LOGINShare
ตอนที่ 25 จุดอ่อน
Last Updated:
2025-10-04 09:05:22เสียงควบม้าดังมาแต่ไกลเรียกความสนใจของคนทั้งหมด ทหารเวรยามรีบวิ่งเข้ามารายงานจวิ้นอ๋องว่าเวลานี้เจ้าเมืองลี่หนานได้มาถึงค่ายพักแรมของพวกเขาแล้ว
จวิ้นอ๋องสั่งการให้เขาเข้ามาพบในเวลาไม่นานเหล่าทหารก็นำพาร่างสูงใหญ่ของบุรุษแปลกหน้ามาหยุดยืนอยู่ที่เบื้องหน้าของจวิ้นอ๋องแล้ว
“ข้าน้อยฉางจินเยว่ดำรงตำแหน่งเจ้าเมืองลี่หนานแห่งนี้ ขอคารวะท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
เขาค้อมคำนับจวิ้นอ๋องด้วยท่วงท่าอ่อนน้อม ดูท่าแล้วคนผู้นี้ไม่น่ามีพิษสงอันใดเลยสักเพียงนิด
เขาเงยหน้าขึ้นก่อนจะชำเลืองมองไปที่หลิวหรงผิงมุมปากของเขาดูเหมือนจะกระตุกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย หลิวหรงผิงจ้องมองด้วยความไม่เข้าใจ
‘คนผู้นี้มารยาทดีไม่น้อยแต่เหตุใดหางตาของนางถึงได้กระตุกเช่นนี้เหมือนจะมีลางร้ายอย่างไรอย่างนั้น’
จวิ้นอ๋องมองตามสายตาของเจ้าเมืองลี่หนานก่อนจะไปหยุดอยู
Latest chapter
ท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน ตอนที่ 46 ความทรมานที่กัดกินใจ
เมืองหลวงแคว้นต้าหยวน-กรมการพระนคร-จวิ้นอ๋องเดินออกมาจากกรมการพระนครด้วยสีหน้าที่ดูเบื่อหน่ายยิ่งนัก หลายปีมานี้เขาต้องเรียนรู้งานในฐานะองค์รัชทายาทที่ถูกฮ่องเต้ยัดเยียดตำแหน่งนี้ให้โดยที่เขาไม่เต็มใจรับเลยสักเพียงนิดชายหนุ่มหมายมั่นจะออกท่องยุทธภพเพื่อตามหาชายาเพียงคนเดียวของเขาที่หายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน แต่เพราะหน้าที่ในตอนนี้จึงทำได้เพียงแค่ส่งองค์รักษ์และเหล่าทหารออกติดตามหานางแทนเขาเท่านั้นน้องชายร่วมสายเลือดที่หายตัวไปตั้งแต่เล็กๆ แม้จะตามหาพบแล้วแต่กลับมีชะตากรรมเดียวกันกับเขาเสียอย่างนั้น“นั่นเจ้าจะไปไหน ต้องไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่ออีกนะ”“ใยข้าต้องไปด้วย”“เจ้าเป็นเจ้ากรมไหนเลยจะละทิ้งหน้าที่กลับไปรายงานผลงานกับพระองค์เดี๋ยวนี้เลยจะมาทิ้งให้ข้ารับผิดชอบแทนเจ้าไม่ได้”“เฮ้อ…ไว้ค่อยรายงานก็ยังได้ นี่พี่สี่พวกเราทำอะไรกันอยู่อย่างนั้นหรือ”“ถามมาได้ว่าทำอะไรไหนเจ้าบอกว่าใกล้ได้ตัวคนร้ายที่เป็นคนลอบทำร้ายเสด็จแม่แล้วอย่างไรเล่า”“ก็ยังไม่รู้ว่านางอยู่ไหน” เยี่ยอ๋องพูดขึ้นพลางเสยผมของเขาด้วยท่วงท่าที่ดูเหนื่อยหน่ายยิ่งนัก จวิ้นอ๋องรู้ดีว่าเวลานี้เขาไม่น่าจะมีกระจิตกระใจในการทำงานอย
