LOGINแต่ว่าผลผลิตจากในเกมนั้นไม่สามารถนำออกมาด้านนอกได้ แต่สามารถขายในร้านค้าของระบบเพื่อขยายฐานการผลิตแล้วจึงจะสามารถนำเหรียญในเกมที่ได้รับมาหมุนวงล้อเพื่อสุ่มของใช้ออกมาใช้ในโลกจริงได้เท่านั้น
กล่าวคือเล่นเกมเพื่อเอาเหรียญในเกม จากนั้นก็นำไปแลกกับสิทธิ์หมุนวงล้อสุ่มของวิเศษ ถึงจะนำของวิเศษออกมาใช้นอกเกมได้
[ตอนนี้มีการสุ่มวงล้อฟรีหนึ่งครั้งต่อวัน ยอดคงเหลือสี่ครั้ง เจ้านายต้องการหมุนวงล้อเลยหรือไม่]
‘ยังก่อน’ ตอนนี้อ้ายปิงให้ความสนใจกับฟาร์มอยู่ นางมองช่องที่ระบบมอบให้เริ่มต้น มีเพียงหนึ่งช่องเท่านั้น หากต้องการขยายช่องก็ต้องใช้เหรียญ หากต้องการปลูกพืชก็ต้องใช้เหรียญ ช่างเป็นระบบเกมหน้าเลือดเสียจริง
ความจริงเกมที่นางสร้างขึ้นก็มีความคล้ายคลึงกัน เพียงแต่ในเกมจะใช้เหรียญเพื่อสุ่มของวิเศษและของตกแต่งฟาร์มเท่านั้น ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่มันเป็นตัวกำหนดชีวิตของนางไปเสียแล้ว
หญิงสาวดูเมล็ดพันธุ์ในร้านค้าระบบ มันมีราคาซื้อและราคาขายต่อหน่วยบอกเอาไว้ มีตั้งแต่พืชธรรมดาจนถึงพืชวิเศษ
[ระบบเชื่อมต่อกับร้านค้าในแดนต่างๆและส่งสินค้าออกไปขายอย่างแท้จริง นายหญิงควรระลึกไว้ว่าท่านกำลังแก้ปัญหาการขาดแคลนอาหารของหลาย ๆ โลกอยู่ขอรับ]
‘สมกับที่มีภารกิจอย่างนั้นจริงๆ’ อ้ายปิงยกยิ้มมุมปาก
[ระบบช่วยประเมินให้ หากต้องการปลูกพืชที่คุ้มค่าที่สุดคือมะเขือเทศ ใช้เวลาเติบโตหกชั่วโมง เก็บเกี่ยวได้ทุกสามชั่วโมงจำนวนห้ารอบก่อนเหี่ยวเฉา]
[ระบบช่วยประเมินให้ หากต้องการปลูกพืชที่ให้ผลผลิตเร็วที่สุดคือผักบุ้งจีน ใช่เวลาเติบโตสองชั่วโมงเก็บเกี่ยวได้รอบเดียว ผักสลัดหรือผักกาดหอมใช้เวลาเติบโตสี่ชั่วโมงเก็บเกี่ยวได้รอบเดียว
กะหล่ำปลีใช้เวลาเติบโตหกชั่วโมงเก็บเกี่ยวได้รอบเดียว ผักกาดขาวใช้เวลาเติบโตหกชั่วโมงเก็บเกี่ยวได้รอบเดียว หัวไชเท้าใช้เวลาเติบโตหกชั่วโมงเก็บเกี่ยวได้รอบเดียว มันฝรั่งใช้เวลาเติบโตสามชั่วโมงเก็บเกี่ยวได้ตลอดอายุขัยทุกๆสามชั่วโมง]
‘ทำไมมันฝรั่งกลายเป็นของที่แนะนำอย่างสุดท้ายล่ะ มันน่าจะคุ้มค่ายิ่งกว่ามะเขือเทศอีกไม่ใช่หรือ’ อ้ายปิงเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ
[เพราะมันฝรั่งมีราคาถูกเมื่อเทียบด้านความคุ้มค่าแล้ว ไม่คุ้มเท่ากับผักชนิดอื่นๆ]
‘ตกลง อย่างแรกปลูกผักบุ้งจีนก่อนแล้วกัน สามารถสั่งให้ปลูกและเก็บเกี่ยวอัตโนมัติได้หรือไม่’
