ตอนที่30 ครอบครัวที่สมบูรณ์(end)

ตอนที่​ 30​ ครอบครัวที่สมบู​รณ์

เก้าตุลาคมเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม​ วันนี้อายุครบสามสิบหกปีเต็ม​ และก็ถือว่าเป็นวันดีอีกวันหนึ่งเลยทีเดียว​ ซึ่งลูกชายของผมได้ถือกำเนิดในวันเดียวกัน

‘เด็กชายตุลย์​ นันทพิวัฒน์’ เกิดวันที่เก้าตุลาคม​ น้ำหนักสามพันห้าร้อยกรัม​ หรือง่ายๆ​ คือสามโลห้าตามภาษาชาวบ้าน​

หน้าตาลูกชายมาทางผมหมด​ เหมือนถอดแบบกันออกมาอย่างไรอย่างนั้น​ ยิ่งดวงตาและสีลูกตาคือเป๊ะ​มาก​ลูกพ่อของแท้​แทบไม่ต้องสืบ

“โอ๊ย​ น่าเกลียดน่าชังจังเลยเว้ยหลานปู่เนี่ย” พ่อผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอุ้มหลานไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง

“หน้าไม่ได้มุกเลยอะ​ ไปทางนายหมดเลยนะครับ” มินมันพูดแล้วช่วยพ่อผมประคองตัวหลานไปด้วย

“หล่อแต่เด็กเลยลูก” โรสเองก็เอ่ยชมแล้วยกยิ้ม

ส่วนมุกนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงคนไข้​ซึ่งมีผมดูแลอยู่ไม่ห่าง​ เธอเลือกคลอดแบบธรรมชาติ​ เห็นบอกว่าเจ็บมาก​ เบ่งหลายทีกว่าลูกจะออกมาเนื่องจากเด็กค่อนข้างตัวใหญ่​

“เจ็บมากมั้ยคะที่รัก” ผมถามพร้อมลูบศีรษะเธอ​ด้วยความอ่อนโยน

“เจ็บแต่ทนได้ค่ะ” มุกดูเหนื่อยล้าแต่ก็ยังมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ

“ขอบคุณนะคะ​ ขอบคุณที่คลอดลูกของเราออกมา​พี่รักหนูมากๆ” โน้มตัวเข้ากระซิบข้างหูด้วยถ้อยคำแห่งความรัก

“คุณเตย์ไปพักเถอะ​ เหนื่อยแย่เลย”

“ไม่เป็นไรค่ะ​ มันหน้าที่พี่อยู่แล้ว​ หนูอย่ากังวลเลยนะ” ผมคอยช่วยเหลือเมียสุดที่รักอย่างระมัดระวังที่สุด​ช่วยเธอปรับตัวบนเตียงเพื่อความสบายตัว หยิบน้ำหนึ่งแก้วและผลไม้สดหนึ่งจานมาวางไว้ใกล้มือ รู้ว่าเธอต้องการอาหารเพื่อฟื้นฟูความแข็งแรง​ “ดื่มน้ำกับกินผลไม้รองท้องก่อน​ เดี๋ยวอีกสักพักอาหารอร่อยๆ​ น่าจะมาเสิร์ฟ​”

ผมปล่อยให้มุกพักผ่อนไป​ ส่วนคนอื่นๆ​ ก็ขอตัวไปทำธุระกันสักพัก​ พ่อผมก็เช่นกัน​ เห็นว่าจะขออาสาไปแจ้งเกิดให้หลานชายหัวแก้วหัวแหวนเอง

ตอนนี้อุ้มลูกน้อยไว้ในอ้อมแขนอย่างเชี่ยวชาญ โยกตัวเชื่องช้าและร้องเพลงกล่อมเด็กเบาๆ ทว่าลูกกลับร้องจ๊ากขึ้นมา

อุแว้​~

เสียงพ่อก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นไหมลูก!

“ลูกอาจจะไม่สบายตัวค่ะ​ คุณช่วยดูทีสิคะว่าลูกฉี่หรือเปล่า”

“ได้ค่ะที่รัก” ผมวางลูกลงในที่นอนสำหรับเด็กก่อนจะตรวจสอบผ้าอ้อมเพื่อให้แน่ใจว่าลูกไม่ได้ฉี่​ ผ้าอ้อมดูสะอาดและแห้ง จากนั้นผมจึงห่อตัวลูกกลับตามเดิม

“สงสัยคงจะหิวนมค่ะ​ คุณเตย์เอาลูกมาให้มุก”

