ВойтиShare
บทที่ 5
Последнее обновление:
2025-01-28 08:06:25เพียงไม่นานลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร พอประตูเปิดออกคนที่ก้าวออกไปคนแรกก็คือไอรีส
"มาคุยกับฉันหน่อย" อิ่มเอมเรียกไอรีสต่อหน้านรสิงห์และอัญญาที่เดินตามกันออกมา และที่เรียกต่อหน้าเพราะจะทำให้พวกท่านรู้ว่าตัวเองจะไม่ปล่อยเรื่องที่พนักงานเสียมารยาทไป
"ค่ะ" ถึงไม่เรียกเธอก็ไปอยู่ดีเพราะเธอยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำงานอะไรเลย
โต๊ะทำงานของเลขาหน้าห้องท่านรองประธาน..
"วุฒิการศึกษาเราจบอะไรมา"
"จบ.."
"ที่ฉันถามไม่ใช่อะไรหรอกนะ ฉันอยากรู้ว่าเธอเรียนมาแค่ไหนทำไมถึงไม่มีมารยาท" ที่ถามไม่ได้ต้องการอยากรู้หรอกว่าจบอะไรมา แค่อยากจะพูดให้อีกฝ่ายรู้ถึงฐานะตัวเอง
"ตกลงจะให้ฉันบอกไหมคะว่าเรียนจบอะไรมา"
"ไม่ต้องหรอกข้อมูลของเธอคงอยู่ที่ฝ่ายบุคคลแล้ว"
"ฉันยังไม่ได้ยื่นเอกสารค่ะ"
"ไม่ได้ยื่นเอกสาร?"
คนที่นั่งทำงานอยู่ที่ชั้นนั้นต่างก็ให้ความสนใจ พวกเขาและเธอก็อยากจะรู้เหมือนกันผู้หญิงคนนี้เป็นใคร อยู่ดีๆ โผล่ขึ้นมาอยู่ชั้นผู้บริหาร
"คุณอิ่มเอมเข้ามาหาผมหน่อย" เสียงจากเครื่องสื่อสารบนโต๊ะเลขาดังขึ้นมาขัดจังหวะพอดี
ก๊อกๆ "มาแล้วค่ะ"
"ไฟล์เอกสารที่ประชุมเมื่อวานนี้เหมือนจะมีปัญหานะ"
"คะ?"
"คุณมีไฟล์สำรองใช่ไหม"
"เอ่อ.. เดี๋ยวอิ่มขอออกไปดูจากเครื่องก่อนนะคะ" ตายแล้วทำยังไงดีงานประชุมสำคัญเลยนะ ถ้าไฟล์เสียจะทำยังไง
อิ่มเอมออกมาจากห้องท่านรองประธานด้วยท่าทีกระวนกระวาย มาถึงก็เห็นว่าคนที่คุยด้วยเมื่อสักครู่ยังยืนอยู่ที่เดิม
"จะมายืนเสนอหน้าทำไมอยู่ตรงนี้"
"คุณยังไม่บอกเลยว่าจะให้ฉันทำงานอะไร"
ชั่วขณะนั้นความคิดไม่ดีก็บังเกิด "เอาแบบนี้แล้วกันเธอทำงานอันนี้ให้ฉันก่อน" อิ่มเอมลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วบอกให้ไอรีสมานั่ง "เช็คไฟล์นี้ให้ฉันหน่อย ฉันจะเอาเอกสารไปให้ผู้จัดการเซ็น"
ว่าแล้วอิ่มเอมก็หยิบเอาเอกสาร "ถ้าเช็คไฟล์เสร็จแล้วส่งเข้าอีเมลเดิมด้วยนะ"
"คะ?" ไอรีสงงกับคำสั่ง ไหนบอกข้อมูลของชั้นผู้บริหารเป็นความลับนักหนา ยังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใครกล้าให้จับคอมโต๊ะเลขาเลยเหรอ ..แต่ไม่เป็นไรลองๆ ดูก่อนแล้วกัน
หญิงสาวเดินอ้อมไปนั่งลงเก้าอี้ประจำตำแหน่งของเลขาหน้าห้องท่านรองประธาน แล้วเธอก็คลิกเข้าไปดู
