บทที่ 7 ค่ำคืนสวาท 1-1

งานเลี้ยงวันเกิดของชินอ๋องมู่หรงเสี่ยวหมิง จัดขึ้นอย่างเรียบง่ายภายในตำหนัก มีแขกเหรื่อมากมายมาร่วมงาน ฮ่องเต้และฮองเฮา ทรงส่งของขวัญมาอวยพรอย่างสมเกียรติ

มู่หรงเสี่ยวหมิงยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี เขามองไปโดยรอบ ก่อนจะหยุดสายตาเอาไว้ที่ฉินมู่หลาน เห็นนางกำลังยกสุราขึ้นดื่ม พร้อมกับกินเนื้อย่างอย่างเอร็ดอร่อย

เมื่อใดกันที่เขามองนางเปลี่ยนไป เหตุใดนางจึงดูเย้ายวนมากกว่าแต่ก่อน

ภาพของฉินมู่หลานในความทรงจำของเขานั้น นางเป็นสตรีเรียบร้อย เขินอาย และไม่เคยกล้ายั่วยวนเขาเช่นนี้มาก่อน

แต่เขากลับชอบที่นางเป็นเช่นนี้

ฉินมู่หลานเงยหน้ามองมู่หรงเสี่ยวหมิงเล็กน้อย ใบหน้างามแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์ของสุรา

"ท่านอ๋องเพคะ ลองเสวยเนื้อนี้ดูเถิดเพคะ รสชาติดีไม่น้อย"

เสี่ยวเยี่ยนจื่อเมื่อสัมผัสได้ว่ามู่หรงเสี่ยวหมิงกำลังจ้องมองฉินมู่หลานไม่วางตา ก็หาทางดึงดูดความสนใจจากเขา

มู่หรงเสี่ยวหมิงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะคีบชิ้นเนื้อขึ้นมาลองชิมดู

"หม่อมฉันจะเต้นรำถวายพระองค์นะเพคะ"

"อืม เราอยากดูเจ้าร่ายรำ ได้ยินมาว่าฝีมือการร่ายรำของเจ้าเป็นอันดับหนึ่งในเมืองหลวง"

"ท่านอ๋องทรงชมเกินไปแล้วเพคะ"

เสี่ยวเยี่ยนจื่อยิ้มด้วยความเขินอาย ก่อนจะเดินหายไปเพียงครู่เดียว แล้วจึงกลับมาพร้อมกับชุดเริงระบำดอกไม้สีชมพูงามตาประดับด้วยดอกไม้สดหลากหลายชนิด ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนจนผู้คนต่างพากันชื่นชมไม่ขาดปาก

เสียงดนตรีบรรเลงเพลง ร่างบางระหงของเสี่ยวเยี่ยนจื่อ กำลังเริงระบำอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์ด้วยท่วงท่าที่สง่างาม สายตายั่วยวนทรงเสน่ห์มองไปที่มู่หรงเสี่ยวหมิงตลอดเวลา

แปะแปะ

"องครักษ์หลิน ตกรางวัลให้พระชายารอง"

"ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ ว่าแต่พี่หญิงเตรียมของขวัญเป็นสิ่งใดให้ท่านอ๋องหรือเพคะ น้องอยากจะชมยิ่งนัก"

ทุกสายตาจับจ้องไปที่ฉินมู่หลานเป็นตาเดียว นางส่งเสียงเฮอะในลำคอ ก่อนจะมองเสี่ยวเยี่ยนจื่อด้วยสายตาล้ำลึก

"คงจะให้น้องหญิงชมไม่ได้เสียแล้ว ของขวัญที่พี่มอบให้ท่านอ๋อง เป็นความลับของพวกเราสามีภรรยา คงจะเปิดเผยต่อคนนอกไม่ได้ ต้องขออภัยเจ้าด้วย"

เสี่ยวเยี่ยนจื่อยิ้มค้างกลางอากาศ  นี่ฉินมู่หลานกำลังจะบอกนางอย่างอ้อมๆ ว่า นางไม่ควรสอดรู้เช่นนั้นหรือ?

หึ!!! ปากคอเราะร้ายขึ้นทุกวัน

"เอาเถิด วันนี้ก็ดึกมากแล้ว ข้าขอจบงานเลี้ยงลงเพียงเท่านี้ ขอบใจทุกท่านที่มาร่วมงาน"

งานเลี้ยงสิ้นสุดลงแล้ว เหล่าแขกที่มาร่วมงานต่างทยอยกันกลับจวนของตนเองไปจนหมด บรรยากาศในตำหนักอ๋องจึงกลับมาเงียบสงบดังเดิม

"คืนนี้ข้าจะไปค้างที่ตำหนักชายาเอก"

"ท่านอ๋องเพคะ แต่วันนี้หม่อมฉันเตรียมชาอย่างดีไว้รอท่านอ๋องที่เรือนแล้วนะเพคะ"

"เยี่ยนจื่อ ข้าไม่ชอบพูดซ้ำ"

"ขออภัยเพคะ"

มู่หรงเสี่ยวหมิงมองฉินมู่หลานที่เดินโซซัดโซเซเตรียมจะกลับเรือนด้วยสายตาเป็นประกาย ก่อนจะเดินเข้าไปโอบอุ้มร่างบางขึ้นมา แล้วพาเดินกลับเรือน เสี่ยวเยี่ยนจื่อกำมือแน่นเดินกระทืบเท้ากลับเรือนไปด้วยความขุ่นเคือง

"ออกไปให้หมด"

มู่หรงเสี่ยวหมิงไล่เหล่านางกำนัลออกไปจนหมด ก่อนจะเดินเข้าไปหาฉินมู่หลานที่นั่งกอดเสาเตียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"มู่หลาน"

"คนหล่อ วันนี้อยากดูโชว์พิเศษไหมจ๊ะ?"

