บทที่ 1

"เจ็บ..."

เจียงเซิงที่ค่อยๆฟื้นคืนสติรู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง ร่างกายก็รู้สึกราวกับถูกรถชน ความไม่สบายทางกายภาพทำให้เธอขมวดคิ้ว ต้องการจะผลักออกแต่กลับไร้เรี่ยวแรงใดๆ

ในความมืดมิดมองไม่เห็นใบหน้าของชายหนุ่ม ได้เพียงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆอันเป็นเอกลักษณ์ของกุชชี่เท่านั้น

ชายหนุ่มไม่พูดอะไรเลย เขาจูบลำคอของเธอ ขบลำคอของเธอ...

เช้าตรู่

เจียงเซิงตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก

เธอแปลกใจปนตกใจเมื่อพบว่าตัวเองกำลังนอนเปลือยกายอยู่บนเตียง โดยที่ข้างกายมีชายแปลกหน้านอนหันหลังให้กับเธออยู่

ใบหน้าของเจียงเซิงซีดลงทันที และภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ค่อยๆชัดเจนขึ้น มันไม่ใช่ความฝัน!

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เธอจำได้เพียงว่าเมื่อคืนเป็นวันเกิดของเธอ เจียงเวยปาร์ตี้ร่วมกับเธอ หลังจากดื่มไวน์ที่เขายื่นเข้ามาให้แล้วนั้น เธอก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย！

หรือว่า ไวน์แก้วนั้นมีอะไรผิดปกติ!

เจียงเซิงกัดฟันลุกขึ้นจากเตียง พยายามทำเสียงให้เงียบที่สุด สวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เก็บข้าวของแล้วย่องหนีออกไป

เธอต้องกลับไปหาเจียงเวยเพื่อถามให้รู้เรื่อง!

*****

เมื่อเจียงเซิงกลับมาที่บ้านของตระกูลเจียง ก็เห็นเพียงเจียงเซิ่นพ่อของเธอนั่งรอเธออยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง "เมื่อคืนแกไปไหนมา?"

เจียงเซิงนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา เม้มริมฝีปากก่อนกล่าวตอบกลับไปว่า "เมื่อคืนหนูเผลอหลับที่บ้านเพื่อนค่ะ"

"เคร้ง!"

พ่อของเธอโยนรูปถ่ายลงบนโต๊ะและพูดด้วยความโกรธ "แกอยู่กับผู้ชายที่โรงแรมชัดๆ นี่แกกล้าโกหกฉันเหรอ!"

ใบหน้าของเจียงเซิงซีดลงเล็กน้อยหลังจากที่เห็นภาพเหล่านั้น ในภาพชายแปลกหน้าได้พยุงเธอไปที่ห้องพักในโรงแรม

เจียงเวยเดินลงมาชั้นล่างด้วยรองเท้าส้นสูง "พ่อคะ พ่อใจเย็นก่อนนะคะ"

ขณะที่พูด เธอก็เดินไปหาเจียงเซิ่น พร้อมกับแสร้งดุด่าออกไปว่า "เซิงเซิง แกทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ไม่นึกถึงชื่อเสียงของตระกูลเจียงบ้างเลยเหรอ ต่อให้แกจะชอบผู้ชายคนนั้นมากแค่ไหน แกก็ทำแบบนั้นในขณะที่ยังไม่แต่งงานไม่ได้นะ "

สีหน้าของเจียงเซิงว่างเปล่า นี่หมายความว่ายังไงกัน?

ก็เห็นๆกันอยู่ว่าเธอได้หมดสติไปแล้ว!

ตามคาด เธอรู้ดีว่าเจียงเวยจะใจดีช่วยจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้กับเธอได้ยังไง ที่แท้ทุกอย่างก็เป็นแผนการของเธอนั่นเอง!

