ทำผิดกฎ (2/2)

“ทราบค่ะ เหมยเองก็ทำตัวดีมาตลอดไม่ใช่เหรอ แต่ครั้งนี้เหมยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกับผู้หญิงคนนั้นจะไปโรงพยาบาล”

หญิงสาวหยุดพูดครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยต่อ “ เพราะแบบนี้สินะคะ คุณถึงเรียกเหมยมาคุยที่นี่โดยไม่สนใจว่าคนในบ้านจะสงสัยเรื่องของเราไหม คุณกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้เรื่องเหรอคะ”

หมับ!

ชายหนุ่มปรี่เข้าไปกระชากไหล่เหมยลี่ที่พูดจี้ใจดำกันจนเขาคุมอารมณ์ไม่อยู่

“เธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงเค้ก แล้วก็ไม่มีสิทธิ์มาถามอะไรฉันทั้งนั้น!”

“ทำไมคะ เหมยมีสิทธิ์ปกป้องตัวเองนะคะเพราะเหมยไม่ได้ทำอะไรผิด การที่เหมยป่วยแล้วไปหาหมอมันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ส่วนเรื่องผู้หญิงคนนั้น คุณเหมก็เห็นว่าเหมยไม่ได้พูดเรื่องของเราออกไปสักคำ”

“เธอไม่ควรเข้ามาอยู่ในสายตาของเค้กเลยด้วยซ้ำ! คนอย่างเธอควรจะอยู่ในมุมมืดต่อไปถึงจะถูก อย่าได้สะเออะเข้ามามีตัวตนในชีวิตของฉันกับเค้กอีก เข้าใจไหม” เขาออกแรงบีบไหล่เหมยลี่แรงขึ้นตามอารมณ์ที่กำลังปะทุเดือด

ที่ผ่านมาหญิงสาวไม่เคยกล้าเถียงเขาสักคำ วันนี้เธอกลับพยศจนน่าหมั่นไส้ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในจุดที่จะสามารถตะคอกโวยวายใส่เขาได้เลยสักนิด

“เหมยก็ไม่ได้อยากยุ่งกับพวกคุณค่ะ ไม่เลยสักนิด...” เหมยลี่พยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นและกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล...พยายามมากที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว

มันเจ็บนะรู้ไหม...

เธอไม่ได้อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นสักหน่อย แล้วที่บอกว่าเจ็บ...ไม่ใช่เพราะอาการป่วย ไม่ใช่เพราะถูกชายหนุ่มบีบไหล่อย่างแรง แต่เธอเจ็บที่เห็นคนตรงหน้ากำลังเป็นบ้าเป็นบอเพราะผู้หญิงคนนั้น

เหมยลี่รู้มาตลอดว่าผู้หญิงที่อยู่ในใจของเหมราชคือคีรติ แต่รู้ก็ส่วนรู้ ยังไงการได้เห็นกับตาตัวเองมันก็ยังยากจะทำใจยอมรับได้อยู่ดี...

ภาพที่เหมราชประคองคีรติอย่างถนอม น้ำเสียงอ่อนโยนที่เขาใช้พูดกับอีกฝ่าย ไหนจะมีสายตาห่วงใยอย่างไม่คิดปิดบังนั่นอีก ทุกการกระทำอย่างรักใคร่ที่เธอเห็นในวันนี้เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยจะได้รับจากคนตรงหน้า

เหมราชคนที่อยู่กับคีรติคงจะเป็นผู้ชายแสนดีสุดแสนเพอร์เฟ็กต์ ทว่าเหมราชคนที่อยู่กับเธอกลับร้ายกาจ ไม่ต่างจากซาตานหรือปีศาจจอมโหดตัวหนึ่งที่พร้อมทำลายเธออย่างเลือดเย็น

“ก็ดี สำเหนียกตัวเองไว้แบบนั้นก็ดีแล้ว ต่อไปนี้อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอเสนอหน้าเข้าไปในชีวิตของเค้กอีกนะ”

“ค่ะ เหมยจะอยู่ในที่ของเหมย” หญิงสาวพยักหน้าแบบเหน็ดเหนื่อยเต็มที อาจด้วยอาการป่วยที่ยังไม่มีทีท่าจะเบาลง คืนนี้เหมยลี่จึงน้อยใจจนคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ จากเด็กน้อยที่เชื่อฟังมาโดยตลอดเลยกลายเป็นเด็กดื้อที่พร้อมจะเถียงคำไม่ตกฟาก

เธอน้อยใจ...น้อยใจที่เขาไม่แม้แต่จะเอ่ยถามสักนิดว่าเธอไปโรงพยาบาลทำไม เจ็บป่วยตรงไหน ถึงจะรู้ว่าไม่ควรคาดหวังอะไรแต่เธอก็ยังโง่งม คาดหวังว่าเหมราชจะสนใจเธอบ้างสักนิดแม้จะในฐานะคู่นอนก็ยังดี

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วเหมยขอตัวนะคะ”

“ใครบอกว่าฉันไม่มี” เหมราชยกยิ้มมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

ที่ผ่านมาเขาพยายามเลี่ยงสถานการณ์อันตรายเช่นนี้มาตลอด ด้วยรู้ดีว่าความปรารถนาที่มีต่อคนตรงหน้ามันมากล้นเสียจนควบคุมได้ยาก

และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เพียงแค่ยืนอยู่ข้างกัน ได้กลิ่นตัวหอม ๆ สบสายตาดื้อรั้น และมองดูใบหน้าอ่อนใสใกล้ ๆ อารมณ์ที่จุดติดง่ายก็ดูเหมือนจะปะทุขึ้นมาทันที

“อื้อ?!” เหมยลี่เบิกตากว้าง

ไม่ทันตั้งตัวคนใจร้ายก็ดึงเธอเข้าไปบดจูบเร่าร้อน เอามือบีบที่แก้มเพื่อให้เธอยอมเปิดปากรับลิ้นเขาเข้าไปด้านใน ก่อนที่จะยกตัวเธอไปวางบนโต๊ะทำงานอย่างรวดเร็วไม่ต่างจากสัตว์ป่าที่หิวโหย เรียวลิ้นเขาควานหาความหวานและดูดกลืนมันอยู่อย่างนั้น

ปึก!

