Share

บทที่ 376

หลังจากเซียวจือฮว่าเหลือบเห็นการกระทำที่แหงนหน้าดื่มชา และกลืนน้ำชาลงคอของฉู่เชียนหลี มีประกายลึกซึ้งที่คลุมเครือสายหนึ่งแลบผ่านแววตา…

ด้านข้าง ถงเฟยเพิ่งยกตะเกียบ การกระทำที่คีบผักชะงักเล็กน้อย หันไปมองฉู่เชียนหลีแวบหนึ่ง

ทว่าไม่ได้พูดอะไร

“กินอาหารเจเสร็จ พวกเจ้าก็กลับกันเถอะ ข้าจะพักอยู่ที่นี่อีกหลายวัน ห้ามใครมารบกวนข้า” นางคีบถู่โต้ว[footnoteRef:1]หั่นฝอย แล้วเพิ่มผักอย่างอื่นอีกนิดหน่อย ยกชามขึ้น เดินไปกินด้านข้างอย่างติดดินแล้ว [1: มันฝรั่ง]

นางไม่ใช่ลูกคุณหนูชนชั้นสูงอะไร คำพูดและการกระทำล้วนตามอุปนิสัยและใจตนเอง

เซียวจือฮว่ากัดตะเกียบ เดิมทีอยากพูดถึงเรื่องกลับจวนอ๋องเฉิน แต่ถงเฟยพูดเช่นนี้ เท่ากับปิดปากของนางแล้ว ชั่วขณะทำให้นางไม่สะดวกที่จะพูดถึงเรื่องนี้

เซียวจือฮว่ากับฉู่เชียนหลีกินข้าวโต๊ะเดียวกันอย่างสงบ เดิมทีบรรยากาศก็แปลกประหลาดอยู่แล้ว

เฟิงเย่เสวียนไม่ได้มีความอยากอาหาร หลังจากกินข้าวอย่างเรียบง่ายเสร็จ ก็กล่าวอย่างห่างเหิน

“ใครก็ได้ ส่งคุณหนูเซียวลงเขา เชียนหลี พวกเราก็ควรกลับแล้ว เสด็จแม่ หลังจากนี้ห้าวันข้ามารับท่านกลับวัง”

ถงเฟยโบกมือ สีหน้าไม่สบอารม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status