ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองหาเครื่องประดับที่มีราคาสมเหตุสมผลสองสามชิ้นจนพบ “แม่นางผู้ดูแล ข้าก็เลือกสองสามชิ้นนี้แล้วกัน”เมื่อผู้ดูแลหญิงเห็นว่าในหมู่เครื่องประดับที่นางเลือก ยกเว้นแค่ปิ่นระย้าที่มีมูลค่าสามร้อยตำลึง เครื่องประดับอื่น ๆ ก็มีราคาน้อยกว่าหนึ่งร้อยตำลึงทั้งนั้น นางไม่ได้ฉวยโอกาสเลย ซึ่งทำให้ผ
“ประมุขหอ นี่ไม่เหมาะสมกระมัง” ผู้ดูแลหญิงพูดอย่างยากลำบาก “หากท่านเข้าสำนักหมอหลวง เกรงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ได้”“ข้าจะไม่ใช้เทพลุ่มหลงอีกต่อไปแล้ว” ไป๋หลินยวนถือหน้ากากไว้ หลังจากสวมมันลงบนใบหน้า ก็กลายเป็นอีกคนหนึ่งแล้ว “และข้าก็ย่อมจะไม่ใช้ชื่อและใบหน้าของไป๋หลินยวนเช่นกัน”ไม่ว่ายาเม็ดสีขาวจะเป็น
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มุ่นคิ้วเล็กน้อยครั้นฟังเสียงเพียงอย่างเดียว อาการขององค์หญิงเย่ว์ลู่ก็ไม่สู้ดีนักนางเข้ามาในห้อง เห็นคนบนเตียงได้อย่างชัดเจน และแทบจะส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจเพียงไม่กี่วันมานี้ที่ไม่ได้พบหน้ากัน สตรีอวบอัดในยามนั้นกลับผ่ายผอมลงจนเป็นหนังหุ้มกระดูกแล้วใบหน้ากลมตอบลงเปลี่ย
“ข้าอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว” เย่ว์ลู่ปิดหน้า “ เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นแล้ว ข้าจะมีหน้าอยู่ต่อไปได้อย่างไร”“ข้าขอโทษท่านปู่ ข้าอับจนหนทางจริง ๆ ข้าทำชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปแล้ว ข้าไม่บริสุทธิ์แล้ว แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ก็จะถูกคนนินทาลับหลังได้”“คนแบบนี้เช่นข้า มีชีวิตอยู่ต่อไปจะมีประโยชน์อะไร?”ฉินเหยี่ยนเย
ในแววตาของเย่ว์ลู่ปรากฏความคับแค้นใจมิรู้จบความคับแค้นใจอันท่วมท้นเข้าครอบงำดวงตากลมโตไร้ชีวิตชีวาของนาง ในแววตาราวกับไฟลุกโชนนางอ้าปากค้างเสียงดัง คล้ายกับกำลังดิ้นรน กำลังต่อสู้ฉินเหยี่ยนเย่ว์กลั้นหายใจ ไม่กล้ารบกวนนาง “ข้าเกลียด”ผ่านไปเป็นเวลานาน ในที่สุดเย่ว์ลู่ก็พูดออกมาสองคำ“ข้าไม่เชื่อว
เสียงของนางแหบแห้ง และหลังจากตะโกนก็ไอโขลกอย่างรุนแรง“ท่านเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ ข้าจะฝากใบสั่งยาไว้ให้ท่าน ท่านควรกินยาให้ดี” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “พักฟื้นให้ดีแล้วค่อยคิดเรื่องเหล่านี้”“ไม่ ข้าจะแต่งงานทั้งแบบนี้” เย่ว์ลู่พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ท่านคิดว่าตอนนี้ข้าดูเหมือนผีไหม?”ฉินเหยี่ยนเย่ว์
“มันสวย แต่เอาไว้ให้ข้าจะสิ้นเปลืองเกินไป” เย่ว์ลู่ยังคงผลักปิ่นระย้าไปให้นางฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ “เมื่อกดกลไก ปิ่นระย้าจะปรากฏหมอกจาง ๆ การออกแบบนี้ฉลาดมากและ มีกลไกก็หมายความว่าข้างในมันกลวง”นางหยิบเข็มพิษที่ได้รับการปรับแต่งแล้วออกมาสองสามอัน วางไว้ในที่ช่องว่าง แล้วปิดมัน “ในนี้ซ่อนเข็มพิษไ
“บาดแผลของท่านจำต้องพักฟื้น และรอให้เกิดสะเก็ดแผล อย่าวิ่งไปไหนมาไหน เพราะแผลจะเปิดอยู่ตลอดและจะหายช้า” นางกล่าวตงฟางหลีส่งเสียงหึอย่างเย็นชาในแสงสลัว สีหน้าของเขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเขายังคงนอนตะแคง โดยวางศีรษะอยู่บนหน้าตักของนาง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “เฝือกบนข้อมือเอาออกได้ไ
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู