LOGINShare
ตอนที่7 ความจริงที่ต้องเผชิญ
Last Updated:
2025-11-27 12:17:36หลังจากออกมาจากห้องประธานคิราวงศ์ คิรินทร์ยังคงจับมือเพชรพลอยไว้ไม่ปล่อย ความแน่วแน่ในดวงตาเขายังคงเหมือนเดิม แต่สำหรับเพชรพลอย—โลกทั้งใบกำลังหมุนรวดเร็วเกินไปจนเธอตั้งตัวไม่ทัน
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อไม่ถึงสองชั่วโมงก่อน เธอยังเป็นแค่พนักงานธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังจะถูกไล่ออกแต่ตอนนี้เธอกลับเดินเคียงข้างลูกชายท่านประธาน…ด้วยสถานะว่าที่คู่สมรสในอีกไม่นาน เพชรพลอยแทบไม่กล้าหายใจแรง กลัวว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเป็นเพียงภาพฝันที่พร้อมจะสลายหายได้ทุกเมื่อ “คะ…คุณคิณ เรากำลังจะไปไหนกันต่อคะ” “ไปพบแม่ครับ” เขาตอบราบเรียบ “ต้องบอกให้แม่รู้เรื่องถอนหมั้นด้วย แล้วก็…เรื่องของเรา” เพชรพลอยรีบชะงัก “เดี๋ยวก่อนค่ะ—” แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เสียงเข้มของท่านประธานกลับดังขึ้นจากด้านหลัง “ไปพร้อมกันนั่นแหละ จะได้ไปกินข้าวด้วยกันเลย” ทั้งคู่หันกลับไปเห็นท่านประธานเดินตามออกมาพร้อมรอยยิ้มอ่อน ๆ ที่เต็มไปด้วยความหมาย ซึ่งทำให้เพชรพลอยหน้าแดงขึ้นมาอย่างอาย ๆ คิรินทร์เดินเข้าไปดึงมือเธอให้อยู่ข้างเขาเหมือนเดิม “ตามนั้นครับ” --- พนักงานทั้งบริษัทซุบซิบกันระงม ทันทีที่ทั้งสามคน—ประธาน คิรินทร์ และเพชรพลอย—เดินผ่านลานชั้นล่างเพื่อจะออกจากบริษัท เสียงซุบซิบก็ดังขึ้นรอบทิศ “นั่น…เพชรพลอยไม่ใช่เหรอ?” “เดินกับคุณคิณแบบนั้น…หรือว่า…?” “มือจับกันเลยนะเว้ย!!” “กรี๊ดดดดดด พนักงานใหม่ได้ลูกชายท่านประธาน!!!” บางคนปิดปากกรี๊ด บางคนทำตาโต บางคนอ้าปากค้างจนลืมงานในมือไปหมด สิ่งที่ทำให้ทุกคนช็อกยิ่งกว่า คือเรื่องที่ประธานเดินอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าสบายใจสุด ๆ เพื่อนสนิทของเพชรพลอยอย่าง “พลอยใส” ยืนตัวแข็งเหมือนถูกสายฟ้าฟาด หูอื้อตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง เธอกระโดดเข้าไปหาเพชรพลอยทันที “เพ—เพชร!!! นี่มันอะไรกัน!? เดินกับคุณคิณ!?” เพชรพลอยหน้าแดงจนหูร้อน “ไว้เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ เราต้องรีบไปก่อน เดี๋ยวญาดามาเห็น” ประโยคสุดท้ายนี่เองที่ทำให้พลอยใสรีบถอยหลังให้อย่างไว “ไปเลยเพื่อน เดี๋ยวหลังเลิกงานเราคุยกันยาว” เพชรพลอยยิ้มเก้อ ๆ ก่อนรีบตามคิรินทร์และประธานออกจากบริษัททันที --- ไปพบแม่ของคิรินทร์ เมื่อถึงคฤหาสน์ตระกูลคิราวงศ์ แม่ของคิรินทร์—คุณหญิงดารินทร์—กำลังอยู่ในห้องนั่งเล่น เธอเงยหัวขึ้นเมื่อได้ยินเสียงลูกชายเดินเข้ามา “คิณ? ทำไมกลับเร็ว—” แล้วสายตาของเธอก็เลื่อนไปเห็นเพชรพลอยที่ยืนอยู่ข้างเขา เธอหยุดนิ่งไปหนึ่งวินาที ก่อนจะยิ้มสุภาพ “เด็กคนนี้คือ…?” คิรินทร์ตอบทันที “แม่ครับ ผมจะถอนหมั้นกับญาดา และจะแต่งงานกับเพชรพลอย” เพชรพลอยแทบจะทรุดลงตรงนั้น หัวใจเต้นแรงจนเจ็บหน้าอก มือเย็นเฉียบในมือคิรินทร์ คุณหญิงดารินทร์ชะงักอย่างเห็นได้ชัด แต่สีหน้ายังคงสุขุม “คิณ…เรื่องถอนหมั้น แม่ไม่คัดค้านหรอก ถ้าลูกไม่รักเขา แม่ก็ไม่อยากบังคับ” ท่านประธานที่ยืนอยู่ด้วยพยักหน้า “ดีแล้ว คุยกันตรง ๆ ดีกว่าฝืนกันไป” คุณหญิงภัทราหันไปมองเพชรพลอยเต็มๆ ตาสายตานั้นไม่ใช่ความเกลียด ไม่ใช่ความดูถูก แต่เป็นสายตาที่มองเหมือน…กำลังประเมิน “แต่หนู…” เธอเอ่ยเบา ๆ “หนูจะทนแรงกดดันจากสังคมได้หรือเปล่าลูก? ผู้หญิงที่เข้ามาในตระกูลใหญ่ มันไม่ใช่แค่เรื่องแต่งงาน แต่มันมีสายตาคนรอบข้าง คำพูดกัดกินใจ ข่าวลือ เสียงซุบซิบ แม่เคยผ่านมันมา แม่รู้ว่ามันทรมานมาก” เพชรพลอยกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากแต่ยังยิ้มสุภาพและไหว้คุณหญิงภัทราด้วยความเคารพ “หนู…ไม่รู้ว่าหนูจะทนได้ไหม แต่หนูจะพยายามทำให้ดีที่สุด” คำตอบนั้นทำให้ท่านประธานยิ้ม ส่วนคิรินทร์มองเธออย่างภูมิใจชนิดที่ไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย --- คิรินทร์เปิดเผยแผนของญาดา และในจังหวะที่บรรยากาศกำลังนิ่งสงบ คิรินทร์ตัดสินใจพูดขึ้น น้ำเสียงเขาหนักแน่นและเย็นเยียบขึ้นทันที “แม่ครับ…พ่อครับ ผมมีเรื่องจะบอก” ทั้งสองหันไปมองเขา “ญาดาเป็นคนส่งคนมาวุ่นวายกับเพชรพลอย เอาคนมาพังโปรเจ็กต์งาน แอบปล่อยข้อมูลเท็จให้บริษัทคู่ค้าเพื่อดิสเครดิตเธอ และยังบงการให้ลูกชายเจ้าหนี้ไปข่มขู่เธอถึงที่ทำงาน” ทันทีที่ประโยคจบ ใบหน้าของคุณหญิงดารินทร์ก็แข็งทื่อ ส่วนท่านประธานขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที “ทำแบบนั้นกับพนักงานบริษัทเรา?” ท่านประธานเอ่ยเสียงต่ำ “นั่นมันทำให้บริษัทเสียชื่อเสียงโดยตรง” คิรินทร์พยักหน้า “ครับ และผมไม่ยอมให้เพชรพลอยต้องรับผิดชอบสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ” คุณหญิงดารินทร์วางถ้วยชาลงด้วยท่าทางหนักแน่นกว่าปกติ “ก้าวร้าวเกินไปแล้วเด็กคนนั้น… เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงทำแบบนี้?” คิรินทร์พูดต่อ “ภายในสามวัน ผมจะนัดครอบครัวเขามาคุยเรื่องถอนหมั้น และอธิบายสาเหตุทั้งหมด รวมทั้งวีรกรรมที่ทำให้บริษัทเสียหาย” ท่านประธานพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ดี จะได้รู้กันไปเลยว่าเธอทำอะไรลงไปบ้าง” คุณหญิงดารินทร์ถอนหายใจแรงหนึ่งครั้งก่อนจะหันไปจับมือเพชรพลอยเบา ๆ “ลูก