ติ๊ก ผ่านไปไม่นานไฟล์ที่ถูกแก้ไขแล้วก็ถูกส่งเข้ามาอีเมลเดิม
"คุณอิ่มเอม ผมขอเอกสาร.." ทีแรกคิดว่าเป็นเลขาท่านรองประธานที่นั่งอยู่ แต่พอมองดีๆ กลับไม่ใช่ คนที่มาขอเอกสารถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง
"เธอทำอะไรกับโต๊ะฉัน" อิ่มเอมเดินกลับมาตอนที่ผู้จัดการ ฝ่ายการตลาดมายืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน
"คะ?" จะไม่ให้เธองงได้ยังไงก็ตัวเลขาเองบอกให้เธอแก้ไฟล์แล้วก็ส่งเข้าอีเมลเดิม
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร"
"เธอเป็นพนักงานใหม่ค่ะ เมื่อวานนี้อิ่มให้เธอทำงานแม่บ้าน..ยังไม่ลุกอีก" พูดกับผู้จัดการฝ่ายการตลาดแล้วถึงได้หันไปกัดปากกัดฟันไล่ไอรีสให้ลุกจากเก้าอี้ ทำเหมือนว่าเธอเสียมารยาทมานั่งเก้าอี้โดยพลการ
แกร็ก.. และจังหวะที่ไอรีสลุกขึ้นจากเก้าอี้ประตูห้องของท่านรองประธานก็เปิดออกมาพอดี
"อ้าวคุณธันวา"
"สวัสดีครับท่านรอง"
"กำลังจะให้คนไปตามพอดีเลย เข้ามาคุยกันหน่อย"
"ครับ"
"คุณอิ่มเอม" ก่อนที่นรสิงห์จะกลับเข้าห้องก็หันมาพูดกับเลขาก่อน ช่วยกู้คืนไฟล์ที่สองด้วยนะ"
"คะ?"
"ส่วนไฟล์ที่กู้คืนมาได้แล้วขอเป็นฉบับเอกสารด้วย"
"คะ?? เอ่อ..ค่ะ" อิ่มเอมรีบเปิดดูไฟล์ที่เสียหายก่อนหน้า ตอนนี้ไฟล์แรกถูกกู้คืนมาได้แล้ว พอเห็นว่าไฟล์กลับมาเป็นปกติ ถึงกับหันไปมองหน้าไอรีสที่กำลังเดินเข้าไปช่วยแม่บ้านทำงานในห้องเครื่องดื่ม
"พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าไปยุ่งกับงานของเจ้านาย" สิธาเป็นอีกคนที่เห็นเหตุการณ์ แอบลุ้นอยู่ว่าไอรีสจะเอาตัวรอดยังไง
"ฉันเปล่ายุ่งสักหน่อยก็เขาเป็นคนสั่งให้ฉันทำเอง"
"เราก็ดูหน่อยแล้วกัน อย่าให้ใครแกล้งได้"
"เขาจะมาแกล้งฉันทำไม"
"ใจคนยากแท้หยั่งถึง พี่อยากให้เราระมัดระวังมากกว่านี้" สิธาทำงานที่นี่ตั้งแต่อายุสามารถเข้าทำงานบริษัทได้ และพอจะรู้พอจะเห็นหลายๆ อย่างแต่ก็ทำได้แค่ปิดปากเงียบ
ก๊อกๆ "เอกสารค่ะ"
"ไฟล์ที่สองแก้ไขมาให้ผมหรือยัง"
"ไฟล์นั้นแก้ไขยากหน่อยค่ะ ขอเวลาหน่อยนะคะ"
"เป็นพรุ่งนี้ก็ได้ เพิ่งรู้ว่าคุณเก่งขนาดนี้"
ตอนที่นรสิงห์ชมอิ่มเอมธันวาที่นั่งอยู่ในห้องด้วยก็แอบมองสีหน้าของอีกฝ่าย สีหน้าเธอเหมือนกับจะกลืนก็กลืนไม่เข้าจะคายก็คายไม่ออก "แก้ไขไฟล์อะไรหรือครับ"
"ไฟล์งานที่ประชุมผู้ถือหุ้นเมื่อวานนี้มีปัญหา แต่คุณอิ่มเอมก็แก้คืนได้แล้ว"
"ผมว่าจะถามท่านรองอีกเรื่องครับ"
"เรื่องอะไร"
"ผมเห็นมีพนักงานใหม่เข้ามา"
"แล้วไง" นรสิงห์เหมือนจะไม่สนใจคำถามนั้น ยังคงดูเอกสารที่เลขาเพิ่งเอาเข้ามาให้
"เธอทำตำแหน่งอะไรครับ" พอคำถามนี้ออกจากปากธันวา นรสิงห์ถึงได้ตวัดสายตามองไปดูเลขา เพราะเขามอบหน้าที่ให้เลขาจัดการ
"คือว่าเธอยังไม่ส่งเรซูเม่ค่ะ อิ่มเลยยังไม่รู้ว่าจะให้เธอลงตำแหน่งไหน"
"ดีเลยครับถ้างั้นผมขอเธอไปเป็นผู้ช่วยผมแล้วกัน"
Latest chapter
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 116 ตอนจบ 2 ทันน์
Set มาเฟียร้ายรัก Ep 116 ตอนจบทันน์"ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ชอบนอนโซฟาไม่ใช่เหรอก็ไปนอนที่เดิมสิ" อลิสรู้สึกตัวตอนที่ทันน์ขยับตัวเข้ามานอนใกล้ๆทันน์ไม่ได้ตอบแต่เขาขยับมือต่ำลงไปสำรวจดูว่าทางโล่งหรือเปล่า เพราะเมื่อวานได้ยินว่าเธอใกล้จะเป็นประจำเดือน"คุณ!" อลิสดึงมือนั้นออกไป ทันน์ยอมเอามือออกมาแต่ที่เอาออกมาเพราะจะถอดเสื้อผ้า "ไปนอนโซฟาเลยนะถ้าไม่งั้นก็กลับไปนอนที่คอนโด"ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเขาก็ทำเฉย แถมยังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกก่อนจะโน้มตัวไปจับเธอคว่ำลงโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว"โอ๊ยฉันเจ็บนะ" หลังจากที่จับเธอคว่ำลงแล้วเขาก็ดึงกางเกงชุดนอนที่เธอใส่อยู่ขยับออกจนเลยสะโพกลงมา "คุณทันน์!"ผ่านไปครู่หนึ่งจากเสียงต่อว่าเมื่อครู่กลายเป็นเสียงคราง เพราะเขาสอดใส่ผ่านทางด้านหลังเข้ามาแล้วก็กระแทก ตัวแค่นี้หรือจะมาสู้ได้ ก็รู้อยู่ว่าเขาเป็นคนชอบใช้กำลังไม่ชอบพูดจากท่าคว่ำทันน์ก็เปลี่ยนเป็นท่าตะแคงข้างโดยที่เขายังคงสอดใส่ผ่านทางด้านหลังอยู่เวลาผ่านไปทุกอย่างก็ได้หยุดลงพร้อมกับคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดแบบหมดเรี่ยวแรง"อารมณ์ดีขึ้นหรือยัง" เห็นว่าเธอไม่โวยวายเหมือนตอนแรกแล้ว"ยังจะมาพูดอีก!" นี่
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 115 ตอนจบ 1 ตุนท์
Set มาเฟียร้ายรัก Ep 115 ตอนจบตุนท์อัคคีมองตามสาวเอ็นเตอร์เทรน อยู่ดีๆ เธอก็ลุกเดินออกจากห้องไปเลย ที่จริงมันทำได้มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ บางทียังเห็นแขกคนอื่นล้วงอยู่เลยแต่เขาทำแค่จูบเองนะข้าวปุ้นพยายามอดกลั้นอารมณ์ตัวเองมาก ถ้าไม่ใช่เพื่อนของเสี่ยป่านนี้ถูกฝ่ามือเธอไปแล้ว อยู่ดีๆ ก็มาขโมยจูบไป"นั่นใช่คุณข้าวปุ้นไหม" ระย้ามองเห็นตอนเดินผ่านห้องทำงานแค่แว๊บเดียว"ใช่.. แล้วทำไมออกมาแล้วล่ะ" อลิสเลยรีบไปดูแขกที่ห้องพิเศษ พอไปถึงก็เห็นว่ามีเด็กใหม่เข้ามาเอ็นเตอร์เทนเสี่ยอัคคีแล้ว หรือว่าข้าวปุ้นงอนเรื่องนี้ ต้องใช่แน่ๆ เลยใครปล่อยให้เด็กเข้ามาเนี่ย ..ค่อยหาโอกาสใหม่แล้วกัน อุตส่าห์ได้โอกาสดีๆ แล้วเชียวดึกๆ ของคืนเดียวกัน..นเรศวรแวะเข้ามาดูงานได้ครู่หนึ่งพอรู้ว่าอัคคียังไม่ออกไปเลยแวะมาที่ห้องพิเศษ"เป็นยังไงบ้างครับคุณอัคคี" ทั้งสองไม่ได้สนิทกันมากมายรู้จักกันผ่านทางเพื่อน เวลาพูดคุยเลยใช้คำเหมือนที่พูดกับเพื่อนสนิทไม่ได้"นึกว่าคุณจะไม่เข้า""ภรรยาผมใกล้คลอดเลยไม่อยากปล่อยไว้คอนโดตามลำพังครับ""อ้าว ใกล้คลอดแล้วเหรอครับ"ระหว่างที่ทั้งสองพูดคุยกัน ก็เห็นว่าทันน์ที่ยืนรอรับใช้อยู่เหมื
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 114
ช่วงเที่ยงคืนของคืนนั้น.."ไปทานข้าวด้วยกันค่ะ" ระย้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องของข้าวปุ้นเพื่อชวนออกไปทานข้าวด้วยกัน"ชวนข้าวเหรอคะ" นอกจากคุณทรงอัปสรแล้วคนอื่นไม่ค่อยมาชวนเธอไปทานข้าวด้วยหรอก อาจเพราะเธอทำงานอยู่คนละโซนกัน และส่วนมากข้าวปุ้นก็จะสั่งอาหารที่นี่เข้ามาทานในห้อง"หรือว่าคุณข้าวจะทานข้าวในห้องคะ""ข้าวไปได้ค่ะ" ข้าวปุ้นเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วก็เดินตามระย้าออกมาทีแรกคิดว่าจะมากันแค่สามคน แต่ที่ไหนได้พอออกมาถึงด้านหน้าแฟนของทั้งสองก็รออยู่ แสดงว่าเราเป็นส่วนเกินหรือเปล่าเนี่ย"คุณข้าวชอบทานอะไรคะ""ทานเหมือนกันนั่นแหละค่ะ""ถ้างั้นสั่งทีเดียวเลยนะคะ"เข้ามาผู้ชายก็เดินไปเตรียมน้ำมาให้ ทีแรกข้าวปุ้นจะไปเตรียมน้ำของตัวเองแล้ว แต่อลิสบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวมีคนเตรียมมาให้ไม่นานอาหารก็ถูกนำมาวางบริการ ข้าวปุ้นเพิ่งรู้สึกว่าส่วนเกินมันเป็นแบบนี้นี่เอง เพราะคนรักเขาเทคแคร์กันแบบไม่สนใจคนโสดเลยที่อลิสและระย้าทำแบบนี้อยากให้ข้าวปุ้นมีความกล้าขึ้นมาหน่อยหลังทานข้าวเสร็จพวกเธอก็กลับเข้ามาที่ทำงาน ส่วนทันน์และตุนท์ก็ต้องแบ่งงานกันทำเหมือนเคยจนถึงช่วงเลิกงานอลิสเดินกลับมาที่
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 113
"เท้าไม่เป็นอะไรแล้วเหรอทำไมใส่ส้นสูง" หลังจากส่งเจ้านายห้องทำงานเสร็จแล้วตุนท์ก็รีบออกมาดูระย้า เห็นตอนที่เธอกำลังคุยอยู่กับข้าวปุ้นพอดี"โอ๊ย.." ทีแรกก็ยืนดีๆ อยู่นี่แหละ แต่พอเห็นสามีเดินเข้ามาเริ่มเจ็บเท้าขึ้นมาเลย และข้าวปุ้นที่ยืนอยู่ด้วยกันอดมองลงไปดูเท้าของระย้าไม่ได้ เมื่อสักครู่ยังเห็นเดินปกติอยู่เลย หรือว่าจะเริ่มเจ็บแผลแล้ว"คุณเจ็บแผลเหรอคะ""เปล่าค่ะคุณลุกขึ้นมาก่อน เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ดู" ระย้ารีบบอกข้าวปุ้นที่กำลังจะก้มลงไปช่วยขยับรองเท้าออกให้ลุกขึ้นมาก่อน "รู้สึกเจ็บนิดหน่อยค่ะ" แต่พอตุนท์เดินเข้ามาใกล้ระย้าก็ทำทีเป็นยืนไม่อยู่ จนฝ่ายชายต้องรีบเข้าไปประคอง"โอ๊ยยังเจ็บอยู่เลยค่ะ" เห็นว่าเธอยังเจ็บอยู่ตุนท์เลยโน้มลำตัวลงไปอุ้มร่างของเธอขึ้นมา ตอนที่ร่างของเธอลอยขึ้นจากพื้นระย้าก็หันไปขยิบตาใส่ข้าวปุ้น และก็บอกให้ข้าวปุ้นดูไว้ผู้หญิงต้องมีมารยาบ้าง"หึหึหึ" ข้าวปุ้นอดขำในความน่าเอ็นดูของระย้าไม่ได้ คิดว่าพอจะรู้แล้วที่ระย้าทำเมื่อครู่คงอยากให้เธอเรียนรู้เรื่องนี้ไปใช้กับผู้ชายที่ชื่ออัคคีแน่เลย โอ๊ยฉันจะบ้าตาย หวังว่าเรื่องนี้คงจะจบลงแค่นี้นะ"คุณจะพาฉันไปไหน" มัวบอกให้
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 112
"ผมทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า" ตุนท์เห็นเธอยิ้มตอนเขาเดินเข้ามาหาเลยรู้สึกเสียวๆ"ฉันจะกลับขึ้นห้องแล้วค่ะ คุณจะทำงานต่อหรือจะกลับด้วยกัน" หลังจากที่รับรู้ว่าข้าวปุ้นไม่ได้สนใจสามีเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา จริงๆ ถ้าเขาจะชอบกับข้าวปุ้นป่านนี้คงไม่เหลือรอดมาถึงเธอหรอก แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ ก็รู้สึกหึง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นแต่เธอก็ไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาสนใจเขา"ผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว เดี๋ยวหลังเลิกงานผมค่อยลงมาดูแลเจ้านาย" ทิ้งงานให้ทันน์ทำมาหลายวันแล้ว ถ้าจะทิ้งอีกก็กลัวมันจะโวยวายระย้ายอมให้เขาโอบร่างพาเดินกลับห้องพัก เท้าเธอดีขึ้นมากแล้วแต่มันก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่"ฉันขออาบน้ำก่อนค่ะ" เข้ามาถึงตุนท์ก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า แต่ตอนที่เขากำลังจะจูบระย้าก็เบือนหน้าหลบ"ผมเห็นคุณเปลี่ยนชุดแล้วนี่""อาบน้ำตั้งหลายชั่วโมงแล้วค่ะ""หลายชั่วโมงก็ยังหอมอยู่""ไม่ได้ค่ะยังไงฉันก็ต้องไปอาบน้ำก่อน" ยังไงต้องไปล้างให้สะอาดก่อนแล้วกัน เพราะเขาเล่นสัมผัสทุกส่วนของร่างกายตอนที่น้ำฝักบัวกำลังไหลรินลงมาชโลมร่างกาย ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดเข้ามา"ฉันอาบน้ำยังไม่เสร็จเลย""อาบด้วยกันก็ได้"เข้ามาแทน
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 111
กลับไปถึงห้องก็ไม่เห็นเธอ ตุนน์เลยรีบออกไปดูร้านอาหารหน้าสถานบันเทิง ที่เขาไม่ได้โทรไปเพราะเห็นอยู่ว่าโทรศัพท์เธอไม่ได้ถือออกไปด้วย แต่พอเดินดูก็ไม่เห็น ..แม้แต่ร้านที่เธอไม่เคยมาทานเขาก็ยังไปดูเลย"ไปไหนของเธอเนี่ย" หรือว่าบางทีเธออาจจะไปหาอลิส คิดได้แบบนั้นตุนท์เลยลองกดโทรเข้าเครื่องของอลิสดู แต่คำตอบที่ได้ไม่เห็นระย้ามา และอลิสยังถามอีกว่าระย้ากลับมาด้วยเหรอ ตอนนั้นยังนึกเสียใจอยู่เลยว่ายังไม่ได้บอกลากันก๊อกๆ ตอนที่ระย้านั่งเศร้าอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูห้องเธอเลยเงยหน้าขึ้นมอง"อ้าวคุณระย้า?" คนที่เข้ามาก็คือข้าวปุ้น ข้าวปุ้นว่าจะเข้ามาคุยงานกับอลิสมองเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ในห้องหัวหน้าก็คิดว่าเป็นอลิส"ทำไมเห็นฉันแล้วต้องตกใจด้วยล่ะคะ""?" ข้าวปุ้นแปลกใจกับคำถามนี้ แต่ก็ต้องรีบสลัดมันออกไปก่อน"ได้ยินคุณตุนท์บอกว่าคุณอยู่ที่ห้องนี่คะ""เขาบอกแบบนั้นหรือคะ""เอ่อ..ค่ะ..?" ข้าวปุ้นชักจะสงสัยกับท่าทีนี้แล้ว ก่อนหน้าระย้าไม่ได้เป็นคนแบบนี้นี่ ทำไมช่วงหลังมาถึงพูดกับเธอแปลกๆ"มาอยู่นี่เองบอกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห้อง" ตุนท์เดินตามหาไม่เจอเลยเข้ามาดูในห้องทำงานและก็เป็นแบบที่เขาคิดไว้จริงๆ "อ้
Вам тоже понравятся
ท่านประทานคลั่งสวาท
อิแย้ม2.1K Кол-во прочтенийหนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง
มงกุฎดอกหญ้า3.5K Кол-во прочтенийแอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้
MaNIE-STORY2.0K Кол-во прочтенийกักขังรักหมอเถื่อน
สตอเบอรี่สีชมพู1.2K Кол-во прочтенийถึงร้ายก็รัก นายมาเฟียจอมโหด25+++(ภาคต่อของป้าน่ะเมียผม25++)
ศานิชล1.1K Кол-во прочтенийรักเย็นชา MIDNIGHT
MaNIE-STORY2.1K Кол-во прочтенийยัยตัวร้ายกับนายสายโหด
รอยหยัก - หนิงอัน353 Кол-во прочтенийคลั่งรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด8.0K Кол-во прочтений
