปลอมหลุดไปแล้ว
“อร่อยนะ ชิมมั้ยครับ โดยเฉพาะตีน…เป็ดตุ๋น” ผมสวนกลับแบบนิ่มๆ ก่อนจะยิ้มกว้างใส่ตาแก่นั่น
“อะแฮ่ม” พ่อกระแอมเหมือนเตือนเป็นนัยๆ
“คุณเตย์นี่หยอกน่ารักดีนะคะ” ป้าแก่ที่นั่งข้างๆ ลุงพุงกลมนั่นพูดพร้อมฉีกยิ้มเจื่อน
“ครับ อยู่บ้านก็หยอกคนในบ้านแบบนี้” พ่อผมนี่โกหกเก่งดีเนอะ เราอยู่บ้านเดียวกันที่ไหน ผมแยกออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุยี่สิบห้าละ
“น่ารักดีค่ะ”
“คนที่บ้านคงจะอารมณ์ดีกันทุกคนนะครับ”
บลาๆ
คนแก่ต่างสนทนากันตามประสา ส่วนผมอิ่มแล้วก็ขอตัวออกมาสูบบุหรี่ที่หน้าโรงแรมสักมวน มันรู้สึกเหมือนจะลงแดงยังไงไม่รู้ถ้าไม่ได้สูบ
วันนี้ขับรถมาเองโดยที่ไม่มีลูกน้องตามขนาบข้าง ประเด็นคือไอ้มินมันป่วยด้วยเลยขอลาพักสองถึงสามวัน
จะว่าไปแล้วก็คิดถึงน้องมุกคนสวยจัง ไม่ได้เจอเธอเลย ก็ไอ้ห่ามินเล่นรู้ทันและคอยกันท่าตลอด เอาจริงผมก็ไม่ได้คิดที่จะแย่งแฟนมันหรอกนะ แต่ถ้าได้สักทีจะไม่ลืมพระคุณ
น้องมุกทั้งสวย เอ็กซ์ ตัวเล็ก ยกง่าย แบบนี้ใครบ้างจะไม่เอา
นึกอะไรเพลิดเพลินจนสูบบุหรี่หมดมวน ทิ้งก้นมันลงพื้นแล้วใช้เท้าบดขยี้
“ลุงฮะ” เด็กผู้ชายหน้าตามอมแมมวิ่งเข้ามาหาผม ชูตะกร้าขึ้นที่ภายในเต็มไปด้วยดอกกุหลาบ “ซื้อดอกกุหลาบมั้ยลุง”
จะไม่ซื้อก็ตรงเรียกลุงเนี่ยแหละว่ะ!
“ไม่ซื้อ”
“ทำไมอะฮะ”
“ก็เอ็งเรียกลุงไง”
“เอ้า แล้วผมต้องเรียกลุงว่าไรฮะ”
“เรียกพี่”
“อ๋อ ได้ฮะ พี่ลุงจะซื้อดอกกุหลาบมั้ย”
แม่ง ยังจะมาพี่ลุงอีกเรอะ หัวร้อนวุ้ย ท้าเด็กต่อยนี่จะผิดไหมวะ
“ไม่ซื้อโว้ย”
“อ้าว”
“…”
“พี่คนหล่อ”
“เออ เรียกแบบนี้ค่อยน่าฟัง”
“…” เด็กนั่นยิ้มแฉ่งทันทีก่อนจะยื่นดอกกุหลาบมาให้ผมดอกหนึ่ง
รับมาแล้วล้วงกระเป๋าสตางค์ “เท่าไหร่?”
“ดอกละยี่สิบฮะ”
ก็โอเค ถือว่าราคาไม่แพงนัก
“เอามาสองดอก”
“ถ้าสองดอกสิบบาท”
“ฮะ?” ดอกนึงยี่สิบ สองดอกสิบบาท มันบวกเลขหลักสูตรไหนวะนั่น “เอาดีดี”
“สองดอกสิบบาท สามดอกแปดสิบฮะ”
“…” เออ แล้วผมควรจะซื้อกี่ดอก?