“…” ผมส่งลูกให้มุกแล้วยืนดูอยู่ใกล้ๆ​ เผื่อเมียต้องการความช่วยเหลือจะได้ช่วยหยิบจับได้ว่องไว

“ดูสิ ลูกดูดนมใหญ่เลยค่ะ”

“จริงด้วย​ สงสัยคงจะหิว”

หนึ่งอาทิตย์​หลังจากลูกเกิด

ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปทำงาน​ ส่งไอ้มินไปทำหน้าที่แทนก่อน​ ​เพราะผมต้องอยู่ช่วยมุกดูแลลูก​ อยากแบ่งเบาภาระเมีย​ แค่อดหลับอดนอนให้นมลูกเธอก็เหนื่อยมากพอแล้ว

ผมนั่งซักผ้าอ้อมที่เปื้อนอึเปื้อนฉี่ของลูกในน้ำอย่างตั้งใจและสะอาดหมดจด​ นำมาบิดเบาๆ​ แล้วตากไว้บนราวสแตนเลส​ขนาดใหญ่

เดินกลับเข้ามาภายในตัวบ้านก็เห็นเมียสุดที่รักเดินกล่อมลูกนอนในอ้อมอก​ เจ้าตุลย์ติดมือแม่มาก​ ต้องนอนบนมือแม่เท่านั้น

“หนูเมื่อยมั้ยคะ”

“นิดหน่อยค่ะ”

“มา​ เอาลูกมาให้พี่อุ้มเถอะ”

“เดี๋ยวจะตื่นมาว๊าก​เอาสิคะ​ ยิ่งหลับยากๆ​ อยู่ด้วย”

“ไม่เป็นไร​ พี่เอาอยู่ค่ะ​ ส่วนหนูก็ขึ้นไปนอนพักผ่อนให้สบายร่างกายเถอะนะ” ผมรับช่วงต่อในการอุ้มลูกนอนจากมุก​ สั่งให้เมียขึ้นไปพักผ่อนแล้วอาสาที่จะดูลูกเอง

“ขอบคุณน้า​ รักนะคะ” เธอจูบปากผมด้วยความอ่อนโยนหนึ่งทีก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน

“หลับปุ๋ยเลยสุดหล่อของพ่อ” ผมอุ้มลูกแนบอกแล้วมองด้วยความรักใคร่เอ็นดู​ ไม่คิดว่าตัวเองจะได้สัมผัสการเป็นพ่อคน​ ซึ่งมันดีต่อหัวใจผมมากๆ​ “หนูคือสุดที่รักของพ่อเตย์”

เก้าปีต่อมา

ในห้องนั่งเล่นอันแสนสบาย ผมและมุกนั่งเคียงข้างกันบนโซฟา ดวงตาของพวกเราเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความรักเมื่อมองดูลูกชายที่เติบโตขึ้น ในห้องนี้ตกแต่งด้วยรูปถ่ายที่บันทึกทุกช่วงเวลาของเจ้าตุลย์

ปีนี้ผมอายุสี่สิบห้า​ มุกอายุยี่สิบเก้าย่างเข้าสามสิบ​ ส่วนเจ้าตุลย์​อายุครบเก้าขวบไปหมาดๆ​ เมื่อสามวันก่อน

มานั่งนึกถึงสมัยที่ตุลย์ยังเป็นเด็กน้อย ตอนนั้นยังอยู่ในอ้อมแขนของพ่อแม่อยู่เลย​ ตอนที่ลูกได้หนึ่งขวบ​เขาหัดก้าวเดินครั้งแรกอย่างสั่นคลอน พ่อแม่อย่างเราก็ให้กำลังใจเขาไม่ห่าง

ในแต่ละปีที่ผ่านไป ตุลย์ก็ดูจะสูงขึ้นเรื่อยๆ​ ผมกับมุกเลี้ยงดูลูกชายคนนี้เป็นอย่างดี​ มอบความรักและการสนับสนุนอย่างไม่มีเงื่อนไข​ ไม่ว่าลูกอยากจะทำอะไรพวกเราพร้อมสนับสนุนความฝันของเขาเต็มที่​ และพร้อมแสดงความยินดีให้กับความสำเร็จของลูก

“แม่”

“ว่าไงครับ”

“ตุลย์มีอะไรจะให้แม่ดู” ลูกชายวิ่งเอาโทรศัพท์​มือถือมาให้ผู้เป็นแม่ดูอะไรบางอย่าง

“ไหนครับ” มุกรับโทรศัพท์​จากมือลูก

“ดูอะไรเหรอ?” ผมเอี้ยวหน้าไปดูด้วยก่อนจะตาเบิกกว้างเมื่อสิ่งที่อยู่ในโทรศัพท์นั้นเป็นรูปผมกำลังยืนคุยกับสาวในร้านกาแฟ

ไอ้ลูกชายคนนี้นี่มันแอบถ่ายตอนไหนกัน?

