บทที่ 1 - ทำหน้าที่ของเธอสิ (1/2)

กลิ่นอายสายฝนที่ผสมผสานกับกลิ่นเครื่องหอมในห้องรับแขกชั้นบนสุดของคอนโดหรู มอมเมาอารมณ์ของสองหนุ่มสาวที่กำลังคลอเคลียกันให้ลืมสิ้นทุกสิ่ง

ทว่าคงไม่มีกลิ่นใดหอมหวนหรือยอดเยี่ยมได้เท่ากับกลิ่นกายของคนตรงหน้า...

ไม่ว่าเหมราชจะพรมจูบไปตรงส่วนไหน อารมณ์ดิบในกายเขาก็พุ่งเตลิดไกลจนแทบอยากจะฉีก ‘ข้อตกลง’ ระหว่างกันทิ้งให้สิ้นซาก

“อื้อ คุณเหมพอก่อนค่ะ” เสียงหวานหอบกระเส่าเริ่มปรามเมื่อถูกเขารุกเร้ารุนแรง ปากร้อนที่ป้อนจูบราวไม่รู้เบื่อเคลื่อนไปซุกไซ้ต้นคอระหง ทั้งดูดทั้งเลียไปทั่ว เรียกได้ว่าไม่มีส่วนไหนที่เหมราชไม่ดอมดม

“อย่าห้าม” เหมราชเอ่ย

เพราะคนที่บอกว่า ‘พอ’ ได้ มีเพียงแค่เขาเท่านั้น

สำหรับเหมราชแล้ว เหมยลี่ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เพิ่งโตเต็มวัยเท่านั้น ทว่าเธอยังเป็นสาวสวย เรือนกายกลิ่นหอมเย้ายวนใจ ดูราวกับดอกไม้งามอ่อนหวานที่เขาจะเด็ดมาเชยชมหรือขว้างทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจอยาก ใช่แล้ว ขว้างทิ้ง...อาจไม่ใช่ตอนนี้หรือเร็ว ๆ นี้ แต่ไม่ต้องห่วง สักวันเขาจะทิ้งเธอแน่นอน

คนอย่างเหมยลี่เป็นได้แค่นั้นจริง ๆ

“อ๊ะ!” คนตัวเล็กพยายามตั้งสติไม่ให้แตกกระเจิงเพราะสัมผัสของชายหนุ่ม แต่เมื่อมือหนาวางลงบนหน้าอกอิ่ม ความตกใจระคนหวามไหวก็ทำให้เธอเผลอเปล่งเสียงน่าอับอายออกมาจนได้

ที่ร้ายกาจกว่านั้น เหมราชไม่เพียงแต่วางมือทาบทับ มือที่ทั้งร้อนทั้งสากข้างนั้นยังบีบเคล้น ขยำขยี้ เคล้าคลึงโนมเนื้อเธออย่างไม่ปรานี ตามมาด้วยเสียงหัวเราะผะแผ่วคล้ายคนกำลังหยามเหยียดกัน

แหงสิ เหมราชสนุกเสมอละเมื่อทำให้เธอตกเป็นเบี้ยล่างตนได้

“นมใหญ่แล้วนี่ แปลว่าโตแล้ว ฉันก็เอาเธอได้แล้วสิ” ยอมรับว่าหน้าอกของเธอมันช่างขัดกับเรือนร่างผอมบางสิ้นดี แม้จะแค่สัมผัสภายนอกแต่เหมราชที่ผ่านประสบการณ์โชกโชนก็พอจะเดาได้ว่าของจริงด้านในเสื้อนักศึกษาตัวนี้ คงจะดียิ่งกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้

“มะไม่ได้นะคะ ปล่อยเหมย” เหมยลี่ผลักไหล่ชายหนุ่มออกด้วยแรงอันน้อยนิด รู้ดีว่าคนอย่างเหมราชหากเขาคิดจะเอาอะไรก็ต้องได้ในสิ่งนั้น แต่มันต้องไม่ใช่กับเรื่องนี้ ต่อให้เธอรู้อยู่แล้วว่าสักวันปลายทางของเรื่องนี้จะจบลงที่ตรงไหน แต่มันก็ต้องไม่ใช่ตรงนี้...เวลานี้

จนกว่าเธอจะได้สิ่งที่ต้องการจากเขาแล้วเท่านั้น

“อย่าเล่นตัวน่า ยังไงเธอก็ต้องเป็นเมียฉันอยู่ดี” มือไม้เหมราชทั้งสองข้างเริ่มอยู่ไม่สุข ครั้งนี้เขามีอารมณ์มากกว่าทุกครั้งที่เคยใกล้ชิดเธอ อาจเพราะเขากำลังตื่นเต้นก็เลยพลอยตื่นตัวตาม ด้วยจิตใต้สำนึกรู้ดีว่าอีกไม่ถึงเดือนเขาก็จะได้ในสิ่งที่เฝ้าปรารถนามานานหลายปีสักที

“แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ไงคะ อื้อ...”