"เจ้าพูดอะไร? ข้าไม่เข้าใจ"

ฉินมู่หลานส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มให้แก่มู่หรงเสี่ยวหมิง ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปหาเขาที่ยืนอยู่ไม่ไกล

"วู้ โว้ววว!!!"

ฉินมู่หลานส่งเสียงฮัมเพลงประหลาด ก่อนจะถอดชุดตัวนอกออกจนหมด เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มขนาดใหญ่ นางเดินเข้าไปดึงทึ้งเสื้อผ้าอาภรณ์ของเขาออกจนหมด ก่อนจะใช้ฝ่ามือเรียวงามลูบไล้ลงไปที่แผงอกของเขาอย่างหลงใหล

นางค่อยๆ ขยับสะโพกส่ายเอวร่อนไปมาอยู่ตรงหน้าเขา แล้วใช้สองแขนโอบรอบลำคอของเขาเอาไว้พลางบดเบียดหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตเข้ากับแผงอกของเขา มู่หรงเสี่ยวหมิงส่งเสียงซี้ดซ้าดในลำคอด้วยความเสียวกระสัน

"ท่าเต้นเจ้าช่างประหลาดนัก แต่งดงามไม่เบา"

มู่หรงเสี่ยวหมิงจ้องมองใบหน้าทรงเสน่ห์ที่แสนเย้ายวนของนางด้วยความหลงใหล

"คืนนี้เจ้าช่างงามเหลือเกิน"

"ท่านพี่อ๋องก็หล่อเหลือเกินเพคะ"

ไม่พูดเปล่า ฉินมู่หลานค่อยๆ เลื่อนใบหน้าของนางให้ต่ำลง ต่ำลง จนมองเห็นแท่งแก่นกายที่ชี้โด่ชูชันของเขา มันใหญ่ยาวเสียจริง ช่างถูกใจนางเหลือเกิน

ฉินมู่หลานผลักมู่หรงเสี่ยวหมิงให้ลงไปนั่งพิงบนหัวเตียงด้วยท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนที่นางจะแทรกร่างบางระหงเข้าไปนั่งอยู่ที่หว่างขาของเขา มือเรียวงามจับลำแท่งมังกรรูดชักขึ้นลงช้าๆ แล้วแลบลิ้นม้วนเลียที่หัวสีชมพูของเขาด้วยความชอบใจ

"ซี้ดดดดด อ๊าส์!!!"

นางครอบริมฝีปากงามลงไปจนสุดลำแท่ง แล้วจึงขยับศีรษะขึ้นลงอย่างรวดเร็ว มือก็รูดชักลำแท่งเอ็นเนื้อขึ้นลงอย่างถี่เร่า จนมู่หรงเสี่ยวหมิงส่งเสียงครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน

"มู่หลานจ๋า!!! โอ้ววว ข้าเสียวเหลือเกิน ซี้ดดดด!!!"

มู่หรงเสี่ยวหมิงใช้มือสองข้างกดศีรษะของนางเอาไว้ แล้วเด้งเอวสวนท่อนลำมังกรเข้าไปในโพรงปากงามของนางจนเกิดเสียงดัง

อ๊อก อ๊อก!!!

"โอ้ววว ข้าจะไม่ไหวแล้ว ข้าเสียวเหลือเกินน ซี้ดดด!!!"

ร่างของมู่หรงเสี่ยวหมิงกระตุกเด้งขึ้นลงสองครั้ง ก่อนจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา จนมันไหลเยิ้มล้นทะลักออกมาจากขอบปากของฉินมู่หลาน

"กินให้หมด"

"ต้องกินอยู่แล้วเพคะ"

ฉินมู่หลานใช้ลิ้นเลียทำความสะอาดตั้งแต่หัวมังกรจนถึงลำแท่งอย่างเอร็ดอร่อย สร้างความพึงพอใจแก่มู่หรงเสี่ยวหมิงเป็นอย่างยิ่ง

"ดีมาก"

"พอแล้วนะเพคะ วันนี้หม่อมฉันเจ็บคอ วร้ายย!!!"

"วันนี้เจ้าจะได้เจ็บอย่างอื่นด้วย ฮิฮิฮิ"

มู่หรงเสี่ยวหมิงหัวเราะชอบใจแล้วจึงโอบรัดร่างบางของนางให้ขึ้นมานอนหงายบนเตียง ก่อนจะพยายามดึงทึ้งเสื้อผ้าของนาง ฉินมู่หลานรีบยกมือขึ้นหยุดการกระทำของเขาทันที

"จะทำสิ่งใดเพคะ?"

"ข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวบนสวรรค์กับข้า"

"จะร่วมหลับนอนกับหม่อมฉันหรือเพคะ"

"หรือเจ้าไม่อยากร่วมหลับนอนกับข้า?"

"ไม่ต้องถอดให้เพคะ เดี๋ยวหม่อมฉันถอดเอง!!!"