[ต้องมีเครื่องปลูกและเก็บเกี่ยวอัตโนมัติก่อน]
‘แล้วจะเอาเครื่องนั่นมาจากไหน’
[นายหญิงต้องหมุนวงล้อจึงจะมีโอกาสได้เครื่องมือ เครื่องมือส่วนหนึ่งสามารถใช้ในเกมได้เท่านั้น มีเพียงของวิเศษบางชนิดที่สามารถนำออกไปใช้ในโลกจริงของท่านได้]
อ้ายปิงร้องอ๋อในใจทันที หญิงสาวจำได้ว่าตนเองมีให้หมุนวงล้อได้สี่ครั้งจึงตัดสินใจหมุนทันที
‘งั้นมาหมุนวงล้อกันเถอะ’ อย่างไรก็ต้องรอเก็บผักบุ้งจีนในอีกหนึ่งชั่วโมง นางจึงหันไปให้ความสนใจกับระบบหมุนวงล้อก่อน
ตอนนี้หน้าจอเปลี่ยนไป มีวงล้อเสี่ยงโชคเป็นวงกลมปรากฎขึ้นมา มันมีเพียงสี่ช่องสีๆอยู่บนวงล้อ แม้จะหมุนมาก็ไม่รู้ก่อนหน้าว่าจะได้รับอะไร
‘หมุนหนึ่งครั้ง’ เมื่อคิดวงล้อก็หมุนทันที หัวลูกศรค่อยๆ หยุดลงในจุดสีแดงก่อนประกาศของระบบจะดังขึ้น
[ยินดีด้วยได้รับแปลงปลูกเพิ่มหนึ่งช่อง] อ้ายปิงกลอกตาเบา ๆ หมุนวงล้อรอบแรกก็เกลือเสียแล้ว เพราะราคาช่องดินในระบบเพียงหนึ่งร้อยเหรียญเท่านั้น น่าเสียดายที่นางมีเหรียญเริ่มต้นเพียงห้าสิบเหรียญและใช้ซื้อเมล็ดพันธุ์ผักบุ้งจีนปลูกในกระบะไปแล้วยี่สิบเหรียญ
‘ปลูกผักบุ้งจีนอีก1ช่อง’ เมื่อสั่งเสร็จเหรียญก็เหลืออยู่เพียงสิบเท่านั้น หากหมุนวงล้อได้ช่องเพาะปลูกมาอีกก็คงปลูกได้เพียงมันฝรั่งเท่านั้น แต่ค่าตอบแทนของมันฝรั่งหนึ่งหน่วยคือ1-2เหรียญต่อช่อง จึงดูไม่คุ้มค่าเว้นแต่มีช่องเพาะปลูกเยอะ ๆ เท่านั้น
อ้ายปิงรีบสั่งอีกครั้ง ‘หมุนวงล้อหนึ่งครั้ง’ วงล้อหมุนวนอีกรอบก่อนหัวลูกศรค่อย ๆ หยุดลงที่สีน้ำตาลดำ พร้อมกับเสียงระบบที่ดังขึ้น
[ยินดีด้วยได้รับแหวนมิติระดับต่ำขนาดหนึ่งหมู่ สามารถรับรางวัลได้ในภายหลัง] ครั้งนี้ได้รับของดีมาหน่อย แต่ความตื่นเต้นก็หมดลงทันที เมื่อคิดว่าแหวนมิติอาจนำภัยมาสู่ครอบครัวได้
‘ถ้ามีแล้วใช้ไม่ได้ก็เท่านั้น’ อ้ายปิงถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
[นายหญิง บนโลกนี้มีของวิเศษอยู่บ้างเพราะมีป่าทมิฬเป็นแหล่งกำเนิด ไม่ไกลจากเมืองที่ท่านอยู่ก็มีป่าทมิฬอยู่หนึ่งแห่ง]
‘งั้นหรือ เช่นนั้นก็สามารถมอบแหวนมิติให้ท่านพ่อได้ ช่างเถอะค่อยคิดทีหลังแล้วกัน หมุนวงล้ออีกรอบที’ วงล้อหมุนอีกรอบหนึ่งก่อนหยุดที่สีแดงอีกครั้ง
[ยินดีด้วยได้รับกล้าดอกไม้ป่าหนึ่งต้น] อ้ายปิงกลอกตา ดูเหมือนสีแดงจะเป็นกาชาเกลือสินะ