เด็กนี่ขายของยังสับสนอยู่เลย พ่อแม่อยู่ไหนถึงได้ปล่อยลูกมาเดินเร่ขายแบบนี้
“ซื้อกี่ดอกพี่คนหล่อ”
“เอามาหมดนั่นแหละ” ผมหยิบแบงก์พันออกมาจากกระเป๋าสองใบแล้วยื่นให้ “นี่สองพัน เอ็งเก็บดีดีแล้วกลับบ้านไปหาพ่อหาแม่เลยนะ”
“โฮ” ดวงตาคู่น้อยลุกวาวก่อนจะเอ่ยปากพูดอีกครั้ง “สองพันนี่มันกี่บาทฮะ?”
แหม่ ชีวิตไอ้เตย์ทำไมต้องเจอแต่คนกวนตีน
“เออ เอาเป็นว่ามันมากกว่าค่ากุหลาบทั้งตะกร้านี่อีก ไปได้แล้วไป”
“ฮะ ไปก่อนนะลุง” มันวิ่งไปด้วยความไว
อยากจะบอกว่าลุงพ่องเหรอ!
ผ่านไปสองชั่วโมงงานเลี้ยงเกษียณอายุก็จบลง ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ ผมขับรถไปตามถนนด้วยความเร็วระดับปานกลาง ถนนเส้นนี้ไฟแดงค่อนข้างเยอะ ทำให้ต้องหยุดบ่อยๆ
ในขณะที่หลุดจากไฟแดงมานั้นสายตาผมก็ดันแหลมคมเหลือเกิน เห็นสาวสวยที่ใจปรารถนาเดินอ้อยอิ่งอยู่ตามทางฟุตบาท รีบตบไฟเลี้ยวแล้วหักพวงมาลัยเข้าข้างทางทันที
เปิดประตูลงจากรถได้ก็วิ่งปรี่ตามหลังคนตัวเล็กให้ไว ก่อนจะเดินขนาบข้างเธอในที่สุด
“ไงคะ โลกมันกลมจัง”
“ลุงเตย์?”
ลุงอีกละ ฮึ่ย!
“เรียกพี่เตย์สิคะคนสวย”
“โทษที่ค่ะ…พี่เตย์”
“แล้วดึกดื่นน้องมุกออกมาเดินทำอะไรเหรอ”
“พอดีว่าออกมาซื้อข้าวต้มให้พี่มินน่ะค่ะ” พูดพลางยกถุงข้าวขึ้นโชว์ก่อนจะลดมือลง “แล้วคุณเตย์ล่ะคะ?”
“อ๋อ พี่กำลังจะกลับบ้านน่ะ”
“อ่อ” น้องมุกพยักเพยิดหน้า “กลับดีดีนะคะ” เธอกำลังจะเดินไป
“เดี๋ยวสิ” ผมรั้งไว้ “เดี๋ยวพี่ไปส่งนะคะ” เสนอตัวที่จะไปส่ง จะได้รู้ด้วยว่าบ้านอยู่ไหน
“ไม่เป็นไรค่ะ บ้านอยู่แค่นี้เอง เดินเข้าซอยข้างหน้านี่ก็ถึงแล้วค่ะ” เธอปฏิเสธแล้วยิ้มจางๆ
“ให้พี่ไปส่งเถอะ”
“ไม่…”
“นะคะ ให้พี่ไปส่งหนูนะ”
“เกรงใจคุณเตย์ค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจ คนกันเอง”
“ก็ได้ค่ะ”
“ขึ้นรถเลยค่ะ”
พาน้องมุกเดินวกกลับไปขึ้นรถที่จอดอยู่ใกล้ๆ เมื่อขึ้นรถได้ผมก็ล็อกประตูเพื่อความปลอดภัย
“เดี๋ยวพี่คาดเบลท์ให้นะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ผมเอี้ยวตัวไปหยิบสายเบลท์มาคาดให้คนตัวเล็ก จังหวะนั้นก็ดันหันไปสบสายตา ประจวบเหมาะกับใบหน้าเราทั้งสองนั้นมันห่างกันเพียงแค่คืบ
ผมเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพื่อจะจูบ ทว่าอีกฝ่ายดันค้านเสียงแข็ง
“จูบไม่ได้นะคะ!”