แม่ไม่ได้เกลียดหนู…แต่แม่อยากให้หนูรู้ว่าชีวิตต่อจากนี้มันไม่ง่ายเลยนะ” เพชรพลอยก้มหน้า น้ำเสียงสั่นเบา ๆ “ค่ะ หนูรู้ค่ะ…แต่หนูจะพยายาม” คิรินทร์เอื้อมมือไปกุมมือเธอใต้โต๊ะบีบเบา ๆ เหมือนบอกว่า—เขาจะอยู่ข้างเธอเสมอ นี่คือจุดเริ่มต้นของการเปิดศึกในเงาความรักที่ไม่มีใครถอยก่อน สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว…ภายในบ้านหลังใหญ่ตระกูล “วัฒนากุล” บรรยากาศนิ่งเงียบจนน่าอึดอัด รถหรูของครอบครัวคิรินทร์แล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบ้านอย่างสง่างาม แต่ภายในรถกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดที่ล้นจนแทบระเบิด คิรินทร์นั่งเงียบ ดวงตาคมนิ่งเรียบแต่ลึกลงไปมีความเย็นชาจัดจ้านซ่อนอยู่ ข้างเขาคือพ่อกับแม่ที่นั่งด้วยท่าทีสุขุม ทว่าแววตาไม่ยอมรับการกระทำของญาดาอย่างชัดเจน เมื่อเดินเข้าบ้าน พ่อแม่ของญาดารีบออกมาต้อนรับอย่างดีใจเหมือนกำลังจะคุยเรื่องงานแต่ง แต่รอยยิ้มนั้นค่อย ๆ เลือนหาย เมื่อเห็นสีหน้าของทั้งสามคนที่เดินเข้ามาอย่างจริงจัง “อะ…เอ่อ เชิญนั่งก่อนนะคะ คุณคิราวุธ คุณภัทรา… คิรินทร์ มาพร้อมหน้ากันแบบนี้ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าคะ?” แม่ของญาดาถามด้วยน้ำเสียงหวั่น ๆ เมื่อความเงียบยืดเยื้อ พ่อของคิรินทร์เป็นคนเปิดเรื่อง เขาวางเอกสารลงบนโต๊ะเสียงนิ่งสงบแต่หนักแน่น “วันนี้พวกเรามาเพื่อคุยเรื่อง…ถอนหมั้นครับ” จังหวะนั้นเหมือนทั้งบ้านหยุดหายใจ เสียงอะไรสักอย่างหล่นกระทบพื้นเบา ๆ จากมือแม่ของญาดา “ทะ…ถอนหมั้น? ทำไมครับ?! ญาดาทำอะไรผิด?” พ่อของญาดาถามเสียงเข้ม คิรินทร์เป็นคนตอบ “เพราะสิ่งที่ลูกสาวคุณทำครับ และมันทำให้บริษัทของผม เสียชื่อเสียงอย่างร้ายแรง” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ เปิดหลักฐานที่รวบรวมภายในสามวันที่ผ่านมา ทั้งแชต ทั้งคลิปเสียง ทั้งข้อมูลการติดต่อกับลูกชายเจ้าหนี้ของบ้านเพชรพลอย แม่ของญาดาหน้าซีดเผือดทันที “มะ…ไม่จริง ญาดาไม่มีทางทำแบบนั้นหรอกค่ะ!” แต่พ่อของคิรินทร์พูดเรียบนิ่ง “เอกสาร และเสียงบันทึกเหล่านี้…มันพูดเองครับ” คิรินทร์เสริมต่อ “ญาดาเป็นคนจัดฉากส่งจดหมายเท็จใส่ความลูกจ้างบริษัท ตั้งใจจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นถูกไล่ออกเพราะหึงหวงผม และยังให้ข้อมูลส่วนตัวของพนักงานไปบอกคนที่มาตามทวงหนี้…แบบนั้นเรียกว่าทำร้ายกันโดยตรง ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ” แม่ของญาดาถึงกับทรุดนั่ง “ญาดา…ทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ…” “ไม่ใช่แค่นั้นครับ” พ่อของคิรินทร์กดเสียงต่ำ “เรื่องนี้ถูกพนักงานหลายแผนกส่งรายงานมา พวกเขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก บริษัทบอบช้ำเพราะเรื่องนี้ ผมไม่สามารถให้งานแต่งเกิดขึ้น แล้วปล่อยให้ลูกชายผมมารับกรรมแทนได้” แม่ของคิรินทร์จึงพูดขึ้นอย่างใจเย็นแต่หนักแน่น “การแต่งงานมันไม่ใช่เรื่องที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้ลูกได้ตลอดค่ะ คุณต้องเข้าใจ… ลูกสาวคุณทำผิดชัดเจน คิรินทร์ไม่ควรต้องใช้ชีวิตกับคนที่ทำร้ายผู้อื่นอย่างไม่มีเหตุผล” พ่อของญาดากัดฟันแน่น น้ำเสียงคุมอารมณ์ยาก “แล้วผู้หญิงคนนั้น…ที่ลูกคุณจะไปแต่งด้วยล่ะ เป็นใครมาจากไหนพวกผมยังไม่รู้จัก” คิรินทร์ตอบทันที ดวงตาคมวาว “เธอเป็นคนที่สุภาพ เรียบร้อย ทำงานหนัก และไม่เคยสร้างปัญหาให้ใคร — ตรงกันข้าม เธอทำให้บริษัทได้กำไรหลายสิบล้านจากโครงการใหญ่ที่ผ่านมา” พ่อของเขาเสริมด้วยน้ำเสียงอ่อนลง “ผมรู้จักเด็กคนนั้นดี เธอมีความสามารถ ไม่เคยเล่นสกปรก ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน เด็กแบบนี้ล่ะครับ…ที่ผมอยากให้เข้ามาอยู่ในครอบครัว” คำยืนยันนั้นทำให้พ่อแม่ของญาดาเงียบสนิท ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ สุดท้าย พ่อของญาดาถามเสียงสั่น “แล้ว…เราจะให้ญาดามาคุยด้วยไหม?” แม่ของคิรินทร์ตอบเรียบสงบ “ไม่จำเป็นครับ เรามาแจ้ง ไม่ได้มาขออนุญาต” พ่อของคิรินทร์จึงลงท้าย “หลังจากวันนี้ มันจบอย่างเป็นทางการ เราจะจัดการเอกสารให้ตามขั้นตอน ไม่ต้องเป็นห่วงครับ” เมื่อทุกอย่างสิ้นสุด คิรินทร์ลุกขึ้นยืน “ขอบคุณที่รับฟังครับ” เขาโค้งเล็กน้อยอย่างสุภาพ ก่อนเดินออกจากบ้านไปพร้อมพ่อแม่ ทิ้งให้ครอบครัวของญาดาจมอยู่กับความเงียบหนักอึ้ง และความผิดที่ลูกสาวของพวกเขาก่อไว้ เพราะเกมที่ญาดาเริ่ม…วันนี้มันย้อนกลับมาทำลายทุกอย่างที่เธอเคยมี
Latest chapter
ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา ตอนที่12 คำมั่นสัญญา
ข่าวลือในบริษัทแพร่กระจายเร็วกว่าที่เพชรพลอยคิดแค่การที่เธอไม่มาทำงานหนึ่งวันเพราะอาการแฮงค์หนักหลังฉลองกีฬาสี กลับถูกต่อเติมเรื่องราวจนกลายเป็นคำถามที่ทุกคนไม่กล้าถามตรงๆ แต่กลับซุบซิบกันไม่หยุด“หรือว่า…เพชรพลอยไปอยู่กับท่านประธานที่คอนโด?”คำถามนั้นลอยไปถึงหูของผู้ใหญ่เร็วกว่าที่คิรินคาดไว้และในเช้าวันหนึ่ง เขาถูกเรียกเข้าไปพบท่านประธาน—พ่อของเขา—ในห้องทำงานที่เงียบขรึมกว่าทุกครั้ง“ข่าวมันเริ่มแรงแล้วนะคิรินทร์” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น “ถ้าลูกคิดจะจริงจัง ก็ต้องชัดเจน”คิรินทร์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ อย่างคนตัดสินใจแล้ว“ผมชัดเจนมานานแล้วครับพ่อ”---สุดสัปดาห์ถัดมา