33

33

องค์รัชทายาทเปิดสมุดออกดู แล้วดูแบบผ่านๆ ไม่ได้อ่านจริงจังทุกตัวอักษร ทว่าแค่เพียงดูผ่านตา เขายังมองเห็นจำนวนเงินที่ระบุไว้ แต่ละราคาที่ดินที่ต้องจ่าย สูงไม่ใช่เล่น ทั้งที่ไม่น่าจะแพงขนาดนี้ อำมาตย์ซ้ายกับพวกคิดจะโกงกินจนพุงแตก เงินทองใช้ไปถึงชั่วลูกชั่วหลาน องค์รัชทายาทปิดสมุด เงยหน้ามองอำมาตย์ซ้ายและเหล่าขุนนางทั้งหลาย

“ข้ายกเลิกการสร้างตำหนักที่เมืองเจียงยาง เพราะเห็นว่ามีพระตำหนักของฮ่องเต้อยู่แล้ว ข้าขึ้นเป็นฮ่องเต้หากอยากไปเมืองเจียงยางก็ไปอยู่ที่นั่นก็ได้ จะได้ไม่ต้องเสียงบสร้างใหม่ สู้เอางบไปทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์มากกว่าดีกว่า”

องค์รัชทายาทตรัสเสียงเรียบ วิธีแก้เกมอำมาตย์ซ้ายเป็นความคิดของธิดาดอย นางบอกองค์รัชทายาทว่า ให้ทำทีเป็นคล้อยตามอำมาตย์ซ้าย รอให้อีกฝ่ายจัดการทุกอย่างเรียบร้อยค่อยตลบหลัง ปฏิเสธไม่สร้างพระตำหนักใหม่ ซึ่งก็ตรงกับความคิดองค์รัชทายาทที่คิดว่า การสร้างตำหนักหลังนั้นเป็นการสิ้นเปลือง เนื่องจากเขาไม่ได้แปรพระราชฐานบ่อยนัก นานปีจะไปสักครั้งหรือไม่ก็หลายปี สร้างไปก็ปล่อยทิ้งร้างไว้เสียเปล่า หากเขาไปเมืองเจียงยางไปพักพระตำหนักของบิดาก็ได้