“ทำไมล่ะ” ใช้ปลายจมูกเคล้าเคลียที่ปลายจมูกโด่งของอีกฝ่าย
“มุกมีแฟนแล้ว” เธอพยายามเอี้ยวหน้าหลบ
“แล้วไง ตอนนี้แฟนหนูไม่ได้อยู่ตรงนี้นี่นา”
“มุกไม่อยากทำให้พี่มินเสียใจ”
“แต่พี่ก็เสียใจนะ พี่ชอบหนูอะ ชอบมากด้วย”
“…”
“มาเป็นผู้หญิงของพี่”
“อะไรนะคะ?”
“หนูมาเป็นผู้หญิงของพี่เถอะ รับรองเลยว่าจะได้ทุกอย่างที่หนูอยากได้ พี่พร้อมจะให้นะคะคนสวย” หวังจะจูบอีกครั้ง แต่เธอไม่ยอมแล้วเบี่ยงหน้าหนีท่าเดียว
ว้าว เล่นตัวเหมือนกันนะ
“…”
“ว่าไงคะ สนใจจะเป็นผู้หญิงของพี่มั้ย”
“…” มุกมองหน้าผมก่อนจะปลดสายเบลท์ออกแล้วเปิดประตูลงจากรถไปแบบดื้อๆ
“ฮึ” ทำเพียงแค่นหัวเราะในลำคอ แล้วมองคนตัวเล็กที่เดินหนีหายไปอย่างน่าเสียดาย ข้อเสนอที่ผมให้มันไม่ดีตรงไหนวะ
#จบพาร์ทเตย์
ตอนพิเศษหลายปีต่อมานั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวภายในบ้าน เมียก็สอนการบ้านให้ลูกสาวคนเล็กอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้ลูกคนโตมันนั่งหัวโด่เร้าหรือจะเอาของบางอย่างจากผู้เป็นพ่ออย่างผม“พ่อ...”“เรียกอะไรนักหนาฮะ” เรียกผมแบบนี้มาจะได้ชั่วโมงแล้วมั้ง“ผมก็เรียกจนกว่าพ่อจะยอมให้บัตรวีไอพีนั่น” ลูกชายนั่งกดดันตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเลิกกวน“แล้วแกจะเอาไปทำอะไร มันไม่ใช่ของที่เด็กจะครอบครองได้” บัตรนี้มันมีค่ามหาศาล ขืนผมให้ลูกไปมันก็คงจะรักษาของไม่ได้ด้วยอายุเท่านี้ ความรับผิดชอบยังไม่มากพอ“ผมอายุสิบแปดแล้วนะพ่อ ไม่เด็กแล้ว”“ตราบใดถ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังเด็กอยู่”“พ่อครับ…”“ตุลย์ พ่อจะทำงาน”“ผมอยากได้บัตรวีไอพี”“ตอนนี้พ่อยังให้แกไม่ได้ ช่วยเข้าใจหน่อย”“แต่ทำไมพ่อให้แม่ได้ล่ะ”“เอ้า ก็นั่นเมียฉันนะเว้ย ให้เมียแล้วมันผิดตรงไหน”“แต่นี่ก็ลูกนะพ่อ ให้ลูกมันผิดตรงไหนอะ”เฮ้อ… ผมล่ะเหนื่อยที่จะต้องมานั่งต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายหัวดื้อคนนี้จริงๆ มันขี้ตื๊อเหมือนใครวะ? อ๋อ เหมือนพ่อมันเอง เหมือนเปี๊ยบ! “เอางี้นะ ถ้าแกอายุครบยี่สิบปีเมื่อไหร่พ่อจะยกบัตรให้เลย ”“โ
ตอนที่ 30 ครอบครัวที่สมบูรณ์เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน‘เด็กชายตุลย์ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม หรือง่ายๆ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้านหน้าตาลูกชายมาทางผมหมด เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะมากลูกพ่อของแท้แทบไม่ต้องสืบ“โอ๊ย น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้มส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ เห็นบอกว่าเจ็บมาก เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอด้วยความอ่อนโยน “เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมาพี่รักหนูมากๆ” โน้ม
