LOGINShare
บทที่ 4
Last Updated:
2025-01-28 08:06:06"ว่าแต่พี่ชื่ออะไรคะฉันยังไม่รู้จักชื่อพี่เลย"
"พี่ชื่อสิธาจ้ะ แล้วเราล่ะชื่ออะไร"
"ไอรีสค่ะ"
"ชื่อเพราะหน้าตาก็สะสวย ถ้าเราแต่งตัวดีๆ ถอดแว่นตานี่ออก พี่ว่าแมวมองคงชวนเข้าวงการแน่เลย"
ไอรีสได้แต่ยิ้มบางๆ ให้กับเพื่อนใหม่ จริงๆ ในชีวิตประจำวันเธอก็ไม่ได้ใส่แว่นตาหรอก แต่เรื่องแต่งตัวเธอชอบแต่งตัวง่ายๆ บางวันกางเกงขาสั้นเสื้อยืดก็อยู่ได้ทั้งวันแล้ว
พ่อเคยจ้างคนมาปรับลุคใหม่ของเธอ เพราะเวลาอยู่บ้านเธอกลมกลืนกับแม่บ้านมาก จนคนดูไม่ออกว่าคนไหนคุณหนูคนไหนแม่บ้าน
"แม่สีทาบ้าน เลขาผู้จัดการตามกาแฟแล้ว" เสียงเดิมตะโกนเข้ามาในห้องเครื่องดื่ม พอได้ยินชื่อที่คนข้างนอกเรียกไอรีสก็อดหันมามองดูแม่บ้านประจำชั้นผู้บริหารไม่ได้ พี่เขาชื่อสิธาไม่ใช่เหรอทำไมเรียกสีทาบ้านล่ะ
"ตายแล้วมัวแต่คุยกันลืมกาแฟผู้จัดการเลย ห้องผู้จัดการอยู่ถัดจากห้องท่านรองไปนะ"
ไอรีสเก็บความสงสัยไว้ก่อน เพราะเธอต้องรีบเอากาแฟไปเสิร์ฟเจ้าใหญ่นายโต
"กาแฟของผู้จัดการค่ะ"
"เราเป็นพนักงานใหม่เหรอ" เลขาหน้าห้องของผู้จัดการเห็นว่าเธอไม่คุ้นหน้าเลย
"ใช่ค่ะ"
"เอาเข้าไปบริการผู้จัดการเลย"
ก๊อกๆ "กาแฟมาแล้วค่ะ"
"เข้ามา"
หลังจากที่ได้รับอนุญาตไอรีสก็ยกแก้วกาแฟนั้นเข้าไป
"เอาวางไว้"
ไอรีสแอบมองหน้าผู้จัดการก่อนจะวางกาแฟลง
"ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน"
"ฉันเพิ่งเข้าทำงานวันแรกค่ะ"
"เป็นผู้ช่วยหรือว่าเป็นแม่บ้าน" ถึงแม้จะมองแค่แว๊บเดียวก็เห็นความโดดเด่นในตัวเธอคนนี้ และคนที่จะขึ้นมาบนชั้นผู้บริหารได้ ต้องเป็นคนที่ถูกคัดกรองมาแล้วอย่างดี
"ฉันยังไม่มีตำแหน่งค่ะ"
"ยังไม่มีตำแหน่งหมายความว่ายังไง"
"หมายความว่าฉันกำลังรอตำแหน่งอยู่ค่ะ"
"เธอใช้เส้นสายของใครเข้ามา"
"คะ?" ถามตรงขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเราจะบอกว่าเส้นสายใครดี ชั่วขณะเดียวกันนั้นเธอก็นึกอะไรสนุกๆ ได้ "ไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าเส้นสายไหมนะคะ แต่ถ้าคุณอยากรู้คุณลองถามกับท่านรองประธานดูค่ะ ฉันขอตัวนะคะ"
"รองประธาน? คุณสิงห์น่ะเหรอ?"
ห้องเครื่องดื่ม..
"มีอะไรหรือเปล่าทำไมเอากาแฟเข้าไปให้ผู้จัดการนานจัง"
"มันแปลกนักเหรอคะที่มีพนักงานใหม่ขึ้นมาทำงานที่ชั้นนี้" เห็นสายตาทุกคนที่มองเธอเหมือนมันไม่ใช่เรื่องปกติ
"ส่วนมากชั้นนี้จะมีแต่คนที่ไว้วางใจได้เท่านั้นที่ขึ้นมาทำ เพราะกลัวว่าข้อมูลของบริษัทจะรั่วไหล"
"แสดงว่าพี่ก็เป็นบุคคลที่น่าไว้วางใจ"
"แม่พี่เป็นแม่บ้านเก่าแก่ที่นี่"
"ถึงว่า"
เธอยังคงช่วยงานแม่บ้านมาจนถึงช่วงเย็น ตอนกลับรถที่บ้านก็มารอรับเหมือนเดิม
"ลุงฉันถามอะไรหน่อยสิ"
"ถามอะไรครับ" ลุงที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่หันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอไม่ได้ไปนั่งด้านหลังเหมือนเจ้านายทั่วไปหรอก เพราะเธอให้คุณค่าของคนเท่ากันหมด
"ลุงรู้จักผู้จัดการทั่วไปไหม"
"ผู้จัดการทั่วไป?"
"ถ้าลุงไม่รู้จักก็ไม่เป็นไรนะคะ" เพราะลุงทำหน้าที่ขับรถที่บ้านไม่น่าจะรู้เรื่องงาน
"คุณหมายถึงคุณอัญญาเหรอครับ"
"ลุงรู้หรือคะ"
"คุณอัญญาเคยไปที่บ้านครับ"
"เขามีความสัมพันธ์อะไรกับเจ้านายของลุงเหรอคะ"
กึก! เท้าลุงคนขับเผลอไปแตะถูกเบรก
"คุณถามทำไมครับ"
"เขาเป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องเหรอคะ"
"ผมก็ไม่แน่ใจหรอกครับ คงมาเจอกันเพราะเรื่องงานมั้งครับ"
ขนาดคนขับรถยังมีพิรุธเลย ถ้ามีคนรักอยู่แล้วทำไมต้องรับหมั้นกับเราด้วย ยังไงเธอก็ไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ ถึงแม้ว่าอยากจะช่วยเรื่องธุรกิจของพ่อ แต่ถ้าเป็นเรื่องผิดศีลธรรมเธอก็ไม่เอาด้วยหรอก
ใช้เวลาอยู่บนท้องถนนนานพอสมควรกว่าจะกลับมาถึงบ้าน เพราะช่วงเลิกงานเป็นช่วงเวลาที่รถติดมาก
>>{"ไว้วันเสาร์นี้เจอกันนะ"}
เดินเข้ามาก็เห็นว่าเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่พอเห็นเธอเข้ามาเขาก็วางสายไป
"คุณผู้หญิงมาพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวป้าตั้งโต๊ะเลยนะคะ"
"คุณพ่อไปดูงานแล้วใช่ไหมคะ"
"ใช่ค่ะ"
โต๊ะอาหาร..
นานๆ ทีทั้งสองจะนั่งร่วมทานอาหารด้วยกันแบบนี้ แต่ถึงแม้จะนั่งทานร่วมกันมันก็ไม่ได้แตกต่างจากทานคนเดียวหรอก เพราะไม่มีการสนทนาใดๆ เกิดขึ้นในระหว่างทานข้าวเลย
ไอรีสอยากจะถามเรื่องงาน แต่มองอีกฝ่ายแล้วคงไม่มีอารมณ์ตอบเธอ เพราะมือข้างหนึ่งจับช้อนตักข้าวใส่ปาก ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนโทรศัพท์เหมือนว่ากำลังนั่งทานข้าวอยู่คนเดียวยังไงยังงั้น
เช้าวันต่อมา..
"คุณผู้ชายล่ะคะ"
"ออกไปทำงานแล้วค่ะ"
"ออกไปแล้วเหรอ?" ว่าจะถามเรื่องงานสักหน่อย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกวันนี้เลขาของเขาคงจัดงานให้เธอแล้ว
[บริษัทดำรงฤทธิ์]
ไม่คิดว่ารถจะติดขนาดนี้ กว่าจะมาถึงก็สายมากแล้ว
"รอด้วยค่ะ" มาถึงประตูลิฟต์กำลังจะปิดพอดี แต่ทำไมพนักงานถึงไม่รีบเข้ากัน หญิงสาวเดินเข้าไปในลิฟต์ ด้านในมีคนยืนอยู่ไม่กี่คนเอง ส่วนพนักงานคนอื่นเหมือนจะรอลิฟต์เที่ยวถัดไป
"......." เข้ามาด้านในก็รู้เลยว่าทำไมพนักงานถึงไม่ติดลิฟต์ขึ้นมาด้วย
"วันหลังถ้ามีผู้บริหารใช้งานอยู่เธอรอใช้ลิฟต์รอบถัดไปนะ" เป็นเสียงของเลขาท่านรองประธาน และตอนนี้ทั้งท่านรองประธานและผู้จัดการทั่วไปก็กำลังอยู่ในลิฟต์ตัวเดียวกับเธอ
Latest chapter
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 116 ตอนจบ 2 ทันน์
Set มาเฟียร้ายรัก Ep 116 ตอนจบทันน์"ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ชอบนอนโซฟาไม่ใช่เหรอก็ไปนอนที่เดิมสิ" อลิสรู้สึกตัวตอนที่ทันน์ขยับตัวเข้ามานอนใกล้ๆทันน์ไม่ได้ตอบแต่เขาขยับมือต่ำลงไปสำรวจดูว่าทางโล่งหรือเปล่า เพราะเมื่อวานได้ยินว่าเธอใกล้จะเป็นประจำเดือน"คุณ!" อลิสดึงมือนั้นออกไป ทันน์ยอมเอามือออกมาแต่ที่เอาออกมาเพราะจะถอดเสื้อผ้า "ไปนอนโซฟาเลยนะถ้าไม่งั้นก็กลับไปนอนที่คอนโด"ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเขาก็ทำเฉย แถมยังถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกก่อนจะโน้มตัวไปจับเธอคว่ำลงโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว"โอ๊ยฉันเจ็บนะ" หลังจากที่จับเธอคว่ำลงแล้วเขาก็ดึงกางเกงชุดนอนที่เธอใส่อยู่ขยับออกจนเลยสะโพกลงมา "คุณทันน์!"ผ่านไปครู่หนึ่งจากเสียงต่อว่าเมื่อครู่กลายเป็นเสียงคราง เพราะเขาสอดใส่ผ่านทางด้านหลังเข้ามาแล้วก็กระแทก ตัวแค่นี้หรือจะมาสู้ได้ ก็รู้อยู่ว่าเขาเป็นคนชอบใช้กำลังไม่ชอบพูดจากท่าคว่ำทันน์ก็เปลี่ยนเป็นท่าตะแคงข้างโดยที่เขายังคงสอดใส่ผ่านทางด้านหลังอยู่เวลาผ่านไปทุกอย่างก็ได้หยุดลงพร้อมกับคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดแบบหมดเรี่ยวแรง"อารมณ์ดีขึ้นหรือยัง" เห็นว่าเธอไม่โวยวายเหมือนตอนแรกแล้ว"ยังจะมาพูดอีก!" นี่
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 115 ตอนจบ 1 ตุนท์
Set มาเฟียร้ายรัก Ep 115 ตอนจบตุนท์อัคคีมองตามสาวเอ็นเตอร์เทรน อยู่ดีๆ เธอก็ลุกเดินออกจากห้องไปเลย ที่จริงมันทำได้มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ บางทียังเห็นแขกคนอื่นล้วงอยู่เลยแต่เขาทำแค่จูบเองนะข้าวปุ้นพยายามอดกลั้นอารมณ์ตัวเองมาก ถ้าไม่ใช่เพื่อนของเสี่ยป่านนี้ถูกฝ่ามือเธอไปแล้ว อยู่ดีๆ ก็มาขโมยจูบไป"นั่นใช่คุณข้าวปุ้นไหม" ระย้ามองเห็นตอนเดินผ่านห้องทำงานแค่แว๊บเดียว"ใช่.. แล้วทำไมออกมาแล้วล่ะ" อลิสเลยรีบไปดูแขกที่ห้องพิเศษ พอไปถึงก็เห็นว่ามีเด็กใหม่เข้ามาเอ็นเตอร์เทนเสี่ยอัคคีแล้ว หรือว่าข้าวปุ้นงอนเรื่องนี้ ต้องใช่แน่ๆ เลยใครปล่อยให้เด็กเข้ามาเนี่ย ..ค่อยหาโอกาสใหม่แล้วกัน อุตส่าห์ได้โอกาสดีๆ แล้วเชียวดึกๆ ของคืนเดียวกัน..นเรศวรแวะเข้ามาดูงานได้ครู่หนึ่งพอรู้ว่าอัคคียังไม่ออกไปเลยแวะมาที่ห้องพิเศษ"เป็นยังไงบ้างครับคุณอัคคี" ทั้งสองไม่ได้สนิทกันมากมายรู้จักกันผ่านทางเพื่อน เวลาพูดคุยเลยใช้คำเหมือนที่พูดกับเพื่อนสนิทไม่ได้"นึกว่าคุณจะไม่เข้า""ภรรยาผมใกล้คลอดเลยไม่อยากปล่อยไว้คอนโดตามลำพังครับ""อ้าว ใกล้คลอดแล้วเหรอครับ"ระหว่างที่ทั้งสองพูดคุยกัน ก็เห็นว่าทันน์ที่ยืนรอรับใช้อยู่เหมื
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 114
ช่วงเที่ยงคืนของคืนนั้น.."ไปทานข้าวด้วยกันค่ะ" ระย้าถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องของข้าวปุ้นเพื่อชวนออกไปทานข้าวด้วยกัน"ชวนข้าวเหรอคะ" นอกจากคุณทรงอัปสรแล้วคนอื่นไม่ค่อยมาชวนเธอไปทานข้าวด้วยหรอก อาจเพราะเธอทำงานอยู่คนละโซนกัน และส่วนมากข้าวปุ้นก็จะสั่งอาหารที่นี่เข้ามาทานในห้อง"หรือว่าคุณข้าวจะทานข้าวในห้องคะ""ข้าวไปได้ค่ะ" ข้าวปุ้นเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วก็เดินตามระย้าออกมาทีแรกคิดว่าจะมากันแค่สามคน แต่ที่ไหนได้พอออกมาถึงด้านหน้าแฟนของทั้งสองก็รออยู่ แสดงว่าเราเป็นส่วนเกินหรือเปล่าเนี่ย"คุณข้าวชอบทานอะไรคะ""ทานเหมือนกันนั่นแหละค่ะ""ถ้างั้นสั่งทีเดียวเลยนะคะ"เข้ามาผู้ชายก็เดินไปเตรียมน้ำมาให้ ทีแรกข้าวปุ้นจะไปเตรียมน้ำของตัวเองแล้ว แต่อลิสบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวมีคนเตรียมมาให้ไม่นานอาหารก็ถูกนำมาวางบริการ ข้าวปุ้นเพิ่งรู้สึกว่าส่วนเกินมันเป็นแบบนี้นี่เอง เพราะคนรักเขาเทคแคร์กันแบบไม่สนใจคนโสดเลยที่อลิสและระย้าทำแบบนี้อยากให้ข้าวปุ้นมีความกล้าขึ้นมาหน่อยหลังทานข้าวเสร็จพวกเธอก็กลับเข้ามาที่ทำงาน ส่วนทันน์และตุนท์ก็ต้องแบ่งงานกันทำเหมือนเคยจนถึงช่วงเลิกงานอลิสเดินกลับมาที่
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 113
"เท้าไม่เป็นอะไรแล้วเหรอทำไมใส่ส้นสูง" หลังจากส่งเจ้านายห้องทำงานเสร็จแล้วตุนท์ก็รีบออกมาดูระย้า เห็นตอนที่เธอกำลังคุยอยู่กับข้าวปุ้นพอดี"โอ๊ย.." ทีแรกก็ยืนดีๆ อยู่นี่แหละ แต่พอเห็นสามีเดินเข้ามาเริ่มเจ็บเท้าขึ้นมาเลย และข้าวปุ้นที่ยืนอยู่ด้วยกันอดมองลงไปดูเท้าของระย้าไม่ได้ เมื่อสักครู่ยังเห็นเดินปกติอยู่เลย หรือว่าจะเริ่มเจ็บแผลแล้ว"คุณเจ็บแผลเหรอคะ""เปล่าค่ะคุณลุกขึ้นมาก่อน เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ดู" ระย้ารีบบอกข้าวปุ้นที่กำลังจะก้มลงไปช่วยขยับรองเท้าออกให้ลุกขึ้นมาก่อน "รู้สึกเจ็บนิดหน่อยค่ะ" แต่พอตุนท์เดินเข้ามาใกล้ระย้าก็ทำทีเป็นยืนไม่อยู่ จนฝ่ายชายต้องรีบเข้าไปประคอง"โอ๊ยยังเจ็บอยู่เลยค่ะ" เห็นว่าเธอยังเจ็บอยู่ตุนท์เลยโน้มลำตัวลงไปอุ้มร่างของเธอขึ้นมา ตอนที่ร่างของเธอลอยขึ้นจากพื้นระย้าก็หันไปขยิบตาใส่ข้าวปุ้น และก็บอกให้ข้าวปุ้นดูไว้ผู้หญิงต้องมีมารยาบ้าง"หึหึหึ" ข้าวปุ้นอดขำในความน่าเอ็นดูของระย้าไม่ได้ คิดว่าพอจะรู้แล้วที่ระย้าทำเมื่อครู่คงอยากให้เธอเรียนรู้เรื่องนี้ไปใช้กับผู้ชายที่ชื่ออัคคีแน่เลย โอ๊ยฉันจะบ้าตาย หวังว่าเรื่องนี้คงจะจบลงแค่นี้นะ"คุณจะพาฉันไปไหน" มัวบอกให้
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 112
"ผมทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า" ตุนท์เห็นเธอยิ้มตอนเขาเดินเข้ามาหาเลยรู้สึกเสียวๆ"ฉันจะกลับขึ้นห้องแล้วค่ะ คุณจะทำงานต่อหรือจะกลับด้วยกัน" หลังจากที่รับรู้ว่าข้าวปุ้นไม่ได้สนใจสามีเธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา จริงๆ ถ้าเขาจะชอบกับข้าวปุ้นป่านนี้คงไม่เหลือรอดมาถึงเธอหรอก แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ ก็รู้สึกหึง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นแต่เธอก็ไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาสนใจเขา"ผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว เดี๋ยวหลังเลิกงานผมค่อยลงมาดูแลเจ้านาย" ทิ้งงานให้ทันน์ทำมาหลายวันแล้ว ถ้าจะทิ้งอีกก็กลัวมันจะโวยวายระย้ายอมให้เขาโอบร่างพาเดินกลับห้องพัก เท้าเธอดีขึ้นมากแล้วแต่มันก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่"ฉันขออาบน้ำก่อนค่ะ" เข้ามาถึงตุนท์ก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า แต่ตอนที่เขากำลังจะจูบระย้าก็เบือนหน้าหลบ"ผมเห็นคุณเปลี่ยนชุดแล้วนี่""อาบน้ำตั้งหลายชั่วโมงแล้วค่ะ""หลายชั่วโมงก็ยังหอมอยู่""ไม่ได้ค่ะยังไงฉันก็ต้องไปอาบน้ำก่อน" ยังไงต้องไปล้างให้สะอาดก่อนแล้วกัน เพราะเขาเล่นสัมผัสทุกส่วนของร่างกายตอนที่น้ำฝักบัวกำลังไหลรินลงมาชโลมร่างกาย ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดเข้ามา"ฉันอาบน้ำยังไม่เสร็จเลย""อาบด้วยกันก็ได้"เข้ามาแทน
นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 111
กลับไปถึงห้องก็ไม่เห็นเธอ ตุนน์เลยรีบออกไปดูร้านอาหารหน้าสถานบันเทิง ที่เขาไม่ได้โทรไปเพราะเห็นอยู่ว่าโทรศัพท์เธอไม่ได้ถือออกไปด้วย แต่พอเดินดูก็ไม่เห็น ..แม้แต่ร้านที่เธอไม่เคยมาทานเขาก็ยังไปดูเลย"ไปไหนของเธอเนี่ย" หรือว่าบางทีเธออาจจะไปหาอลิส คิดได้แบบนั้นตุนท์เลยลองกดโทรเข้าเครื่องของอลิสดู แต่คำตอบที่ได้ไม่เห็นระย้ามา และอลิสยังถามอีกว่าระย้ากลับมาด้วยเหรอ ตอนนั้นยังนึกเสียใจอยู่เลยว่ายังไม่ได้บอกลากันก๊อกๆ ตอนที่ระย้านั่งเศร้าอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูห้องเธอเลยเงยหน้าขึ้นมอง"อ้าวคุณระย้า?" คนที่เข้ามาก็คือข้าวปุ้น ข้าวปุ้นว่าจะเข้ามาคุยงานกับอลิสมองเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ในห้องหัวหน้าก็คิดว่าเป็นอลิส"ทำไมเห็นฉันแล้วต้องตกใจด้วยล่ะคะ""?" ข้าวปุ้นแปลกใจกับคำถามนี้ แต่ก็ต้องรีบสลัดมันออกไปก่อน"ได้ยินคุณตุนท์บอกว่าคุณอยู่ที่ห้องนี่คะ""เขาบอกแบบนั้นหรือคะ""เอ่อ..ค่ะ..?" ข้าวปุ้นชักจะสงสัยกับท่าทีนี้แล้ว ก่อนหน้าระย้าไม่ได้เป็นคนแบบนี้นี่ ทำไมช่วงหลังมาถึงพูดกับเธอแปลกๆ"มาอยู่นี่เองบอกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห้อง" ตุนท์เดินตามหาไม่เจอเลยเข้ามาดูในห้องทำงานและก็เป็นแบบที่เขาคิดไว้จริงๆ "อ้
You may also like
ทำไมยังรัก ANACHAK
MaNIE-STORY887 viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 Love Beginning 2
MaNIE-STORY2.0K viewsปะป๊ามาเฟีย
MaRich_943 viewsเสือร้ายพ่ายรัก
สโนว์ไวท์869 viewsพ่ายรักร้าย
ลภัสลัล299 viewsMafiacasanovaนางฟ้าของมาเฟีย
ไรท์โส262 viewsRISK LOVE ร้ายเสี่ยงรัก
AngelBell855 viewsคนสวยขามาเฟีย
One of สายหมอก192 views
