ตอนที่ 102 ถอดเสื้อง้อ

เธอคิดเสมอว่าต่อให้เขาแต่งงานแล้ว เขาก็จะมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถแตะต้องได้ แม้แต่ตอนที่กอดจูบเขาต่อหน้าคนอื่นเธอก็ไม่เคยคิดว่าเป็นเรื่องผิดปกติ เพราะเธอรู้สึกว่าเขาเป็นของเธอเสมอ

วันนี้เธอได้รู้แล้วว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น เขาแตะต้องผู้อื่นได้ และบางทีเขาอาจเป็นของผู้อื่นด้วยก็ได้ ตลอดเวลาที่เธอเกี้ยวเขาบนเรือเหาะให้พวกทหารเห็นช่างเป็นเรื่องน่าอับอายยิ่งนัก

'อีกหน่อยคนก็ลืม โชคดีที่ฉันไม่ค่อยได้ออกบ้าน ต่อให้คนนินทาก็ช่าง ไม่เห็นจะต้องใส่ใจ' เธอโกหกตัวเอง

คืนนั้นกว่าจิ้งจื่อจะได้กลับจวนก็เลยยามซวี[1]ไปแล้ว ฮูหยินจิ้งที่เป็นห่วงลูกชายทั้งสามได้เตรียมอาหารเต็มโต๊ะไว้ ดังนั้นเมื่อน้องเล็กยังกลับไม่ถึงบ้าน จวนจิ้งจึงยังไม่ได้ทานอาหารมื้อเย็น กระทั่งจิ้งจื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จพวกเขาจึงได้กินข้าวด้วยกัน

แต่จิ้งจื่อทานไปได้ไม่กี่คำพี่สะใภ้ก็ลุกขึ้นคุกเข่าขอโทษเขาและเล่าความจริงที่เกิดขึ้นเมื่อบ่ายให้เขาฟัง จิ้งจื่อไม่ได้กล่าวโทษอะไรพี่สะใภ้ แต่อาหารมื้อนั้นเขาทานไม่รู้รสสักคำ

คืนนั้นจิ้งจื่อไม่ต้องออกลาดตระเวน รอจนดึกคนในจวนจิ้งหลับหมดแล้ว ชายหนุ่มผู้ร้อนรุ่มมีเรื่องให้กลัดอกก็หนี