ตอนที่ 29 เพื่อเมีย [18+]#เตย์หลายเดือนต่อมาหลังจากหาหมอตรวจครรภ์เสร็จก็กำลังขับรถกลับบ้าน ทว่าเมียผมดันเกิดอารมณ์ใคร่ เธอสั่งให้ผมหาที่จอดรถในบริเวณเปลี่ยวๆ ทันทีพักหลังมานี้มุกมีความต้องการเยอะมาก ยิ่งท้องใกล้คลอดเธอยิ่งต้องการเซ็กซ์มากขึ้นส่วนผมน่ะเหรอ… “มะ มุกคะ เบาๆ หน่อยค่ะ”“หุบปากเลย”“…” ผมก็ต้องเงียบปากตามที่เมียสั่งรถคันหรูที่จอดหลบอยู่ข้างทางโยกเยกไปมาตามแรงสวาทที่คนเป็นเมียใส่มาไม่ยั้ง เธอกำลังถาโถมขย่มใส่ท่อนเนื้อแบบดุเดือด คนตัวเล็กบดเอวร่อนขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะเหมือนกับคนช่ำชองก็น่าจะช่ำชองแหละ อาทิตย์นึงจับผัวขย่มไปแล้วหกวัน อวัยวะสืบพันธุ์จะหักแหล่ไม่หักแหล่เมื่อก่อนผมบ้ากาม แต่เดี๋ยวนี้เมียบ้าแทน~ปัก!“อ๊า~”เสียงเนื้อกระทบกันบวกกับเสียงร้องครวญครางดังระงมอยู่ภายในรถ ผมสวนกระแทกเอวใส่กลับแบบไม่ยั้งเช่นกัน“อ่า~ พะ...พี่จะแตกแล้วค่ะที่รัก”“มุกก็จะ…เสร็จแล้ว”คนเป็นเมียขย่มแรงและถี่กว่าเดิมเมื่อรู้สึกว่าตัวเธอเองกำลังจะถึงจุดสุดยอดกึก!เสียงเข้มคำรามก่อนร่างกำยำกระตุกเกร็งเล็กน้อย มือใหญ่กดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะปล่อยน้ำกามพุ่งเข้าสู่ร่างกาย
ตอนที่ 28 ต้องการคุณ“มุกใจเย็นๆ”“…”“มุก…”“…” ฉันดึงสติกลับมาแล้วมองคนตรงหน้า ตอนนี้คุณเตย์ยังมีชีวิตอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ร่างกายของเขาก็ไม่พบร่องรอยการถูกยิง เลือดแม้แต่หยดเดียวก็ไม่มีที่ตัวเขาแล้วเสียงปืนที่ดังสองนัดเมื้อกี้ล่ะ?“พี่ไม่เป็นไรค่ะ” เขาบอกพลางเช็ดหยดน้ำตาให้ฉันด้วยความอ่อนโยน” “พี่ยังอยู่นะ”“แล้วเสียงปืน…”“พี่จัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ” เสียงพี่ชายฉันดังแทรกขึ้น พี่มินเดินเข้ามาหาฉันแล้วลูบศีรษะปลอบประโลม “ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดีใช่มั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่าน้องสาวของพี่”“มุกไม่เป็นอะไร แล้วพี่นิว…” ฉันเบนสายตาไปมองพี่นิวที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าจมกองเลือด“ไม่ต้องห่วง มันไม่ถึงตายหรอก แค่สาหัส” พี่มินพูดพลางคลี่ยิ้ม สีหน้าพี่ชายดูไม่ตื่นตกใจเท่าไหร่“…”แค่สาหัส?!มันก็เกือบถึงตายแล้วนะนั่น“ขอบใจมึงมากไอ้มิน ถ้ามึงมาช้าอีกนิดกูคงโดนยิงสมองกระจาย”“ไม่เป็นไรครับนาย ว่าแต่จะให้ผมจัดการกับไอ้นี่ยังไงดี”“เรียกรถพยาบาลและตำรวจมาก็พอ ที่เหลือให้ว่าไปตามกฎหมายละกัน กูไม่อยากมือเปื้อนเลือดอีก” คุณเตย์บอกในขณะที่โอบกอดฉันไว้“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น