“มากกว่านี้เธอก็โดนมาแล้วเหมย”

“คุณเหมกำลังกลืนน้ำลายตัวเอง กำลังผิดคำพูด” เหมยลี่รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายผลักอกชายหนุ่มออก สายตาดุดันคมกริบจึงตวัดมองเธอด้วยความไม่พอใจ

“ถ้าฉันผิดคำพูดแล้วเธอจะทำไม! ไหนบอกมาซิว่าเธอมีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ คนอย่างเธอมีสิทธิ์เลือกตั้งแต่เมื่อไหร่” เหมราชสบตาคนตัวเล็กด้วยความเกลียดชังระคนหวามไหว ทั้งต้องการทั้งอยากจะผลักไสเธอลงนรกในคราเดียว

“เหมยรู้ค่ะว่าเหมยไม่มีสิทธิ์เลือก แต่คนที่เลือกได้คือคุณ! ถ้าคุณทนไม่ไหวจะไปนอนกับผู้หญิงอีกกี่สิบคนก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องเสียศักดิ์ศรีหรือกลืนน้ำลายตัวเองด้วยการข่มเหงเหมยแบบนี้นี่คะ”

“เหมยลี่!” เหมราชตะคอก เมื่อสิบปีก่อน ดวงตากลมโตใสซื่อคู่นี้ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำ ทว่าเวลานี้เหมยลี่โตขึ้นมากแล้วจริง ๆ และยังเต็มไปด้วยความแข็งกร้าว อวดดี

“หึ เหมยลี่ของฉันกลายเป็นเด็กดื้อตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเหมราช มือหนารั้งตัวเธอให้นั่งลงที่ด้านล่างโซฟา ส่วนเขายังคงนั่งอยู่ด้านบน พร้อมกับเชยคางมนขึ้น เป็นเชิงบังคับให้สบตากัน

แม้เหมยลี่จะพยายามเข้มแข็งสุดใจ แต่ก็ไม่อาจหลบซ่อนแววสั่นระริกในดวงตาคู่สวยได้

“เรากลับบ้านกันเถอะนะคะ” หญิงสาวเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงขาดห้วง และรู้ดีกว่าใครว่าภายใต้รอยยิ้มของเหมราชนั้นย่อมไม่ใช่สัญญาณที่ดีแน่

และเมื่อมืออีกข้างของเขาเริ่มปลดกระดุมกางเกงออกอย่างเชื่องช้า เหมยลี่ก็รับรู้ถึง ‘หน้าที่’ ของตัวเองทันที

เป็นอีกครั้งที่ความเป็นชายแข็งขึงของเหมราชผงาดอวดโฉมอยู่ตรงหน้าเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหมยลี่ได้เห็นมัน แถมมากกว่าแค่ ‘เห็น’ เธอก็เคยมาแล้ว แต่กลับไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะคุ้นชิน ภาพเหมราชที่กำลังชักรูดลำเนื้อตัวเองจนน้ำสีใสผุดออกมาตรงส่วนหัว มันช่างเย้ายวน ชวนให้หัวใจของเธอหวั่นไหวได้อย่างง่ายได้

“ทำหน้าที่ของเธอสิเหมย” เหมราชจับมือหญิงสาวให้กอบกุมท่อนเนื้อตน ยิ่งได้เห็นมือเล็ก ๆ ของเธอโอบอุ้มมันแล้วชักขึ้นลงเชื่องช้า ความกระสันเสียวก็ยิ่งมากขึ้นเป็นทวีคูณ ชนิดที่มากกว่าตอนเสร็จสมด้วยน้ำมือตัวเอง และมากกว่ายามที่เขาเสร็จสมกับผู้หญิงคนอื่นหลายเท่า!