ท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน ตอนที่ 45 ร้ายแรงกว่าที่คิด
“อาเฟยอยู่หรือไม่”เสียงเรียกของหลิวหรงผิงดังแว่วออกมาจากด้านในบ้าน อาเฟยที่กำลังกระโดดโลดเต้นเล่นอยู่หน้าบ้านกับเพื่อนๆ อยู่นั้นก็รีบวิ่งเข้ามาด้านในด้วยความรวดเร็ว“มีอะไรหรือขอรับท่านแม่”“เห็นท่านป้าของเจ้าหรือไม่”“เมื่อครู่ข้าเห็นท่านป้าเดินไปที่สวนไผ่หลังบ้านคงจะไปเดินเล่นกระมังขอรับ”“อย่างนั้นหรือ อาหารเย็นใกล้เสร็จแล้วเจ้ามาช่วยเสี่ยวเถายกไปวางที่โต๊ะอาหารทีแม่จะไปเก็บผักที่แปลงข้างบ้านเสียหน่อย”“ได้ขอรับ”“ล้างมือด้วยเล่า”“ขอรับท่านแม่”เด็กชายรีบวิ่งไปที่ถังใส่น้ำที่ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะทำอาหาร เขาปีนเก้าอี้เล็กแล้วยื่นมือน้อยๆ นั้นลงไปล้างในอ่างน้ำทีละส่วนตามที่ผู้เป็นมารดาเคยสอนเอาไว้ หลิวหรงผิงจ้องมองการกระทำนั้นอย่างนึกเอ็นดูก่อนจะหันหลังเดินไปที่สวนผักข้างบ้านในเวลาต่อมา“พี่เสี่ยวเถา”อาเฟยกระโดดลงจากเก้าอี้เล็กนั้นก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเสี่ยวเถาที่กำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับอาหารมื้อค่ำนี้ นางหันมามองเด็กชายเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า“มีอะไรหรือเจ้าคะคุณชาย”“พี่เสี่ยวเถาอยู่ตรงนี้ไปก่อนนะข้าจะไปดูท่านป้ามู่เสียหน่อย”“แต่ว่าคุณหนูบอกให้คุณชายอยู่ที่นี่เตรียมอาหารสำหรับตั้งโ
ท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน ตอนที่ 44 ข้ามีพ่อหรือไม่
เป็นเวลาร่วมเดือนแล้วที่หลิวหรงผิงได้อยู่ร่วมกับสหายคนสนิททั้งสองช่วยกันรักษาผู้คนทุกๆ ครั้งที่เย่หยุนฟางทำการเปิดโรงเตี๊ยมเพื่อทำการรักษาคนเรื่องการไปโรงเรียนของอาเฟยเพราะมีมู่อิงเถาช่วยพูดอีกแรงจนสุดท้ายหลิวหรงผิงก็ยอมอนุญาตให้เด็กชายไปโรงเรียนเช่นเดียวกันกับเพื่อนๆ ในละแวกบ้านของเขาเด็กชายดีใจเป็นอย่างมากและดูจะตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนไม่น้อย ในทุกๆ วันเขาจะตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่จัดการตัวเองจนเสร็จเรียบร้อยนั่งรอคอยผู้เป็นมารดาไปส่งเขาที่โรงเรียน วันนี้ก็เช่นกันในใจกลางเมืองฉางอันผู้คนเดินกันพลุกพล่านแผงขายอาหารผักสดผลไม้สดตั้งเรียงรายเต็มทั้งสองข้างทาง เมื่อยืนอยู่บนโรงเตี๊ยมก็มองเห็นบรรยากาศในเมืองได้อย่างชัดเจนความงดงามของแสงอาทิตย์ยามเช้าที่มีแสงแดดอ่อนๆ รำไรสาดส่องลงมาบนแผงขายผักและผลไม้สดที่เรียงรายเป็นแนวชวนให้นางคิดถึงบ้านเกิด“ก่อนหน้านี้ข้าไม่คิดอยากมีชีวิตอยู่ต่อแต่เมื่อมาพบพวกเจ้าข้าถึงได้รู้สึกว่าชีวิตที่เหลือของข้าก็น่าอยู่ไม่น้อยเลย”“พูดอะไรของเจ้ากัน เจ้ายังมีข้ากับอาเฟยอีกคนนะจะทิ้งพวกข้าเอาไว้ที่นี่เพียงลำพังอย่างนั้นหรือช่างใจร้ายเสียจริง”“ข้าพูดแบบนั้นเสีย