ตอนที่ 27 ถือว่าขออาทิตย์ถัดมาบ้านพี่มินเช้านี้ฉันเก็บทำความสะอาดภายในชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้อยู่อาทิตย์กว่าบ้านค่อนข้างรก ส่วนคุณเตย์กับพี่มินออกไปทำงานตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนป่านนี้ยังไม่กลับ แต่ว่าก็ยังติดต่อทั้งคู่ได้อยู่เลยไม่มีอะไรให้กังวลใจไลน์~เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ฉันทิ้งไม้กวาดแล้วรีบกดดูข้อความทันที@Tay : พี่กำลังกลับค่ะ@Tay : น้องมุกอยากได้อะไรมั้ย?@Muk : ไม่เอาอะไรค่ะ ขับรถดีดีนะคะ@Tay : อีกประมาณสิบห้านาทีถึงค่ะ@Tay : คิดถึงมาก อยากกอดแล้ว@Muk : (ส่งสติ๊กเกอร์โอเค)ฉันปิดจบบทสนทนาแล้วมาทำความสะอาดต่อ ในขณะที่วุ่นวายอยู่กับการเก็บบ้านจนทำให้ฉันไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนยืนนิ่งจ้องมองอยู่ที่หน้าประตู รู้ตัวอีกทีคือเขาเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าแล้ว“พี่นิว…” เขาเข้ามาได้ยังไง ไม่เรียก ไม่ถาม ไม่ขออนุญาตกันก่อนสักนิด“มอนิ่ง” เขาคลี่ยิ้มที่แฝงอะไรบางอย่างซึ่งมันดูไม่บริสุทธิ์ใจเอาเสียเลย“เข้ามาได้ไงคะ?”“ก็ปืนเข้ามาสิ” เขาตอบแบบไม่อ้อมค้อม “ตกใจอะไรขนาดนั้นเล่า ทำหน้าอย่างกะเห็นผีแน่ะ พี่ไม่ได้น่ากลัวสักหน่อย”“คราวหลังรบกวนขออนุญาตมุกก่อนนะคะ มุกไม่โ
ตอนที่ 26 ว่าที่สามีคนหื่น [18+]ห้องทำงานท่านประธานผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงคุณเตย์ก็ยังไม่กลับมาจากการประชุม ฉันเบื่อๆ เซ็งๆ ไม่มีอะไรจะให้ทำเลยนั่งอยู่บนเก้าอี้แถวโต๊ะทำงานแล้วหมุนไปมาอย่างเชื่องช้าก๊อก ก๊อกจู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น“เข้ามาได้ค่ะ” ฉันเอ่ยอนุญาตแล้วนั่งตัวตรงผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถือแฟ้มเอกสารในมือ การแต่งตัวเธอดูจัดจ้านและยั่วเย้ายังไงชอบกล“ท่านประธานไม่อยู่เหรอ” เธอเชิดหน้าถามฉันด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง“ไม่อยู่” แล้วทำไมฉันจะต้องยอม ก็เชิดหน้าตอบกลับไปเช่นกัน“ชิ! ทำมาชูคอ เธอมันก็แค่เด็กไต่เต้า”“ไต่เต้าอะไรมิทราบ ฉันไม่ได้เป็นพนักงานของที่นี่”ยัยนี่ต้องเข้าใจอะไรผิด สภาพฉันมันเหมือนพนักงานของบริษัทนี้มากนักหรือไงยะฉันน่ะเหมือนเมียท่านประธานของบริษัทนี้มากกว่าอีก!“อยากจะเลื่อนขั้นมากขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้เข้ามารออ่อยท่านถึงที่”“เธอเข้าใจไรผิดปะเนี่ย ฉันก็มากับท่านประธานอะ และเขาให้มาในห้องนี้”ตอนที่คุณเตย์แนะนำฉันแสดงว่ายัยคนนี้ไม่ได้อยู่ณ ตอนนั้น ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เข้าใจอะไรผิดๆ แบบนี้“ตอแหล!”เดี๋ยววววเธอด่าฉันเรอะ หน็







