บทที่ 444

เจียงเซิงยิ้มขอบคุณ จากนั้นกลับไปที่ห้องของตัวเอง หลัวหยิงกำลังเก็บสัมภาระอยู่ "ถามหลัวเชว่ว่าซือเย่เจ๋วไปไหน"

หลัวหยิงหยุดชะงัก และหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหลัวเชว่ ไม่รู้ว่าหลัวเชว่พูดอะไร หลัวหยิงตกตะลึงและพูดขึ้น "พวกพี่เที่ยวบินตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ?"

หลัวเชว่พูดอะไรบางอย่างและวางสายไป หลัวหยิงหันกลับมาด้วยสีหน้างุนงง "พวกท่านเจ๋วกลับประเทศแล้ว"

เห็นเจียงเซิงสีหน้าไม่ดี หลัวหยิงจึงถามขึ้นอย่างระมัดระวัง "เซิงเซิง ตกลงว่าพี่กับท่านเจ๋วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรเหรอ?"

เป็นเพราะเธอรู้ว่าหลังจากที่เจียงเซิงออกจากห้องของท่านเจ๋วก็โมโหมาก แม้แต่อาหารเย็นก็ไม่กิน เธอถามหลัวเชว่ แต่หลัวเชว่ก็ไม่ได้บอกเธอ

“เขาต้องการหย่ากับฉัน”

“หย่า...อะไรนะ? หย่าร้าง?” หลัวหยิงเดินไปตรงหน้าเธอ “ท่านเจ๋วจะหย่าร้างกับพี่? เขาล้อเล่นหรือเปล่า?”

แม้แต่ปฏิกิริยาของหลัวหยิงก็คิดว่าเขากำลังล้อเล่น เจียงเซิงจะไม่เคยคิดแบบนี้ได้อย่างไรล่ะ?

แต่ซือเย่เจ๋วเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเธอ แม้แต่เวลาเที่ยวบินที่จะกลับไปก็เลื่อนก่อนกำหนด หรือว่าเขาอยากจะหย่าร้างกับเธอจริง ๆ?

เบื่อหน่ายแล้วจริง ๆ เหรอ......

บน