Share

40

last update Last Updated: 2025-08-07 00:38:46

40

หลังจากได้รับข่าวจากนกพิราบเรื่องพระชายาเสี้ยวหลานเสด็จมาหาพระชายาสามเห้อเหนียวที่ตำหนักดอกท้อ นกเหมยเหมยมีความคิดว่า เสี้ยวหลานเป็นคนที่น่ากลัวมากคนหนึ่ง ภายนอกดูเหมือนนางไม่มีพิษมีภัย ไม่สร้างความเดือดร้อนหรือคิดร้ายกับใคร ทว่าในความเป็นจริง เสี้ยวหลานกระหายอำนาจ บารมีและเงินทอง ไม่มีใครดูออกว่า แท้จริงแล้วพระชายาเสี้ยวหลานคืออสรพิษที่พร้อมพ่นพิษใส่ฝ่ายตรงข้ามให้แดดิ้นสิ้นชีวา

ความน่ากลัวของเสี้ยวหลานครั้งนี้คือ ยืมมือเห้อเหนียวปลิดชีวิตทารกน้อยในครรภ์พระชายารองฮุ้ยเตียว แล้วดูเหมือนว่าเห้อเหนียวจะหลงกลอุบายของเสี้ยวหลานเสียด้วย เสี้ยวหลานถือว่าเป็นคนฉลาด วางแผนแยบยล แต่ขอโทษที่ธิดาดอยฉลาดกว่า ไม่ว่าเสี้ยวหลานจะมาไม้ไหน ธิดาดอยม้วนตีลังกาขวางได้ทุกไม้

นกเหมยเหมยมาคิดๆ ดูแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เกินกำลังกว่านกจะรับไหว เสี้ยวหลานคิดการใหญ่หลายเรื่อง ลำพังใช้นกสืบและนำข่าวมารายงานให้นกเหมยเหมยรู้ บางเรื่องอาจไม่ทันการณ์ อีกทั้งนกเหมยเหมยก็ไม่ปกติ กลางวันเป็นนก กลางคืนเป็นคน แถมเป็นคนที่ไม่อาจเปิดเผยตัวตนให้คนอื่นได้รู้ ยิ่งทำให้การทำงานล่าช้า งานนี้จึงต้องมีค
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   54

    54 ธิดาดอยกระวนกระวายใจมากขึ้น หลายชั่วยามที่รอคอยองค์รัชทายาทที่ไม่มีวี่แววจะกลับมา เดินมากไปก็เวียนหัว ไม่เดินเลยใจก็ไม่รู้สึกดี ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตั้งใจไว้ว่าให้เวลาอีกครึ่งชั่วยาม หากองค์รัชทายาทยังไม่มา เธอจะไม่รอ จะเดินทางไปสมาคมนกเอง “นายหญิงขอรับ องค์...เอ๊ย! คุณชายมาแล้วครับ” เซียวเหยาเกือบหลุดพูดตำแหน่งอันสูงส่งของหมิงหยางเต๋อดีที่เปลี่ยนคำพูดได้ทัน มิเช่นนั้นคนอื่นอาจได้ยิน “จริงเหรอ แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ” ธิดาดอยรีบถาม “กำลังเดินเข้ามาในบ้านขอ...” ได้ยินยังไม่ทันจบประโยค ธิดาดอยก็รีบเดินแกมวิ่งออกไปจากห้อง หลงลืมไปว่าตนเองกำลังตั้งครรภ์ เพราะเวลานี้เธอห่วงแต่ข่าวที่ในความรู้สึกกระตุ้นอย่างหนักว่า ต้องมีข่าวสำคัญจากเหล่านักสืบนก “ท่านมาแล้ว” องค์รัชทายาทตกใจเมื่อเห็นธิดาดอยเดินแกมวิ่งมาหาตน เขารีบถลาเข้าไปประคองร่างอรชรไว้กันเธอล้ม “ทำไมถึงต้องวิ่งออกมาด้วย เดี๋ยวได้หกล้มไปหรอก” องค์รัช-ทายาทตำหนิด้วยความเป็นห่วง ยังไม่ทันที่ธิดาดอยตอบ สายตาเธอมองเห็นนกหลายตัวที่บินมาทางตน ธิดาดอยยิ้มกว้าง ดันร่างองค์รัช-ทายาทให้ออ