อ้ายปิงถูกแม่นมเหลียนอุ้มไปที่ห้องหลัก นางยังมีแม่นมเหลียนคอยป้อนอาหารเด็กอ่อน ยังมีน้ำเต้าหู้ให้ดื่มทั้งเช้าและเย็น บ่งบอกว่าท่านแม่ใส่ใจสุขภาพของเด็ก ๆ อย่างมาก ทั้ง ๆ ที่ผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านล้วนมีรูปร่างผ่ายผอม บ่งบอกถึงความอดอยาก “ปิงเอ๋อร์ไม่ชอบกินเต้าหู้ แต่ชอบกินน้ำเต้าหู้ ต่อไปคงต้องหาอย่างอื่นมาให้นางกินนะแม่นมเหลียน” หลี่เอินผู้เป็นมารดาคอยสังเกตบุตรสาวหลายรอบแล้ว ดูเหมือนอ้ายปิงจะไม่ชอบกินเต้าหู้ หากวันใดมีเต้าหู้เป็นอาหารนางมักกินได้เพียงครึ่ง “เจ้าค่ะฮูหยิน บ่าวคิดว่าคุณหนูไม่เลือกกิน คงมีแต่เต้าหู้ที่กินได้ไม่มาก คงเพราะไม่ชื่นชอบจริงๆ” “ปิงเอ๋อร์กินผักง่ายกว่าอาหรงจริงๆ” หลี่เอินเห็นด้วยทันที อ้ายปิงได้ยินมารดาสนทนากับแม่นมก็อยากจะบอกว่านางไม่ชอบกินเต้าหู้แต่ไหนแต่ไรแล้ว ชอบกินผักผลไม้กับเนื้อสัตว์ อย่างที่มักจะกินตอนอยู่กับท่านเทพ เมื่อนึกถึงตรงนี้ดวงใจก็ปวดแปลบ คิดถึงท่านเทพเหลือเกิน ไม่รู้อีกนานแค่ไหนกว่าจะสามารถกลับไปได้ มีแต่ต้องรอให้หมดสิ้นอายุขัยเท่านั้น ซ้ำยังต้องรีบสั่งสมความอุดมสมบูรณ์เพื่อให้ภารกิจสำเร็จจึงจะกลับ
“มีเรื่องอะไรดีดีหรือเจ้าคะคุณหนู แต่น่าแปลกช่วงนี้เหมือนมีฝนปรอย ๆ ในตอนเช้า พื้นดินชุ่มฉ่ำไปหมด นายท่านกล่าวว่าปีนี้จะแล้งกว่าทุกปีแท้ๆ” “นมๆ อุ้มๆ” อ้ายปิงหันไปยิ้มยิงฟันให้แม่นมเหลียน ก่อนปล่อยให้นางช่วยแต่งตัว เสื้อผ้าที่สวมใส่ตอนนี้ก็เป็นฝีมือเย็บปักของท่านแม่ทั้งนั้น แม้เนื้อผ้าจะธรรมดาไปบ้าง แต่สีสันก็สวยงามเหมาะกับวัยเด็กจริง ๆ ตอนนี้ผมนางเริ่มยาวขึ้นมาบ้างแล้ว เนื่องจากแม่นมช่วยทาน้ำมันอะไรสักอย่างบำรุงทุกวันตั้งแต่เกิด ผมจึงดกดำดีเหลือเกิน เมื่อหันมองร่างอวบในคันฉ่องจนพอใจถึงปล่อยให้แม่นมเหลียนอุ้มไปหาท่านแม่เหมือนทุกวัน เนื่องจากเด็ก ๆ ในบ้านยังเล็ก จึงยังไปกินอาหารที่เรือนหลักทุกมื้อ กระทั่งพี่ชายอ้ายหรงซึ่งต้องไปเรียนและซ้อมวิชาต่อสู้ทุกวัน ยังต้องกลับมากินข้าวให้ทันเวลา วันนี้อ้ายปิงใช้ชีวิตอย่างสบายใจเพราะไม่ต้องคอยระแวงเพื่อเข้าไปเก็บเกี่ยวผลผลิตในเกมอีกแล้ว นางจึงตัดสินใจจะเข้าไปดูแค่ก่อนนอนเท่านั้น ลืมไปเสียสนิทว่ายังมีสิทธิ์หมุนวงล้อเหลืออยู่อีกอัน วันนี้พี่ชายได้กระรอกตัวน้อยกลับมาตัวหนึ่ง แต่เมื่อเขาปล่อ