เธอก้าวเข้าไปเพื่ออธิบาย "พ่อคะ ฟังหนูอธิบายก่อนนะคะ เมื่อคืนหนูฉลองวันเกิดอยู่กับเจียงเวย แต่ไวน์ที่เจียงเวยยื่นให้หนูผิดปกติ... "

"พอได้แล้ว!" เจียงเซิ่นยืนขึ้น ชี้ไปที่เธอด้วยความโกรธ "เวยเวยเป็นพี่สาวของแกนะ แต่ตอนนี้แกกลับผลักทุกอย่างไปที่พี่สาวของแกงั้นเหรอ!"

พี่สาว?

เมื่อเผชิญกับข้อกล่าวหาของพ่อ มือที่สั่นเทานั้นก็กำเอาไว้แน่น แม่ของเธอน่าจะรู้ว่าพ่อของเธอนอกใจ และมีผู้หญิงอยู่ข้างนอกตั้งแต่แรก

แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่า แม่ของเธอเพิ่งจะเสียชีวิตไปได้ไม่ถึงปี กระดูกยังไม่ทันเย็น พ่อของเธอก็แต่งงานกับเซียวหลานเสียแล้ว และเซียวหลานคนนี้ก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวให้กับพ่อของเธอตั้งนานแล้ว!

เธอรู้ว่าเจียงเวยพยายามเอาใจพ่อของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา หน้าอย่างหลังอย่าง แต่เธอไม่คาดคิดว่าเจียงเวยจะวางแผนทำร้ายเธอในวันเกิดของเธอแบบนี้ได้!

"เดิมทีฉันวางแผนจะยกไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ให้แกเมื่อแกบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่แก... แกกลับทำเรื่องสกปรกจนทำให้ครอบครัวต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงขนาดนี้!"

“จากนี้ไปฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีก ครอบครัวเจียงของเราไม่มีลูกสาวหน้าด้านอย่างแก!”

เจียงเซิงตกตะลึง: "พ่อคะ พ่อจะไล่หนูออกจากบ้านอย่างงั้นเหรอคะ?"

เจียงเซิ่นโยนถ้วยชาในมือของเขาด้วยความโกรธไปที่เท้าของเธอ: "ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!"

เจียงเซิงตัวสั่นระรัว และทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้นมา เธอก็พบกับรอยยิ้มเยาะเย้ยบนริมฝีปากของเจียงเวยและความไม่เชื่อใจของพ่อ หัวใจเย็นวาบไปหมด

เธอหอบกระเป๋าเดินทางเดินออกจากลานบ้านของตระกูลเจียง และเจียงเวยก็ตามเธอออกมา แสร้งทำเป็นใจดีช่วยเธอยกกระเป๋าเดินทาง แต่กลับถูกเจียงเซิงสะบัดออก "ไสหัวไปซะ"

เมื่อเห็นท่าทีของเจียงเซิง ในที่สุดเจียงเวยก็แสดงธาตุแท้ออกมา "งั้นฉันขอพูดความจริงเลยก็แล้วกันนะ ฉันใส่ยาลงไปในแก้วไวน์เมื่อคืนนี้ ถูกผู้ชายย่ำยีคงเจ็บปวดมากเลยสินะ?"

เจียงเซิงกัดริมฝีปาก "แกกับเซียวหลานได้เข้าสู่ตระกูลเจียงตามที่ต้องการแล้ว แกยังจะต้องการอะไรอีก"

“สิ่งที่ฉันต้องการคือตำแหน่งของแกไงล่ะ!” เจียงเวยเดินไปหาเธอและมองเธออย่างดุดัน

“ทำไมฉันถึงต้องเป็นลูกสาวนอกสมรสด้วย ในขณะที่แกเป็นที่รักของตระกูลเจียง? แกเกิดมามีเกียรติและเย่อหยิ่งไม่ใช่หรือ? แต่ตอนนี้ แกเป็นเพียงของที่เคยผ่านมือชายมาเท่านั้น ถ้าเจียมตัวก็ออกไปซะ”

เจียงเวยยื่นโทรศัพท์มือถือต่อหน้าเธอ แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจออกมาว่า "ถ้าไม่อยากให้ฉันเปิดเผยวิดีโอนี้ต่อสื่อและทำลายชื่อเสียงของแกแล้วล่ะก็ เจียมเนื้อเจียมตัวแล้วก็ออกไปซะ"

ทางที่ดีก็อย่ากลับมาอีก!

