ความผิดในอดีต (1/2)

“เหมย...”

ทันทีที่ก้าวพ้นประตูห้องทำงานของเหมราช สิ่งที่เหมยลี่ไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดก็ได้เกิดขึ้นแล้วจริง ๆ

หัสดินยืนมองหลานสาวเดินออกจากห้องทำงานของลูกชายตนเอง สีหน้าคนสูงวัยดูไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด เหมยลี่พอจะเดาออกว่าคุณลุงคงทราบจากคนงานในบ้านว่าเหมราชเรียกให้เธอไปพบที่ห้องทำงาน ทั้งที่เขาไม่เคยเหลียวแลเธอมาก่อน ไม่แปลกที่ผู้ใหญ่อย่างหัสดินจะเป็นห่วง เพราะท่านรู้ดีกว่าใครว่าเหมราชเกลียดเธอมากแค่ไหน

“คะคุณลุง?” หญิงสาวขานรับพยายามทำตัวไม่ให้มีพิรุธใด

“มาคุยกับลุงที่ห้องรับแขกหน่อยสิ”

หัสดินส่งยิ้มอ่อนโยนให้สาวน้อยตรงหน้า เขาเอ็นดูเธอไม่ต่างจากลูกแท้ ๆ คนหนึ่ง การตัดสินใจรับเลี้ยงเหมยลี่ไว้ ไม่ได้เป็นเพราะจดหมายที่เฉียนเปาเขียนสั่งเสียไว้เพียงอย่างเดียว ทว่าเขากับภรรยารักและเป็นห่วงเด็กคนนี้จากใจจริง

ครั้นเมื่อเยาวมาศจากไป หัสดินก็ตั้งมั่นเอาไว้ว่าจะต้องดูแลเหมยลี่ให้ดีที่สุดเหมือนตอนที่ภรรยายังมีชีวิตอยู่ ทว่าสิ่งที่ทุกคนในบ้านรับรู้มาตลอดก็คือ เหมราชลูกชายเพียงคนเดียวของเขาไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้น ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวก็เป็นคนเฉลียวฉลาดและมีเหตุผลกับทุกเรื่องทุกคน ยกเว้นก็แต่เรื่องของเหมยลี่ที่เจ้าตัวจงใจปิดหูปิดตา

เหมราชเกลียดเหมยลี่มาก ชนิดที่ไม่อยากแม้แต่จะเสวนาด้วย แต่ไม่นานนี้ลูกชายกลับบอกเขาว่าหากเหมยลี่เรียนจบเมื่อไหร่จะรับเธอเข้าทำงานที่บริษัท

เรื่องนี้...หัสดินมองจากมุมไหนก็แปลก เขาแอบเป็นห่วงหลานสาวจับใจ กลัวว่าเจ้าลูกชายตัวดีกำลังคิดวางแผนจะกลั่นแกล้งเหมยลี่อยู่น่ะสิ

“ชื่นบอกว่าเหมยเพิ่งกลับจากโรงพยาบาล ไม่สบายเหรอลูก เป็นอะไรมากรึเปล่า” ชายสูงวัยเอ่ยถามขณะที่ทั้งคู่นั่งอยู่ในห้องรับแขก

“ค่ะ หนูปวดหัว นอนก็ไม่ค่อยหลับ สงสัยคงจะเครียดเพราะว่าใกล้สอบละมั้งคะ”

ช่วงนี้เหมยลี่มักมีอาการปวดหัวบ่อย ๆ บางวันก็มีไข้ต่ำ ๆ ตัวรุ่ม ๆ เดาว่าคงมาจากการที่เธอเอาเรื่องเครียดมาปะปนกันไปหมด ไม่ว่าจะเรื่องสอบหรือเรื่องที่อีกไม่นานเธอต้องทำตามข้อตกลงที่ให้ไว้กับเหมราชแล้ว

เมื่อก่อนเธอเคยนับวันรอให้วันนั้นมาถึง...

ทว่า เมื่อวันเวลาตามเงื่อนไขใกล้เข้ามาจริง ๆ จากที่คิดว่าคงไม่ประหม่าหรือกังวลอะไรนัก กลับกลายเป็นว่าเธอเริ่มหวั่นกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ

ยิ่งในวันนี้เธอได้พบ ‘คีรติ’ ผู้หญิงที่เขารักหมดใจกับตา ได้เห็นท่าทีอ่อนโยนประคบประหงมของเหมราชที่มีต่อเธอคนนั้น เธอก็ยิ่งกลัว ไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปถึงขั้นไหนแล้ว แต่ในเมื่อเหมราชรักผู้หญิงคนนั้นมากมาย เขาก็ไม่ควรทำแบบนี้กับเธอ และเธอก็ไม่อยากทำผิดต่อผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น

ในทางกลับกัน เธอรู้ดี คนอย่างเหมราชไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองเสียเปรียบแน่ เขาเฝ้ารอเวลานี้มาเนิ่นนาน...เวลาที่เขาจะได้เหยียบย่ำทำลายศักดิ์ศรีของเธอ!

