งั้นก็เริ่มเลย (2/2)

“ก็ดี งั้นพร้อมเริ่มงานรึยัง”

สองเท้าเหมราชก้าวเข้าไปประชิดตัวนักศึกษาสาว เพียงแค่ยืนใกล้กันไม่เท่าไรกลิ่นกายหอมหวานก็ทำเอาคนที่ของขาดมานานรู้สึกหวั่นไหว อยากจะรั้งเธอเข้ามาดอมดมพรมจูบไปทั่วทั้งตัวทันที

และใช่! เขามีสิทธิ์ที่จะทำอยู่แล้ว

“อ๊ะ คุณเหม อื้อ…” เสียงหวานถูกหยุดด้วยจูบรุกรานจากคนตรงหน้า เขาไม่มีเวลาให้เธอเตรียมใจแม้แต่น้อย อารมณ์ของเหมราชดุดันรุนแรงจนเหมยลี่ที่ตอนแรกคิดว่าจะรับไหวกลายเป็นอ่อนระทวย เธอไม่อาจต่อกรกับปากและลิ้นของเขาได้ ชายหนุ่มไม่เพียงแค่จูบเธอธรรมดาหากแต่สอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาดูดดึงลิ้นเธออย่างไม่ปรานี ราวกับต้องการจะสั่งสอนให้เธอรับรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่จะมาล้อเล่นด้วยได้

และหากอารมณ์เขาได้ปะทุขึ้นแล้วก็ใช่ว่าจะมอดลงได้ง่าย ๆ เช่นกัน!

หวาน…หวานแบบที่คิดเอาไว้จริง ๆ

เหมราชยอมรับว่าถูกใจและติดใจจูบแสนหวานจากสาวน้อยคนนี้เข้าเสียแล้ว มือไม้ที่ตอนแรกกอดรัดร่างบางเอาไว้เริ่มอยู่ไม่สุข เลื่อนลงลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวเธออย่างกระหาย มองจากภายนอกเหมยลี่เป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กมาก ทว่าเมื่อเขาได้บีบเคล้นไปทั่วร่างกายเธอแล้วกลับได้รู้ความจริงที่ว่า...

เด็กนี่ซ่อนรูปฉิบหาย!

นอกจากซ่อนรูปยังแน่นไปทุกสัดส่วน โดยเฉพาะสะโพกกลมกลึงที่เขากำลังบดเคล้าคลึงอยู่ตอนนี้

“อื้อ…” ดวงตาหวานเบิกกว้างเมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งขึงที่ดุนดันช่วงท้องของเธออยู่ แม้จะไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนแต่เธอไม่ได้ใสซื่อเสียจนไม่รู้ว่าเหมราชกำลังรู้สึกอย่างไร ตรงนั้นของเขามันเรียกร้องเธอเสียจนคนไร้ประสบการณ์เริ่มหวาดหวั่น

ทั้งจูบจาบจ้วงของเขา ทั้งสัมผัสที่บีบเคล้นเธออย่างรุนแรงทั่วตัว และความเป็นชายที่ขยายตัวรวดเร็วจนน่ากลัว ทำเอาสาวน้อยที่ไม่เคยต้องมือชายใดถึงกับตัวสั่นนิด ๆ

เธอไม่คิดห้ามปรามเขา…แม้จะไม่พร้อมแต่เธอเลือกแล้วก็ต้องไปต่อให้มันจบอยู่ดี

ผลัก!

ทว่า จู่ ๆ ชายหนุ่มกลับผลักไสเธอออกอย่างแรง ดวงตาคมกล้ามองเธอด้วยสายตาไม่พอใจระคนเร่าร้อนจากไฟสวาทที่ยังคงคุกรุ่นอยู่

“สั่นเป็นเจ้าเข้าแบบนี้ใครจะเอาลง!” ถึงเหมราชจะเลวแต่ก็ไม่เลวพอจะฝืนใจใคร ยิ่งพอเห็นเธอพยายามยืนนิ่งให้เขารุกรานทั้งที่ตัวสั่นขนาดนั้น มันยิ่งทำให้เขาอึดอัดน่ะสิ

เขาไม่ใช่สัตว์ที่เอาไม่เลือก ดังนั้น ผู้หญิงที่ไม่พร้อมแบบนี้เขาไม่ต้องการ!

“เหมย เหมยขอโทษค่ะ” น้ำตาพานจะไหลอย่างคนหมดหนทาง เธอกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ หากเป็นเช่นนั้นเธอคงไม่รู้จะบากหน้าไปให้ช่วยใครอีกแล้ว

“เคยหรือยัง”

คำถามของเหมราชทำคนตัวเล็กใบหน้าร้อนผ่าวลามไปถึงใบหู

“เหมยเพิ่งเรียนปีหนึ่ง อายุแค่สิบเก้าเองนะคะ เหมยจะไปเคยทำเรื่องอย่างนั้นได้ยังไง...”