ตายแน่กู!​

“คุณมีอะไรจะแก้ตัวมั้ยคะ”

“ไม่มีอะไรในก่อไผ่​ น้องเขาก็แค่มาถามทางเฉยๆ”

“ถามทาง?!”

“อื้ม”

“ฟังดูไม่ขึ้นเลยนะคะคุณเตย์​”

“ขนาดตุลย์ไปด้วยนะ​ พ่อยังกล้าคุยกับสาวเลยครับแม่” ลูกชายตัวแสบมันเติมไฟใหญ่เลย

“ก็คิดว่าจะเลิกนิสัยเจ้าชู้แล้วเสียอีก”

“พี่เลิกแล้ว เลิกมานานแล้วด้วย​ น้องเขามาถามทางจริงๆ​ พี่บริสุทธิ์​ใจมากค่ะที่รัก”

“เชอะ!” เมียผมสะบัดหน้า​ แบบนี้คงงอนอีกแล้ว

“ตุลย์ไม่เกี่ยวน้า​ พ่อง้อแม่ด่วนๆ​ ตุลย์ขอวิ่งไปเล่นบ้านลุงมินดีกว่า”

“ลุงมินไปทำธุระครับลูก” มุกบอกกับลูกชายที่กำลังจะเตรียมตัววิ่งไป

“งั้นไปบ้านปู่ก็ได้” เจ้าตุลย์วิ่งแจ้นไปบ้านปู่ที่อยู่หลังติดกันทันที

“ไปกวนปู่อีกแล้ว”

พอดีเราสร้างบ้านติดกันสามหลัง​ หลังริมซ้ายเป็นของพ่อผม​ หลังกลางเป็นของผม​ ส่วนหลังริมเป็นของไอ้มินกับโรส

อยู่ใกล้กันเพื่อจบปัญหาการแย่งชิงตัวหลานชายคนเดียวของบ้าน ปู่ก็ไม่ยอม​ ลุงก็ไม่ยอม​ เห่อหลานกันหมด

“มุกขอตัวนะคะ”

“เดี๋ยวสิที่รัก​ อย่างอนเลยน้า” ดึงตัวเมียมานั่งตักแล้วโอบเอวไว้แน่น​ “พี่รักหนูคนเดียว​ ไม่คิดที่จะนอกใจ” ตั้งแต่มีมุกผมก็ไม่เคยคิดที่มองสาวคนไหนอีก​ เพราะเมียเด็กคนนี้สวยที่สุด

“…”

“ไปช็อป​ปิ้งมั้ยคะที่รัก​ บัตรวีไอพีที่พี่ให้หนูไปมันใช้ได้ตลอดชีพเลยนะ” ไอ้บัตรวีไอพีที่ว่านี่มันยิ่งกว่าแบล็ก​การ์ดอีก​ มีไม่กี่คนในประเทศที่จะได้ครอบ​ครอง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือผม​ และประเด็นดันมีถึงสองใบ​ ไม่รวยจริงคงมีไม่ได้หรอกนะ

“กำลังจะไปค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปแต่งตัวแป๊บนะ”

“จะแต่งไปไหนคะ?”

“ก็ไปช็อปปิ้งกับเมียไงคะ”

“มุกจะไปคนเดียว​ ส่วนคุณน่ะอยู่ทำงานบ้านให้เรียบร้อย”

“ที่รักพูดเล่นใช่มั้ยคะเนี่ย”

“พูดจริง​ ทำความสะอาดบ้านให้สะอาดทุกซอกทุกมุม​ด้วย​ เดี๋ยวกลับจากห้างจะมาตรวจดูความเรียบร้อย”

“ที่รัก…”

“ไปสิ ไม้กวาดอยู่ตรงไหนรู้ใช่มั้ย!” เธอตะคอกเสียงดังใส่

“ระ​ รู้ค่ะที่รัก​ พี่จะทำให้สะอาดเลย” เดินคอตกไปหยิบอุปกรณ์​มาทำความสะอาดทันที

เซ็งวุ้ย​ ไม่ทำก็ไม่ได้​ เมียยิ่งโหดขึ้นทุกวัน

เมื่อก่อนอะทาสรักเมีย…

แต่เดี๋ยวนี้เป็นทาสรับใช้!

                      ~ จบบริบูรณ์​ ​~