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   53

    53 ธิดาดอยร้อนใจหนักมากขึ้น เมื่อองค์รัชทายาทยังไม่กลับมาบ้านของหลิวกงกง ทั้งที่น่าจะมาได้ตั้งแต่หนึ่งชั่วยามก่อน เธอเองก็ไม่อยากรอต่อไป อยากไปสมาคมนกเสียตอนนี้ แต่ก็ไปไม่ได้เนื่องจากเซียวเหยาเฝ้าเธอแจ แทบจะกระดิกไปไหนไม่ได้ อีกทั้งยังแพ้หนัก อาเจียนแล้วอาเจียนอีก หน้ามือตาลาย ลุกเดินก็เวียนหัวต้องทรุดตัวลงนั่งตามเดิม ทั้งสังขารและโอกาสไม่เหมาะจะไปไหนทั้งสิ้น “ทำไมองค์รัชทายาทยังไม่มาอีกนะ อยากมีมือถือจังจะได้โทรตามได้”ธิดาดอยบ่นขณะหยิบของเปรี้ยวเข้าปาก หนิงเคอเงยหน้ามองเซียวเหยาที่ทำหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ติดใจกับคำพูดที่เขาเองก็ฟังไม่เข้าใจ คาดการณ์ในใจว่า อาจเป็นภาษาในยุคที่ธิดาดอยจากมา แต่คนที่สงสัยคือหนิงเคอ “มือถือ ถืออะไรเจ้าคะนายหญิง แล้วโทรตามคืออะไร ตามใครเจ้าคะ”หนิงเคอถาม ธิดาดอยชะงักมือที่กำลังหยิบของเปรี้ยว อยากเขกหัวตัวเองที่พลั้งปากพูดบางคำที่ยุคนี้ไม่มีทางเข้าใจ“ก็นี่ไง มือถือ ข้ากำลังถือของกินอยู่” ธิดาดอยหาข้อแก้ตัว “ส่วนโทรตาม ข้าก็พูดไปงั้นแหละ อย่าสนใจเลย”“เจ้าก็อย่าสนใจเลย นายหญิงก็พูดไปอย่างนั้นแหละ พูดไปเรื่อยน่ะ” เซียวเหยาช่วยธิด

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   52

    52“แถวบ้านข้าน้อย ผู้หญิงคนไหนแพ้ท้องมากๆ ก็จะให้กินของเปรี้ยว หรือจะให้นายหญิงลองทานของเปรี้ยวดีไหมเจ้าคะ เผื่ออาการจะดีขึ้น” หนิงเคอเสนอแนะ“เออๆ เอามาเลย ข้าอยากกิน” ธิดาดอยพูดโพล่งออกมา ซึ่งเธอก็อยากกินขึ้นมาทันใด“เจ้าไปจัดหาของเปรี้ยวให้นายหญิงเร็วเข้า”“เจ้าค่ะ ข้าน้อยจะรีบไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” หนิงเคอรีบออกไปหาของเปรี้ยวให้ธิดาดอยทาน“ข้ากินของเปรี้ยวเสร็จแล้ว ท่านช่วยพาข้าไปสมาคมนกหน่อยนะ ข้ามีนัดกับนกในสมาคมไว้ เผื่อนกตัวไหนมีข่าวอะไรจะได้รู้” แม้ว่าตัวเองจะแพ้ท้อง ทว่าธิดาดอยก็ยังห่วงงาน“รอองค์รัชทายาทก่อนดีไหมขอรับ ให้องค์รัชทายาทมาถึงก่อนดีกว่านะขอรับ” เรื่องนี้เขาไม่กล้าตัดสินใจ องค์รัชทายาทหวงและห่วงธิดาดอยมาก หากเธอเป็นอะไร มีหวังเขาหัวหลุดจากบ่า“แล้วเมื่อไหร่องค์รัชทายาทจะมา นี่ก็เลยเวลาที่ข้านัดหมายกับเหล่านกแล้วนะ เผื่อมีข่าวสำคัญจะพลาดเอาได้ อีกอย่างนกหลินไม่รู้ด้วยว่าข้ามาอยู่ที่นี่ ยังไงข้าก็ต้องไปที่สมาคมเพื่อส่งข่าวบอก”ธิดาดอยก็มีเหตุผล เซียวเหยาทำหน้าคิดหนักราวกับกำลังหาทางออก“ให้ข้าไปแทนได้ไหมนายหญิง”“ท่านพูดภาษานกเป็นเหรอ ข้ากลัวว่าท่านจะสื่อสารกับนกไม่ไ

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   51

    51พระชายาสามเห้อเหนียวเสด็จออกมานอกวัง นางมายังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ห่างจากวังหลวงพอสมควร เมื่อมาถึงจุดหมายนางก้าวลงจากเกี้ยวแล้วเดินเข้ามาในบ้านที่มีคนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว“ท่านพี่มานานแล้วหรือ”คนที่เห้อเหนียวถามคือ หยานหยูลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกับนางมากที่สุด“ไม่นาน เพิ่งมาก่อนเจ้าไม่เดี๋ยวเดียว” หยานหยูตอบ ความที่สนิทกันมาก หยานหยูจึงไม่ใช้ราชาศัพท์กับเห้อเหนียวเหมือนคนอื่น ซึ่งเห้อเหนียวก็ไม่เจ้ายศเจ้าอย่างกับลูกพี่ลูกน้องคนนี้ด้วย “เจ้าบอกแผนมาได้เลย” หยานหยูรู้ว่าการนัดหมายเขามาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร จดหมายที่ถูกส่งมาเมื่อวานนี้ได้ระบุไว้เป็นรหัสลับ ที่มีเพียงเขากับเห้อเหนียวที่รู้ความหมาย “พรุ่งนี้ฮุ้ยเตียวจะไปไหว้บรรพบุรุษที่สุสาน นางไปทุกปีแม้ว่าปีนี้นางจะตั้งครรภ์ แต่นางก็จะไป ข้าจะใช้โอกาสนี้ทำให้นางแท้งลูก ท่านพี่จัดฉากปล้นนาง ให้คนของท่านพี่ทำร้ายฮุ้ยเตียว เน้นไปที่ท้องทำร้ายจนกว่าเลือดนางตก ทำให้นางแท้งลูก” เห้อเหนียวบอกแผนการให้หยานหยูรู้ “ข้าเข้าใจแล้ว ใช้เส้นทางปกติหรือไม่” “ใช่ ใช้ทางปกติ” เห้อเหนียวตอบ “เสร็จงานแล้วท่านพี่ไปอยู่ต่