พนักงานทั้งบริษัทถูกประกาศว่าจะได้ไปฉลองโบนัสสิ้นปีที่ทะเลเพชรพลอยเองก็ไม่ได้เอะใจอะไร คิดเพียงว่าเป็นทริปพักผ่อนธรรมดา เธอเดินเล่นอยู่ริมชายหาดยามเย็น แสงแดดสีส้มสะท้อนผิวน้ำระยิบระยับอย่างสวยงาม“วิวสวยจังค่ะพี่คิน” เธอยิ้ม พลางหยิบกล้องขึ้นมาเตรียมถ่ายภาพเก็บไว้“ถ่ายสิหนู” คิรินทร์ตอบเสียงนุ่ม ยืนอยู่ข้างหลังเธอเพชรพลอยย่อตัวลงเล็กน้อย จัดมุมกล้องให้เห็นเส้นขอบฟ้า ทะเล และท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสี แต่ก่อนที่เธอจะ
ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา ตอนที่11 ดาวเด่นประจำสนาม
สนามกีฬาของบริษัทเต็มไปด้วยเต็นท์สีสด เสียงพนักงานจากทุกบริษัทที่เข้าร่วมแข่งดังครึกครื้น ทุกคนสวมเสื้อทีมสีของแผนกตัวเองเพิ่มความคึกคัก เพชรพลอยในชุดกีฬาสีทีม แก้มขึ้นสีจากทั้งแดดและตื่นเต้น เธอสูดลมหายใจลึก พนักงานแผนกตัวเองเดินมาตบไหล่ให้กำลังใจไม่ขาด คิรินทร์ยืนอยู่ข้างสนามตามตารางแข่งของเธอทั้งวัน มือในกระเป๋ากางเกงกำแน่นทุกครั้งที่เธอลงแข่งขันชนิดต่าง ๆ เขาไม่ได้พูด แต่ทุกคนรู้… เขาเป็นห่วงเธอสุดหัวใจ *** สนามแรก การแข่งขันวิ่งผลัด 4×100 เมตรกำลังจะเริ่มแดดยามเช้าส่องลงมาเต็มแรงจนพื้นลู่วิ่งสะท้อนแสงระยิบเพชรพลอยยืนวอร์มอยู่กับทีมในชุดกีฬาสีแผนกของเธอ ผิวขาวอมชมพูตัดกับแดดแรงจนเหมือนสว่างขึ้นเองเอวบางๆ กับท่ายืดเส้นทำให้คนแถวสนามมองจนลืมหายใจ คิรินทร์ที่ยืนอยู่ไม่ห่าง แอบกลืนน้ำลายเบา ๆ แล้วหลบสายตาไปอีกทางแต่ก็ยังแอบมองอยู่ดี --- ฝ่ายบริษัทคู่แข่งยืนซุบซิบกันกลุ่มผู้ชายจากบริษัทญาดาและอีกสองบริษัทยืนมองเพชรพลอยแบบไม่ละสายตา “เฮ้ย ผู้หญิงคนนั้น… ของบริษัทไหนวะ?” “ไม่รู้ แต่โคตรเก่ง ดูตอนวอร์มดิ ท่าวิ่งเป๊ะมาก” “สเปกกูชัด ๆ เลย… ขาวสวย ผอมเอวบาง—” “ถ้าชนะจะขอไลน์เลยว่
ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา ตอนที่10 นักกีฬาตัวน้อย
หลังจากมื้อค่ำสุดหรูจบลง เพชรพลอยและพลอยใสยังรู้สึกอิ่มเอมจากรอยยิ้มและความเอ็นดูของครอบครัวคิรินทร์ แม่ของคิรินทร์ส่งซิกให้เพชรพลอยรู้ว่าไม่ต้องเกรงใจเรื่องค่าใช้จ่าย ทำให้เพชรพลอยหน้าแดงเล็กน้อย “เอาล่ะ ฉันพาพลอยใสไปส่งก่อนนะคะ” เพชรพลอยบอกพลอยใส พลอยใสยิ้มกว้าง แอบเขินที่ได้ไปส่งบ้านกับเพชรพลอยเองฃ คิรินทร์ยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุมแต่แฝงความห่วงใย “พี่ไปเป็นเพื่อน” ขณะนั่งรถไปยังบ้านของพลอยใส บรรยากาศในรถเงียบสงบ แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น คิรินทร์เล็กน้อย ๆ โอบไหล่เพชรพลอยจากด้านหลัง เธอเผลอยิ้มในใจ ไม่อยากยอมรับแต่ก็อุ่นใจ เมื่อถึงบ้านของพลอยใส