“อีกไม่กี่เดือนหลานลุงก็จะเรียนจบแล้วนี่นะ จบแล้วก็อย่าเพิ่งรีบร้อนทำงานเลย ไปเที่ยวผ่อนคลายสักเดือนสองเดือนดีไหม ลุงไม่เคยเห็นเหมยออกไปเที่ยวเล่นตามประสาวัยรุ่นเลยนะลูก”

ตั้งแต่เกิดเรื่องเยาวมาศขึ้น เหมยลี่ที่เดิมทีเป็นเด็กเก็บตัวอยู่แล้วก็ยิ่งเก็บตัวหนักข้อไปกันใหญ่ หัสดินไม่เคยเห็นหลานสาวขออนุญาตไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน หรือแม้แต่เดินห้าง เที่ยวคาเฟ่ ชอปปิงตามประสาวัยรุ่นทั่วไปก็ไม่เคยมีสักครั้ง ไป ๆ มา ๆ หัสดินจึงเริ่มสงสารเด็กคนนี้ ด้วยรู้ดีว่าสาเหตุหลักที่ทำให้เหมยลี่ปิดใจ ไม่ยอมสนิทสนมกับเพื่อนฝูง ไม่ยอมออกไปใช้ชีวิต นั่นเป็นเพราะเธอยังรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น รวมทั้งโทษตัวเองว่าสาเหตุที่ทำให้เยาวมาศต้องตาย

“ไม่ดีกว่าค่ะคุณลุง หนูคิดว่าเรียนจบจะทำงานต่อเลย”

เหมยลี่รับรู้ได้ถึงความห่วงใยของผู้ใหญ่ แต่เธอไม่มีความคิดเรื่องเที่ยวสนุกอะไรทั้งนั้น เธออยากสะสางเรื่องที่ค้างคาใจให้หมดสิ้น จากนั้นปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ ที่สำคัญเหมราชคงไม่มีทางยอมเสียเวลากับเธอต่อแม้แต่วันเดียวแน่

เธอรู้ว่าเขาเองก็นับรอวันให้เธอเรียนจบ เธอจะได้กลายเป็นคู่นอนของเขาอย่างเต็มตัว

“ตาเหมมาบอกลุงว่าอยากให้เราไปช่วยงานที่บริษัท” หัสดินเริ่มเข้าเรื่องที่เขาไม่สบายใจเลยสักนิด ยิ่งได้รู้จากชื่นชนกว่าลูกชายเรียกเหมยลี่เข้าไปคุยในห้องทำงาน มันยิ่งน่าแปลกใจ

คนอย่างเหมราชไม่ใช่พวกยอมลงให้ใครง่าย ๆ การยอมรับเหมยลี่เข้าไปทำงานอยู่ใกล้ตัวโดยอ้างว่าไหน ๆ เธอก็เป็นคนครอบครัวเดียวกัน บอกตามตรงว่ามันฟังไม่ขึ้น โดยเฉพาะเมื่อประโยคนี้ออกจากปากเจ้าคนที่อยากขับไสไล่ส่งเหมยลี่อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอย่างลูกชายเขา

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับ หัวใจแอบสั่นแรง กลัวว่าความลับจะถูกเปิดเผย

หัสดินกดเสียงถาม “เหมยอยากทำหรือเปล่าลูก”

“หนูไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะคุณลุง คุณเหมว่ายังไงก็ตามนั้นได้เลยค่ะ” เธอพยายามตอบกลาง ๆ เพื่อเลี่ยงปัญหา ไม่รู้ว่าเหมราชไปบอกอะไรกับพ่อของเขาไว้ ที่แน่ ๆ เรื่องที่เธอจะต้องเข้าไปทำงานกับชายหนุ่มก็เป็นอีกข้อตกลงของเธอกับเขาอยู่แล้ว

ไม่ใช่เพราะเขาใจดีมีเมตตาหรอกนะ เขาก็แค่อยากให้เธออยู่ในสายตา จะได้พร้อมปรนนิบัติเขาทุกเมื่อที่ต้องการต่างหาก

“เหมย...ตาเหมบังคับอะไรหนูหรือเปล่า เมื่อกี้เราออกมาจากห้องทำงานพี่เขาเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม” สายตาของคนเป็นลุงมองหลานสาวด้วยความห่วงใยระคนสงสารจับใจ

“เอ่อ คุณเหมไม่ได้บังคับอะไรหนูหรอกค่ะคุณลุง แล้วก็...ใช่ค่ะ คุณเหมเรียกเหมยไปคุยเรื่องที่เรียนจบแล้วจะให้ไปช่วยงานที่บริษัท” เหมยลี่จำต้องตามน้ำไปก่อน ใจจริงเธอไม่อยากโกหกใครทั้งนั้น แต่ในเมื่อสถานการณ์มันบีบบังคับเธอเลยไม่อาจเลี่ยงได้

เหมราชกำลังฟิวส์ขาดจนลืมไปว่าการเรียกเธอเข้าพบที่บ้านอาจจะมีปัญหาตามมา และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ทุกคนในบ้านตกอกตกใจกันยกใหญ่ เหมยลี่ไม่อยากให้หัสดินหรือใครในบ้านต้องเป็นห่วงเธอทั้งนั้น

“แล้วหนูอยากทำไหม” เขาถามย้ำ

“หนูไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ” หญิงสาวตอบกลับคำเดิมโดยอัตโนมัติ

“ลุงหมายถึงความต้องการของเหมยเองต่างหากลูก เหมยเรียนจบแล้วอยากเป็นอะไร หนูคิดไว้หรือยัง หืม?”

คำถามของหัสดินทำเหมยลี่ชะงักงัน...