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   50

    50ณ ท้องพระโรง เหล่าขุนนางพากันเดินเข้ามาในท้องพระโรงด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม โดยเฉพาะอำมาตย์ซ้ายที่เพิ่งหายป่วยสีหน้าสดใสเป็นพิเศษ เพราะวันนี้หลายเรื่องที่เขาจะกราบทูลล้วนแล้วแต่เป็นประโยชน์กับตนและพวกพ้องทั้งสิ้น ขณะที่กำลังเดินไปด้านใน “วันนี้สีหน้าท่านดีขึ้นมากเลยนะ หายป่วยแล้วหรือท่าน” คนทักคือ อำมาตย์คัง ผู้ดำรงตำแหน่งอำมาตย์ขวา ผู้มีนิสัยตรงกับข้ามกับอำมาตย์ซ้าย “ข้าหายป่วยแล้ว ข้าไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย แค่เป็นไข้ธรรมดา ขอบใจท่านมากที่ถามไถ่ข้า” “คนรู้จักกัน ห่วงใยกันเป็นเรื่องธรรมดา”อำมาตย์ขวายิ้มบางส่งให้อีกฝ่ายที่ยิ้มรับ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ ประจวบเหมาะกับขันทีประกาศว่า องค์รัชทายาทเสด็จแล้ว เหล่าขุนนางยศใหญ่น้อยจึงนั่งประจำที่“ถวายบังคมองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ” ขุนนางทุกคนต่างพร้อมใจถวายบังคม“มีอะไรว่ามา”“กระหม่อมจะกราบทูลเรื่อง วันขึ้นครองราชย์สมบัติของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ” อำมาตย์ขวารายงาน “ฤกษ์ที่ได้คือวันที่ 12 เดือน 5 พ่ะย่ะค่ะ พิธีจะจัดขึ้นลานราชพิธีใหญ่พ่ะย่ะค่ะ”หลังสิ้นคำรายงาน องค์รัชทายาทพยักหน้าเชิงรับรู้ อำมาตย์ซ้ายจึงลุกขึ้น

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   49

    49องค์รัชทายาทพูดหลังจากเล่าเรื่องราวจบ ชายต่างวัยทั้งสี่ตกใจกับประโยคที่ได้ยิน ทว่าก็คงค้านในเรื่องที่องค์รัชทายาทตั้งใจทำไม่ได้ ใครบ้างจะกล้าขัด “ไม่ได้นะ ท่านจะทำอย่างนั้นไม่ได้”เจ้าของเสียงใจกล้าคือเหมยเหมยที่ตื่นมาได้ยินคำพูดประโยคนี้ขององค์รัชทายาทพอดี หมิงหยางเต๋อรีบเข้าไปประคองร่างสตรีอันเป็นที่รักที่ยันตัวลุกขึ้นนั่ง เธอมองหน้าอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลังชายสูงศักดิ์ “พวกเขารู้เรื่องข้าหรือไม่” “พวกเขารู้เรื่องเจ้าหมดแล้ว” องค์รัชทายาทตอบ “เจ้าจะลุกมาทำไม นอนต่อเถอะ ข้าอยากให้เจ้ากับลูกพักผ่อนเยอะ”ธิดาดอยตกใจมากกว่าดีใจ คนกำลังมีลูกได้รับข่าวดีสมควรดีใจมิใช่หรือ แต่คงไม่ใช่สำหรับธิดาดอย เธอมีความมึนงงเข้ามาร่วมด้วยกับคำตรัสของเขา มองหน้าองค์รัชทายาทนิ่ง หัวใจเต้นแรง “ลูก” ธิดาดอยทวนคำ “ใช่ เจ้ากำลังตั้งท้อง ลูกของเราไง ลูกของเรา” องค์รัชทายาทย้ำบอกให้ธิดาดอยรับรู้ ใบหน้าคนพูดเปื้อนรอยยิ้ม แต่คนฟังยังนิ่งอึ้ง เหมือนสมองชาไปชั่วขณะหนึ่ง “ข้าจะแต่งตั้งเจ้าเป็นพระชายา” “ไม่ได้นะท่าน ท่านจะแต่งตั้งข้าเป็นพระชายาไม่ได้” ธิดาดอยรีบค

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status