คิรินทร์ลงจากรถช่วยถือของให้พลอยใสและเพชรพลอย พลอยใสยกมือไหว้เขาเล็กน้อยด้วยความเกรงใจ แต่สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชม “ขอบคุณนะคะ” พลอยใสเอ่ยเสียงเบา เขาพยักหน้าเบา ๆ แอบเหลือบมองเธอแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่ว “ไปเถอะ เดี๋ยวเจอหน้ากันพรุ่งนี้ที่บริษัท” คิรินทร์หันมามองเพชรพลอยที่นั่งเบาข้างหลังแล้วยิ้มมุมปาก "ส่วนพวกเราก็กลับบ้านได้แล้ว เพชรพลอยพยักหน้า แล้วหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาเขาในตอนนั้น --- บ้านคิรินทร์
ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา ตอนที่9 โปรเจ็กต์ชิ้นสำคัญ
เพชรพลอยขยับตัวบนเตียงนุ่ม ก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงแดดยามเช้าสะท้อนผ่านม่านบาง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย…นี่ไม่ใช่ห้องเธอ ผ้าปูที่นอนสีเข้ม เตียงกว้าง กลิ่นน้ำหอมผู้ชายลอยอ่อน ๆ เธอผุดลุกขึ้นนั่งทันที “นี่… ห้องใครเนี่ย… คุณ—” คำว่า “คุณ” ยังไม่ทันหลุดปากจบดี คิรินทร์ที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผมที่ยังเปียกนิด ๆ ก็หันมา เขายิ้มมุมปาก “ใครคือคุณ พูดใหม่สิ” เพชรพลอยชะงัก หน้าแดง “เอ่อ… ฉัน—” “เพชรพลอย” เขาขมวดคิ้วอย่างเอาเรื่องแต่แฝงความเอ็นดู “ พี่คิณ พูดแบบนี้ ” เพชรพลอยหน้าแดงกว่าเดิม รีบก้มหน้า “ค่ะ… พี่คิณ” คิรินทร์ยิ้มพอใจ ท่าทางเหมือนเจ้าแมวยักษ์ที่ได้ของเล่นคืน “ดีมาก ต่อไปนี้อย่าเผลอเรียกว่าคุณอีกล่ะ เข้าใจมั้ยคะ?" “ค่ะ…” เธอตอบเบา ๆ แทบไม่กล้าสบตา “งั้นฉัน—เอ่อ… หนูไปล้างหน้าก่อนนะคะ!” เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำแทบจะสะดุดพรม ทำเอาคิรินทร์หัวเราะเบาๆ กับความลนลานน่ารักๆ ของเธอ --- ตัดมาที่ชั้นล่าง แม่ของคิรินทร์นั่งรออยู่บนโซฟาเหมือนรู้อยู่แล้วว่าเพชรพลอยจะลงมาช้าเพราะเขิน เมื่อเพชรพลอยเดินลงมา เธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ตื่นแล้วเหรอลูก เมื่อคืนเหนื
ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา ตอนที่8 เธอมันร้ายกว่าที่คิด
เสียงประตูห้องนั่งเล่นบ้านญาดาปังลงอย่างแรง ตามด้วยเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่กำลังฟิวส์ขาดจนแทบหยุดไม่ได้ ญาดาปล่อยตัวลงนั่งกับพื้น โยนแจกันราคาแพงทิ้งลงกระเบื้องจนแตกกระจาย “ทำไมต้องเป็นฉัน! ทำไมเขาถึงเลือกอีผู้หญิงจน ๆ คนนั้นแทนฉัน!!!” แม่ของเธอเข้ามาห้าม “ญาดา…ใจเย็นก่อนลูก เรื่องมัน—” “ไม่ต้องมาบอกให้ใจเย็น!!! แม่เห็นไหมว่าเขาทำอะไร? เขาไปเลือกผู้หญิงต่ำต้อยกว่าเรา! นังนั่นมันต้องทำของใส่แน่ๆ ไม่งั้นคิรินทร์จะไม่เปลี่ยนใจแบบนี้!!!