เหมราชกวาดเอาเอกสารบนโต๊ะทำงานทิ้งอย่างไม่ไยดี จุดสนใจของเขาพุ่งไปรวมอยู่ที่คนตัวเล็กทั้งหมด เหมยลี่หวานไปทั้งตัวจนเขาเสพติดเธอหนักขึ้นทุกที เพียงแค่จูบกันไม่กี่นาที ร่างกายเขาก็ร้อนผะผ่าวแทบเป็นไฟ

เหมราชดูดดึงเคล้าคลึงริมฝีปากหวานอย่างรุนแรง ก่อนจะกัดมันเบา ๆ มือไม้เริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายอวบอิ่ม มันน่าโมโห...ไม่ว่าจะสัมผัสเธอตรงไหนก็ทำให้เขาหัวใจเต้นแรงไปหมดราวกับพวกไก่อ่อนไม่ประสีประสาในรสรัก

ทว่าเหมยลี่กลับไม่ยอมเหมือนทุกครั้ง!

หญิงสาวพยายามดิ้นรนหนีจนน่าหงุดหงิดใจ ครั้นเมื่อเขาเปลี่ยนเป้าหมายไปซุกไซ้ที่ต้นคอหอม เธอก็ยิ่งดันอกเขาออกห่าง ทำตัวสะดีดสะดิ้งราวกับไม่เคยใกล้ชิดกันไปได้ ทั้งที่ระหว่างเขากับเธอทำกันจนหมดแทบทุกสิ่งอย่าง เหลือแค่เพียงขั้นตอนสุดท้ายก็เท่านั้น

“ปล่อยนะคุณเหม!” เหมยลี่ออกกำลังสุดแรงเพื่อหยุดการกระทำจาบจ้วงของชายหนุ่ม

“อย่าเล่นตัวเหมย ฉันเงี่xน”

“อื้อออออออ...”

เหมราชไม่ฟัง ตะโบมจูบเธอไม่ต่างจากคนที่กำลังลงโทษกัน แม้จะหวามไหวและหลงใหลกับสัมผัสเร่าร้อนเท่าไร วันนี้เหมยลี่จะไม่ยอมให้เขาเด็ดขาด

ข้อตกลงก็ต้องเป็นข้อตกลง

อีกอย่างเธอจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ห้องทำงานของเขา...ในบ้านที่อยู่ร่วมกับคุณลุงหัสดิน!

“คุณกำลังทำผิดกฎตัวเองอยู่นะคะ”

คำเตือนของเธอทำให้คนที่ถูกความปรารถนาครอบงำนิ่งขึงทันที เหมราชที่หายใจเข้าออกถี่รัวเริ่มคิดขึ้นได้ว่าตนเองกำลังสติหลุด และเขาไม่ต้องการให้เป็นเช่นนี้

เหมยลี่ไม่ควรมีอิทธิพลใด ๆ ต่อเขาสิ!

ผลัก!

“จะไปไหนก็ไป” ชายหนุ่มหันหลังให้เหมยลี่ ด้วยไม่อยากเห็นหน้าและไม่อยากได้ยินเสียงเธออีก ทุกอย่างที่เป็นเธอมันทำให้เขาเกิดความต้องการได้ง่ายแบบที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำได้มาก่อน

กระทั่งคีรติเองก็ด้วย...

จริงอยู่ว่าเขาทั้งรักทั้งหลงน้องสาวเพื่อนมาก แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กันเขากลับไม่เคยรู้สึกอยากรุกรานเธอ หรือปรารถนาจะครอบครองร่างกายเธอเหมือนที่รู้สึกกับเหมยลี่เลย

ใจหนึ่งเหมราชนึกเกลียดความรู้สึกของตัวเอง อีกใจก็นึกเกลียดเหมยลี่ ทำไมกันนะ ทำไมเหมยลี่ต้องเป็นผู้หญิงที่ถูกใจเขามากมายจนทำเขาเสียการควบคุมตัวแบบนี้ด้วย

“เดี๋ยว...” ชายหนุ่มเรียกก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินจากไป เขาอดทนรอมานานมากแล้วจริง ๆ และอีกไม่กี่เดือนการรอคอยอันยาวนานนี้ของเขาก็กำลังจะจบลงสักที

“อีกไม่กี่เดือนก็เรียนจบแล้ว หวังว่าเธอจะไม่ลืมข้อตกลงของเรา”

เหมยลี่นิ่งค้าง...ใช่ ข้อตกลงที่ว่าเธอจะต้องตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์

“พร้อมแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ เหมยพร้อมแล้ว หวังว่าคุณเหมจะไม่ลืมข้อแลกเปลี่ยนของเรานะคะ”

เพราะเธอจะไม่ยอมเสียตัวฟรีเด็ดขาด!

เหมยลี่ยอมทำทุกอย่างก็เพื่อให้คนที่ทรยศพ่อแม่เธอได้รับผลกรรม ส่วนเรื่องความรู้สึกที่มันดันเกิดขึ้นกับคนใจร้ายตรงหน้า...

เรื่องนั้นเธอจะรับผิดชอบหัวใจของตัวเอง