ตอนนี้อ้ายปิงยังเล็กนักคงไม่สามารถออกไปส่งน้ำพลังปราณยังพื้นที่อื่นได้ แต่ขอเพียงที่ดินของบ้านหนี่ว์อุดมสมบูรณ์ ก็สามารถหาเงินได้มากอย่างแน่นอน แต่จะปลูกเพียงผักเพื่อดองรอขายให้กองทัพคงไม่เหมาะนัก สงสัยนางต้องออกแนวคิดใหม่ให้ท่านแม่เสียแล้ว เพราะตอนนี้มีเพียงท่านแม่ที่มีอำนาจสั่งการในบ้าน คิดแล้วก็ต้องเร่งลงมือ อ้ายปิงในวันนี้ไม่ได้เล่นกับพี่ชาย หลังอาหารเที่ยงนางก็เข้าไปเก็บเกี่ยวข้าวโพดอีกครั้ง ก่อนเอ่ยเสียงอ้อแอ้คุยกับมารดา “อ้านแอ้ อ้านแอ้” ‘บัดซบ’ อ้ายปิงพบปัญหาใหญ่เสียแล้ว ตอนนี้นางยังเด็กเกินไปจริง ๆ จึงไม่อาจสนทนาและบอกความคิดของตนกับคนอื่นได้ เมื่อมารดาเห็นลูกสาวอยากคุยด้วยก็ก้มลงมาอุ้ม ก่อนพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ให้บุตรสาวฟัง จากนั้นก็หยิบสะดึงและเข็มปักผ้ามาจับมือสอนบุตรสาวช้า ๆ ไม่นานอ้ายปิงก็ถูกเข็มปักผ้าดึงดูด บ่อยครั้งที่นางปักโดนมือตัวเองแต่ก็เพียงสะดุ้งเท่านั้น กลับรู้สึกว่าการปักผ้าก็เพลินดีเหมือนกันนะ กว่าจะรู้ตัวนางก็กลับมานอนบนเตียงเพื่อเตรียมเข้านอนแล้ว อ้ายปิงเปิดหน้าจอขึ้นมาเก็บเกี่ยวข้าวโพดชุดสุดท้าย ก่อน
‘หมุนอีกรอบ’ นางสั่งในทันทีเพราะเริ่มหมดความอดทนแล้ว อีกทั้งยังเลิกคาดหวังเพราะอย่างไรก็ได้ของดีอย่างแหวนมิติมาแล้วชิ้นหนึ่ง แต่จะใช้ยังไงหรือให้ใครใช้ก็ค่อยคิดอีกทีหนึ่งเช่นกัน แต่คราวนี้กลับผิดคาด หัวลูกศรค่อย ๆ หยุดลงในพื้นที่สีฟ้าซึ่งนางไม่เคยได้มาก่อน ทำให้อ้ายปิงลุ้นอยู่บ้างว่าจะได้รับอะไรในรอบนี้ [ยินดีด้วยได้รับ บ่อ‘น้ำพลังปราณ’ ซึ่งสามารถนำออกไปใช้นอกพื้นที่เพื่อปรับปรุงดินให้เหมาะกับการเพาะปลูกได้ หากพื้นดินแห้งแล้งได้รับการบำรุงด้วยน้ำพลังปราณเจือจางครบร้อยวัน จะกลายเป็นดินที่อุดมสมบูรณ์นับร้อยปี] คราวนี้ของที่ได้ทำอ้ายปิงอ้าปากค้างอย่างแท้จริง นี่ใช่มั้ยวิธีการหาเงินและเก็บเกี่ยวความอุดมสมบูรณ์ของนาง ‘ท่านเทพ ข้ามีวิธีกลับไปหาท่านแล้ว รอข้าอีกสักนิดนะเจ้าคะ’ ชีวิตเรียบง่ายของเทพน้อยตกสวรรค์อย่างอ้ายปิงก็เพียงใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์แรกเกิดไปวัน ๆ เท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่งนางก็ได้รู้ว่าแท้จริงแล้วตนเองยังมีบางสิ่งติดมาด้วย สิ่งที่เรียกตนเองว่าระบบปลูกผักทำฟาร์มขั้นเทพ ตอนแรกนางคาดเดาไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าระบบสามารถทำอะไรได้