“ใครจะรู้ เห็นเธอร่านอยากออกเที่ยวกับเพื่อนตั้งแต่เด็ก บอกตามตรงว่ามันเชื่อยากว่าเด็กแรดเงียบอย่างเธอยังซิงอยู่” เหมราชพ่นคำพูดบาดหูอย่างไม่ไว้หน้า ถึงกระนั้น...ไม่เชื่อก็คงต้องเชื่อ ดูจากเมื่อครู่นี้เหมยลี่ดูหวาดกลัวราวกับเขาเป็นปีศาจที่กำลังจับเธอกลืนกินทั้งเป็นอย่างนั้นแหละ

หรือหากเธอใช้มารยาตบตากัน เหมราชก็คงจะขอปรบมือให้รัว ๆ เพราะเธอเล่นละครได้เก่งจริง

“มันสำคัญด้วยเหรอคะ หรือคุณเหมมีกฎว่าจะไม่นอนกับผู้หญิงที่ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน” เหมยลี่ถาม

“ใช่! ฉันไม่ชอบคนไม่เป็นงาน ยิ่งกับเธอแล้วด้วย มีแต่ฉันที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบน่ะสิ ต้องตามสืบเรื่องที่ผ่านมาเกือบสิบปีเธอคิดว่าง่ายหรือไงกัน ฉันคิดว่าข้อเสนอที่ยื่นไปจะแลกมาด้วยผู้หญิงที่เป็นงานไม่ต้องมานั่งสอน นี่อะไร…แค่จูบยังสั่น”

เห็นชายหนุ่มถากถางกดดันด้วยความหงุดหงิดอย่างนั้น แท้จริงแล้วเขาไม่ได้หงุดหงิดที่เหมยลี่ไร้ประสบการณ์หรอกนะ เขาก็แค่กำลังหงุดหงิดตัวเองเท่าเอง

หื่นจะแย่ ยังเสือกทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ...

ไอ้ลูกชายเขาแข็งประท้วงเจียนจะปลดปล่อยให้ได้อยู่รอมร่อแล้วเนี่ย!

เหมยลี่สูดลมหายใจเรียกความกล้าของตัวเองอีกครั้ง “ให้โอกาสเหมยอีกครั้งได้ไหมคะ”

“หึ เก่งจังนะเหมย…เอาสิ อยากทำงั้นก็เริ่มเลย ถอดเสื้อออก ฉันจะมองดูอยู่ตรงนี้นี่แหละ” เหมราชละเบื่อเด็กอวดดีเหลือเกิน ร่างสูงนั่งลงบนโซฟา ดวงตาจับจ้องคนแก้มแดงที่ทำท่ากระอักกระอ่วน

อยากรู้นักว่าจะกล้าอย่างที่ปากพูดจริง ๆ ไหม

เหมยลี่ค่อย ๆ ปลดกระดุมชุดนักศึกษาออกทีละเม็ดโดยพยายามไม่สบตาชายหนุ่ม เพราะหากมองหน้าเขาตอนนี้เธอคงอายจนไม่กล้าทำเรื่องน่าอายต่อแน่ กระทั่งเธอปลดกระดุมลงมาได้เพียงสามเม็ด ดูเหมือนว่าเหมราชที่นั่งจ้องมองอยู่จะถอนหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

“หยุด พอได้แล้ว”

“คะ?” เหมยลี่เงยหน้าขึ้นอย่างงุนงง

“ฉันสั่งให้ติดกระดุมเหมือนเดิม!” เขาสั่งเสียงดังจนเกือบจะตะคอก

บ้าไปแล้ว! แค่เห็นเนินเนื้ออิ่มภายใต้บราเซียร์สีหวาน คนอดอยากปากแห้งอย่างเขาก็รับรู้ถึงภัยอันตรายแล้ว ขืนไม่บอกให้เธอหยุดตอนนี้เขาคงได้ชื่อว่าเป็นคนเลวที่ย่ำยีได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่ยังไม่พร้อมเป็นของเขา

ปากเธอบอกว่าอยากนอนอ้าขาให้เขาเต็มที แต่หน้าตาเหมือนคนกำลังโดนบังคับขืนใจไม่มีผิด

เหมยลี่อึก ๆ อัก ๆ “แต่ว่า…”

“ติดกระดุม แล้วเรามาคุยข้อเสนอกันใหม่”

ใช่! ทางเดียวที่เขาจะบำบัดความต้องการของตัวเองที่มีต่อคนตรงหน้าได้ก็คือการยื่นข้อเสนอใหม่ให้เธอ และมันจะต้องเป็นข้อเสนอที่เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบเท่านั้น

“คุณเหมจะให้เหมยทำอะไรคะ” เธอยอมทำตามเขาอย่างว่าง่ายทุกอย่าง ขณะเดียวกันก็สงสัยว่าครั้งนี้เหมราชจะมาไม้ไหนอีก

“บอกตามตรงนะเหมย เธอไม่ใช่เด็กแบบที่ฉันชอบ รูปร่างหน้าตาเธอไม่ได้อยู่ในมาตรฐานของฉันเลย ต่อให้เงี่xนแค่ไหนฉันก็เอาเธอไม่ลงจริง ๆ ฉันคิดว่า…ควรจะรอวันที่เด็กอย่างเธอโตเต็มวัยเสียก่อน สักเรียนจบเป็นไง ถึงตอนนั้นเธอคงกลายเป็นสาวสะพรั่ง นมคงไม่เล็กจนหุ่นเป็นไม้กระดานแบบนี้แล้ว”

ทุกประโยคที่ออกจากปากเหมราชทำเหมยลี่ชาตั้งแต่หัวจรดเท้า

ที่เขาสั่งให้เธอหยุดไม่ใช่เพราะเมตตา...

แต่เพราะเขาเอาผู้หญิงอย่างเธอไม่ลงต่างหาก!