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคลั่งแค้นล้วนๆ ดวงตาที่เคยมั่นใจ กลับเต็มไปด้วยความอาฆาตรุนแรง “ฉันจะไม่ยอมให้มันแต่งงานกัน…ไม่ว่าจะต้องทำยังไงก็ตาม” เธอบอกลูกน้องของตัวเองทันทีให้ไป “จัดการ” เพชรพลอยและนั่นคือจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายทั้งหมด… --- ด้านคิรินทร์ — ทำทุกทางเพื่อกวาดความยุ่งยากออกจากชีวิตเพชรพลอย ในเวลาเดียวกันคิรินทร์นั่งคุยกับพ่อแม่ของเพชรพลอยที่บ้านเล็ก ๆ ย่านชานเมือง ทุกอย่างเป็นไปอย่างตรงไปตรงมา “ผมจะไม่ยุ่งกับเพชรพลอยอีกครับ ถ้านั่นคือสิ่งที่ท่านต้องการ แต่ผมจะขอเคลียร์หนี้ทั้งหมดให้…รวม 2 ล้านบาท และให้เงินไปตั้งตัวอีก
ท่านประธานกับเรื่องคืนนั้นของเรา ตอนที่7 ความจริงที่ต้องเผชิญ
หลังจากออกมาจากห้องประธานคิราวงศ์ คิรินทร์ยังคงจับมือเพชรพลอยไว้ไม่ปล่อย ความแน่วแน่ในดวงตาเขายังคงเหมือนเดิม แต่สำหรับเพชรพลอย—โลกทั้งใบกำลังหมุนรวดเร็วเกินไปจนเธอตั้งตัวไม่ทัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อไม่ถึงสองชั่วโมงก่อน เธอยังเป็นแค่พนักงานธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังจะถูกไล่ออกแต่ตอนนี้เธอกลับเดินเคียงข้างลูกชายท่านประธาน…ด้วยสถานะว่าที่คู่สมรสในอีกไม่นาน เพชรพลอยแทบไม่กล้าหายใจแรง กลัวว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเป็นเพียงภาพฝันที่พร้อมจะสลายหายได้ทุกเมื่อ “คะ…คุณคิณ เรากำลังจะไปไหนกันต่อคะ” “ไปพบแม่ครับ” เขาตอบราบเรียบ “ต้องบอกให้แม่รู้เรื่องถอนหมั้นด้วย แล้วก็…เรื่องของเรา” เพชรพลอยรีบชะงัก “เดี๋ยวก่อนค่ะ—” แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ เสียงเข้มของท่านประธานกลับดังขึ้นจากด้านหลัง “ไปพร้อมกันนั่นแหละ จะได้ไปกินข้าวด้วยกันเลย” ทั้งคู่หันกลับไปเห็นท่านประธานเดินตามออกมาพร้อมรอยยิ้มอ่อน ๆ ที่เต็มไปด้วยความหมาย ซึ่งทำให้เพชรพลอยหน้าแดงขึ้นมาอย่างอาย ๆ คิรินทร์เดินเข้าไปดึงมือเธอให้อยู่ข้างเขาเหมือนเดิม “ตามนั้นครับ” --- พนักงานทั้งบริษัทซุบซิบกันระง
You may also like
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่231.8K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์266.1K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน123.1K viewsพ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ122.8K viewsไซด์ไลน์กระหายรัก
เฮียกังฟู91 viewsของเล่นพ่อเลี้ยงเถื่อน
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ509 viewsของขวัญที่ด้อยค่า
ญ.หญิง883 viewsรักเกินห้ามใจ นายเพลย์บอย | ปริ้นxหลิน
พิชา - Phicha2.1K views
