LOGIN
สวัสดีค่ะคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ☕
ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ที่หลง (?) เข้ามา (หรืออาจตั้งใจมาก็ได้นะคะ ฮา) เจอกับนิยายดราม่าอีกหนึ่งเรื่องจากเซ็ต ‘พ่ายแพ้ #Fallen’ หรือที่ไรต์แอบเรียกเองว่า ‘เซ็ตสามหมากอดคอกันหอน’ (แสดงว่าต้องมีหมาอีกตัว เพราะเราเพิ่งเห็นกันสองตัว อิอิ)
เปิดด้วยเรื่องของ คีตะ – คีรติ (ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก)
และตอนนี้ก็ถึงคราวของ เหมราช – เหมยลี่ กับเรื่องที่ไรต์ด่าพระเอกไปเขียนไปอีกเรื่องหนึ่ง
ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก
เป็นเรื่องของ เหมยลี่ หญิงสาวที่ต้องเข้ามาพึ่งพาครอบครัวของเพื่อนพ่อในช่วงเวลาที่ยากลำบาก กับ เหมราช ชายหนุ่มเจ้าของบ้านที่...ในทีแรกควรจะรักและเอ็นดูเธออย่างที่ควรเป็น แต่กลับปล่อยให้ความโกรธ ความสูญเสีย และความผิดหวังเข้าครอบงำ เลือกใช้ ‘ความร้าย’ แทนความห่วงใย เลือก ‘ผลักไส’ แทนการปกป้อง และเลือก ‘ลงโทษ’ แทนการรับฟัง
เหตุการณ์ในคืนนั้นเปลี่ยนทุกอย่างไป เหมราชโทษเธอ เกลียดเธอ และตัดสินเธอจากสิ่งที่เธอไม่มีโอกาสได้อธิบาย ในขณะที่เหมยลี่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับคำว่า ‘ผิด’ ทั้งที่หัวใจเธอเองก็แตกสลายไม่ต่างกัน
#ในเมื่อความสัมพันธ์เริ่มต้นด้วยความเกลียดชัง
#จะยังพอมีทางให้รักเติบโตอยู่หรือไม่
#จะยังมีโอกาสให้เขากลับไปทำในสิ่งที่ ‘ควรจะทำตั้งแต่แรก’ ได้หรือเปล่า
เรื่องนี้มีความหม่น ความพัง และความร้าวอยู่มาก ไรต์เขียนไปก็เจ็บไป (ตบโต๊ะแทนหน้าพระเอกแล้วดันมือเจ็บเอง T....T)…ไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องโหด แต่เพราะบางความสัมพันธ์ที่ควรจะเป็นที่พักใจ กลับกลายเป็นสมรภูมิที่ไม่มีใครชนะ และบางคำพูดที่ควรจะได้ยินตั้งแต่ต้น กลับมาในวันที่สายไป
แต่ถึงอย่างนั้น…ไรต์ก็ยังอยากเชื่อว่าความรักที่เติบโตจากการยอมรับความผิดพลาด จะมีค่ามากกว่าความรักที่ไม่เคยถูกทดสอบเลย ฝากรัก ฝากดราม่า และฝากความพังให้ทุกคนใน ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก ด้วยนะคะ ไรต์พยายามถ่ายทอดทุกอารมณ์ให้ดีที่สุดเท่าที่หัวใจจะทำได้ ♥
บอกตรง ๆ ว่าไรต์เขียนไปเครียดไป เพราะบางฉากมันก็ทำร้ายหัวใจตัวเองไม่ต่างจากคนอ่าน แต่มันคือสิ่งที่ไรต์อยากเล่า อยากตีแผ่ความสัมพันธ์ที่พังจาก ‘การไม่คิดจะรักตั้งแต่แรก’ และหวังว่าทุกคนจะได้อะไรบางอย่างจากเรื่องนี้ แม้จะเป็นแค่หยดน้ำตาก็เถอะ 😭
สุดท้ายนี้...หากมีจุดไหนในเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล รุนแรงเกินไป หรือทำให้รู้สึกไม่สบายใจ ไรต์ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้า และขอบคุณจากใจที่ให้โอกาสไรต์ตัวเล็ก ๆ (แต่พุงโต ๆ เหมือนเดิม) คนนี้ได้เล่าเรื่องของเหมราชกับเหมยลี่ออกมา
ด้วยรัก...และพระเอกที่ควรโดนตบก่อนขอโทษ
(แต่ไรต์ก็ยังให้โอกาสเขาอยู่ดี แง)
LadyRaina
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่เกี่ยวกับประเด็นดังต่อไปนี้