แต่ว่าผลผลิตจากในเกมนั้นไม่สามารถนำออกมาด้านนอกได้ แต่สามารถขายในร้านค้าของระบบเพื่อขยายฐานการผลิตแล้วจึงจะสามารถนำเหรียญในเกมที่ได้รับมาหมุนวงล้อเพื่อสุ่มของใช้ออกมาใช้ในโลกจริงได้เท่านั้น กล่าวคือเล่นเกมเพื่อเอาเหรียญในเกม จากนั้นก็นำไปแลกกับสิทธิ์หมุนวงล้อสุ่มของวิเศษ ถึงจะนำของวิเศษออกมาใช้นอกเกมได้ [ตอนนี้มีการสุ่มวงล้อฟรีหนึ่งครั้งต่อวัน ยอดคงเหลือสี่ครั้ง เจ้านายต้องการหมุนวงล้อเลยหรือไม่] ‘ยังก่อน’ ตอนนี้อ้ายปิงให้ความสนใจกับฟาร์มอยู่ นางมองช่องที่ระบบมอบให้เริ่มต้น มีเพียงหนึ่งช่องเท่านั้น หากต้องการขยายช่องก็ต้องใช้เหรียญ หากต้องการปลูกพืชก็ต้องใช้เหรียญ ช่างเป็นระบบเกมหน้าเลือดเสียจริง ความจริงเกมที่นางสร้างขึ้นก็มีความคล้ายคลึงกัน เพียงแต่ในเกมจะใช้เหรียญเพื่อสุ่มของวิเศษและของตกแต่งฟาร์มเท่านั้น ไม่เหมือนกับตอนนี้ที่มันเป็นตัวกำหนดชีวิตของนางไปเสียแล้ว หญิงสาวดูเมล็ดพันธุ์ในร้านค้าระบบ มันมีราคาซื้อและราคาขายต่อหน่วยบอกเอาไว้ มีตั้งแต่พืชธรรมดาจนถึงพืชวิเศษ [ระบบเชื่อมต่อกับร้านค้าในแดนต่างๆและส่งสินค้าอ
เมื่อต้องติดตามท่านอ๋องผู้ถูกเนรเทศมาชายแดนทางเหนือ พวกเขาก็ตัดสินใจใช้เงินที่ขนมาจากเมืองหลวงซื้อที่ดินปลูกจวนนอกเมือง แทนที่จะซื้อจวนขนาดกลางในเมือง จวนสกุลหนี่ว์ไม่ได้ไกลจากในเมืองมากนัก ซ้ำยังเป็นทางไปยังค่ายทหาร อยู่ตรงข้ามกับหน้าด่าน ทำให้รู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย แต่จวนแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก ด้านหน้ามีเรือนหลัก ด้านข้างมีเรือนรับรอง เรือนสี่ประสานของจวน ด้านตะวันออกเป็นเรือนของบุตรชาย ด้านตะวันตกเป็นของบุตรสาว ขณะที่เรือนหลักเป็นที่พำนักของนายท่านและหนี่ว์ฮูหยิน ทุกวันหนี่ว์อ้ายปิงมักถูกพาไปยังห้องอาหารในเรือนหลัก ก่อนถูกมารดาพากลับไปยังห้องนอนของมารดา วันนี้บรรยากาศในห้องอาหารคึกคัก นับตั้งแต่บิดาอย่างหนี่ว์ซวงกลับมา หนี่ว์อ้ายหรงก็ดูร่าเริงขึ้นมาก แม้จะเห็นว่ามีรอยช้ำบนร่างกายมากขึ้น แต่เขากลับมีรอยยิ้มอยู่เสมอ “น้องสาวเจ้ามาแล้ว” หนี่ว์อ้ายหรงเดินไปต้อนรับน้องสาวด้วยท่าทางยินดี อ้ายปิงทำเพียงแปะๆ มือให้เขาพอเป็นพิธี ประมาณว่าขอบคุณที่มาต้อนรับนาง ไม่นานท่านพ่อก็เริ่มกินอาหาร บนโต๊ะอาหารเงียบสนิท กระทั่งถ้วยจานเปล่าถูก