หลายปีมานี้เหมราชไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหนเลย เพราะเขาค้นพบว่าคนที่บำบัดกามตนได้อย่างยอดเยี่ยมก็คือสาวน้อยตรงหน้า แม้จะยังไม่ได้กลืนกินร่างเล็กทั้งตัวแต่เขาอดทนได้ และอีกไม่นานแล้วที่การรอคอยนี้จะจบสิ้นลงสักที สาบานเลยว่าถึงเวลานั้นเมื่อไหร่เขาจะจัดการเธอให้สาสมกับที่อดอยากปากแห้งมาหลายปี

“อา...ดี ฉันอยากได้มากกว่านี้เหมย” นิ้วชี้ลูบไล้ปากอิ่มที่เขารู้ดีว่ามันทั้งหวานแล้วก็นุ่มแค่ไหน ยิ่งยามที่มันกลืนกินส่วนนั้นของเขา มันยิ่งเสียวซ่านจนสามารถรีดเอาน้ำรักออกมาได้อย่างง่ายดาย

“อ๊ะ...คุณเหม” เหมือนว่าการโลมเล้าจากเหมยลี่จะไม่ทันใจคนใจร้อน เหมราชดันใบหน้าเธอให้แนบชิดกับแท่งร้อนพร้อมบีบสองแก้มนวลให้ยอมอ้าปาก ก่อนจะสอดความแข็งขึงเข้าสู่โพรงปากนุ่มร้อนชื้น

“อื้อ...” เสียงครางอู้อี้จากลำคอเล็กถูกกลืนหายเมื่อเหมราชกดศีรษะเธอลงบนแท่งเนื้อแข็งขึง บังคับให้เธอรองรับมันลึก ๆ จนแทบจะสำลัก

“อา... ปากเธอโคตรนุ่ม โคตรรัด อยากรู้ชะมัดว่าข้างล่างนั้นจะทำฉันเสียวได้แค่ไหน” เขาครางพร่า มือหนาขยุ้มกลุ่มเส้นผมสลวยไว้แน่น สะโพกสอบกดใส่ไม่ยั้ง รู้สึกราวความหื่นกระหายกำลังจะเผาไหม้เขาทั้งเป็น

เหมยลี่หายใจแทบไม่ทัน น้ำตาคลอเต็มสองดวงตาเมื่อถูกบังคับให้รับความใหญ่โตเข้าไปลึกจนเกือบถึงคอหอย เสียง ‘อ่อก...อ่อก...อ่อก...’ ดังลอดโพรงปากทุกครั้งที่ปลายลำกระแทกลงลึก ลิ้นเล็กที่พยายามขยับรับรสความดิบเถื่อนนั้นยิ่งทำให้อารมณ์เหมราชปะทุเดือดกว่าเดิม

“อึ่ก…แบบนั้นแหละ…อ่าา...ดูดมันเข้าไปอีก...อมเข้าไปลึก ๆ...โคตรเสียว...” เหมราชกัดฟันกรอด สะโพกแกร่งกระแทกไม่หยุด เสียงเนื้อกระทบใบหน้าหญิงสาวดังสลับกับเสียงครางหอบกระเส่าที่ไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด

มือเล็กจิกลงบนต้นขาเขาแน่น ใบหน้าสวยเปรอะคราบน้ำลายผสมปนน้ำตา แต่กลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์บ้าคลั่งของชายหนุ่ม เขากระแทกใส่ปากเธอหนักขึ้น รุนแรงขึ้น ราวกับจะฉุดกระชากลากเธอให้ร่วมจมดิ่งลงสู่ตัณหาดิบเถื่อนของเขา

“จะแตกแล้ว เหมย...กลืนมันให้หมดอย่าให้เหลือสักหยด...” เขาคำรามต่ำ จับศีรษะเธอกดค้างไว้แน่น ก่อนปลดปล่อยความร้อนข้นทะลักเข้าสู่ลำคอเธออย่างรุนแรง

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก เร่งกลืนน้ำรักที่พุ่งเข้ามาในคอก่อนจะสำลัก ฝ่ายเหมราชก็ยังค้างปลายลำไว้ในปากนุ่ม ร่างหนาสั่นกระตุกเบา ๆ ขณะสูดลมหายใจแรง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยแรงสุขสมที่พุ่งทะลักไม่หยุด

“อา...ปากเธอมันชั่วร้ายจริง ๆ” เขากระซิบเสียงพร่า พลางใช้นิ้วโป้งเช็ดมุมปากเธอเบา ๆ ก่อนยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “แต่แค่นี้มันยังไม่พอหรอก”

ไม่สนว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน

ไม่สนว่าเธอจะสำลักตายหรือไม่

เขาสนแค่ความสุขของตัวเองแค่นั้นแหละ...

เหมยลี่ เธอมีค่าแค่นั้นจริง ๆ

***