เจียงเซิงชักสีหน้า คลายหมัดที่กำแน่นออก ใบหน้าที่แข็งทื่อหยิบกระเป๋าเดินทางขึ้นรถโดยไม่หันกลับไปมองอีกเลย

เจียงเวยมองท้ายรถยนต์ที่ไกลออกไป และยิ้มอย่างเย้ยหยัน ตอนนี้ไม่เพียงไวน์เนอร์ จิวเวลรี่จะเป็นของเธอเท่านั้น แต่ทุกสิ่งในตระกูลเจียงจะเป็นของเธอทั้งหมดด้วย!

ขณะที่เธอกำลังจะหันหลังกลับ ก็มีรถยนต์โรลส์-รอยซ์คันหนึ่งจอดอยู่ด้านนอกประตู

บอดี้การ์ดทั้งสี่คนในชุดดำก้าวลงจากรถและยืนเรียงข้างอย่างเรียบร้อย ชายคนหนึ่งก้าวขายาวลงมาจากรถ รูปร่างผอมเพรียวและสวมชุดสูทลายทางสีดำสั่งทำพิเศษระดับไฮเอนด์ เรียบง่ายแต่ไม่สูญเสียความมีระดับไป

เจียงเวยตกตะลึง นี่...นี่ไม่ใช่ซือเย่เจ๋วหัวหน้าตระกูลซือ ผู้โด่งดังในเมืองหลวงหมิงเจิ้นหรอกเหรอ!

เขาเป็นถึงซีอีโอของ TG กรุปเลยนะ และยังได้รับยกย่องว่าเป็นจักรพรรดิทางการเงินและการค้าที่อายุน้อยที่สุดของประเทศ Z อีกต่างหาก เขามีมูลค่าหลายร้อยล้าน และจักรพรรดิที่มีอำนาจอันยิ่งใหญ่ในเมืองหลวงเลยล่ะ!

แล้วทำไมเขาถึงมาที่บ้านของตระกูลเจียงด้วยล่ะ?

ดวงตาที่เย็นชาของซือเย่เจ๋วเหลือบมองมาที่เธอ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "คุณชื่อ เจียงเวย?"

เจียงเวยดีใจมาก ท่านซือรู้จักเธอ!

เธอยิ้มและพยักหน้า "ใช่ค่ะ"

“ผู้หญิงที่ค้างคืนกับผมในห้อง 6228 ของโรงแรมเซิ่งเทียนเมื่อคืนก่อนคือคุณใช่ไหม?”

ใบหน้าของเจียงเวยเปลี่ยนไปเล็กน้อย โรงแรมเซิ่งเทียน 6228 งั้นเหรอ!

นั่นมันเป็นห้องที่เธอเปิดให้กับนังเจียงเซิงเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เหรอ?

หรือว่าผู้ชายที่นอนกับเจียงเซิงเมื่อคืนนี้ไม่ใช่ตาแก่ที่เธอจัดให้ แต่เป็นท่านซือ!

นังสารเลวนั่น โชคดีเป็นบ้า!

แต่ไม่ว่าเธอจะโชคดีแค่ไหน ท้ายที่สุดเจียงเซิงก็เป็นได้แค่คนที่ปูทางให้กับเธอไม่ใช่เหรอ?

ท่านซือเลยนะ ผู้หญิงคนไหนบ้างในสังคมชั้นสูงที่ไม่อยากจะคบกับเขาแล้วมาเป็นผู้หญิงของเขาแบบนี้?

เจียงเวยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "ผู้หญิงที่อยู่กับคุณเมื่อคืนคือฉันเองค่ะ"