ท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน ตอนที่ 43 พานพบสหายเก่า
ห้าปีต่อมา-เมืองฉางอัน แดนตะวันออก-สายลมเย็นที่พัดโชยมาหอบเอากลิ่นสมุนไพรจากสวนสมุนไพรข้างบ้านลอยเข้ามาถึงในห้องโถง หลิวหรงผิงที่กำลังคัดเลือกสมุนไพรกับเสี่ยวเถาอยู่นั้นก็เงยหน้าขึ้นจ้องมอง หลิวเฟยหมิง ที่กำลังยืนทำหน้างอให้นางอยู่ยิ่งเขาแสดงสีหน้าบึ้งตึงมากเท่าใดก็ยิ่งเหมือนคนผู้นั้นมากขึ้นทุกที‘บ้าจริง! อุ้มท้องมาตั้งหลายเดือนเลี้ยงมาเองกับมือแต่เหตุใดถึงได้เหมือนคนบ้าผู้นั้นถึงเพียงนี้กันนะ’“ท่านแม่ข้าพูดจริงๆ นะ ข้าอยากไปโรงเรียน”“เอาไว้ให้โตกว่านี้ก่อนดีหรือไม่เจ้าคะคุณชาย” เสี่ยวเถาที่สังเกตเห็นสีหน้าที่เริ่มไม่สบอารมณ์ของผู้เป็นนายสาวก็รีบเอ่ยขึ้นมาทันที“ข้าโตแล้วนะขอรับพี่เสี่ยวเถา อีกอย่างเพื่อนรุ่นเดียวกับข้าก็ไปโรงเรียนกันหมดแล้วด้วย”“ไหนเจ้าบอกว่าที่โรงเรียนมีเด็กเกเรที่คอยแต่จะรังแกเจ้าแล้วเจ้ายังอยากจะไปอยู่อีกหรือ”“โธ่ท่านแม่พวกนั้นรังแกข้าก็จริงแต่ข้าก็ซัดกลับไปทุกทีกลัวอะไรกันเล่าขอรับ” เด็กชายเดินเข้ามากอดแขนผู้เป็นมารดาแน่นซบหน้าลงกับไหล่บางของนางคำตอบของเด็กชายทำเอาหลิวหรงผิงถอนหายใจออกพรืดหนึ่ง“อาเฟยเองก็โตแล้วเจ้าส่งเขาไปโรงเรียนได้แล้วกระมัง อุดอู้อยู่
ท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน ตอนที่ 42 ยากจะหวนคืน
จวิ้นอ๋องที่กำลังนั่งตรวจหนังสือรายงานการลอบทำลายสะพานที่เมืองลี่หนานรวมไปถึงรายงานการลอบทำร้ายชายาของตนอยู่นั้นได้เงยหน้าขึ้นจ้องมององค์รักษ์คนสนิทของเขาที่เวลานี้เอาแต่เดินไปเดินมาอยู่หน้าประตูห้องตำราท่าทางที่กระวนกระวายใจของเขาทำให้ชายหนุ่มอดที่จะสงสัยไม่ได้“เจ้าเป็นอะไร” เสียงของจวิ้นอ๋องดังมาจนถึงหน้าประตูห้อง หานเฟิงเงยหน้าขึ้นก่อนจะพบเข้ากับสายตาเยือกเย็นที่เต็มไปด้วยความงุนนงงของผู้เป็นนาย “เอ่อ คือว่า”เขาเอาแต่ยืนอ้ำอึ้งและยังคงไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องจนตงหยางที่รอคอยรับใช้จวิ้นอ๋องอยู่ข้างกายนั้นถึงกับต้องพูดออกมาอย่างหมดความอดทน“ขาของเจ้าเป็นอะไรจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานหรือไม่ ท่านอ๋องรอฟังเจ้าอยู่ไม่เห็นหรืออย่างไร”“เห็น”“ก็พูดมาเสียทีสิ”หานเฟิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องด้วยความเชื่องช้า“คือว่าท่านอ๋อง เมื่อครู่ข้าน้อยไปที่เรือนเฟิ่งอวี้มาได้ยินว่าพระชายาอยากไปสวดมนต์ที่อารามหนิงเซียนพ่ะย่ะค่ะ”“สวดมนต์งั้นหรือ”“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”“แค่สวดมนต์ใยต้องไปไกลถึงเพียงนั้นกัน แล้วกงการอะไรของเจ้าถึงได้ไปที่เรือนนั้นโดยที่ข้าไม่ได้สั่ง”“คือว่าข้าน้
ท่านอ๋องเย็นชากับชายาแสนซน ตอนที่ 41 หัวใจที่แตกสลาย
คำพูดของเว่ยอวิ๋นเซียนทำให้รุ่ยอ๋องเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว เขาหันมาจ้องมองหลิวหรงผิงด้วยแววตากราดเกรี้ยว“ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะเป็นคนเช่นนี้ก็ยังนึกว่าท่านจะเป็นคนดีที่คู่ควรกับพี่สี่เสียอีก”“นางก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ใจแคบและเห็นแก่ตัว” จวิ้นอ๋องพูดขึ้นโดยไม่มองมาที่นางแม้เพียงนิด“พูดเช่นนี้แสดงว่าพวกท่านเชื่อใจนางกระนั้นหรือ” นางหันไปมองจวิ้นอ๋องและน้องสามีก็เห็นเพียงสายตาว่างเปล่าของพวกเขาที่มองส่งมาเท่านั้น“ได้ แล้วแต่ท่านเถอะไม่ว่าอย่างไรข้าก็เป็นคนที่ท่านไม่เคยไว้วางใจมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แม้ว่าข้าจะรักษาท่านหายจริงแต่นั่นก็ไม่อาจชดเชยสิ่งที่สกุลหลิวทำได้ข้าเองก็เพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้นี่เอง”“จวิ้นอ๋องท่านจงจำเอาไว้จากนี้เป็นต้นไปไม่ว่าท่านจะพูดหรือทำสิ่งใดก็ล้วนไม่มีผลกับข้าอีกแล้ว ข้าในเวลานี้เป็นเพียงชายาในนามของท่านเท่านั้นอยากจะลงโทษข้ากระนั้นหรือก็สุดแล้วแต่พวกท่านเลย”นางพูดจบก็เบือนหน้าหนีไม่คิดจะทำตัวให้ดูน่าสงสารสักเพียงนิดองค์หญิงเพ่ยเพ่ยหันไปมองพี่ชายของตนก่อนจะหันกลับมามองหลิวหลงผิงอีกครั้ง“ท่านพี่ข้าว่าเรื่องนี้ควรสอบสวนก่อนดีหรือไม่”“องค์หญิงพูดเช่นนี้หมายค
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ35.4K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย37.3K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย305.2K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn31.6K viewsโซ่เสน่หาชีคทมิฬ
อัญญาณี536 viewsTURN ME ON สวาทร้อนซ่อนรัก 3P/SM/
อยู่ในตะเกียงแก้ว700 viewsสัมผัสร้อนซ่อนพิศวาส
วนาลักษณ์310 viewsล่ามรัก ประธานร้าย
ซีไซต์58 views
