บทที่ 1711

“ท่านก็เลยนอนกับนางแล้ว?” ดวงตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันเป็นประกายไปในทันที ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้ “พี่รอง ท่าน ใช้ได้เลยนะ”

ใบหน้าของตงฟางเจวี๋ยถึงกับแดงก่ำไปในทันที

“ตอนนั้นสมองข้ารู้สึกว่าว่างเปล่า ราวกับหวนกลับไปในวันนั้นอีกครั้ง ข้าคล้ายกับควบคุมตนเองไม่ได้ ยามที่ได้สติขึ้นมานั้น ใบหน้าของนางพลันมี