Character Note: ตัวละครเอกมีลักษณะเอาแต่ใจ ดื้อรั้น งี่เง่า และไม่สมเหตุสมผลในบางสถานการณ์
Character death: มีการตายของตัวละคร
Emotional Manipulation: ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากการวางแผนหลอกใช้และทำร้ายจิตใจ
Sexual content / Unplanned Pregnancy: มีฉากความสัมพันธ์ทางเพศและการตั้งครรภ์โดยไม่ตั้งใจ
Toxic Family / Parental Issues: ปมครอบครัว ความผิดหวังจากบุพการี
Regret / Guilt-driven Redemption Arc: ตัวละครหลักรู้สึกผิด ล้มเหลว และพยายามไถ่บาป
Verbal Conflict / Crying / Mental Breakdown: มีฉากทะเลาะ ร้องไห้ เสียใจ การพังทลายทางอารมณ์
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน
ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคล สถานที่ วิชาชีพ หรือองค์กรใด
ตัวละครอาจมีคำพูด พฤติกรรม และการกระทำที่ไม่เหมาะสม
ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
ภาษาที่ใช้เป็นภาษาปาก มีการใช้คำนิยม คำสแลง และคำหยาบคาย
อีกทั้งการทับศัพท์บางคำอาจไม่ถูกต้องตามหลักภาษาไทย
ทั้งนี้เพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น
สัปดาห์ต่อมางานแต่งระหว่างเหมยลี่กับเหมราชถูกจัดขึ้นในสวนหน้าบ้านใหญ่ ทั้งคู่เชิญเฉพาะคนที่สนิทกันจริงเท่านั้น เพราะเหมยลี่ไม่ได้มีญาติที่ไหน คนเดียวที่เธอนับถือเหมือนญาติก็คือหัสดิน ส่วนเหมราชเองก็เชิญเฉพาะเพื่อนสนิทและคู่ค้าที่คุ้นหน้ากันเท่านั้น ด้วยไม่อยากเอาเวลาไปสนใจแขกเสียจนลืมดูแลคนใกล้ชิดจริง ๆ“ยินดีด้วยนะเหมย” เสียงอบอุ่นที่คุ้นเคยอวยพร“พี่ไตร!” เหมยลี่ส่งยิ้มให้ไตรฉัตรพร้อมเรียกเขามาถ่ายรูปด้วยกัน“ยินดีด้วยนะครับคุณเหม” นายตำรวจหนุ่มหันไปยิ้มให้เจ้าบ่าวของเธอ ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากจนเขาตั้งตัวไม่ทัน แต่ถึงอย่างนั้นไตรฉัตรก็ยินดีกับเหมยลี่และเหมราชจากใจจริงส่วนหัวใจของเขาน่ะหรือ…คงต้องให้เวลาเยียวยาต่อไปอีกนาน“ขอบคุณที่มาครับ” เหมราชยิ้มเล็กน้อย ยอมถ่ายรูปร่วมกับอีกฝ่ายโดยไม่อิดออดอย่างที่บอก เขาเป็นคนเคลียร์แล้วจบ จบคือจบ แม้จะเห็นสายตาไตรฉัตรที่มองเหมยลี่ด้วยความรู้สึกแบบเดียวกับที่เขารู้สึก ในเมื่อไม่สามารถบังคับใจใครได้เหมราชก็ไม่อยากเก็บเอามาเป็นเรื่องจุกจิกกวนใจไม่แปลกเลยที่ไตรฉัตรจะรักเหมยลี่ แต่ต้องขอบคุณที่ตำรวจหนุ่มเลือกถอยไปแต่โดยดี ไม่อย่างนั้นอะไร ๆ ก็อาจ
หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายผ่านไป เหมราชก็ออดอ้อนให้เหมยลี่กลับไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน โชคดีที่หญิงสาวยอมตกลงแต่โดยดี และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เหมยลี่กลับมาที่บ้านหลังใหญ่หัสดินและทุกคนในบ้านรอต้อนรับหญิงสาวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา เหมยลี่มองทุกคนด้วยความซาบซึ้งใจ ไม่มีที่ไหนจะทำให้เธออบอุ่นใจได้เท่ากับบ้านหลังนี้แล้วจริง ๆ“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะเหมย” หัสดินออกมาต้อนรับหลานสาวด้วยตัวเอง สายตาหลุบมองมือลูกชายที่กอดเอวบางเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย จนเขาต้องกระแอมเสียงดังปรามมันบ้าง ถึงอย่างไรทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ตกลงปลงใจตบแต่งกันเสียหน่อย เบา ๆ หน่อยก็ได้มั้ง“แฮ่ม ห่างน้องหน่อยก็ได้ เหม”“ห่างทำไม อยู่ใกล้แบบนี้แหละเหมยชอบ” เหมราชยักไหล่ไม่สนใจ“ไม่ต้องมาโยนให้เหมยเลยค่ะ ปล่อยได้แล้ว” คนถูกกอดเขินอายไปหมดกับสายตาหัสดินและคนอื่น ๆ ที่มองมา ก็จะไม่ให้เธออายได้อย่างไร แต่ไหนแต่ไรเธอกับเหมราชไม่ลงรอยกัน ทั้งบ้านรู้กันทั่วว่าเขาเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไร แต่ตอนนี้ดันมาทำตัวคลั่งรักได้ไม่อายตัวเองในอดีตเลยนะ“มา ๆ เข้าบ้านกัน” คนเป็นพ่อและลุงเดินนำสองหนุ่มสาวเข้าห้องรับแขก ตั้งใจจะพูดคุยเรื่องจริงจังใช่ว่าหัสด
เห็นเธออยู่ในท่านี้ เงยหน้ามองเขาแบบนี้ เหมราชคิดดีไม่ได้เลยจริง ๆ“ไม่ชอบเหรอคะ” คนขี้ยั่วรู้ว่าชายหนุ่มน่าจะชอบมากเลยละสิไม่ว่า ก็เลยจัดการทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน สองมือเล็กโอบประคองเต้าอวบทั้งสองข้างให้บีบชิดเข้าหากัน จนโนมเนื้อเต่งตึงบีบรัดลำเอ็นของชายหนุ่มเอาไว้ตรงกลาง ก่อนจะรูดเต้านมขึ้นลงเป็นจังหวะไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป“อาาา เหมย เหมย” เหมราชนั่งตัวตรงมองดูการกระทำแสนเซ็กซี่ของคนรัก เหมยลี่อวบอิ่มไปทั้งตัวโดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจนั่น ยิ่งเธอเห็นว่าเขาเสียวมากก็ยิ่งส่งแรงบีบเต้านมแน่นขึ้น สาวรูดขึ้นลงรัวเร็วจนเหมราชใจคอไม่ดีช่วงหลัง ๆ ตั้งแต่มีปัญหากัน ชายหนุ่มก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น รวมถึงเรื่องอย่างว่าด้วย พูดง่าย ๆ ว่าเหมราชไม่ได้ปลดปล่อยมานาน พอโดนรุกเร้าหนักจากผู้หญิงที่รัก มีหรือที่มันจะไม่…“เหมย พะพอก่อนพี่จะแตกแล้ว” เขารีบร้องห้ามเสียงหลง“ก็แตกเลยสิคะ” นั่นแหละที่เธอต้องการ สายตาหวานเชื่อมมองคนรักที่เวลานี้สูดปากครางไม่หยุด อาศัยเต้าอวบที่เขาหลงใหลขยับปรนเปรอเร็วขึ้น จนสามารถรีดน้ำกามเขาออกมาได้สำเร็จ“อะ อ่า!” แก่นกายชายหนุ่มกระตุกถี่ยิบ มันเสียวมาก อาจจะไม่เส
พวกเขาสองคนเคยมี ‘เซ็กซ์’ กันมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็จริง ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เหมยลี่กับเหมราชกำลังจะ ‘ร่วมรัก’ กันในวันที่ทั้งคู่อยู่ในสถานะคนรักอย่างเป็นทางการถ้อยคำหวานหู สัมผัสทะนุถนอมใส่ใจ รวมถึงการปลุกเร้าที่แสนอ่อนโยน เป็นสิ่งที่หญิงสาวไม่เคยได้รับจากคนตรงหน้ามาก่อน“นะครับ…” คนขี้อ้อนเคล้นคลึงเต้าอวบ ปากไล่ขบเม้มไปตามติ่งหูหญิงสาวอย่างเพลิดเพลิน ร่างกายเหมยลี่เริ่มสั่นสะท้านจนเหมราชรู้สึกได้“อื้อ…ครั้งเดียวนะคะ” เหมยลี่ไม่อาจห้ามคนเจ็บได้ มากกว่านั้นเธอเองก็คิดถึงชายหนุ่มไม่น้อยไปกว่ากัน“น่ารักที่สุด เมียจ๋า ปลอบผัวหน่อยนะ” คนตัวโตจับไหล่บอบบางให้หันมาสบตากัน มือทั้งสองข้างประคองใบหน้าหวานด้วยความทะนุถนอม เขาเจ็บหนักขนาดนี้ รักเธอขนาดนี้ ย่อมอยากได้รับการเอาอกเอาใจจากเธอเป็นธรรมดา“อยากให้ปลอบยังไงดีคะ” เหมยลี่ถามยิ้ม ๆชายหนุ่มไม่ตอบแต่ใช้นิ้วมือไล้วนบนริมฝีปากอิ่มแสนหวาน เขาคิดถึงยามที่ได้ดูดดึงลิ้นเล็ก คิดถึงยามที่ปากอิ่มนี้จูบเขาไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงนั้น…แค่คิดว่าความอุ่นชื้นในปากสาวกำลังโอบอุ้มตัวตนเขาไว้อย่างแนบแน่นและเร่าร้อน แก่นกายที่สงบมานานก็ดีดตัวแข็งขึ้นมาอย
“ก็พี่ไม่อยากเลิก พี่รักเหมย รัก รัก รัก ได้ยินไหมว่าพี่รักเหมย”หมับ!คนตัวเล็กโดนคนเจ็บที่พลังเหลือล้นดึงเข้าไปกอดแน่น ครั้นเหมยลี่จะดิ้นก็ไม่กล้า กลัวว่าจะชายหนุ่มจะแผลปริเข้าให้“พอแล้วค่ะ ปล่อยเหมย เดี๋ยวก็เจ็บแผลจนได้หรอก”“บอกก่อนสิว่าเหมยหายโกรธพี่แล้ว จะไม่ทิ้งพี่ไปไหน แค่นี้พี่ก็สำนึกผิดแล้วจริง ๆ” เหมราชกอดเธอแน่น รู้ว่าตัวเองกำลังงอแงงี่เง่าแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่นี่เมียเขานี่ เขาจะงอแงเท่าไรก็ได้“แล้วผู้หญิงคนอื่นของพี่ล่ะคะ…”“ไม่มี สาบานให้ตายเลยว่าไม่มี โอเค ก่อนหน้าที่เราจะมีอะไรกันพี่ก็ไม่ได้ใสสะอาดนักหรอก แต่หลังจากที่เรามีอะไรกันแล้ว พี่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับใครอีกจริง ๆ ที่พูดก็แค่อยากให้เหมยเจ็บก็เท่านั้น อ้อ เรื่องเค้กพี่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรแล้ว ตอนโดนเหมยทิ้งยังเจ็บยิ่งกว่าตอนเค้กเลือกผู้ชายคนอื่นหลายเท่า”“เหรอคะ”“เชื่อไหมว่าเหมยทำให้พี่รู้ตัวนะว่าที่ผ่านมาพี่ไม่ได้คิดอะไรกับเค้กไปมากกว่าคำว่าพี่น้อง...”พอได้อธิบายแล้วเหมราชก็อยากจะเคลียร์ทุกสิ่งอย่างให้หญิงสาวได้เข้าใจ ระหว่างเขากับคีรติมันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขารู้สึกจริง ๆ กับเหมยลี่“ที่พูดเพราะกลัวเหมย
ก๊อก ๆ ๆ สองหนุ่มสาวยังไม่ทันเคลียร์ใจกันจบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัด ผู้มาเยี่ยมเยือนคือสารวัตรหนุ่มในชุดเต็มยศที่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเหมราชที่กังวลอยู่แล้วเป็นทุนเดิมหันขวับมองหญิงสาวทันที สังเกตทุกปฏิกิริยาของเธอโดยเฉพาะมือที่ยังกุมกันอยู่ว่าเธอจะสะบัดมือเขาออกไหมแน่นอนว่าเขากระชับมือเธอไว้แน่นมาก ถ้าไตรฉัตรเป็นสาเหตุทำให้หญิงสาวหมดรักเขาละก็ เหมราชยืนยันว่าจะสู้ต่อ สู้จนกว่าเหมยลี่จะเปลี่ยนใจกลับมารักเขาอีกครั้ง“สวัสดีครับ ผมได้ยินว่าคุณฟื้นแล้วเลยแวะมาเยี่ยม”คนเจ็บใกล้หายจะกลายเป็นใกล้ตายเพราะเห็นหน้ามึงเนี่ยแหละ!เหมราชไม่ตอบ การประจันหน้ากันครั้งก่อน เขาและไตรฉัตรยังสาดถ้อยคำหยาบคายใส่กันอยู่เลย ตอนนั้นเหมยลี่ประกาศกร้าวว่ากำลังคบกับมันอยู่ ให้ตายยังไงเหมราชก็ไม่มีทางญาติดีกับคนที่พยายามแย่งผู้หญิงของเขาไปเด็ดขาดเหมราชโพล่ง “เยี่ยมเสร็จก็กลับไปได้แล้ว” ไม่จำเป็นต้องมีมารยาท“หึ ผมมาเรื่องคดีด้วย ตอนนี้ทางเราจับคนร้ายที่ลอบยิงคุณได้แล้วนะครับ”“อืม จบยัง”“คุณเหม…” เหมยลี่เอ่ยปรามเบา ๆ ก่อนหันมองคนขี้หึงที่นอนหน้าบูดบึ้งไม่ต้อนรับไตรฉัตรอย่างออกหน้าออกตา ยังดีที่นายตำรวจ







